During the Great Depression of the

During the Great Depression of the 1930s, through the years of World War II American art was characterized by Social Realism and American Scene Painting, in the work of Grant Wood, Edward Hopper, Ben Shahn, Thomas Hart Benton, and several others. Nighthawks (1942) is a painting by Edward Hopper that portrays people sitting in a downtown diner late at night. It is not only Hopper's most famous painting, but one of the most recognizable in American art. The scene was inspired by a diner in Greenwich Village. Hopper began painting it immediately after the attack on Pearl Harbor. After this event there was a large feeling of gloominess over the country, a feeling that is portrayed in the painting. The urban street is empty outside the diner, and inside none of the three patrons is apparently looking or talking to the others but instead is lost in their own thoughts. This portrayal of modern urban life as empty or lonely is a common theme throughout Hopper's work.

American Gothic is a painting by Grant Wood from 1930. Portraying a pitchfork-holding farmer and a younger woman in front of a house of Carpenter Gothic style, it is one of the most familiar images in 20th-century American art. Art critics had favorable opinions about the painting; like Gertrude Stein and Christopher Morley, they assumed the painting was meant to be a satire of rural small-town life. It was thus seen as part of the trend towards increasingly critical depictions of rural America, along the lines of Sherwood Anderson's 1919 Winesburg, Ohio, Sinclair Lewis's 1920 Main Street, and Carl Van Vechten's The Tattooed Countess in literature.[87] However, with the onset of the Great Depression, the painting came to be seen as a depiction of steadfast American pioneer spirit.

The situation for artists in Europe during the 1930s deteriorated rapidly as the Nazis' power in Germany and across Eastern Europe increased. Degenerate art was a term adopted by the Nazi regime in Germany for virtually all modern art. Such art was banned on the grounds that it was un-German or Jewish Bolshevist in nature, and those identified as degenerate artists were subjected to sanctions. These included being dismissed from teaching positions, being forbidden to exhibit or to sell their art, and in some cases being forbidden to produce art entirely. Degenerate Art was also the title of an exhibition, mounted by the Nazis in Munich in 1937. The climate became so hostile for artists and art associated with Modernism and abstraction that many left for the Americas. German artist Max Beckmann and scores of others fled Europe for New York. In New York City a new generation of young and exciting Modernist painters led by Arshile Gorky, Willem de Kooning, and others were just beginning to come of age.

