David meets old friends againI deci

David meets old friends again

I decided to go to London first, to stay at a hotel for a few nights, and see all the sights of that great city. I knew it would be very different from the last time I was in London, when I was working at the warehouse. Now I was adult, and educated, and had money.
The hotel I chose was called the Golden Cross, and because I looked so young, I was given a very small, dark room in a roof. But I did not feel confident enough to complain.
That evening I was returning from the theatre when I recognized someone going in to the hotel. I could not prevent myself from saying at once, ‘ Steerforth! Do you remember me?’
He started at me for a moment. Then he cried, ‘Good heavens! It’s little Copperfield!’
I was so delighted to see him that I held both his hands, saying, ‘My dear Steerforth, you have no idea how pleased I am to seeyou again!’ I remembered how much I had admired him, and all my love for him came back. I had to brush away the tears from my eyes.
‘Don’t cry, Copperfield, old boy!’ he said kindly. ‘I’m glad to see you too. What are you doing here?’
‘I’ve just finished school, and my aunt has sent me to London to look around before deciding on a profession. What about you, Steerforth?’
‘Well, I’m studying at Oxford University, but nothing exciting ever happens there! That’s why I’m in London for a few days. But it’s boring here too, is’t it?’
“In London?’ I asked, surprised. ‘I think it’s wonderful! There’s so much to do and see! I’ve just been to the theatre-the actors were excellent and—‘
‘David, David!’ laughed Steerforth. ‘It does me good to see your fresh, innocent face, so full of excitement! Now, let me see, which room are you staying in?’
‘Number 44. It’s rather high up,’ I confessed, blushing.
‘They’ve put you in number 44? I’ll soon change that.’ And when Steerforth complained to the manager, I was immediately given a large, airy, comfortable room on the first floor, next to his. That night as I fell asleep I thought happily of the next few days, which Steerforth and I were planning to spend together.
A week passed very quickly, with visits to the theatre, the museums and the zoo. We went sightseeing, riding, swimming and boating. Steerforth was the perfect companion to have, and I admired him even more than before. In fact, I loved him with all my heart.
One day I said to him, ‘You know, Steerforth, I really must go and visit my mother’s old servant, Peggotty. She was very good to me when I was a child.’
‘Yes, David, I remember you told me. She lives in Yarmouth now, doesn’t she? Why don’t we go there together?’
‘Oh yes, Steerforth! You’d enjoy meeting her brother, and all the family! They’re very kind, good people.’
‘Even if they are only working people,’ said Steerforth. I looked quickly at him to see what he meant, but he was smiling at me, so I knew he was joking, and I smiled too.
We travelled to Yarmouth by coach, and when we arrived, Steerforth stayed at the hotel while I went to Barkis’s house to find Peggotty. When I knocked at the door, Peggotty opened it, and did not recognize me for a moment. I had continued to write to her regularly, but we had not seen each other for seven years, and I was no longer the small boy she remembered. But when she realized I was her Master David, she sobbed and sobbed with delight, holding me in her arms as she had always done. Soon she was calmer, and we talked about the events of the last few years. I heard that she was very happy with Mr Barkis, who, however, was ill in bed at the time. She was so pleased to see me that she insisted I should sleep at her house during my stay in Yarmouth, in the little bedroom she had always kept for me.
The next day I took Steerforth with me to visit Danial Peggotty. It was a dark and windy winter evening. As we came closer to the old boat, we heard happy voices and laughter inside. I opened the door, ans suddenly I was surrounded by Daniel, Ham and Emily, all looking very surprised.
‘Look! It’s Master David! Look how he’s grown!’
And for a moment we were all shaking hands and talking and laughing at the same time. I did not forget to introduce Steerforth. They welcomed him warmly as my best friend.
‘Well!’ cried Daniel Peggotty, his large face red and shining with delight. ‘It’s wonderful, Master David, that you two gentlemen have come here tonight ofall night! The best night of my life! Because tonight, gentlemen, my little Emily-‘ and he took Emily’s small white hand in his rough red one and placed it on his heart—‘has agreed to become Ham’s wife!’
“I congratulate you with all my heart,’ said Steerforth politely to Ham, without taking his eyes off Emily, who was blushing prettily.
