Music and intelligence:How musical

Music and intelligence:

How musical training shapes the brain


Brain scanning technologies have permitted neuroscientists to observe the activity of living brains, and the results are clear:

Musicians are different.

For instance, in one study, people who played musical instruments as children showed more robust brainstem responses to sound than did non-musicians (Skoe and Kraus 2012).

Other studies have reported that kids assigned to receive musical training developed distinctive neural responses to music and speech, evidence of more intense information processing that was linked with improvements in the discrimination of pitch and the segmentation of speech (Moreno et al 2009; Chobert et al 2012; François et al 2012).

And it's not just a matter of differences in brain activity. There are also differences in brain volume.

If you examine the brain of a keyboard player, you’ll find that the region of the brain that controls finger movements is enlarged (Pascual-Leone 2001).

Moreover, brain scans of 9- to 11-year old children have revealed that those kids who play musical instruments have significantly more grey matter volume in both the sensorimotor cortex and the occipital lobes (Schlaug et al 2005).

In fact, musicians have significantly more grey matter in several brain regions (Schlaug et al 2005), and the effects of music lessons seem to increase with the intensity of training.

One study compared professional keyboard players with amateurs. Although both groups had music training, the professionals practiced twice as much. The professionals also had significantly more grey matter volume in a number of brain regions (Gaser and Schlaug 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงและปัญญา:วิธีการฝึกอบรมดนตรีรูปร่างสมองเทคโนโลยีการสแกนสมองมีได้รับอนุญาต neuroscientists สังเกตกิจกรรมของชีวิตสมอง และผลลัพธ์อย่างชัดเจน:นักดนตรีแตกต่างกันตัวอย่าง ในหนึ่งการศึกษา คนเล่นดนตรีเป็นเด็กที่แสดงให้เห็นว่าแข็งแกร่งมากขึ้นคำตอบ brainstem เสียงกว่าไม่ไม่นักดนตรี (Skoe และ Kraus 2012)ศึกษาอื่น ๆ มีรายงานว่า เด็กให้ได้รับการฝึกอบรมดนตรีพัฒนาโดดเด่นประสาทตอบสนองต่อดนตรีและเสียงพูด หลักฐานของการประมวลผลข้อมูลมากรุนแรงที่ถูกเชื่อมโยงกับการปรับปรุงในการเลือกปฏิบัติของสนาม และการแบ่งกลุ่มของคำพูด (Moreno et al 2009 Chobert et al 2012 François et al 2012)และไม่เพียงเรื่องของความแตกต่างในกิจกรรมสมอง นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างในปริมาตรสมองถ้าคุณตรวจสอบสมองของเล่นแป้นพิมพ์ คุณจะพบว่า เป็นขยายพื้นที่ของสมองที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของนิ้ว (Pascual-เซียร์ราลีโอน 2001)นอกจากนี้ สแกนสมองของเด็ก 9 - ไป 11 - ปีได้เปิดเผยว่า เด็กเหล่านั้นผู้เล่นเครื่องดนตรีมีปริมาตรที่มากเรื่องสีเทาใน sensorimotor cortex และกลีบท้ายทอย (Schlaug et al 2005)ในความเป็นจริง นักดนตรีมีเรื่องมากสีเทาในสมองหลายภูมิภาค (Schlaug et al 2005), และผลกระทบของบทเพลงที่ดูเหมือนจะ เพิ่มขึ้นกับความเข้มของการฝึกอบรมหนึ่งการศึกษาเปรียบเทียบผู้เล่นแป้นพิมพ์มืออาชีพกับมือสมัครเล่น แม้ว่าทั้งสองกลุ่มมีฝึกอบรมเพลง มืออาชีพประสบการณ์สองเท่ากว่า มืออาชีพยังมีปริมาณเรื่องสีเทามากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในภูมิภาคของสมอง (Gaser และ Schlaug 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลงและหน่วยสืบราชการลับ: วิธีการฝึกอบรมดนตรีรูปร่างสมองเทคโนโลยีการสแกนสมองได้รับอนุญาตประสาทวิทยาเพื่อสังเกตการทำงานของสมองที่อาศัยอยู่และผลที่มีความชัดเจน: นักดนตรีที่แตกต่างกันยกตัวอย่างเช่นในการศึกษาหนึ่งคนที่เล่นดนตรีเป็นเด็กที่แสดงให้เห็นมากขึ้น การตอบสนองของก้านสมองที่แข็งแกร่งเสียงกว่านักดนตรีที่ไม่ใช่ (Skoe และ Kraus 2012) การศึกษาอื่น ๆ มีรายงานว่าเด็กที่ได้รับมอบหมายจะได้รับการฝึกอบรมการพัฒนาดนตรีการตอบสนองของระบบประสาทที่โดดเด่นเพลงและคำพูดของหลักฐานของการประมวลผลข้อมูลที่รุนแรงมากขึ้นที่ได้รับการเชื่อมโยงกับการปรับปรุงใน การเลือกปฏิบัติของสนามและการแบ่งส่วนในการพูด (โมเรโน, et al 2009; Chobert et al, 2012; François et al, 2012) และมันไม่ใช่แค่เรื่องของความแตกต่างในการทำงานของสมอง นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างในปริมาณสมองถ้าคุณตรวจสอบสมองของผู้เล่นแป้นพิมพ์คุณจะพบว่าพื้นที่ของสมองที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของนิ้วมือถูกขยาย (พาส-ร์ราลีโอน 2001) นอกจากนี้การสแกนสมองของ 9- 11 เด็กอายุที่ทุบทุกสถิติได้เปิดเผยว่าเด็กคนที่เล่นดนตรีมีปริมาณการเรื่องสีเทาอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นทั้งในและนอก sensorimotor ก้อนท้ายทอย (Schlaug et al, 2005) ในความเป็นจริงนักดนตรีที่มีความหมายว่าสีเทาในสมองหลายคน (Schlaug et al, 2005) และผลกระทบของการเรียนดนตรีดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นตามความเข้มของการฝึกอบรมหนึ่งการศึกษาเมื่อเทียบกับผู้เล่นมืออาชีพที่มีแป้นพิมพ์มือสมัครเล่น ถึงแม้ว่าทั้งสองกลุ่มมีการฝึกอบรมดนตรีมืออาชีพที่มีประสบการณ์มากเป็นสองเท่า ผู้เชี่ยวชาญยังมีปริมาณไม่มากสีเทามากขึ้นในหลายภูมิภาคของสมอง (Gaser และ Schlaug 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลงและสติปัญญา :

