ภาพจิตรกรรมบนฝาผนังวัดพระแก้วได้รับการขนานนามว่าเป็นภาพเขียนที่ยาวที่สุดในโลก เล่าเรื่องราววรรณคดีเก่าแก่จากเรื่องรามายณะหรือรามเกียรติ์ของอินเดียสำหรับภาพเขียนดังกล่าวได้วาดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 3 เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช และ สมเด็จกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท เมื่อครั้งที่ สองพระองค์ ทรงทำศึกต่อสู้กับการรุกรานของข้าศึกพม่า แล้วทรงเอาชนะได้ด้วยพระปรีชาสามารถและความกล้าหาญ และเรื่องราวที่ถ่ายทอดก็มาจากพระราชนิพนธ์ของพระ บาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช โดยอาศัยเค้าโครงจากเรื่องเดิมคือ รามายณะ อันเป็นวรรคดีเก่าแก่ของอินเดียนั่นเอง
โดยภาพจิตรกรรมได้เขียนเรียงร้อยต่อกันตลอดฝาผนังทั้ง ๔ ทิศ แบ่งออกเป็น ๑๗๘ ห้อง มีโคลงสี่สุภาพจารึกบนแผ่นศิลาตามเสาอธิบายภาพประกอบ แต่เนื่องจากภาพเขียนทั้งหมดเขียนด้วยสีฝุ่น จึงทำให้เกิดการลบเลือนตามเวลา ทำให้มีการซ่อมแซมภาพเขียนอยู่หลายครั้ง ดังนั้นเมื่อปี พ.ศ.2514 กรมศิลปากร จึงได้ทำการซ่อมครั้งใหญ่อีกครั้ง ตามหลักวิชาการสมัยใหม่เพื่อให้ภาพจิตรกรรมดังกล่าวคงทนต่อสภาพดินฟ้าอากาศ ไปอีกยาวนาน
หากต้องการที่จะรับชมเรื่องราวของรามเกียรติ์อย่างต่อเนื่อง ต้องเริ่มต้นจากประตูวิหารยอด ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก และดำเนินเรื่องต่อไปทางทิศตะวันออก