‘Master David knows how I love this girl,’ continued old Daniel, ‘and my dearest wish was for her to have a good husband to take care of her. And there’s no one I trust more than Ham! He’s only a rough sailor like me, but he’s honest, and sincere, and I know she’ll come to no harm while he loves!’
Meanwhile,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดาวิดพบกับเพื่อนเก่าอีกครั้งฉันตัดสินใจที่ จะไปลอนดอนครั้งแรก การพักกี่คืน สถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดของเมือง ผมรู้ว่า มันจะแตกต่างจากครั้งสุดท้ายที่ผมอยู่ในลอนดอน เมื่อผมทำงานที่คลังสินค้า ตอนนี้ผมเป็นผู้ใหญ่ ศึกษา และมีเงินโรงแรมที่ฉันเลือกเรียกข้ามทอง และ เพราะผมมองหนุ่มดังนั้น จะรับหลังคาเป็นห้องขนาดเล็กมาก มืด แต่ผมไม่รู้สึกไม่มั่นใจพอที่จะบ่นคืนนั้นผมเดินทางกลับจากโรงละครเมื่อฉันรู้จักคนไปในโรงแรม ฉันอาจไม่ป้องกันตัวเองพูดครั้ง, ' Steerforth จำฉันได้หรือไม่ 'เขาเริ่มต้นที่ผมครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ร้อง, ' สวรรค์ที่ดี มันเป็นคอปเปอร์ฟิลด์น้อย!'ผมจึงยินดีที่เห็นเขาที่ผมจัดมือทั้งสองของเขา บอกว่า 'Steerforth รักของฉัน คุณมีความคิดวิธียินดีฉัน seeyou อีก' ผมจำได้ว่า ผมก็ชื่นชมเขา และทั้งหมดของฉันรักเขากลับมา ผมต้องปัดน้ำตาจากดวงตาของฉัน'อย่าร้องไห้ คอปเปอร์ฟิลด์ เด็กอายุ ' เขากล่าวว่า โปรด ' ฉันดีใจที่เห็นคุณเกินไป คุณกำลังทำอะไรที่นี่?'' เพียงเสร็จโรงเรียน และป้าได้ส่งฉันไปลอนดอนไปดูรอบ ๆ ก่อนตัดสินใจในอาชีพนี้ สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ Steerforth ?'' ดี ฉันเรียนที่ Oxford University แต่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเคยเกิดมี เหตุ:ลอนดอนกี่วัน แต่ก็น่าเบื่อนี่เกินไป is't มัน?'"ในลอนดอน?' ถาม ประหลาดใจ ' ฉันคิดว่า มันดี มีมากเพื่อ ชม เพิ่งไปโรงละครนักแสดงได้ยอดเยี่ยม และ —''ดาวิด วิด' หัวเราะ Steerforth ' มันไม่ฉันดีดูสดชื่น ไม่รู้เรื่องใบหน้าของคุณ จึงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้ ให้ ที่ห้องที่คุณอยู่ใน?'' หมายเลข 44 ก็ค่อนข้างสูง ' ฉันสารภาพว่า แดง' พวกเขาได้ทำให้คุณได้หมายเลข 44 ฉันจะเปลี่ยนเร็ว ๆ นี้ที่ ' และเมื่อ Steerforth บ่นตัวจัดการ ทันทีห้องชั้นล่าง อยู่ติดกับเขาใหญ่ โปร่งสบาย สะดวกสบาย คืนนั้นขณะที่ผมหลับ นึกอย่างมีความสุขอีกไม่กี่วัน ซึ่ง Steerforth และฉันวางแผนจะใช้ร่วมกันสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว พร้อมเยี่ยมชมโรงละคร พิพิธภัณฑ์ และสวนสัตว์ เราก็ชมวิว ขี่ ว่ายน้ำ และพายเรือ Steerforth เป็นสหายสมบูรณ์แบบต้องมี และผมชื่นชมเขายิ่งกว่าก่อน ในความเป็นจริง ฉันรักเขา ด้วยหัวใจทั้งหมดของฉันวันหนึ่งผมพูดกับเขา, ' คุณรู้ว่า Steerforth ผมต้องไป และข้าราชการเก่าที่แม่ของฉัน Peggotty ชม เธอดีกับฉันเมื่อฉันถูกเด็ก.'' ใช่ ดาวิด ฉันจำคุณบอกผม เธออาศัยอยู่ใน Yarmouth ตอนนี้ ไม่เธอ ทำไมไม่เราไปที่นั่นกัน?'' โอ้ ใช่ Steerforth คุณจะเพลิดเพลินกับพี่ชายของเธอ และทุกคนในครอบครัว เป็นคนดีมาก ดี.''