Retouched flake tools and the great

Retouched flake tools and the great Mousterian debate
Neanderthals used many of the flakes — termed "débitage" in French — that they removed from cores as tools. Some flakes were used without further modification, while others were shaped into various types of retouched tools. Many of the Middle Paleolithic assemblages of cores, flakes, and retouched tools are referred to as Mousterian, the name given to this type of archaeological culture in the late 19th century, from the type site of Le Moustier (France). François Bordes' typology (Bordes 1961a) of Middle Paleolithic flake tools divides them into scrapers (Figure 2), points, denticulates, backed knives, bifaces, and miscellaneous other types. On the basis of the relative frequencies of tool types such as scrapers versus denticulates, as well as the frequency of Levallois flakes and bifaces, Bordes devised a classification of assemblages into different Mousterian facies (Bordes 1953a, 1961b). According to Bordes, these facies were the product of different culture groups (Bordes & de Sonneville-Bordes 1970). Others disagreed, suggesting that the facies represented diachronic patterning (Mellars 1965, 1969), different activities (Binford & Binford 1966), scraper reduction (Dibble 1984, 1995), or intensity of raw material use and climate (Rolland & Dibble 1990). This controversy has been called "The Great Mousterian Debate." Each of these interpretations has furthered our understanding of the meaning of the variability in retouched tool types in the Middle Paleolithic. Unfortunately, a more complete understanding of what these different tool types represent is hampered by a relative lack of information regarding what these tools were used for.

While identifying specifics about tool use has proven difficult, we have begun to learn how Neanderthals used their landscapes by studying patterns of faunal exploitation and raw material transport. Evidence shows that, in western Europe, most raw materials used for stone tools are local and come from sources within 5 km of each site. This suggests that Neanderthals circulated within relatively small territories. In central Europe, however, raw materials traveled further, indicating more wide-ranging mobility patterns (Feblot-Augustins 1993) or a more limited availability of high-quality raw material sources (Mellars 1996). Studies of faunal exploitation and the curation of raw materials from sites throughout Europe have shown that Neanderthals were able to plan subsistence strategies and adapt their tool-making behavior to these subsistence strategies, revealing behavioral flexibility and problem-solving abilities (Kuhn 1995, Burke 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องมือเกล็ด retouched และอภิปราย Mousterian ดีNeanderthals ใช้ flakes มากมายซึ่งเรียกว่า "débitage" ในภาษาฝรั่งเศส — ที่จะถูกเอาออกจากแกนเป็นเครื่องมือ Flakes บางถูกใช้ โดยไม่มีการแก้ไขเพิ่มเติม ในขณะที่คนอื่น ๆ มีรูปร่างเป็น retouched เครื่องมือชนิดต่าง ๆ มาย assemblages Paleolithic กลางแกน flakes และเครื่องมือ retouched อย่าง Mousterian เป็น ชื่อโบราณคดีวัฒนธรรมชนิดนี้ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 จากไซต์ชนิดของเลอ Moustier (ฝรั่งเศส) จำแนกของ François Bordes (Bordes 1961a) ของเกล็ด Paleolithic กลางเครื่องมือแบ่งเข้า scrapers (รูปที่ 2), จุด denticulates สำรองข้อมูลมีด bifaces และอื่น ๆ ชนิดอื่น ๆ โดยใช้ความถี่สัมพัทธ์ของเครื่องมือชนิดเช่น scrapers เทียบกับ denticulates ตลอดจนความถี่ของ Levallois flakes และ bifaces, Bordes ได้กำหนดประเภทของ assemblages เป็น facies Mousterian ต่าง ๆ (Bordes 1953a, 1961b) ตาม Bordes, facies เหล่านี้มีผลิตภัณฑ์ของกลุ่มวัฒนธรรมต่าง ๆ (Bordes & เด Sonneville-Bordes 1970) อื่น ๆ disagreed แนะนำว่า facies ที่แสดง patterning diachronic (Mellars 1965, 1969), กิจกรรมแตกต่างกัน (Binford & Binford 1966), scraper ลด (Dibble 1984, 1995), หรือความเข้มของการใช้วัตถุดิบและสภาพภูมิอากาศ (Rolland & Dibble 1990) ถกเถียงนี้ถูกเรียกว่า "การดี Mousterian อภิปราย" ตีความเหล่านี้แต่ละมี furthered เราเข้าใจความหมายของความแปรผันในเครื่องมือการ retouched ชนิดกลาง Paleolithic อับ ความเข้าใจแก่ชนิดของเครื่องมือต่าง ๆ เหล่านี้แสดงขัดขวางจากการขาดข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เครื่องมือเหล่านี้ถูกใช้สำหรับญาติขณะระบุประเภทเกี่ยวกับการใช้เครื่องมือได้พิสูจน์ยาก เราได้เริ่มเรียนรู้วิธี Neanderthals ใช้ภูมิประเทศของพวกเขา โดยศึกษารูปแบบการขนส่งวัตถุดิบและการใช้ประโยชน์จาก faunal หลักฐานแสดงว่า ยุโรปตะวันตก ดิบส่วนใหญ่ที่ใช้เครื่องมือหินในท้องถิ่น และมาจากแหล่งภายในห้องของแต่ละไซต์ แนะนำว่า Neanderthals หมุนเวียนไปในดินแดนที่ค่อนข้างเล็ก ในยุโรปกลาง ไร ดิบเดินทางเพิ่มเติม แสดงรูปแบบเคลื่อนไหวไพศาลเพิ่มเติม (Feblot Augustins 1993) หรือพร้อมใช้งานที่จำกัดมากของแหล่งวัตถุดิบคุณภาพสูง (Mellars 1996) การศึกษาการแสวงหาประโยชน์ faunal และ curation ของวัตถุดิบจากอเมริกายุโรปได้แสดงว่า Neanderthals ได้สามารถวางแผนกลยุทธ์ชีพ และปรับพฤติกรรมการทำเครื่องมือกลยุทธ์เหล่านี้ชีพ ความยืดหยุ่นพฤติกรรมที่เปิดเผยและแก้ปัญหาความสามารถ (Kuhn 1995, 2006 ลิตี้เบอร์ก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องมือตกแต่งเกล็ดใหญ่และมุสเตอเรียนอภิปราย
ยุคใช้หลายของเกล็ด - เรียกว่า " D é bitage " ในภาษาฝรั่งเศส - ที่พวกเขาออกจากแกนเป็นเครื่องมือ บาง flakes ถูกใช้โดยไม่ต้องดัดแปลงเพิ่มเติมในขณะที่คนอื่น ๆมีรูปเป็นหลายประเภทของตกแต่ง เครื่องมือ สะเก็ดหลายแห่งทะเลของทะเลกลางยุคหินเก่าของแกน และ ตกแต่ง เครื่องมือจะเรียกว่ามูส์เตเรียน ,ชื่อให้ประเภทนี้ของวัฒนธรรมทางโบราณคดีในปลายศตวรรษที่ 19 จากประเภทของเว็บไซต์ของ moustier ( ฝรั่งเศส ) ฟรองซัวส์ บอเดส ' - ( บอเดส 1961a ) กลางเกล็ดยุคหินเก่าแบ่งพวกเขาลงในเครื่องมือขูด ( รูปที่ 2 ) , จุด denticulates การสนับสนุนมีด bifaces , และประเภทอื่น ๆเบ็ดเตล็ดบนพื้นฐานของความถี่สัมพัทธ์ของเครื่องมือประเภท เช่น ขูดกับ denticulates รวมทั้งความถี่ของเกล็ดและ levallois bifaces บอเดส , วางแผนประเภทของทะเลของทะเลเข้าไปในระบบต่าง ๆ ( 1953a บอเดส , มุสเตอเรียน 1961b ) ตามบอเดสระบบเหล่านี้ถูก , ผลิตภัณฑ์ของกลุ่มวัฒนธรรมต่าง ๆ ( &บอเดส เดอ sonneville บอเดส 1970 ) คนอื่นไม่เห็นด้วยชี้ให้เห็นว่าระบบแสดงจุดมุ่งหมายเลียนแบบ ( mellars 1965 , 1969 ) กิจกรรมต่าง ๆ ( บินเฟิร์ด&บินเฟิร์ด 1966 ) ลดมีดโกน ( Dibble 1984 , 1995 ) หรือความรุนแรงของการใช้วัตถุดิบ และภูมิอากาศ โรลองด์& Dibble 1990 ) การโต้เถียงนี้ถูกเรียกว่า " การอภิปรายมูส์เตเรียนที่ดี" แต่ละของการตีความเหล่านี้ได้เพิ่มเติมความเข้าใจในความหมายของความแปรปรวนในการตกแต่งประเภทเครื่องมือในกลางยุคหินเก่า . แต่น่าเสียดายที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นความเข้าใจของสิ่งที่ประเภทของเครื่องมือที่แตกต่างกันเหล่านี้เป็น hampered โดยไร้ญาติขาดข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เครื่องมือเหล่านี้ถูกใช้เพื่อ . . . . . .

