Communicating in English: Flexibili

Communicating in English: Flexibility Within a Norm

Mark D. Offner
Aichi Insitute of Technology (Toyota, Japan)
offner [at] ge.aitech.ac.jp
http://www.aitech.ac.jp/~offner/
Originally published in
Bulletin of Aichi Institute of Technology
Vol. 30, Part A, pages 23-29
March 1995

Abstract

Throughout the years there has been much controversy concerning the question of whether a standard English actually does exist and, if so, how should it be defined? A study of the wide variety of materials published on this issue reveals that the opinions and conclusions are as varied and far-reaching as the topic itself. From this it could be concluded that a standard English does not exist simply because no consensus can be reached on this subject and because, in reality, there are a wide variety of English dialects presently in use. It might be asked whether it would be beneficial or even desirable to label and define some form as standard and attempt to spread this "superior" form to all non-native (as well as native) speakers as the only officially accepted form of English. In dealing with these questions this paper suggests that any attempt to define a standard English is essentially futile and that the form English will take is naturally determined by usage and communicability - factors which are beyond control.
1. The existence of a variety of dialects.

There exists a distinct difference between the English of America and that of England, and likewise, the English which is spoken and taught in foreign countries is also unique. Within America and England it is common to find many regional accents and expressions which are not used in other areas as they reflect that region's peculiar heritage and values. It is not surprising, then, to find in foreign countries new forms of English which have been adapted to that country's environment and to meet its needs.
That a variety of English dialects do exist, dialects which are in constant use and accepted in their own context, cannot be disputed. Yet there are many native speakers (sometimes called "elitists" or "purists") who would have the non-native varieties eliminated in favor of the "correct" native form, forcing this "superior" form on the foreign language student. But to insist that non-native speakers of English speak "standard" English (even if one knew what that was), or some special form of native English, is to demand that the non-native speaker view things as a native English speaker would - an unreasonable, if not impossible, proposition. Language must necessarily relate to and reflect the speaker's heritage and culture. One main incentive to learn a second or foreign language is to convey one's own views as understood in one's own culture, from one's own background, and not to be transformed into a product of the foreign language and its culture. (However, as one gains greater knowledge of the foreign culture through language study, a more receptive and sympathetic attitude could result paving the way to better communication and a deeper cultural understanding and exchange.)1

Many who favor enforcing a standard form of English pose the "tower of Babel" argument. The proponents of this view claim that by allowing or tolerating the use of different forms of English, with their differences in pronunciation, grammar, and expressions, English would eventually become unintelligible to others. Paradoxically then, we would be faced with a growing lack of communication in a language which is fast becoming international since it would become fragmented into various types of English, producing less universal forms.

Others cite mockery as a problem. If an unusual variation of native English is used, people will tend to look down on the speakers as uneducated or they may openly ridicule them. According to this "elitist" argument, it is important to use "standard" English in educated circles.

2. Dialects naturally conform to the norm.

However, in this dispute over standard English and its application, not enough attention is paid to a single, fundamental point. Although in essence it is very simple, the full implications are often overlooked. This is the fact that, out of necessity, there do exist basic boundaries in which the English language fluctuates and flows while readjusting to modern usage. This is the "norm". Unlike the term "standard", the norm need not be strictly defined nor specified for it includes all forms of English that are intelligible to others as an effective means of communication. It is, if somewhat abstract, self-sufficient.
With this in mind, all further discussion concerning a "correct", "standard", or some determined "acceptable" form of English becomes meaningless. That which people are able to understand and the reaction toward the spoken form determine the boundaries and naturally produce a norm preventing off-shoots of English that are incomprehensible to others.2 In his book, "Our Language", Potter states that given the cosmopolitan nature of the United States, "never has there existed any real danger that English might not prove capable of completely assimilating these immigrant tongues or that the children of the French in Louisiana, the Germans in Pennsylvania, the Scandinavians in Minnesota, or the Slavs and Italians in Michigan might not be able to understand, speak, read, and write English in the third and fourth generations." (p.158). Inaccurate pronunciation that is clearly understandable is forgiven whereas pronunciation that is not understood is, and must necessarily be, perfected if the speakers wish to make themselves understood and if the listeners wish to understand (this being the fundamental rule of communication). Thus, certain "bad" or inaccurate pronunciations are permitted and others are not, even among non-native speakers themselves. Furthermore, if one wishes to appear educated or move in educated circles, that person will necessarily need to conform to the presently popular or socially accepted form(s) of English. (The accepted form, of course, could vary from group to group.) In his book, Potter poses the following questions: "Why has England no authoritative linguistic academy, like the Italian Accademia della Crus (1582) or the Academie Francaise (1635) . . . why, it may be asked, should linguistic societies be so reluctant to assume responsibility for the control of 'good usage'?" (p.117). In answering these questions he maintains that the reason lies in the fact that not many people see such control as desirable and even very practicable. In the past when one such attempt was made and failed, Potter says that it was because "correctness was felt to be a relative term... correctness was not to be prescribed by any sort of committee: it was to be measured by the standards of 'good use.'" (p.123).