แม้ว่าพวกเขาเป็นการเฉพาะคนทำงาน กล่าวว่า Steerforth ผมมองได้อย่างรวดเร็วที่เขาดูเขาหมายถึงอะไร แต่เขาส่งยิ้มที่ฉัน ดังนั้นฉันรู้เขาถูกหยอกล้อ และฉันยิ้มมากเกินไปเราเดินทางไป Yarmouth โดยโค้ช และเมื่อเรามาถึง Steerforth พักโรงแรมในขณะที่ผมไปบ้านของ Barkis ในการค้นหา Peggotty เมื่อฉันเคาะประตู Peggotty เปิดมัน และไม่รู้จักผมช่วงนี้ ฉันก็ยังคงเขียนเธออย่างสม่ำเสมอ แต่เราไม่ได้เห็นกันเจ็ดปี และผมไม่สาวเธอ แต่เมื่อเธอรู้ว่า ผมวิดโทของเธอ เธอ sobbed และ sobbed ด้วยความยินดี ถือฉันในอ้อมแขนของเธอเธอทำเสมอ เร็ว ๆ นี้ เธอสงบ และเราได้พูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ในปีที่ผ่านมา ผมได้ยินว่า เธอมีความสุขมากกับนาย Barkis ซึ่ง อย่างไรก็ตาม ในเตียงในเวลา เธอยินดีให้เห็นฉันที่เธอยืนยันว่า ผมควรจะนอนที่บ้านพักใน Yarmouth ในห้องนอนเล็ก ๆ ที่เธอได้เสมอสำหรับฉันในวันถัดไปผมเอา Steerforth กับฉันไป Danial Peggotty ตอนเย็นที่มืด และลมหนาวได้ ตามเรามาใกล้ชิดกับเรือเก่า เราได้ยินเสียงมีความสุขและเสียงหัวเราะภายใน ผมเปิดประตู ans ก็ผมถูกล้อมรอบ โดยแดเนียล แฮม และ เอมิลี่ หมดกำลังประหลาดใจมาก' ดู มันเป็นดาวิดโท ดูว่าเขาปลูก!'และสำหรับช่วงเวลาเราทั้งหมดจับมือ และพูดคุย และหัวเราะในเวลาเดียวกัน ผมไม่ลืมที่จะแนะนำ Steerforth ต้อนรับเขาอย่างอบอุ่นเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด'ดี ' ร้องไห้ Daniel Peggotty เขาใหญ่หน้าแดง และส่องแสง ด้วยความยินดี ' ดี หลักวิด ที่คุณสุภาพบุรุษที่สองมาที่นี่คืนนี้ ofall คืน คืนที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน เนื่องจากคืนนี้ สุภาพบุรุษ เอมิลี่น้อยของฉัน-' และเขาเอาของ Emily เข็มสีขาวในสีแดงของเขาหยาบ และวางไว้บนหัวใจของเขา — 'ยอมรับที่จะเป็น ภรรยาของแฮม '"ผมแสดงความยินดีกับคุณ ด้วยหัวใจของฉัน กล่าวว่า Steerforth สุภาพกับแฮม โดยไม่ต้องนำดวงตาของเขาปิดเอมิลี่ ที่ถูกแดง prettily'หลักดาวิดรู้ดีว่าฉันรักเธอคนนี้ ยังคงเก่าแดเนียล, ' และท่านเดียเรสสำหรับเธอมีสามีดีดูแลเธอ และไม่มีใครฉันเชื่อถือมากกว่าแฮม เขาเป็นเพียงทหารเรือหยาบเช่นฉัน แต่เขา เป็นคนซื่อสัตย์ จริงใจ และฉันรู้ว่า เธอจะมาหาไม่อันตรายในขณะที่เขารัก!'ในขณะเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดวิดได้พบกับเพื่อนเก่าอีกครั้ง

ฉันตัดสินใจที่จะไปลอนดอนครั้งแรกที่เข้าพักที่โรงแรมไม่กี่คืนและดูสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดของเมืองใหญ่ ฉันรู้ว่ามันจะแตกต่างจากครั้งสุดท้ายที่ผมอยู่ในลอนดอนเมื่อฉันได้ทำงานที่คลังสินค้า ตอนนี้ผมเป็นผู้ใหญ่และการศึกษาและมีเงิน.
