Early northeastern villages are rel

Early northeastern villages are relatively small and widely scattered over the entire region. The passage of time sees rice farmer families numbering from 100 to 400 gradually gather to from bigger villages. The typical village is crisscrossed by walkways along the length and width of the village dividing it into groups or "koom". Each koom is given a name for the purpose of record and registration. There are to be found in a village, a school a rice mill and a village court of law and a reservoir.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมู่บ้านอีสานต้นจะค่อนข้างเล็ก และแพร่กระจายทั้งภูมิภาค เวลาเห็นชาวนาที่ครอบครัวเลข 100 กับ 400 ค่อย ๆ รวบรวมจากหมู่บ้านใหญ่ หมู่บ้านทั่วไปเป็น crisscrossed โดยทางเท้าตามความยาวและความกว้างของหมู่บ้านแบ่งออกเป็นกลุ่มหรือ "ขุม" แต่ละขุมจะได้รับชื่อเพื่อลงทะเบียนและบันทึก มีการพบในหมู่บ้าน โรงเรียนโรงสีข้าว และกฎหมายของศาลวิลเลจ และอ่างเก็บน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมู่บ้านภาคตะวันออกเฉียงเหนือในช่วงต้นมีขนาดค่อนข้างเล็กและใช้กันอย่างแพร่หลายกระจายไปทั่วทั้งภูมิภาค กาลเวลาเห็นข้าวครอบครัวเกษตรกรหมายเลข 100-400 ค่อยๆรวมตัวกันเพื่อจากหมู่บ้านที่ใหญ่กว่า หมู่บ้านโดยทั่วไปแลนด์โดยเดินตามความยาวและความกว้างของหมู่บ้านแบ่งออกเป็นกลุ่มหรือ "คุ้ม" Koom แต่ละคนจะได้รับการตั้งชื่อเพื่อวัตถุประสงค์ในการบันทึกและการลงทะเบียน นอกจากนี้จะพบในหมู่บ้าน, โรงเรียนโรงสีข้าวและศ​​าลหมู่บ้านของกฎหมายและอ่างเก็บน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมู่บ้านอีสาน ต้นจะค่อนข้างเล็ก และแพร่หลายกระจายไปทั่วทั้งภูมิภาค เวลาผ่านไปเห็นชาวนาครอบครัวเลข 100 ถึง 400 ค่อยรวบรวมจากหมู่บ้านใหญ่ หมู่บ้านโดยทั่วไปทับ โดยทางเท้าตามความยาวและความกว้างของหมู่บ้าน แบ่งออกเป็นกลุ่มหรือ " ขุม "แต่ละขุมจะได้รับชื่อสำหรับวัตถุประสงค์ของการบันทึกและการลงทะเบียน มีการพบใน หมู่บ้าน โรงเรียน โรงสีและหมู่บ้านศาล และอ่างเก็บน้ำ