Non-native speakers of English will naturally conform their use of English to meet the demands of the environment or situation with which they are most often confronted. This is also true of native English speakers, for most are competent in only one or two forms of English and are obviously out-of-place or feel uneasy when communicating in a different milieu. The scholar is usually unable to use the distinctive type of "street talk" found in predominantly blue collar districts and, conversely, the blue collar worker's colorful form of English clearly stands out and apart when used in a white collar or "educated" setting. In his book, Bolinger cites Evans as saying that, "the only question that has any bearing on the propriety of a form of speech is: Is it in reputable use?" ("Aspects of Language", p.103). We must realize, though, that this "reputable use" varies from place to place and situation to situation as much as it does from one generation to another.

3. Flexibility is integral to a dynamic, living language.

The boundaries of the norm are obviously quite broad - encompassing all forms of comprehensible English. But they do nevertheless exist. The fact that English remains fluid and flexible within the norm is a healthy sign of a living, dynamic language. This is necessary for survival for no rigid language would, nor could, be grasped and accepted by such a variety of peoples with differences in heritage, culture, attitude, social environment, etc. "The rhythmic transitions from synthesis to analysis and from analysis to synthesis," Potter states, "are the systole and diastole of the human heart in language . . . In the resuscitation of old affixes and in the creation of new ones English is showing these synthetic powers. Without growth and change there is neither life nor vigour in language." (p.87). Although there are many causes for this "English language imperialism" (as some would call it), one definitive factor is that the English language is pliable and easily adaptable to the needs and demands of all, allowing it to so quickly become an international language.
It should be noted here that the purpose of this paper is not to examine the philosophical issues as to whether or not the inherently desirable qualities (if any do exist) of English are in the process of being destroyed by this internationalization. Neither will it examine whether steps should be taken to ensure its survival in its present form or whether preventive measures should be taken against any "corruption" of the language - such as the French and Germans are doing in the attempt to preserve the "purity" of their language and culture by stemming the influx of English into their own tongues (creating a type of language xenophobia). However, this desire