Arshile Gorky's portrait of someone who might be Willem de Kooning is an example of the evolution of abstract expressionism from the context of figure painting, cubism and surrealism. Along with his friends de Kooning and John D. Graham Gorky created biomorphically shaped and abstracted figurative compositions that by the 1940s evolved into totally abstract paintings. Gorky's work seems to be a careful analysis of memory, emotion and shape, using line and color to express feeling and nature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ของปี 1930, ปีที่ผ่านมาของสงครามโลกครั้งที่สองศิลปะอเมริกันก็มีลักษณะธรรมชาติสังคมและจิตรกรรมฉากอเมริกันในการทำงานของแกรนท์วู้ด, เอ็ดเวิร์ดกระโดดเบน Shahn โทมัสฮาร์ตเบนตันและอื่น ๆ หลาย Nighthawks (1942) เป็นภาพวาดโดยเอ็ดเวิร์ดกระโดดที่รับบทเป็นคนนั่งอยู่ในร้านอาหารเมืองสายในเวลากลางคืน มันไม่ได้เป็นเพียงภาพวาดที่มีชื่อเสียงที่สุดของสิ่งที่กระโดด แต่หนึ่งในที่รู้จักมากที่สุดในงานศิลปะอเมริกัน ที่เกิดเหตุได้รับแรงบันดาลใจจากร้านอาหารในหมู่บ้านกรีนวิช กระโดดเริ่มวาดในทันทีหลังจากที่โจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ หลังจากเหตุการณ์นี้มีความรู้สึกของความเศร้าโศกขนาดใหญ่ทั่วประเทศรู้สึกว่าเป็นภาพในการวาดภาพที่ ถนนในเมืองเป็นที่ว่างเปล่านอกร้านอาหารและภายในไม่มีใครในสามของลูกค้าเป็นที่เห็นได้ชัดว่ามองหรือพูดคุยกับคนอื่น ๆ แต่จะหายไปในความคิดของตัวเอง ภาพของชีวิตในเมืองที่ทันสมัยเป็นที่ว่างเปล่าหรือเหงานี่คือรูปแบบที่พบตลอดการทำงานของถัง. อเมริกันกอธิคเป็นภาพวาดโดยมอบไม้จาก 1930 จิตรเกษตรกรโกยถือและหญิงที่อายุน้อยกว่าอยู่หน้าบ้านของรูปแบบไม้แบบกอธิคมัน เป็นหนึ่งในภาพที่คุ้นเคยมากที่สุดในศตวรรษที่ 20 ศิลปะอเมริกัน นักวิจารณ์ศิลปะมีความคิดเห็นที่ดีเกี่ยวกับการวาดภาพ; เหมือนเกอร์ทรูดสไตน์และคริสมอร์ลี่ย์พวกเขาสันนิษฐานว่าภาพเขียนหมายถึงการเป็นถ้อยคำของชีวิตเมืองเล็ก ๆ ในชนบท ก็เห็นจึงเป็นส่วนหนึ่งของแนวโน้มที่เด่นชัดที่สำคัญมากขึ้นของชนบทอเมริกาตามสายของเชอร์วูดแอนเดอร์ 1919 Winesburg โอไฮโอซินแคลลูอิส 1920 ถนนสายหลักและคาร์ลแวน Vechten ของคุณหญิงสักในวรรณคดี. [87] อย่างไรก็ตามด้วย การโจมตีของตกต่ำ, การวาดภาพออกมาให้เห็นเป็นภาพของจิตวิญญาณผู้บุกเบิกอเมริกันอดทนได้. สถานการณ์สำหรับศิลปินในยุโรปในช่วงทศวรรษที่ 1930 เสื่อมโทรมอย่างรวดเร็วเป็นอำนาจนาซีในเยอรมนีและทั่วยุโรปตะวันออกเพิ่มขึ้น ศิลปะเลวถูกคำที่นำมาใช้โดยระบอบนาซีในเยอรมนีสำหรับแทบทุกงานศิลปะสมัยใหม่ ศิลปะดังกล่าวเป็นสิ่งต้องห้ามในบริเวณที่มันเป็นยกเลิกเยอรมันหรือชาวยิว Bolshevist ในธรรมชาติและผู้ที่ระบุว่าเป็นศิลปินคนเลวได้ภายใต้การคว่ำบาตร เหล่านี้รวมถึงการถูกไล่ออกจากตำแหน่งการเรียนการสอนที่ถูกห้ามไม่ให้แสดงหรือขายงานศิลปะของพวกเขาและในบางกรณีถูกห้ามไม่ให้ผลิตงานศิลปะทั้งหมด ศิลปะเลวก็ยังเป็นชื่อของการจัดนิทรรศการที่ติดตั้งโดยพวกนาซีในมิวนิคในปี 1937 สภาพภูมิอากาศกลายเป็นที่เป็นมิตรสำหรับศิลปินและศิลปะที่เกี่ยวข้องกับสมัยและเป็นนามธรรมที่หลายคนออกจากอเมริกา ศิลปินเยอรมันแม็กซ์เบ็คมันน์และคะแนนของคนอื่น ๆ หนีไปยุโรปนิวยอร์ก ในนิวยอร์กซิตี้รุ่นใหม่ของจิตรกรสมัยหนุ่มสาวและน่าตื่นเต้นที่นำโดย Arshile กีวิลเล็มเดอคูนและอื่น ๆ เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นที่จะมาอายุ. ภาพ Arshile Gorky ของใครบางคนที่อาจจะมีวิลเล็มเดอคูนเป็นตัวอย่างของการวิวัฒนาการของการที่ สรุป expressionism จากบริบทของการวาดภาพร่าง, Cubism และสถิตยศาสตร์ พร้อมกับเพื่อน ๆ ของเขาเดอคูนและจอห์นดีเกรแฮมกีสร้างองค์ประกอบที่เป็นรูปเป็นร่างและรูป biomorphically ใจลอยว่าโดยปี 1940 การพัฒนาเป็นภาพวาดนามธรรมทั้งหมด การทำงานของกอร์ดูเหมือนว่าจะมีการวิเคราะห์ระมัดระวังของหน่วยความจำอารมณ์และรูปร่างโดยใช้เส้นและสีที่แสดงความรู้สึกและธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ในช่วงทศวรรษที่ 1930 ผ่านปีของสงครามโลกครั้งที่สองศิลปะอเมริกันมีลักษณะสัจนิยมทางสังคมและภาพวาดฉากที่ชาวอเมริกันในการทำงานของ แกรนท์ ไม้ , Edward Hopper , เบน ชาน โธมัสฮาร์ทเบนตัน , และหลาย คนอื่น ๆ nighthawks ( 1942 ) เป็นภาพวาดโดย Edward Hopper ที่ portrays คนนั่งอยู่ในเมืองค่ำดึกมันเป็นภาพเขียนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดไม่เพียง แต่การกระโดด แต่หนึ่งในที่รู้จักมากที่สุดในอเมริกันศิลปะ ฉากที่ได้รับแรงบันดาลใจจากร้านอาหาร ใน กรีนวิช วิลเลจ กระโดดเริ่มวาดภาพนั้นทันทีหลังจากการโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ หลังจากเหตุการณ์นี้ มีขนาดใหญ่ ความรู้สึกของความโศกเศร้าทั่วประเทศ เป็นความรู้สึกที่เป็น portrayed ในจิตรกรรม ถนนเมืองว่างเปล่านอกร้านอาหารและภายในไม่มีสามลูกค้าจะเห็นได้ชัดว่าต้องการ หรือคุยกับคนอื่น แต่จะหายไปในความคิดของตัวเอง นี่ภาพของชีวิตในเมืองที่ทันสมัยตามที่ว่างหรือเหงาเป็นรูปแบบทั่วไปของการทำงานตลอดด