โรงแรมฉันเลือกที่ถูกเรียกว่าโกลเด้นครอสและเพราะผมมองหนุ่มสาวเพื่อให้ผมได้รับมีขนาดเล็กมากในห้องมืดหลังคา แต่ผมไม่ได้รู้สึกมั่นใจพอที่จะบ่น.
เย็นวันนั้นผมก็กลับมาจากโรงละครเมื่อฉันได้รับการยอมรับใครบางคนไปที่โรงแรม ฉันไม่สามารถป้องกันตัวเองจากการพูดในครั้งเดียว 'Steerforth! คุณจำผมได้ไหม '
เขาเริ่มต้นที่ผมสักครู่ จากนั้นเขาก็ร้องไห้ 'สวรรค์ดี! มันเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ Copperfield! '
ผมจึงยินดีที่จะเห็นเขาว่าผมจับมือทั้งสองของเขาว่า' รัก Steerforth ของฉันคุณมีความคิดว่าผมยินดีที่จะ seeyou อีกครั้ง! ' ผมจำได้ว่าผมเคยชื่นชมเขาและรักของฉันให้เขากลับมา ผมต้องปัดน้ำตาจากดวงตาของฉัน.
'อย่าร้องไห้, คอปเปอร์ฟิลด์เด็กเก่า!' เขากล่าวว่าความกรุณา "ผมดีใจที่ได้พบคุณมากเกินไป คุณกำลังทำอะไรที่นี่? '
' ผมเพิ่งเสร็จสิ้นการโรงเรียนและป้าของฉันได้ส่งฉันไปลอนดอนเพื่อมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับอาชีพ อะไรเกี่ยวกับคุณ Steerforth? '
' ดีฉันเรียนที่ Oxford University แต่ไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้นเคยเกิดขึ้นที่นั่น! นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยู่ในลอนดอนไม่กี่วัน แต่มันน่าเบื่อนี่เกินไปกำลังโหลดมันได้หรือไม่ '
"ในลอนดอน? ผมถามประหลาดใจ 'ฉันคิดว่ามันยอดเยี่ยม! มีมากที่จะทำและดู! ฉันได้รับเพียงแค่ไปที่โรงละครที่นักแสดงที่ยอดเยี่ยมเป็น and- '
' เดวิดเดวิด! หัวเราะ Steerforth 'ฉันมันไม่ดีที่จะเห็นสดใบหน้าไร้เดียงสาของคุณจึงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น! ตอนนี้ให้ฉันดูที่ห้องที่ท่านอยู่มีอะไรบ้าง? '
' จำนวน 44 มันค่อนข้างสูงขึ้นไป 'ฉันสารภาพแดง.
' พวกเขาได้นำคุณในจำนวน 44? ฉันเร็ว ๆ นี้จะเปลี่ยนที่. และเมื่อ Steerforth บ่นกับผู้จัดการผมได้รับทันทีที่มีขนาดใหญ่โปร่งสบายห้องพักที่สะดวกสบายบนชั้นแรกถัดจากเขา คืนนั้นขณะที่ผมหลับอย่างมีความสุขผมคิดว่าในไม่กี่วันข้างหน้าซึ่ง Steerforth และผมกำลังวางแผนที่จะใช้ร่วมกัน.
สัปดาห์ที่ผ่านอย่างรวดเร็วกับการเข้าชมไปที่โรงละครพิพิธภัณฑ์และสวนสัตว์ เราไปเที่ยวชมสถานที่ขี่ม้าว่ายน้ำและพายเรือ Steerforth เป็นคู่หูที่สมบูรณ์แบบที่จะมีและผมชื่นชมเขามากยิ่งขึ้นกว่า แต่ก่อน ในความเป็นจริงที่ฉันรักเขาด้วยหัวใจทั้งหมดของฉัน.