to designate or perhaps to create an officially recognized standard form and then to encourage its use is both impractical and unnecessary, if not impossible. In all things, change is the key to healthy growth and development, and language is no exception. It would be virtually impossible to keep up with the changes that are constantly occurring in language and harder still to limit and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสื่อสารในภาษาอังกฤษ: ความยืดหยุ่นภายในเป็นปกติหมาย D. Offnerศศินทร์แห่งจิเทคโนโลยี (โตโยต้า ญี่ปุ่น)offner [ที่] ge.aitech.ac.jphttp://www.aitech.ac.jp/~offner/เผยแพร่ครั้งแรก ในข่าวสถาบันเทคโนโลยีไอจิปี 30, Part A หน้า 23-291995 มีนาคมบทคัดย่อตลอดปีที่มีการถกเถียงมากเกี่ยวกับคำถามที่ ว่าภาษาอังกฤษมีอยู่จริง และ ดังนั้น วิธีควรจะกำหนดหรือไม่ การศึกษาหลากหลายวัสดุเผยแพร่เรื่องนี้เผยให้เห็นถึงความคิดเห็นและข้อสรุปแตกต่างกัน และผับเป็นหัวข้อตัวเองเป็น จากนี้ จึงอาจสรุปได้ว่า ภาษาอังกฤษมีอยู่เพียง เพราะไม่ช่วยให้สามารถเข้าถึงในเรื่องนี้ และเนื่อง จาก ในความเป็นจริง มีความหลากหลายของภาษาอังกฤษในปัจจุบันใช้ได้ มันอาจจะถามว่า มันจะเป็นประโยชน์ หรือเหมาะแม้แต่ป้ายชื่อ และกำหนดรูปแบบเป็นมาตรฐาน และพยายามที่จะเผยแพร่แบบฟอร์มนี้ "เหนือกว่า" ไปทั้งหมดไม่ใช่พื้นเมือง (รวมทั้งภาษา) ลำโพงเป็นแบบอย่างเป็นทางการที่ยอมรับเฉพาะภาษาอังกฤษ ในการจัดการกับคำถามเหล่านี้ในเอกสารนี้แนะนำว่า การกำหนดภาษาอังกฤษกลับเป็นหลัก และที่ แบบอังกฤษจะใช้ธรรมชาติกำหนด โดยการใช้งานและ communicability - ปัจจัยที่อยู่นอกเหนือการควบคุม1. การดำรงอยู่ของความหลากหลายของภาษามีความแตกต่างความแตกต่างระหว่างของอเมริกาอังกฤษและที่อังกฤษ และในทำนองเดียวกัน ภาษาอังกฤษซึ่งพูด และสอนในต่างประเทศก็เฉพาะ ในอเมริกาและอังกฤษ ได้ไปหลายภูมิภาคเน้นและนิพจน์ที่ไม่ใช้ในพื้นที่อื่น ๆ สะท้อนมรดกเฉพาะในภูมิภาคนั้นและค่า ไม่น่าแปลกใจ แล้ว ค้นหาในต่างประเทศรูปแบบใหม่ของอังกฤษที่ได้รับการดัดแปลงสิ่งแวดล้อมของประเทศ และตอบสนองความต้องการว่า ความหลากหลายของภาษาอังกฤษมีอยู่ สำเนียงซึ่งจะใช้ค่าคง และยอมรับในบริบทของตนเอง ไม่สามารถมีข้อโต้แย้ง ยังมีหลายคนพูด (บางครั้งเรียกว่า "elitists" หรือ "บรรดา") ที่จะมีพันธุ์พื้นเมืองไม่ตัดสามารถฟอร์มดั้งเดิม "ถูกต้อง" บังคับแบบฟอร์มนี้ "เหนือกว่า" ในการเรียนภาษาต่างประเทศ แต่ยืนยันว่า ไม่ใช่เจ้าของภาษาอังกฤษพูดภาษาอังกฤษ "มาตรฐาน" (แม้ว่าหนึ่งรู้สิ่งที่ ถูก), หรือรูปแบบพิเศษของภาษาอังกฤษ ขอให้ สิ่งที่ดูไม่ใช่เจ้าลำโพงเป็นเจ้าของภาษาจะ - เป็น unreasonable ถ้าไม่ไปไม่ได้ ข้อเสนอ ภาษาต้องจำเป็นต้องเกี่ยวข้อง และสะท้อนให้เห็นถึงมรดกและวัฒนธรรมของผู้บรรยาย จูงใจหลักหนึ่งในการเรียนรู้ภาษาที่สอง หรือต่างประเทศเป็นการถ่ายทอดหนึ่งของมุมมองเป็นเข้าใจหนึ่งของวัฒนธรรม จากหนึ่งของพื้นหลัง และไม่สามารถเปลี่ยนเป็นผลิตภัณฑ์ของภาษาต่างประเทศและวัฒนธรรมของ (อย่างไรก็ตาม เป็นหนึ่งทราบมากเกี่ยวกับวัฒนธรรมผ่านการศึกษาภาษาต่างประเทศ ทัศนคติเปิดกว้าง และเห็นอกเห็นใจมากขึ้นอาจทำให้ปูทางการสื่อสารที่ดี และเข้าใจลึกซึ้งในวัฒนธรรม