On June 6, 1967, in response to the

On June 6, 1967, in response to the growth of the air traffic in Brazil, the Brazilian military government initiated studies concerning the renovation of the airport infrastructure in Brazil. As part of the conclusions of these studies, because of their location, strategic importance, and security issues, new passenger facilities would be constructed in the areas of Galeão Air Force Base in Rio de Janeiro and São Paulo Air Force Base in São Paulo.

In relation to São Paulo, the initial planning of the airport involved three runways and four passenger terminals. However, the first phase of the construction comprising two runways and two terminals started only on August 11, 1980. The airport was officially inaugurated on January 20, 1985. Quickly Guarulhos became the city's primary airport, supplanting São Paulo–Congonhas Airport.

In 1989 the runways were extended and the terminals renovated, enlarged, and had their capacity increased from 7.5 million to 8.25 million passengers/year. The whole complex covered 13.86 square kilometres (3,425 acres), of which 5 square kilometres (1,200 acres) is urbanized area.

Construction of Terminal 3, capable of handling 12 million passengers per year, had been planned since 2001 but due to a myriad of political and economic problems, the actual construction didn't begin until 2011.

In 2010, the airport served more than 26.8 million passengers, an increase of 24% over 2009 and passenger volumes were 31% in excess of its capacity rated at 20.5 million per year at its present configuration.[3]

In order to relieve the acute overcrowding at Terminals 1 and 2, Infraero announced on May 17, 2011 that the former cargo terminals of defunct airlines VASP and Transbrasil, later used by Federal Agencies, would undergo renovations and adaptations for use as domestic passenger terminals with remote boarding. This new terminal was initially called Terminal 4 (T4).[12] The first phase of the renovations, comprising the former VASP terminal, opened on February 8, 2012,[13][14] and the second phase, comprising the former Transbrasil terminal,was opened in June 2013. Contrary to what had been announced before, the new terminal will be permanent. Webjet was the first airline to use the new facility.[15] The new terminal, in its first phase, increased the capacity of the airport in 5.5 million passengers/year and, in the second phase to 8 million passengers/year. In total, Guarulhos would then be able to handle 28.5 million passengers/year.[16]

Following a decision made on April 26, 2011 by the Federal Government for private companies being granted concessions to explore some Infraero airports,[17] on February 6, 2012, the administration of the airport was conceded, for 20 years, to the Consortium Invepar-ACSA composed by the Brazilian Invepar, an Investments and Funds Society (90%) and the South African ACSA – Airports Company South Africa (10%).[18] Infraero, the state-run organization, will remain with 49% of the shares of the company incorporated for the administration.[19][20]