วิธีการฝึกดนตรีรูปร่างสมอง


สมองสแกนเทคโนโลยีได้รับอนุญาต neuroscientists สังเกตกิจกรรมของชีวิต สมอง และผลลัพธ์ที่ชัดเจน :



สำหรับนักดนตรีที่แตกต่างกัน เช่น ในการศึกษาหนึ่ง คนที่เล่นเครื่องดนตรีเป็นเด็กมีเสถียรภาพมากขึ้นการตอบสนองของสมองเพื่อให้เสียง กว่าที่ไม่ใช่นักดนตรี ( skoe เคราส์

และ 2012 )การศึกษาอื่น ๆได้รายงานว่า เด็กที่ได้รับมอบหมายให้รับการฝึกอบรมดนตรีพัฒนาประสาทตอบสนองต่อเพลงที่โดดเด่นและคำพูดต่างๆที่รุนแรงมากขึ้นข้อมูลที่ถูกเชื่อมโยงกับการปรับปรุงในการเลือกปฏิบัติของระดับเสียงและการแบ่งส่วนของประโยค ( Moreno et al , 2009 ; chobert et al 2012 ; ฟรองซัวส์ et al 2012

)และไม่ใช่แค่เรื่องของความแตกต่างในการทำงานของสมอง นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างของปริมาณสมอง

ถ้าคุณศึกษาสมองของผู้เล่นคีย์บอร์ด คุณจะพบว่าพื้นที่สมองที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของนิ้วขยาย ( Pascual เซียร์ราลีโอน 2001 )

นอกจากนี้สแกนสมองของเด็กอายุ 9 - 11 ปี ได้เปิดเผยว่า เด็กคนที่เล่นเครื่องดนตรีได้อย่างมีนัยสำคัญทั้งในเรื่องสีเทามากกว่าปริมาณ sensorimotor นอกและกลีบท้ายทอย ( schlaug et al 2005 ) .

ในความเป็นจริง นักดนตรีมีสีเทามากกว่า อย่างเรื่องในพื้นที่สมองหลาย ( schlaug et al 2005 )และผลการ เรียนดนตรี เหมือนจะเพิ่มความเข้มของการฝึก

หนึ่งเปรียบเทียบแป้นพิมพ์ผู้เล่นมืออาชีพกับมือสมัครเล่น ถึงแม้ว่าทั้งสองกลุ่มได้รับการฝึกดนตรี ผู้เชี่ยวชาญด้านการฝึกเป็นสองเท่า ผู้เชี่ยวชาญยังได้มีสีเทามากกว่าเรื่องปริมาณในจำนวนของพื้นที่สมอง ( gaser schlaug

และ 2003 )