และแลกเปลี่ยน)1หลายคนชอบบังคับใช้แบบมาตรฐานของอังกฤษก่อให้เกิดอาร์กิวเมนต์ "หอคอยแห่งบาเบล" Proponents ของมุมมองนี้เรียกร้องว่า ให้ หรือ tolerating ใช้ในรูปแบบต่าง ๆ ภาษาอังกฤษ มีความแตกต่างของพวกเขา ในการออกเสียง ไวยากรณ์ นิพจน์ ภาษาอังกฤษจะในที่สุดกลายเป็น unintelligible อื่น Paradoxically แล้ว เราจะต้องประสบกับการขาดการสื่อสารในภาษาที่รวดเร็วเป็นสากลเนื่องจากจะเป็นการแยกส่วนในอังกฤษ ผลิตน้อยแบบฟอร์มสากลชนิดต่างๆ เติบโตอื่น ๆ อ้างอิง mockery เป็นปัญหา ถ้าใช้การเปลี่ยนแปลงผิดปกติภาษาอังกฤษ คนจะมีแนวโน้มมองลงลำโพงเป็นตามีตามา หรือพวกเขาอาจพูดอย่างเปิดเผย ทำการล้อเลียน ตามอาร์กิวเมนต์นี้ "elitist" จึงเป็นสิ่งสำคัญในการใช้ภาษาอังกฤษ "มาตรฐาน" ในวงการศึกษา2. ภาษาธรรมชาติสอดคล้องกับมาตรฐานอย่างไรก็ตาม ในข้อโต้แย้งนี้ผ่านมาตรฐานภาษาอังกฤษและการประยุกต์ ความไม่เพียงพอจ่ายให้จุดเดียว พื้นฐาน แม้ว่าในสาระสำคัญจะง่ายมาก ผลเต็มที่มักจะมองข้าม นี่คือความจริงที่ว่า ไม่จำเป็น มีขอบเขตพื้นฐานที่แกว่งไปมา และไหลในขณะที่ readjusting ให้ทันสมัยใช้ภาษาอังกฤษ นี้เป็น "ปกติ" ซึ่งแตกต่างจากคำว่า "มาตรฐาน" ปกติต้องไม่มีอย่างเคร่งครัดกำหนด หรือระบุสำหรับรวมทุกรูปแบบของภาษาอังกฤษที่ intelligible อื่นเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพของการสื่อสาร ได้ ถ้าค่อนข้างนามธรรม บางนี้ในจิตใจ สนทนาเพิ่มเติมทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการ "ถูกต้อง" "มาตรฐาน" หรือบางกำหนดฟอร์ม "ยอมรับ" ของภาษาอังกฤษกลายเป็นไม่ ที่บุคคลใดสามารถทำความเข้าใจและปฏิกิริยาต่อแบบพูดกำหนดขอบเขต และธรรมชาติผลิตปกติป้องกันการปิดยอดของภาษาอังกฤษที่ไม่สามารถเข้าใจการ others.2 ในหนังสือของเขา "ภาษาของเรา" พอตเตอร์ระบุว่า ให้ธรรมชาติสากลของสหรัฐอเมริกา, "ไม่ได้มีอยู่มีอันตรายจริงที่อังกฤษไม่อาจพิสูจน์สามารถสมบูรณ์ assimilating แปลก ๆ เหล่านี้อพยพหรือที่ เด็กฝรั่งเศสในหลุยเซียน่าเยอรมันในเพนซิลวาเนีย Scandinavians ในมินเนโซต้า หรือสลาฟและชาวอิตาลีในมิชิแกนอาจไม่เข้าใจ พูด อ่าน และเขียนภาษาอังกฤษในรุ่นที่สาม และสี่ได้ " (p.158) การออกเสียงไม่ถูกต้องที่ชัดเจนเข้าใจได้รับการอภัยใน ขณะที่การออกเสียงที่ไม่เป็นที่เข้าใจได้ ต้องจำเป็นต้องมี perfected แบบ ถ้าลำโพงต้องทำความเข้าใจ และ ถ้าผู้ฟังจะต้องเข้าใจ (นี้เป็นกฎพื้นฐานของการสื่อสาร) ดังนั้น บางออกเสียง "เสีย" หรือไม่ได้รับอนุญาต และไม่มี แม้กระทั่งในภาษาถิ่นตัวเอง นอกจากนี้ หากประสงค์ที่จะศึกษาปรากฏขึ้น หรือย้ายในวงการศึกษา บุคคลนั้นจะจำเป็นต้อง จำเป็นต้องสอดคล้องกับฟอร์มปัจจุบันนิยม หรือสังคมยอมรับภาษาอังกฤษ (แบบยอมรับ แน่นอน สามารถแตกต่างกันไปในแต่ละกลุ่ม) ในหนังสือของเขา พอตเตอร์มาสร้างคำถามต่อไปนี้: "ทำไมถึงมีอังกฤษไม่เผด็จภาษาศาสตร์ออสการ์ เช่นอิตาลีแอคคาเดเมียเดลลาฉลากรูปดอกไม้แสดงอยู่ (1582) หรือ Academie Francaise (1635)...