On 2 December 2015, the airport's terminals were renumbered. Former Terminal 4 was renumbered Terminal 1; former terminals 1 and 2, which were wings of a single building, became the new Terminal 2. Terminal 3 kept its numbering. The new numbering reflects the order by which terminals are reached when one arrives at the airport by the access road, and is expected to be less confusing in the long term. Check-in counters and gates were also renumbered, with the first digit being now the new terminal number.[21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บน 6 มิถุนายน 1967 ในการตอบสนองการเติบโตของการจราจรทางอากาศในบราซิล บราซิลรัฐบาลทหารเริ่มศึกษาเกี่ยวกับการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานของสนามบินในบราซิล เป็นส่วนหนึ่งของบทสรุปของการศึกษาเหล่านี้ จากตำแหน่งที่ตั้ง ความสำคัญเชิงกลยุทธ์ และ ปัญหาด้านความปลอดภัย สิ่งอำนวยความสะดวกผู้โดยสารใหม่จะสร้างในพื้นที่ของฐานทัพอากาศ Galeão ในริโอเดอจาเนโรและเซาเปาโลฐานทัพอากาศในเซาเปาโลสัมพันธ์กับเซาเปาโล การวางแผนเริ่มต้นของสนามบินที่เกี่ยวข้องเวย์และโดยสารสี่สาม อย่างไรก็ตาม ระยะแรกของการก่อสร้างแบ่งเป็นสองขั้ววินโดว์เริ่มเฉพาะบน 11 สิงหาคม 1980 อย่างเป็นทางเปิดสนามบินบน 20 มกราคม 1985 รวดเร็วกัวลูรูสกลายเป็น สนามบินหลักของเมือง supplanting เซาเปาโล – คอยในปี 2532 ได้ขยายรันเวย์ และอาคารผู้โดยสารปรับปรุงใหม่ ขยาย และมีกำลังการผลิตเพิ่มขึ้นจาก 7.5 ล้านถึง 8.25 ล้านผู้โดยสารปีนี้ ซับซ้อนทั้งหมดครอบคลุม 13.86 ตารางกิโลเมตร (3,425 เอเคอร์), ซึ่ง 5 ตารางกิโลเมตร (1,200 เอเคอร์) เป็น ที่ตั้งบ้านเรือนได้ถูกวางแผนก่อสร้างอาคารผู้โดยสาร 3 ความสามารถในการจัดการผู้โดยสาร 12 ล้านคนต่อปี 2544 แต่เนื่องจากปัญหาการเมือง และเศรษฐกิจมากมาย การก่อสร้างจริงไม่ได้เริ่มจนถึง 2011ใน 2010 สนามบินให้บริการผู้โดยสารมากกว่า 26.8 ล้าน เพิ่มขึ้น 24% ปี 52 และปริมาณผู้โดยสารได้ 31% เกินความจุพิกัดที่ 20.5 ล้านต่อปีที่ตั้งค่าคอนฟิกปัจจุบัน [3]เพื่อบรรเทาอาการเฉียบพลันน่าที่อาคารผู้โดยสาร 1 และ 2, Infraero ประกาศเมื่อ 17 พฤษภาคม 2011 ที่ ขั้วเดิมสินค้าของการบินพลเรือนแห่ง VASP และ Transbrasil มาใช้ โดยหน่วยงานรัฐบาลกลาง จะทำการบูรณะ และดัดแปลงสำหรับใช้เป็นอาคารผู้โดยสารภายในประเทศมีระยะไกลขึ้น เทอร์มินัลใหม่นี้เริ่มต้นด้วยเรียกเทอร์มินัล 4 (T4) [12] เปิดระยะแรกของการปรับปรุง ประกอบด้วยอดีต VASP เทอร์มินัล บน 8 กุมภาพันธ์ 2012, [13] [14] และระยะสอง ซึ่งประกอบด้วยอดีต Transbrasil เทอร์มินัล เปิดในเดือน 2013 มิถุนายน ขัดกับสิ่งที่ได้ประกาศก่อน เทอร์มินัลใหม่จะเป็นแบบถาวร สายการบินแรกที่ใช้โรงใหม่ของ Webjet ได้ [15] บิน ในเฟสแรก เพิ่มความจุของสนามบินผู้โดยสาร 5.5 ล้านปี และ ในระยะสองเพื่อผู้โดยสาร 8 ล้านปี รวม กัวลูรูสแล้วจะสามารถจัดการกับผู้โดยสาร 28.5 ล้านปี [16]ไปทำเมื่อ 26 เมษายน 2011 โดยรัฐบาลสำหรับส่วนตัวบริษัทการรับสัมปทานการสำรวจ Infraero บางสนามบิน, [17] เมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2012 การบริหารงานของสนามบินถูกยาน 20 ปี ให้การ Consortium Invepar-ACSA ประกอบ โดย Invepar บราซิล การลงทุน และกองทุนสังคม (90%) และ ACSA แอฟริกาใต้ – สนามบินบริษัทเซาท์แอฟริกา (10%) . [ 18] Infraero องค์กรรัฐ ยังคงเป็น 49% ของหุ้นบริษัทจดทะเบียนสำหรับการบริหาร [19] [20]วันที่ 2 2558 ธันวาคม อาคารผู้โดยสารของสนามบินถูกกำหนดหมายเลข อาคารผู้โดยสาร 4 อดีตถูกกำหนดหมายเลขเทอร์มินัล 1 อดีตผู้โดยสาร 1 และ 2 ซึ่งเป็นปีกของอาคารเดี่ยว กลายเป็น 2 เทอร์มินัลใหม่ เทอร์มินัล 3 เก็บตัวเลข การกำหนดหมายเลขใหม่แสดงถึงลำดับที่อาคารจะมาถึงเมื่อมาถึงที่สนามบิน โดยถนนทางเข้า และคาดว่าจะเกิดความสับสนน้อยกว่าในระยะยาว เช็คอินเคาน์เตอร์และประตูถูกกำหนดหมายเลขยัง กับตัวเลขหลักแรกเป็นตอนนี้หมายเลขเทอร์มินัลใหม่ [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 1967 ในการตอบสนองต่อการเจริญเติบโตของการจราจรทางอากาศในประเทศบราซิลที่รัฐบาลทหารบราซิลเริ่มต้นการศึกษาเกี่ยวกับการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานที่สนามบินในประเทศบราซิล ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของข้อสรุปของการศึกษาเหล่านี้เพราะทำเลที่ตั้งของความสำคัญเชิงกลยุทธ์และปัญหาด้านความปลอดภัยสิ่งอำนวยความสะดวกผู้โดยสารใหม่จะถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ของGaleãoฐานทัพอากาศในริโอเดจาเนโรและเซาเปาโลฐานทัพอากาศในเซาเปาโล.