วันหนึ่งผมพูดกับเขาว่า 'คุณจะรู้ว่า Steerforth ผมจะต้องไปเยี่ยมชมและคนรับใช้เก่าแม่ของฉัน Peggotty เธอเป็นคนที่ดีมากที่จะฉันเมื่อฉันเป็นเด็ก. '
' ใช่เดวิดผมจำได้ว่าคุณบอกฉัน เธออาศัยอยู่ใน Yarmouth ตอนนี้เธอไม่? เราไม่ไปทำไมมีด้วยกันไหม? '
' โอ้ใช่ Steerforth! คุณจะเพลิดเพลินไปกับการประชุมพี่ชายของเธอและทุกคนในครอบครัว! พวกเขาใจดีมากคนดี. '
' แม้ว่าพวกเขาเป็นเพียงคนที่ทำงาน 'Steerforth กล่าวว่า ผมมองอย่างรวดเร็วที่เขาเห็นสิ่งที่เขาหมาย แต่เขาก็ยิ้มให้ฉันดังนั้นฉันรู้ว่าเขาล้อเล่นและฉันยิ้มมากเกินไป.
เราเดินทางไป Yarmouth โดยรถโค้ชและเมื่อเรามาถึง Steerforth อยู่ที่โรงแรมในขณะที่ผมไป ไปที่บ้าน Barkis หา Peggotty เมื่อฉันเคาะที่ประตู Peggotty เปิดมันและไม่รู้จักฉันสักครู่ ฉันก็ยังคงที่จะเขียนถึงเธอเป็นประจำ แต่เราไม่ได้เจอกันเป็นเวลาเจ็ดปีและผมก็ไม่ได้เป็นเด็กเล็ก ๆ เธอจำ แต่เมื่อเธอรู้ว่าผมเป็นหัวหน้าเดวิดเธอสะอื้นและร้องไห้ด้วยความดีใจถือฉันในอ้อมแขนของเธอขณะที่เธอได้ทำเสมอ ในไม่ช้าเธอก็สงบและเราพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผมได้ยินมาว่าเธอมีความสุขมากกับนาย Barkis ใครอย่างไรก็ป่วยอยู่บนเตียงในเวลานั้น เธอก็ยินดีที่จะเห็นฉันว่าเธอยืนยันว่าฉันควรจะนอนที่บ้านของเธอในระหว่างการเข้าพักของฉันใน Yarmouth ในห้องนอนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอได้เก็บไว้เสมอสำหรับฉัน.
ในวันถัดไปผมเอา Steerforth กับฉันไปเยี่ยมชม Danial Peggotty มันเป็นความเย็นในฤดูหนาวที่มืดและมีลมแรง ในฐานะที่เรามาใกล้ชิดกับเรือเก่าเราได้ยินเสียงที่มีความสุขและเสียงหัวเราะภายใน ผมเปิดประตู ans ทันใดนั้นข้าก็ถูกล้อมรอบด้วยแดเนียลแฮมและเอมิลี่ทุกคนกำลังมองประหลาดใจมาก.
'ดู! มันโทเดวิด! ดูวิธีการที่เขาเติบโตขึ้น! '
และสำหรับช่วงเวลาที่เราทุกคนจับมือและพูดคุยและหัวเราะในเวลาเดียวกัน ผมไม่ลืมที่จะแนะนำ Steerforth พวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน.
'ดี! ร้องไห้แดเนียล Peggotty, สีแดงใบหน้าของเขามีขนาดใหญ่และส่องแสงที่มีความสุข 'มันยอดเยี่ยมโทดาวิดว่าคุณสุภาพบุรุษสองคนได้มาที่นี่คืนนี้ ofall คืน! คืนที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน! เพราะคืนนี้สุภาพบุรุษ Emily- น้อยของฉัน 'และเขาได้เอามือขาวของเอมิลี่ขนาดเล็กในหนึ่งสีแดงของเขาหยาบและวางมันลงบนหัวใจของเขา-'has ตกลงที่จะกลายเป็นภรรยาของแฮม!'
"ผมขอแสดงความยินดีกับทุกหัวใจของฉัน 'Steerforth กล่าวว่า สุภาพแฮมโดยไม่ต้องละสายตาของเขาออกจากเอมิลี่ที่ถูกแดงพริ้ม.
