The use of polymeric film wraps and

The use of polymeric film wraps and waxing of papaya have been successful in retarding color development and water loss before fungal decay becomes the limiting factor (Paull and Chen, 1989). Fruit waxing reduced weight loss of papaya by 14 to 40%, while plastic shrink-wraps reduced it by about 90% (Paull and Chen, 1989). Significantly reduced weight loss were also reported by Maharaj (1988) with papaya cultivar ‘Tainug No.1’ using plastic film wrap when compared to similarly stored, waxed fruit. Such fruit packed in plastic film exhibited good storage potential for up to 29 days compared with untreated fruit, which were generally unacceptable after 17 days at 16°C.
Seal packaging is reported to modify both internal O2 and external (in package) atmospheres. A substantial reduction in internal O2 and a concomitant decrease in internal ethylene concentration appeared to be instru-mental in delaying the ripening of sealed fruit (Lazan et al., 1990). Occasionally, off-flavors developed in waxed and wrapped fruits when the fruit cavity CO2 level exceeded about 7% at the full ripe stage (Sankat and Maharaj, 2001).
Packaging fruits is one of the most commonly used post-harvest practice that puts them into unitized volumes which are easy to handle while also protecting them from hazards of transportation and storage (Burdon, 1997). Modified atmosphere packaging for storage and trans-portation of fruits and vegetables is commonly achieved by packing them in plastic films. Storage in plastic films with different kinds of combinations of materials, perforation and inclusions of chemicals and individual seal packaging are types of modified atmosphere storage (Burdon, 1997; Irtwange, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้โพลีเมอร์ฟิล์มตัด และแว็กซ์ของมะละกอประสบความสำเร็จในการชะลอการพัฒนาของสี และน้ำสูญเสียก่อนที่เชื้อราผุกลายเป็น ตัวคูณ limiting (Paull และเฉิน 1989) แว็กซ์ผลไม้ลดลงน้ำหนักของมะละกอ 14-40% ในขณะที่พลาสติก shrink-wraps ลดลง โดยประมาณ 90% (Paull และเฉิน 1989) อย่างมีนัยสำคัญลดน้ำหนักมียังรายงาน โดยมหาราช (1988) กับมะละกอพันธุ์ 'Tainug No.1' ใช้ฟิล์มพลาสติกห่อเมื่อเทียบกับผลไม้ที่เก็บไว้ในทำนองเดียวกัน แว็กซ์ จัดแสดงผลไม้ดังกล่าวบรรจุในฟิล์มพลาสติกดีเก็บอาจเกิดนานถึง 29 วันเมื่อเทียบกับผลไม้ได้รับการรักษา ซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปหลังจากวันที่ 17 ที่ 16 องศาเซลเซียสบรรจุภัณฑ์ตรามีรายงานการปรับเปลี่ยน O2 ภายในและสภาพแวดล้อมภายนอก (ในแพคเกจ) พบลด O2 ภายในและการลดลงมั่นใจในความเข้มข้นของเอทิลีนภายในที่ดูเหมือนจะเป็นตราสารอนุพันธ์จิตในการชะลอการสุกของผลไม้การปิดผนึก (Lazan et al. 1990) บางครั้ง ปิดรสชาติพัฒนาในแว๊กซ์ และห่อผลไม้เมื่อผลไม้ระดับโพรง CO2 เกินประมาณ 7% ในระยะสุกเต็ม (Sankat และมหาราช 2001)บรรจุภัณฑ์ผลไม้เป็นหนึ่งในการปฏิบัติหลังการเก็บเกี่ยวใช้บ่อยที่สุดที่ทำให้พวกเขาลงในไดรฟ์ข้อมูล unitized ที่ง่ายต่อการจัดการในขณะที่ยัง ปกป้องจากอันตรายของการขนส่งและการเก็บข้อมูล (Burdon, 1997) บรรยากาศดัดแปลงบรรจุภัณฑ์สำหรับจัดเก็บและทรานส์-portation ของผักและผลไม้ทั่วไปสามารถทำได้ โดยบรรจุไว้ในฟิล์มพลาสติก เก็บในฟิล์มพลาสติกชุดของวัสดุ การเจาะ และการรวมตัวของเคมีภัณฑ์และบรรจุภัณฑ์ตราแต่ละชนิดแตกต่างกันชนิดของที่เก็บบรรยากาศดัดแปลง (Burdon, 1997 Irtwange, 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้การตัดฟิล์มและแว็กซ์ของมะละกอประสบความสำเร็จในการชะลอการพัฒนาสีและการสูญเสียน้ำก่อนการสลายตัวของเชื้อราจะกลายเป็นปัจจัย จำกัด (Paull และเฉิน, 1989) แว็กซ์ผลไม้ลดการสูญเสียน้ำหนักของมะละกอโดย 14-40% ในขณะที่พลาสติกหดห่อลดลงประมาณ 90% (Paull และเฉิน, 1989) การสูญเสียน้ำหนักที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญนอกจากนี้ยังได้รับรายงานจากมหาราช (1988) กับมะละกอพันธุ์ 'Tainug ครั้งที่ 1' ใช้ห่อฟิล์มพลาสติกเมื่อเทียบกับการจัดเก็บไว้ในทำนองเดียวกันผลไม้แว็กซ์ ผลไม้ดังกล่าวบรรจุในฟิล์มพลาสติกแสดงศักยภาพการจัดเก็บข้อมูลที่ดีได้ถึง 29 วันเมื่อเทียบกับผลไม้ที่ได้รับการรักษาโดยทั่วไปซึ่งเป็นที่ยอมรับไม่ได้หลังจาก 17 วันที่ 16 ° C.