ใน ความสัมพันธ์กับเซาเปาโล, การวางแผนเริ่มต้นของสนามบินที่เกี่ยวข้องกับสามและสี่รันเวย์อาคารผู้โดยสาร อย่างไรก็ตามในช่วงแรกของการก่อสร้างประกอบด้วยสองรันเวย์และสองขั้วเริ่มต้นเท่านั้นเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 1980 ที่สนามบินเปิดตัวอย่างเป็นทางการในวันที่ 20 มกราคม 1985 ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นสนามบิน Guarulhos หลักของเมืองเซาเปาโลแย่ง-Congonhas สนามบิน.

ในปี 1989 รันเวย์กำลังขยายและอาคารปรับปรุงขยายและมีกำลังการผลิตที่เพิ่มขึ้น 7,500,000-8,250,000 ผู้โดยสาร / ปี ซับซ้อนทั้งปกคลุม 13.86 ตารางกิโลเมตร (3,425 ไร่) ที่ 5 ตารางกิโลเมตร (1,200 ไร่) จะทำให้มีลักษณะเป็นพื้นที่.

การก่อสร้างของอาคาร 3 ความสามารถในการจัดการ 12 ล้านคนต่อปีได้รับการวางแผนตั้งแต่ปี 2001 แต่เนื่องจากมากมายของ ปัญหาทางการเมืองและเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นจริงการก่อสร้างยังไม่เริ่มจนกว่าปี 2011

ในปี 2010 สนามบินบริการกว่า 26,800,000 ผู้โดยสารเพิ่มขึ้น 24% ในช่วงปี 2009 และปริมาณผู้โดยสารเป็น 31% ในส่วนที่เกินความสามารถของตนในอันดับ 20.5 ล้านบาทต่อ ปีที่การตั้งค่าปัจจุบัน. [3]

เพื่อที่จะบรรเทาความแออัดยัดเยียดเฉียบพลันที่อาคาร 1 และ 2 Infraero ประกาศเมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2011 ที่อาคาร Cargo อดีตของสายการบินหมดอายุ VASP และ Transbrasil ต่อมาใช้โดยหน่วยงานของรัฐบาลกลางจะได้รับการบูรณะ และการปรับตัวเพื่อใช้เป็นอาคารผู้โดยสารในประเทศที่มีระยะไกลกินนอน อาคารผู้โดยสารแห่งใหม่ในขั้นต้นนี้ถูกเรียกว่าเทอร์ 4 (T4). [12] ในช่วงแรกของการบูรณะประกอบขั้ว VASP อดีตเปิดวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2012 [13] [14] และระยะที่สองประกอบด้วยขั้ว Transbrasil อดีตถูกเปิดในเดือนมิถุนายน 2013 ขัดกับสิ่งที่ได้รับการประกาศก่อน ที่อาคารผู้โดยสารแห่งใหม่จะเป็นแบบถาวร Webjet เป็นสายการบินแรกที่จะใช้สถานที่ใหม่. [15] อาคารผู้โดยสารแห่งใหม่ในเฟสแรกที่เพิ่มความจุของสนามบินในผู้โดยสาร 5.5 ล้านคน / ปีและในระยะที่สองถึง 8 ล้านคน / ปี รวม Guarulhos ก็จะสามารถที่จะจัดการ 28,500,000 ผู้โดยสาร / ปี. [16]