'โทเดวิดรู้ว่าฉันรักเธอคนนี้' ยังคงเก่าแดเนียล 'และความปรารถนาที่รักของฉันเป็นของเธอจะมีสามีที่ดีในการดูแลของเธอ และไม่มีใครที่ฉันไว้ใจมากกว่าแฮม! เขาเป็นเพียงกะลาสีหยาบเหมือนผม แต่เขาซื่อสัตย์และจริงใจและฉันรู้ว่าเธอจะมาที่ไม่มีอันตรายใด ๆ ในขณะที่เขารัก! '
ในขณะเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดวิดได้พบกับเพื่อนเก่าอีกครั้งฉันตัดสินใจที่จะไปลอนดอนก่อน ที่จะอยู่ในโรงแรมไม่กี่คืน และดูสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองใหญ่ ผมรู้ว่ามันอาจจะแตกต่างไปจากครั้งสุดท้ายที่ผมอยู่ในลอนดอน เมื่อผมทำงานที่คลังสินค้า ตอนนี้ผมเป็นผู้ใหญ่และการศึกษาและมีเงินโรงแรมที่ฉันเลือกถูกเรียกว่าไม้กางเขนสีทอง และเพราะฉันดูเด็กมาก ฉันได้รับมีขนาดเล็กมากในห้องมืดในหลังคา แต่ฉันยังไม่มั่นใจพอ ที่จะบ่นเย็นวันนั้นผมกลับจากโรงละครเมื่อข้ายอมรับผู้อื่นไปในโรงแรม ผมจะไม่ไม่ให้ตัวเองพูดพร้อมกัน " steerforth ! คุณจำฉันได้มั้ย ? "เขาเริ่มที่ฉันสักครู่ แล้วเขาก็ร้อง " โอ้พระเจ้า ! มันน้อย Copperfield ! "ผมดีใจมากที่เห็นเขาถือทั้งสองมือของเขาว่า " steerforth ที่รัก คุณไม่รู้หรอกว่า ยินดีผมจะเจอคุณอีก ! " ผมจำได้ว่าผมเคยชื่นชมเขา และความรักทั้งหมดของฉันให้เขากลับมา ฉันต้องปัดน้ำตาจากตาของฉัน" อย่าร้องไห้ คอปเปอร์ฟิลด์ เด็กน้อย ! " เขาพูดอย่างอ่อนโยน " ผมดีใจที่ได้พบคุณ คุณมาทำอะไรที่นี่ ? "ฉันเพิ่งจะเรียนจบ และป้าของฉันส่งฉันไปลอนดอนเพื่อมองไปรอบๆ ก่อนที่จะตัดสินใจเลือกอาชีพ อะไรที่เกี่ยวกับคุณ steerforth ? "" ฉันกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยอ๊อกซฟอร์ด แต่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นที่นั่น นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันอยู่ลอนดอนไม่กี่วัน แต่มันน่าเบื่อนี่ด้วย มีมั้ย "" ใน ลอนดอน " ผมถามแปลกใจ " ฉันคิดว่ามันยอดเยี่ยม มีมากที่จะทำและดู ผมเพิ่งไปโรงละครที่นักแสดงยอดเยี่ยม และ -" เดวิด เดวิด " หัวเราะ steerforth . มันทำให้พ่อรู้สึกดีที่เห็นใบหน้าที่ไร้เดียงสาของคุณสด จึงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ! ตอนนี้ ให้ฉันดูห้องที่คุณพัก "หมายเลข 44 มันค่อนข้างสูง ผมสารภาพว่า อายพวกเขาทำให้คุณหมายเลข 44 ในไม่ช้า ข้าจะเปลี่ยนมัน และเมื่อ steerforth บ่นกับผู้จัดการ ผมทันทีได้รับขนาดใหญ่ โปร่งสบาย ห้องชั้นล่าง ถัดจากเขา คืนนั้น ผมหลับไป ผมคิดอย่างมีความสุขในไม่กี่วันถัดไป ซึ่ง steerforth และฉันวางแผนที่จะใช้เวลาด้วยกันหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ด้วยการเยี่ยมชมโรงละคร , พิพิธภัณฑ์และสวนสัตว์ เราก็ไปเที่ยวชม