There are a number of possible limi

There are a number of possible limitations to coupling shifts in
behaviour to gene expression changes. The degree of genome
responsiveness to behaviourally relevant stimuli can be variable
(Drnevich et al., 2012). Moreover, behaviourally relevant stimuli
can induce a molecular response at multiple interacting organizational
levels, and the time courses for both behavioural and molecular
changes are complex and not always aligned (Gerber et al.,
2005; Sandoval et al., 2004; Saunders, Core, & Lis, 2006). The majority
of studies that have assessed the relationship between
behaviour and the dynamic genome measure gene expression in
the brain (e.g. O’Connell & Hofmann, 2011; Zayed & Robinson,
2012), since the brain is the ultimate regulator of behavioural and
physiological change. Brain gene expression studies require
destructive sampling, which can limit the applicability of genomics
to certain types of behavioural studies. However, behaviourally
relevant transcriptional changes need not be limited to the brain,
and behavioural studies are beginning to incorporate information
from other cell types (e.g. blood cells) to provide gene expression
measurements without killing the organism (Cole, 2010; Miller
et al., 2009). This latter approach has even made genomic approaches
relevant to the study of human behavioural states (Cole,
2009). Despite these limitations, there appears to be a lot potential
for linking gene expression profiles to behaviour. In the
following sections we discuss some ways in which gene expression
patterns can be used as analytical tools to aid in the study of the
adaptive significance of behaviour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีจำนวนจำกัดสามารถการ coupling กะในพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงยีนนิพจน์ ระดับของจีโนมตอบสนองสิ่งเร้าที่เกี่ยวข้อง behaviourally สามารถแปร(Drnevich et al., 2012) นอกจากนี้ สิ่งเร้าที่เกี่ยวข้อง behaviourallyสามารถก่อให้เกิดการตอบสนองระดับโมเลกุลที่หลายโต้ตอบองค์กรระดับ และหลักสูตรเวลาทั้งพฤติกรรม และระดับโมเลกุลเปลี่ยนแปลงซับซ้อน และเหลื่อมเสมอ (Gerber et al.,2005 แฟ et al., 2004 ซอนเดอร์ส หลัก และ Lis, 2006) ส่วนใหญ่ศึกษาที่มีประเมินความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมและกลุ่มแบบวัดการแสดงออกของยีนสมอง (เช่นโอคอนเนลสตและ Hofmann, 2011 ซาเยดและโรบินสัน2012), เนื่องจากสมอง ควบคุมที่ดีที่สุดของพฤติกรรม และการเปลี่ยนแปลงสรีรวิทยา ต้องมีการศึกษาสมองยีนนิพจน์สุ่มทำลาย ซึ่งสามารถจำกัดความเกี่ยวข้องของของ genomicsบางประเภทของการศึกษาพฤติกรรม อย่างไรก็ตาม behaviourallyเปลี่ยนแปลง transcriptional เกี่ยวข้องไม่จำเป็นต้องจำกัดสมองและศึกษาพฤติกรรมจะเริ่มรวบรวมข้อมูลจากเซลล์ชนิดอื่น ๆ (เช่นเซลล์เม็ดเลือด) เพื่อให้ยีนวัดโดยไม่ต้องฆ่าสิ่งมีชีวิต (Cole, 2010 มิลเลอร์ร้อยเอ็ด al., 2009) วิธีการหลังนี้ได้ทำแม้กระทั่งวิธี genomicเกี่ยวข้องกับการศึกษาของอเมริกาพฤติกรรมมนุษย์ (Cole2009) แม้ มีข้อจำกัดเหล่านี้ ปรากฏ ว่าเป็นไปได้มากfor linking gene expression profiles to behaviour. In thefollowing sections we discuss some ways in which gene expressionpatterns can be used as analytical tools to aid in the study of theadaptive significance of behaviour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีจำนวนของข้อ จำกัด
ไปได้ที่จะมีเพศสัมพันธ์ในการเปลี่ยนแปลงที่มีพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของยีน
ระดับของจีโนมการตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่เกี่ยวข้องพฤติกรรมสามารถเป็นตัวแปร
(Drnevich et al., 2012) นอกจากนี้ยังมีสิ่งเร้าที่เกี่ยวข้องพฤติกรรมสามารถทำให้เกิดการตอบสนองในระดับโมเลกุลที่หลายปฏิสัมพันธ์ขององค์กรระดับและหลักสูตรทั้งพฤติกรรมและโมเลกุลเปลี่ยนแปลงมีความซับซ้อนและไม่สอดคล้องเสมอ(Gerber, et al. 2005; โก et al, 2004;. แซนเดอคอร์ และ Lis, 2006) ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ได้รับการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมและการวัดจีโนมแบบไดนามิกการแสดงออกของยีนในสมอง(เช่นคอนเนลล์และ Hofmann 2011; Zayed และโรบินสัน2012) เนื่องจากสมองเป็นหน่วยงานกำกับดูแลที่ดีที่สุดของพฤติกรรมและการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยา. การศึกษาการแสดงออกของยีนสมองจำเป็นต้องมีการสุ่มตัวอย่างการทำลายล้างซึ่งสามารถ จำกัด การบังคับใช้ของฟังก์ชั่นบางประเภทของการศึกษาพฤติกรรม อย่างไรก็ตามพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงการถอดรหัสที่เกี่ยวข้องไม่จำเป็นต้องถูก จำกัด ไปยังสมองและการศึกษาพฤติกรรมเป็นจุดเริ่มต้นในการรวมข้อมูลจากเซลล์ชนิดอื่นๆ (เช่นเซลล์เม็ดเลือด) เพื่อให้การแสดงออกของยีนที่วัดโดยไม่ฆ่าสิ่งมีชีวิต(โคล 2010 มิลเลอร์. เอตอัล 2009) วิธีนี้หลังได้ทำแม้กระทั่งวิธีจีโนมที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาของรัฐพฤติกรรมของมนุษย์ (โคล 2009) แม้จะมีข้อ จำกัด เหล่านี้มีปรากฏเป็นจำนวนมากที่มีศักยภาพสำหรับการเชื่อมโยงรูปแบบการแสดงออกของยีนกับพฤติกรรม ในส่วนต่อไปนี้เราจะหารือวิธีการบางอย่างในการแสดงออกของยีนซึ่งรูปแบบที่สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์เพื่อช่วยในการศึกษาที่มีนัยสำคัญของพฤติกรรมการปรับตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีจำนวนของข้อ จำกัด ได้คู่กะในพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของยีน
. ระดับของการตอบสนองต่อสิ่งเร้า (
behaviourally ที่เกี่ยวข้องจะสามารถแปร
( drnevich et al . , 2012 ) นอกจากนี้ behaviourally สิ่งเร้าที่ทำให้เกิดการตอบสนองที่
โมเลกุลที่หลายโต้ตอบระดับองค์การ
, และเวลาที่หลักสูตรทั้งทางพฤติกรรมและโมเลกุล
การเปลี่ยนแปลงที่ซับซ้อนและไม่ชิดเสมอ ( Gerber et al . ,
2005 ; โกร์ et al . , 2004 ; Saunders , หลัก , & LIS , 2006 ) ส่วนใหญ่
การศึกษาประเมินความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมและการวัดแบบไดนามิก

( ยีนสมอง ( เช่น โอคอนเนลล์&ฮอฟมันน์ , 2011 ; ซา&โรบินสัน ,
2012 ) เนื่องจากสมองถูกควบคุมสูงสุดของพฤติกรรม
การเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยา การศึกษาการแสดงออกของยีนที่ต้องทำลายสมอง
) ซึ่งสามารถ จำกัด การใช้ของไร
บางชนิดของการศึกษาทางพฤติกรรม อย่างไรก็ตาม behaviourally
ที่เกี่ยวข้องลองเปลี่ยนไม่ต้องถูก จำกัด ไปยังสมอง และการศึกษาพฤติกรรมเริ่ม

รวมข้อมูลจากเซลล์อื่น ๆ ( เช่น เซลล์เลือด ) ให้
การแสดงออกของยีนวัดโดยไม่ต้องฆ่าสิ่งมีชีวิต ( โคล , 2010 ; มิลเลอร์
et al . , 2009 ) แนวทางหลังนี้ได้สร้างวิธีจีโนม
ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ สหรัฐอเมริกา ( โคล
2009 ) แม้จะมีข้อ จำกัด เหล่านี้ มีปรากฏอยู่มากที่มีศักยภาพสำหรับการเชื่อมโยงรูปแบบการแสดงออกของยีน
กับพฤติกรรม ในส่วนต่อไปนี้เราจะหารือเกี่ยวกับวิธีการบางอย่าง

การแสดงออกของยีนที่รูปแบบที่สามารถใช้เป็นเครื่องมือวิเคราะห์เพื่อช่วยในการศึกษา
ปรับความสำคัญของพฤติกรรม