หลังจากที่ตัดสินใจทำวันที่ 26 เมษายน 2011 โดยรัฐบาลให้กับ บริษัท เอกชนที่ได้รับสัมปทานในการสำรวจบางส่วน Infraero สนามบิน [17] วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2012 การบริหารงานของสนามบินได้รับการยอมรับเป็นเวลา 20 ปีเพื่อ Consortium Invepar-ACSA แต่งโดย Invepar บราซิลเป็นเงินลงทุนและกองทุนสังคม (90%) และแอฟริกาใต้ ACSA - บริษัท ท่าอากาศยานแอฟริกาใต้ (10%) . [18] Infraero ที่รัฐดำเนินการขององค์กรจะยังคงอยู่กับ 49% ของหุ้นของ บริษัท ที่จดทะเบียนในการบริหารงานได้. [19] [20]

ที่ 2 ธันวาคม 2015 อาคารของสนามบินเป็นลำดับ อดีต 4 เทอร์มินัลเป็นลำดับ 1; อดีตอาคาร 1 และ 2 ซึ่งเป็นปีกของอาคารเดียวกลายเป็นใหม่เทอร์มินัล 3 2. เก็บไว้หมายเลขของมัน หมายเลขใหม่สะท้อนให้เห็นถึงการสั่งซื้อโดยที่ขั้วจะมาถึงเมื่อหนึ่งมาถึงที่สนามบินโดยถนนทางเข้าและคาดว่าจะทำให้เกิดความสับสนน้อยลงในระยะยาว เคาน์เตอร์เช็คอินและประตูยังเป็นลำดับด้วยหลักแรกเป็นตอนนี้จำนวนขั้วใหม่. [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 1967 ในการตอบสนองต่อการเจริญเติบโตของการจราจรทางอากาศในประเทศบราซิล รัฐบาลบราซิลทหารริเริ่มการศึกษาเกี่ยวกับการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานของสนามบินในบราซิล ในส่วนของข้อสรุปของการศึกษาเหล่านี้ เนื่องจากสถานที่ตั้งของความสำคัญเชิงกลยุทธ์ และปัญหาด้านความปลอดภัยเครื่องผู้โดยสารใหม่จะถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ของเกลฮัล O Air Force Base ในริโอ เดอ จาเนโร และเซาเปาลูฐานทัพอากาศในเซาเปาลู .ในความสัมพันธ์กับเซาเปาลู การวางแผนเริ่มต้นของสนามบินที่เกี่ยวข้อง 3 สะพาน และสี่ผู้โดยสารเทอร์มินัล อย่างไรก็ตาม ในระยะแรกของการก่อสร้างประกอบด้วยสองสะพาน และสองขั้วเริ่มเท่านั้น เมื่อ 11 สิงหาคม 2523 สนามบินก็เปิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 20 มกราคม 1985 สนามบิน Guarulhos อย่างรวดเร็วกลายเป็นหลักของเมืองเซาเปาลูภารต– Congonhas Airportในปี พ.