ขี่ม้า ว่ายน้ำและพายเรือ steerforth เป็นคู่หูที่สมบูรณ์แบบได้ และผมชื่นชมเขามากขึ้นกว่าเดิม ในความเป็นจริง ผมรักเขาหมดหัวใจวันหนึ่งฉันถามเขาว่า " คุณรู้ไหม steerforth ฉันต้องไปเยี่ยมผู้รับใช้เก่าของแม่ผม peggotty . เธอเคยดีกับฉันมาก ตอนที่ฉันยังเด็ก . . ." ใช่ เดวิด ผมจำคุณได้บอก เธออาศัยอยู่ใน Yarmouth ตอนนี้ใช่ไหม ? ทำไมเราไม่ไปด้วยกัน ? "" โอ้ ใช่ steerforth ! คุณจะเพลิดเพลินกับการประชุมน้องชาย และทุกคนในครอบครัว ! พวกเขาเป็นคนดีคนดี ." แม้ว่าพวกเขาเป็นเพียงคนที่ทำงาน " steerforth . ดูอย่างรวดเร็วที่เขาเห็น เขาหมายถึงอะไร แต่เขาก็ยิ้มให้ฉัน ฉันก็รู้ว่าเขาพูดเล่น และฉันก็ยิ้มเราเดินทางไปยัง Yarmouth โดยรถโค้ช และเมื่อเรามาถึง steerforth พักที่โรงแรมในขณะที่ฉันไปที่บาร์กิส หลังพบ peggotty . เมื่อผมเคาะประตู peggotty เปิดมันและไม่ได้รับรู้เลยสักนิด ฉันยังคงเขียนให้เธอเสมอ แต่เราก็ไม่ได้เจอกันมา 7 ปีแล้ว และผมก็ไม่มีเด็กเล็ก ๆที่เธอจำได้ แต่เมื่อเธอตระหนักว่าฉันคือเจ้านายของเธอ เดวิด เธอสะอื้น และร้องไห้ด้วยความดีใจ กอดผมไว้ในอ้อมแขนอย่างที่เคยทำเสมอ . ในไม่ช้าเธอสงบขึ้น และเราได้พูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ในไม่กี่ปี ฉันได้ยินว่า เธอมีความสุขมากกับคุณบาร์กิส , ที่ , อย่างไรก็ตาม , ป่วยในเตียงในเวลา เธอจึงยินดีที่จะเห็นฉันว่าเธอยืนยันจะไปนอนที่บ้านของเธอระหว่างที่ข้าอยู่ในยาร์เมาท์ ในห้องนอนเล็ก ๆน้อย ๆที่เธอได้เสมอสำหรับฉันวันต่อมาผมเอา steerforth กับฉันไปแดเนียล peggotty . มันมืด และ เย็น หนาว ลมแรง เราเข้ามาใกล้กับเรือเก่า เราได้ยินเสียงความสุขและเสียงหัวเราะอยู่ข้างใน ฉันเปิดประตู และก็ผมถูกล้อมรอบด้วยแดเนียล แฮม และ เอมิลี่ ดูประหลาดใจมาก" นี่ ! ! ! มันคือ อาจารย์เดวิด ดูเขาเป็นผู้ใหญ่ ! "และในตอนนี้ เราได้จับมือและพูดคุยและหัวเราะในเวลาเดียวกัน ผมไม่ได้ลืมแนะนำ steerforth . พวกเขาต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น ในฐานะเพื่อนสนิท" ดี ! " แดเนียล peggotty ของเขาใหญ่และใบหน้าแดงเปล่งประกายด้วยความสุข . " มันวิเศษ อาจารย์เดวิด ที่ท่านสุภาพบุรุษทั้งสองมาที่นี่ คืนนี้ทั้งคืน คืนที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน ! เพราะคืนนี้ สุภาพบุรุษ เล็ก ๆน้อย ๆของฉัน เอมิลี่ - " และเขาเอาเอมิลี่เล็กสีขาวในมือของเขาหยาบสีแดงไว้บนหัวใจ - "has ตกลงกลายเป็นแฮม ภรรยา ! "" ผมยินดีกับคุณด้วยทั้งหมดหัวใจของฉัน " steerforth สุภาพกับแฮมโดยไม่ละสายตาจากเอมิลี่ ใครเขินน่ารัก" อาจารย์เดวิดรู้ว่าฉันรักผู้หญิงคนนี้ ได้กล่าวแก่ดาเนียล และหวังว่าที่รักของฉัน เธอมีสามีที่ดี ดูแลเธอ และ ไม่มี