ในขณะที่ระบุข้อมูลเฉพาะเกี่ยวกับการใช้เครื่องมือได้พิสูจน์ยากเราได้เริ่มเรียนรู้วิธีนีแอนเดอร์ทัลใช้ทัศนียภาพของพวกเขา โดยศึกษารูปแบบของการแสวงประโยชน์ faunal และการขนส่งวัตถุดิบ หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า ในยุโรปตะวันตกส่วนใหญ่ วัตถุดิบที่ใช้สำหรับเครื่องมือหินในท้องถิ่นและมาจากแหล่งภายใน 5 กิโลเมตร จากแต่ละเว็บไซต์ นี้แสดงให้เห็นว่ามนุษย์ยุคหินหมุนเวียนภายในดินแดนที่ค่อนข้างเล็ก ในภาคกลางของยุโรป อย่างไรก็ตามวัตถุดิบเดินทางต่อไป ซึ่งการเคลื่อนไหวรูปแบบหลากหลายมากขึ้น ( feblot augustins 1993 ) หรือ จำกัด มากขึ้นมีแหล่งวัตถุดิบที่มีคุณภาพสูง ( mellars 1996 )การศึกษาการใช้ประโยชน์ faunal และ curation ของวัตถุดิบจากเว็บไซต์ทั่วยุโรปได้แสดงให้เห็นว่ามนุษย์ยุคหินสามารถวางแผนและปรับกลยุทธ์ยังชีพของเครื่องมือทำพฤติกรรมกลยุทธ์ยังชีพเหล่านี้ แสดงให้เห็นความยืดหยุ่นพฤติกรรมและความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหา ( คูน 1995 เบิร์ค 2549 )