Kahn was a convinced ‘universalist’

Kahn was a convinced ‘universalist’ and his work contains resonances for architects pursuing other agendas in places and times far from the points of origin. In the years immediately after Kahn’s death in 1974, there were any number of architects wandering around mumbling about ‘what a brick wants to be’ and imitating the bold circles and textured materials of Kahn’s buildings. As usual one has to distinguish between the letter and the spirit, the outer features of style and the guiding principles.

Those to learn most from so-called masters do not imitate their works directly. In Europe, echoes of Kahn’s ideas about types can be sensed in the nostalgic theorising of Aldo Rossi and La Tendenza in the 1960s and in the work of architects of the Ticino in Switzerland (Botta, Galfetti et al) in the 1970s. Tadao Ando probably could not have been Ando without the example of Kahn, but here it was a matter of geometrical order, space and light, as well as resonances with tradition. Ando’s typical concrete surfaces were surely inspired by the planes dissolved in light at Salk, but these in turn drew a great deal from Le Corbusier’s Carpenter Center for the Visual Arts at Harvard, right down to the handling of grooves and joints. Such is the vitality of a modern tradition in which chains of solutions follow one after another in fresh inventions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาห์นถูก convinced 'universalist' และงานของเขาประกอบด้วย resonances สำหรับสถาปนิกที่ใฝ่หาวาระอื่น ๆ ในสถานและเวลาจากจุดกำเนิด ในปีทันทีหลังจากการตายของคาห์นใน 1974 มีจำนวนสถาปนิกที่รอบ ๆ mumbling เกี่ยวกับ 'อะไรก้อนอิฐอยากจะ' และเลียนแบบวงกลมหนาและวัสดุพื้นผิวของอาคารของคาห์น ตามปกติหนึ่งมีการแยกระหว่างตัวอักษร และจิตวิญญาณ คุณลักษณะภายนอกของรูปแบบ และหลักการแนวทางผู้ที่จะเรียนรู้มากที่สุดจากต้นแบบที่เรียกว่าไม่เลียนแบบงานของพวกเขาโดยตรง ในยุโรป echoes ของคาห์นความคิดเกี่ยวกับชนิดสามารถจะทรงที่คิด theorising Aldo Rossi และ La Tendenza ในปี 1960 และ ในการทำงานของสถาปนิกของ Ticino สวิตเซอร์แลนด์ (Botta, Galfetti et al) ในทศวรรษ 1970 ผีเสื้อหาง Tadao คงไม่มีผีเสื้อหาง โดยไม่มีตัวอย่างของคาห์น แต่นี่มันเป็นเรื่องของ geometrical พื้นที่ และแสง เป็น resonances กับประเพณี ของผีเสื้อหางพื้นผิวคอนกรีตทั่วไปย่อมบันดาลใจบินละลายในไฟ Salk แต่เหล่านี้จะดึงโปรโมชั่นจาก Le Corbusier ช่างไม้ศูนย์ศิลปะภาพที่ฮาร์วาร์ด ขวาเพื่อจัดการร่องและรอยต่อ นั่นคือพลังของประเพณีสมัยที่โซ่ของโซลูชั่นตามหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์สด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาห์นเชื่อว่าเป็น 'สากล' และงานของเขามี resonances สำหรับสถาปนิกใฝ่หาวาระการประชุมอื่น ๆ ที่อยู่ในสถานที่และเวลาที่ห่างไกลจากจุดกำเนิด ในปีที่ผ่านมาหลังจากการตายของคาห์นในปี 1974 มีจำนวนของสถใด ๆ เดินไปรอบ ๆ พึมพำเกี่ยวกับสิ่งที่อิฐอยากจะเป็นและเลียนแบบวงกลมหนาและวัสดุที่มีพื้นผิวของอาคารคาห์น ในฐานะที่เป็นหนึ่งตามปกติมีการแยกแยะความแตกต่างระหว่างตัวอักษรและจิตวิญญาณคุณสมบัติด้านนอกของรูปแบบและแนวทาง. ผู้ที่จะเรียนรู้มากที่สุดจากต้นแบบที่เรียกว่าไม่เลียนแบบผลงานของพวกเขาโดยตรง ในยุโรปสะท้อนความคิดของคาห์นเกี่ยวกับชนิดสามารถรู้สึกใน theorising คิดถึงของอัลโดรอสซีและ La Tendenza ในปี 1960 และในการทำงานของสถาปนิกของทีชีโนวิตเซอร์แลนด์ (Botta, et al, Galfetti) ในปี 1970 Tadao Ando อาจจะไม่ได้รับโดยไม่ต้อง Ando ตัวอย่างของคาห์น แต่ที่นี่มันเป็นเรื่องของการสั่งซื้อทางเรขาคณิตพื้นที่และแสงเช่นเดียวกับ resonances กับประเพณี Ando ของพื้นผิวคอนกรีตทั่วไปได้แรงบันดาลใจอย่างแน่นอนโดยเครื่องบินกลืนหายไปในแสงที่ซอล์ค แต่ในทางกลับกันดึงการจัดการที่ดีจากศูนย์ Le Corbusier ไม้สำหรับทัศนศิลป์ที่ Harvard ขวาลงไปที่การจัดการของร่องและข้อต่อ ดังกล่าวเป็นพลังของประเพณีที่ทันสมัยในการที่เครือข่ายของการแก้ปัญหาตามหลังจากนั้นอีกหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่สด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาห์นเป็นประจักษ์ ' สากล ' และผลงานของเขามี resonances ของสถาปนิกตามวาระอื่น ๆ ในสถานที่และเวลาที่ไกลจากจุดต้นทาง ใน ปี ทันทีหลังจาก คาห์นเสียชีวิตในปี 1974 มีหมายเลขใด ๆของสถาปนิกแถวนี้บ่นเกี่ยวกับสิ่งที่อิฐอยากเป็น ' และเลียนแบบวงกลมหนาและพื้นผิววัสดุของคานของอาคารตามปกติมีความแตกต่างระหว่างตัวอักษรและจิตวิญญาณ ด้านนอกมีลักษณะและหลักการ

ผู้ที่จะเรียนรู้มากที่สุดจากผู้เชี่ยวชาญที่เรียกว่าไม่ลอกเลียนแบบผลงานของพวกเขาโดยตรง ในยุโรปสะท้อนความคิดของคาห์นเกี่ยวกับชนิดสามารถสัมผัสได้ในวันวาน theorising ของ Aldo รอสซี่ และ ลา tendenza ในปี 1960 และในงานของสถาปนิกของทีชีโนในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ( galfetti บอตตา , et al ) ในปี 1970 รถสูตรหนึ่งคงไม่สามารถมีอันโด โดยไม่มีตัวอย่างของคาห์น แต่ที่นี่มันเป็น เรื่องของการสั่งซื้อทางเรขาคณิตและพื้นที่แสงเช่นเดียวกับ resonances กับประเพณีอันโด ปกติพื้นผิวคอนกรีตต้องได้แรงบันดาลใจมาจากเครื่องบินที่ละลายในแสงที่ ซอล์ค แต่เหล่านี้จะดึงมากจาก Le Corbusier ช่างไม้ศูนย์ทัศนศิลป์ที่ฮาร์วาร์ด ขวาลงไป จัดการของร่อง และข้อต่อ นั่นคือพลังของประเพณีที่ทันสมัยเครือข่ายโซลูชั่นตามหนึ่งหลังจากที่อื่นในสิ่งประดิษฐ์ใหม่