ทำไม มันอาจจะถาม ควรภาษาศาสตร์สังคมละล้าละลังจึงถือเอาความรับผิดชอบสำหรับตัวควบคุมของ 'ดีใช้' ? " (p.117) . ในการตอบคำถามเหล่านี้ เขารักษาว่า เหตุผลอยู่ในความจริงที่หลาย ๆ คนไม่เห็นตัวควบคุมดังกล่าวแม้ practicable มาก และต้องการ ในอดีตเมื่อทำ และล้มเหลวครั้งนั้น พอตเตอร์กล่าวว่า เป็นเพราะ "ความถูกต้องความรู้สึกจะ เป็นญาติ term. .. ความถูกต้องเป็นผู้ไม่สามารถกำหนด โดยเรียงลำดับใด ๆ ของคณะกรรมการ: มันเป็นการวัดตามมาตรฐานของ 'ใช้ ' " (p.123)ไม่ใช่เจ้าของภาษาอังกฤษจะเป็นธรรมชาติสอดคล้องกับการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อตอบสนองความต้องการของสภาพแวดล้อมหรือสถานการณ์ที่พวกเขาจะมักเผชิญ นี้ก็เป็นจริงคนพูดภาษาอังกฤษ สำหรับส่วนใหญ่มีอำนาจในรูปแบบหนึ่ง หรือสองเท่าของภาษาอังกฤษ และจะเห็นได้ชัดออกของสถานที่ หรือรู้สึกไม่สบายใจในการสื่อสารในฤทธิ์ต่าง ๆ นักวิชาการไม่สามารถมักจะใช้ชนิดโดดเด่นของ "ถนนทอล์ค" พบในเขตปกเป็นสีฟ้า และ ในทางกลับกัน แบบสีสันของผู้ปฏิบัติงานสีน้ำเงินคอภาษาอังกฤษชัดเจนยืนออก และแยกใช้เป็นสีขาวใส่ปลอก หรือ "ศึกษา" การ ในหนังสือของเขา Bolinger สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดอีวานส์ว่าที่, "คำถามเดียวที่มีปืนใด ๆ ในสมณสารูปของรูปแบบของคำพูด: จะใช้ที่มีชื่อเสียงหรือไม่" ("ด้านภาษา" p.103) เราต้องทราบ แม้ว่า ว่า "ใช้ชื่อเสียง" แตกต่างไปจากสถานที่ และสถานการณ์การสถานการณ์มากที่สุดทำจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก3. ความยืดหยุ่นเป็นไปนั่งเล่นภาษาไดนามิกขอบเขตของมาตรฐานกว้างชัดค่อนข้าง - ครอบคลุมทุกรูปแบบของภาษาอังกฤษ comprehensible ได้ แต่พวกเขายังคงมีอยู่ ความจริงที่ว่า อังกฤษยังคงเป็นของเหลว และมีความยืดหยุ่นภายในปกติเป็นสัญญาณสุขภาพของภาษาไดนามิก ห้องนั่งเล่น จำเป็นสำหรับการอยู่รอดสำหรับภาษาไม่แข็งจะ ไม่ สามารถ ได้ grasped และยอมรับได้เช่นหลายคนมีความแตกต่างในเฮอริเทจ วัฒนธรรม ทัศนคติ สภาพแวดล้อมทางสังคม ฯลฯ "จังหวะช่วงจากการสังเคราะห์การวิเคราะห์ และการสังเคราะห์" พอตเตอร์อเมริกา "เป็น systole และ diastole ของหัวใจมนุษย์ในภาษา... ในการ resuscitation ส่วนผนวกเก่า และสร้างใหม่ภาษาอังกฤษจะแสดงอำนาจเหล่านี้สังเคราะห์ โดยไม่มีเจริญเติบโตและเปลี่ยนแปลง ได้ไม่มีชีวิตหรือเฟะในภาษา" (p.87) แม้ว่ามีหลายสาเหตุนี้ "ภาษาอังกฤษลัทธิจักรวรรดินิยม" (เป็นบางคนจะเรียก) ปัจจัยทั่วไปหนึ่งคือภาษาอังกฤษ pliable และปรับให้เข้าและความต้องการทั้งหมด ให้มันอย่างรวดเร็วกลายเป็น ภาษาต่างประเทศมันควรจดบันทึกต่อว่า วัตถุประสงค์ของเอกสารนี้จะไม่ตรวจสอบปัญหาปรัชญาเป็นหรือไม่คุณภาพต้องมีความ (ถ้ามีอยู่) ภาษาอังกฤษจะในระหว่างการถูกทำลายโดยนานานี้ ไม่จะได้ตรวจสอบว่าควรดำเนินการตามขั้นตอนเพื่อความอยู่รอดในรูปแบบปัจจุบัน หรือว่าควรดำเนินมาตรการกับความ "เสียหาย" ของภาษา - ฝรั่งเศสและชาวเยอรมันทำในความพยายามที่จะรักษา "ความบริสุทธิ์" ของภาษาและวัฒนธรรมของพวกเขา ด้วยกำลังหลั่งไหลของภาษาอังกฤษเป็นลิ้นของตนเอง (สร้างชนิดของภาษา xenophobia) อย่างไรก็ตาม นี้ต้องกำหนด หรืออาจจะสร้างฟอร์มมาตรฐานรู้จักอย่างเป็นทางการ และส่งเสริมการใช้โดยไม่จำ เป็น ถ้าไม่ไปไม่ได้ และไม่สามารถทำ ในทุกสิ่ง เปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งสำคัญในการเจริญเติบโตสุขภาพและการพัฒนา และภาษาก็ มันจะจริงไปให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงที่มีตลอดเวลาเกิดขึ้น ในภาษา และหนักยังคงจำกัด และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสื่อสารในภาษาอังกฤษ : ความยืดหยุ่นในเกณฑ์ดี

