3.1. Soluble and insoluble dietary

3.1. Soluble and insoluble dietary fibre content
In food processing, dietary fibre is used as fat replacer to increase viscosity of the product and reduce oil uptake during
frying (Dreher, 1995). The nutritional value of fruit DF additionally attributed due to the presence of significant amount
of bioactive compounds such as polyphenols, which are
linked covalently to different dietary fibre components.
The total dietary fibre content in mango peel acetone powder after the acetone extraction was found to be in the range
of 40.6–72.5% (Table 1). The soluble dietary fibre content in
acetone peel powder was in the range of 12.8–23.0% and insoluble dietary fibre content varied from 27.8% to 49.5% and the
IDF/SDF ratio varied from 2.0 to 2.2. The soluble dietary fibre
content was found to be 31–33% of TDF. It may be noted that
the content of both the dietary fibres increased during ripening. Content of dietary fibre is more in Badami variety in both
raw and ripe compared to Raspuri. Earlier Ajila et al. (2007a)
reported that total DF content in fresh peels was ranged from
45% to 78%. Compared to the dietary fibre content in fresh
mango peel, there was a marginal decrease in DF was observed in acetone powder. This decrease in TDF is mainly
due to the decrease in SDF content.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1 เนื้อหาละลายน้ำ และไม่ละลายน้ำใยอาหารในการประมวลผลอาหาร เส้นใยอาหารใช้เป็นคไขมันเพื่อเพิ่มความหนืดของผลิตภัณฑ์ และลดการดูดซึมน้ำมันในระหว่างทอด (Dreher, 1995) คุณค่าทางโภชนาการของผลไม้ DF ประกอบนอกจากนี้เนื่องจากมีสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพเช่นโพลีcovalently การเชื่อมโยงกับส่วนประกอบของเส้นใยอาหารที่แตกต่างกันเส้นใยอาหารที่รวมเนื้อหาในมะม่วงผงโตนเปลือกหลังจากพบว่าการสกัดโตนอยู่ในช่วง40.6 – 72.5% (ตาราง 1) ใยอาหารละลายน้ำเนื้อหาในผงเปลือกโตนเป็นในช่วงของเส้นใยอาหารที่ละลายและ 12.8 – 23.0% เนื้อหาหลากหลายจาก 27.8% 49.5% และIDF/SDF อัตราส่วนแตกต่างจาก 2.0 กับ 2.2 เส้นใยอาหารละลายน้ำได้เนื้อหาที่พบจะเป็น 31 – 33% ของ TDF มันอาจจะสังเกตที่เนื้อหาของเส้นใยอาหารทั้งสองเพิ่มขึ้นในระหว่างการสุก เนื้อหาของเส้นใยอาหารคือเพิ่มเติมในหลากหลายในเทอร์เรซในทั้งสองดิบ และสุกเมื่อเทียบกับ Raspuri ก่อนหน้านี้ Ajila ร้อยเอ็ด (2007a)รายงานที่ มีอยู่ในช่วงรวม DF เนื้อหาในเปลือกสดจาก45-78% เมื่อเทียบกับเนื้อหาเส้นใยอาหารในสดเปลือกมะม่วง มีการลดกำไรลง DF ถูกตรวจสอบในผงอะซิโตน การลดลงของ TDF เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการลดลงของปริมาณ SDF

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 เนื้อหาเส้นใยที่ละลายน้ำและไม่ละลายน้ำอาหาร
ในการแปรรูปอาหารใยอาหารจะถูกใช้เป็นสารทดแทนไขมันเพื่อเพิ่มความหนืดของผลิตภัณฑ์และลดการดูดซึมน้ำมันระหว่าง
การทอด (เดร, 1995) คุณค่าทางโภชนาการของผลไม้ DF ประกอบนอกจากนี้เนื่องจากการปรากฏตัวของจำนวนเงินที่สำคัญ
ของสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพเช่นโพลีฟีนซึ่งมีการ
เชื่อมโยง covalently ส่วนประกอบใยอาหารที่แตกต่างกัน.
ปริมาณเส้นใยรวมอาหารผงอะซีโตนมะม่วงเปลือกหลังจากการสกัดอะซีโตนถูกพบว่าเป็น ในช่วง
ของ 40.6-72.5% (ตารางที่ 1) เนื้อหาเส้นใยที่ละลายน้ำในอาหาร
ผงอะซีโตนเปลือกอยู่ในช่วง 12.8-23.0% และไม่ละลายน้ำปริมาณใยอาหารที่แตกต่างกันจาก 27.8% เป็น 49.5% และ
IDF / อัตราส่วนที่แตกต่างกันไอ้เวร 2.0-2.2 ใยอาหารที่ละลายน้ำ
เนื้อหาพบว่า 31-33% ของ TDF มันอาจจะตั้งข้อสังเกตว่า
เนื้อหาของทั้งสองเส้นใยอาหารที่เพิ่มขึ้นระหว่างการสุก เนื้อหาของใยอาหารเป็นมากขึ้นในโซหลากหลายทั้ง
ดิบและสุกเมื่อเทียบกับ Raspuri ก่อนหน้านี้ Ajila et al, (2007A)
รายงานว่าเนื้อหา DF รวมในเปลือกสดตั้งแต่
45% ถึง 78% เมื่อเทียบกับปริมาณใยอาหารในผลไม้สด
เปลือกมะม่วงมีการลดลงเล็กน้อยใน DF พบว่าในผงอะซีโตน การลดลงของ TDF นี้เป็นส่วนใหญ่
เนื่องจากการลดลงในเนื้อหาของไอ้เวร