ศ. 2532 ได้ขยายสะพานและอาคารปรับปรุง ขยาย และมีขีดความสามารถเพิ่มขึ้นจาก 7.5 ล้าน 8.25 ล้านคน / ปี ทั้งซับซ้อน ปกคลุม 13.86 ตารางกิโลเมตร ( 3425 เอเคอร์ ) , ที่ 5 ตารางกิโลเมตร ( 1 , 200 เอเคอร์ ) เป็นเมืองในพื้นที่การก่อสร้างอาคาร 3 , ความสามารถในการจัดการกับ 12 ล้านคนต่อปี ที่ได้วางแผนไว้ตั้งแต่ปี 2544 แต่เนื่องจากมีมากมายของปัญหาทางการเมืองและเศรษฐกิจ โครงสร้างที่เกิดขึ้นจริงไม่ได้เริ่มต้นจนถึง 2011ใน 2010 , สนามบินให้บริการมากกว่า 26.8 ล้านคน เพิ่มขึ้น 24 % จากปี 2552 และผู้โดยสารซึ่งเป็น 31 % ในส่วนที่เกินความจุอยู่ที่ 20.5 ล้านบาทต่อปีในการตั้งค่าปัจจุบัน [ 2 ]เพื่อบรรเทาความแออัดเฉียบพลันที่อาคาร 1 และ 2 infraero ประกาศ 17 พฤษภาคม 2011 ซึ่งอดีตขั้วสินค้าของ vasp สายการบินตาย transbrasil ต่อมาใช้โดยหน่วยงานของรัฐบาลกลาง จะผ่านการตกแต่ง และดัดแปลงเพื่อใช้เป็นอาคารผู้โดยสารภายในประเทศมีระยะไกลขึ้น ขั้วใหม่นี้ตอนแรกเรียก Terminal 4 ( T4 ) [ 12 ] ในระยะแรกของการตกแต่ง ประกอบด้วย อดีตสถานี vasp เปิดวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2555 [ 13 ] [ 14 ] และระยะที่สอง ประกอบด้วย อดีตสถานี transbrasil ถูกเปิดในมิถุนายน 2013 ขัดกับสิ่งที่เคยประกาศก่อนหน้านี้ อาคารใหม่จะเป็นแบบถาวร webjet เป็นสายการบินแรกที่ใช้สถานที่ใหม่ [ 15 ] อาคารใหม่ในเฟสแรก เพิ่มศักยภาพของสนามบินใน 5.5 ล้านคน / ปี และในช่วงที่สองถึง 8 ล้านคน / ปี รวม , กัวรุลฮอสก็สามารถจัดการ 28.5 ล้านคน / ปี [ 16 ]ต่อไปนี้การตัดสินใจเกี่ยวกับเมษายน 26 , 2011 โดยรัฐบาลกับบริษัทเอกชนที่ได้รับสัมปทานสำรวจบางสนามบิน infraero [ 17 ] กุมภาพันธ์ 6 , 2012 , การบริหารสนามบินก็ยอมรับ สำหรับ 20 ปี เพื่อสมาคม invepar acsa แต่งโดย invepar บราซิล , การลงทุนและกองทุนสังคม ( 90 % ) และใต้แอฟริกา acsa –บริษัทท่าอากาศยานแอฟริกาใต้ ( 10% ) [ 18 ] infraero องค์กรรัฐ จะยังคงอยู่กับ 49% ของหุ้นของ บริษัท ที่จัดตั้งขึ้นเพื่อการบริหาร [ 19 ] [ 20 ]เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม 2015 , สนามบินเทอร์มินัลเป็น renumbered . สถานีอดีต 4 renumbered Terminal 1 ; อดีตขั้ว 1 และ 2 ซึ่งเป็นปีกของอาคารเดี่ยว เป็นสถานีใหม่ 2 Terminal 3 เก็บหมายเลข ใหม่เลขสะท้อนคำสั่ง ซึ่งขั้วถึงเมื่อหนึ่งมาถึงที่สนามบิน โดยมีถนนเข้าถึง และคาดว่าจะสับสนน้อยกว่าในระยะยาว เคาน์เตอร์เช็คอิน และประตูก็ renumbered กับหลักแรกถูกตอนนี้ หมายเลข terminal ใหม่ [ 21 ]