บรรจุภัณฑ์ซีลมีรายงานการปรับเปลี่ยนทั้ง O2 ภายในและภายนอก (ในแพคเกจ) บรรยากาศ ลดลงมากใน O2 ภายในและลดลงไปด้วยกันในความเข้มข้นของเอทิลีนภายในที่ดูเหมือนจะเป็น instru จิตในการชะลอการสุกของผลไม้ที่ปิดสนิท (Lazan et al., 1990) บางครั้งออกรสชาติพัฒนาในผลไม้แว็กซ์และห่อเมื่อระดับ CO2 ผลไม้โพรงเกินประมาณ 7% ในระยะสุกเต็ม (Sankat และมหาราช, 2001).
บรรจุภัณฑ์ผลไม้เป็นหนึ่งในการปฏิบัติที่ใช้กันมากที่สุดหลังการเก็บเกี่ยวที่ทำให้พวกเขา เข้าไปในปริมาณ unitized ซึ่งง่ายต่อการจัดการขณะที่ยังปกป้องพวกเขาจากอันตรายของการขนส่งและการเก็บรักษา (เบอร์เดิน 1997) บรรจุภัณฑ์ดัดแปลงบรรยากาศการจัดเก็บและทรานส์ portation ผักและผลไม้โดยทั่วไปจะทำได้โดยการบรรจุไว้ในฟิล์มพลาสติก การจัดเก็บข้อมูลในฟิล์มพลาสติกที่มีความแตกต่างกันของการรวมกันของวัสดุทะลุและรวมของสารเคมีและบรรจุภัณฑ์ประทับตราแต่ละประเภทของการจัดเก็บดัดแปลงบรรยากาศ (เบอร์เดิน 1997; Irtwange 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช้ห่อฟิล์มแว็กซ์ของมะละกอ และประสบความสำเร็จในการพัฒนาสีและการสูญเสียน้ำก่อนที่เชื้อราผุกลายเป็นปัจจัยจำกัด ( พอล และ เฉิน , 1989 ) ผลไม้จะลดการสูญเสียน้ำหนักของมะละกอจาก 14 ถึง 40% ขณะที่หดห่อพลาสติกลดลงประมาณ 90% ( พอล และ เฉิน , 1989 ) ลดการสูญเสียน้ำหนักยังรายงานโดยมหาราช ( 1988 ) " " ใช้มะละกอพันธุ์ tainug 1 ห่อฟิล์มพลาสติกเมื่อเทียบกับในทํานองเดียวกัน เก็บไว้ ก็ผลไม้ ผลไม้ดังกล่าวบรรจุในฟิล์มพลาสติกมีศักยภาพดีกระเป๋านานถึง 29 วัน เมื่อเทียบกับผลไม้ดิบ ซึ่งโดยทั่วไปรับไม่ได้หลัง 17 วันที่ 16 ° Cบรรจุภัณฑ์ปิดผนึกมีรายงานการปรับเปลี่ยนทั้งภายในและภายนอก ( O2 ในแพคเกจ ) โดย . ส่วนแบ่งลดภายใน O2 และลดลง เกิดความเข้มข้นของเอทิลีนภายในปรากฏเป็นชุดอุปกรณ์ทางจิตในการชะลอการสุกของผลผนึก ( lazan et al . , 1990 ) บางครั้งออกรสชาติพัฒนาในแว็กซ์และห่อผลไม้เมื่อผลไม้ในระดับ CO2 เกิน 7 % ที่ระยะสุกเต็มที่ ( Sankat และมหาราช , 2001 )ผลไม้บรรจุภัณฑ์เป็นหนึ่งที่ใช้บ่อยที่สุด การปฏิบัติหลังการเก็บเกี่ยวที่ใส่เข้าไปในไดรฟ์ unitized ซึ่งจัดการได้ง่ายในขณะที่ยังปกป้องพวกเขาจากอันตรายของการขนส่งและการจัดเก็บ ( เบอร์ดอน , 1997 ) การบรรจุแบบดัดแปลงบรรยากาศเพื่อการจัดเก็บและทรานส์ portation ของผักและผลไม้โดยทั่วไปทำได้โดยการบรรจุในฟิล์มพลาสติก กระเป๋าฟิล์มพลาสติกชนิดต่าง ๆ ด้วยการรวมกันของวัสดุและบรรจุภัณฑ์ของสารเคมีรั่วรวมและผนึกแต่ละประเภทของการแก้ไขที่เก็บบรรยากาศ ( เบอร์ดอน , 1997 ; irtwange , 2006 )