มาร์คออฟเนอร์
ไอจิ : สถาเทคโนโลยี ( Toyota , ญี่ปุ่น )
ออฟเนอร์ [ ที่ ] GE aitech . ac.jp
http : / / www.aitech . ac.jp / ~ ออฟเนอร์ /
ตีพิมพ์ในวารสารของสถาบันเทคโนโลยีแห่งชิ

เล่ม 30 , ส่วน , หน้า มีนาคม 2538 :




บทคัดย่อตลอดทั้งปีมีการถกเถียงมากเกี่ยวกับคำถามว่าภาษาอังกฤษมาตรฐานจริง มีอยู่จริง และ ถ้าจะนิยาม ? การศึกษาความหลากหลายของวัสดุตีพิมพ์ ในประเด็นนี้ พบว่า ความคิดเห็นและข้อสรุปที่เป็นความหลากหลายและกว้างขวางเป็นหัวข้อที่ตัวเองจากผลการศึกษาสรุปได้ว่า มาตรฐานของภาษาอังกฤษ ไม่ได้มีอยู่เพียงเพราะไม่เอกฉันท์ที่สามารถเข้าถึงได้ในเรื่องนี้ เพราะในความเป็นจริง มีความหลากหลายของภาษาอังกฤษ ปัจจุบันใช้อาจจะถามว่ามันเป็นประโยชน์ หรือแม้แต่ถูกใจป้ายและกำหนดรูปแบบเป็นมาตรฐาน และพยายามที่จะกระจาย " เหนือกว่า " แบบฟอร์มทุกภาษา ( รวมทั้งลำโพงพื้นเมือง ) เป็นรูปแบบของภาษาอังกฤษเท่านั้นได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการในการจัดการกับคำถามเหล่านี้ บทความนี้แสดงให้เห็นว่ามีความพยายามที่จะกำหนดมาตรฐานของภาษาอังกฤษเป็นหลักที่ไร้ประโยชน์และแบบฟอร์มภาษาอังกฤษจะถูกกำหนดโดยธรรมชาติและโดยการใช้ความฉลาด - ปัจจัยที่อยู่เหนือการควบคุม .
1 การดำรงอยู่ของความหลากหลายของภาษา

มีความแตกต่าง ความแตกต่างระหว่าง อังกฤษ อเมริกา และอังกฤษ และเช่นเดียวกันภาษาอังกฤษซึ่งพูดและสอนในต่างประเทศยังไม่ซ้ำกัน ภายในอเมริกาและอังกฤษ มันธรรมดาที่จะพบในสำเนียงและคำพูดมากมายที่ไม่ได้ใช้ในพื้นที่อื่น ๆเช่นที่พวกเขาแสดงที่เขตพิเศษมรดกและค่า มันไม่น่าแปลกใจแล้วค้นหาในต่างประเทศรูปแบบใหม่ของภาษาอังกฤษซึ่งได้รับการปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของประเทศ และเพื่อตอบสนองความต้องการของ .
ที่หลากหลายถิ่นภาษาอังกฤษมีอยู่ ถิ่นที่อยู่ในการใช้งานอย่างต่อเนื่องและได้รับการยอมรับในบริบทของตนเอง ไม่สามารถโต้แย้ง