กอธิคอเมริกันเป็นภาพวาดโดยให้ไม้จาก 1930 จิตรเป็นสามง่าม ชาวนา และผู้หญิงที่น้องถืออยู่หน้าบ้านของบาทหลวงในสไตล์มันเป็นภาพที่คุ้นเคยมากที่สุดในศตวรรษที่ 20 ศิลปะอเมริกัน นักวิจารณ์ศิลปะมีความคิดเห็นที่ดีเกี่ยวกับภาพวาด เช่น เกอร์ทรูด สไตน์และ Christopher Morley , ที่พวกเขาถือว่าเป็นภาพตั้งใจจะเสียดสีของชีวิตเมืองชนบทเล็ก ๆ มันจึงเห็นเป็นส่วนหนึ่งของแนวโน้มที่สำคัญมากขึ้นของอเมริกาต่อวิถีชนบท ตามสายของ Sherwood Anderson 1919 ไวน์สเบิร์ก ,โอไฮโอ , Sinclair Lewis 1920 ถนนสายหลัก และคาร์ล ฟอนเว็คเต็นเป็นรอยสักเตสในวรรณคดี [ 87 ] อย่างไรก็ตาม มี onset ของ Great อาการซึมเศร้า , ภาพวาดที่เห็นเป็นภาพของวิญญาณอเมริกันผู้บุกเบิกมั่นคง

สถานการณ์สำหรับศิลปินในยุโรปในช่วงทศวรรษที่ 1930 ลดลงอย่างรวดเร็วเป็นนาซี ' พลังงานในประเทศเยอรมนีและในยุโรปเพิ่มขึ้นศิลปะเสื่อมทรามเป็นศัพท์ที่รับรองโดยระบอบการปกครองของพวกนาซีในเยอรมันสำหรับความจริงทั้งหมดที่ทันสมัยศิลปะ เช่นศิลปะถูกห้ามด้วยเหตุผลที่ว่ามันคืออุนหรือเยอรมันยิว bolshevist ในธรรมชาติและผู้ที่ระบุว่าเป็นศิลปินภายใต้การลงโทษ . เหล่านี้รวมถึงการปลดออกจากตำแหน่งการเรียนการสอนที่ถูกห้ามแสดง หรือขายงานศิลปะของพวกเขาและในบางกรณีถูกห้ามไม่ให้ผลิตศิลปะทั้งหมด ศิลปะเสื่อมทรามเป็นชื่อของนิทรรศการ เมาท์โดยนาซีในมิวนิคในมลรัฐ สภาพภูมิอากาศเป็นแบบสำหรับศิลปินและศิลปะที่เกี่ยวข้องกับความทันสมัยและนามธรรมที่ซ้ายมากสำหรับอเมริกา ศิลปินเยอรมันแม็กซ์เบ็คมันน์และคะแนนของคนอื่นหนีไปยุโรป นิวยอร์กในนิวยอร์ก ซิตี้ รุ่นใหม่ น่าตื่นเต้น และจิตรกรหนุ่มสมัยใหม่ที่นำโดยร์ชีล กอร์กี , วิลเลม เดอ คูนิง , และอื่น ๆเพิ่งเริ่มมาอายุ ของ

ร์ชีล กอร์กีภาพเหมือนของคนที่น่าจะเป็นวิลเลมเป็นตัวอย่างของวิวัฒนาการของลัทธิการแสดงออกทางนามธรรมจากบริบทของภาพวาดรูป , กล่องและ เซอร์เรียลิสม์ . พร้อมกับเพื่อน ๆของเขา เดอ คูนิงและจอห์นดี.เกรแฮมกอร์กีสร้างรูปร่างและองค์ประกอบที่ใช้ biomorphically ใจลอยโดย 1940 วิวัฒนาการเป็นภาพวาดทั้งหมดนามธรรม กอร์กีงานน่าจะเป็นการวิเคราะห์ระมัดระวังของความจำ อารมณ์ และรูปทรงการใช้เส้น และสี เพื่อสื่อความรู้สึกและธรรมชาติ