4. Water Management PrinciplesA mee

4. Water Management Principles

A meeting in Dublin in 1992 gave rise to four principles that have been the basis for much of the subsequent water sector reform.

Principle 1: Fresh water is a finite and vulnerable resource, essential to sustain life, development and the environment.

The notion that freshwater is a finite resource arises as the hydrological cycle on average yields a fixed quantity of water per time period. This overall quantity cannot yet be altered significantly by human actions, though it can be, and frequently is, depleted by man-made pollution. The freshwater resource is a natural asset that needs to be maintained to ensure that the desired services it provides are sustained. This principle recognises that water is required for many different purposes, functions and services; management therefore, has to be holistic (integrated) and involve consideration of the demands placed on the resource and the threats to it.

The integrated approach to management of water resources necessitates co-ordination of the range of human activities which create the demands for water, determine land uses and generate waterborne waste products. The principle also recognises the catchment area or river basin as the logical unit for water resources management.

Principle 2: Water development and management should be based on a participatory approach, involving users, planners and policymakers at all levels.

Water is a subject in which everyone is a stakeholder. Real participation only takes place when stakeholders are part of the decision-making process. The type of participation will depend upon the spatial scale relevant to particular water management and investment decisions. It will be affected too by the nature of the political environment in which such decisions take place. A participatory approach is the best means for achieving long-lasting consensus and common agreement. Participation is about taking responsibility, recognizing the effect of sectoral actions on other water users and aquatic ecosystems and accepting the need for change to improve the efficiency of water use and allow the sustainable development of the resource. Participation does not always achieve consensus, arbitration processes or other conflict resolution mechanisms also need to be put in place.

Governments have to help create the opportunity and capacity to participate, particularly among women and other marginalised social groups. It has to be recognised that simply creating participatory opportunities will do nothing for currently disadvantaged groups unless their capacity to participate is enhanced. Decentralising decision making to the lowest appropriate level is one strategy for increasing participation.

Principle 3: Women play a central part in the provision, management and safeguarding of water.

The pivotal role of women as providers and users of water and guardians of the living environment has seldom been reflected in institutional arrangements for the development and management of water resources. It is widely acknowledged that women play a key role in the collection and safeguarding of water for domestic and – in many cases – agricultural

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. หลักการบริหารงานน้ำการประชุมในดับลินในปี 1992 ให้ขึ้นหลักสี่ที่มีพื้นฐานมากของการปฏิรูปภาคน้ำตามมา หลักที่ 1: น้ำมีจำกัด และความเสี่ยงต่อทรัพยากร สิ่งจำเป็นเพื่อรักษาชีวิต พัฒนา และสิ่งแวดล้อมความว่า น้ำจืดเป็นทรัพยากรจำกัดเกิดขึ้นเป็นวงจรอุทกวิทยาโดยเฉลี่ยทำให้ปริมาณน้ำต่อรอบระยะเวลาถาวร ปริมาณนี้โดยรวมไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ โดยการกระทำของมนุษย์ แม้ว่าจะเป็น และบ่อยครั้ง พร่องจากมลพิษที่มนุษย์สร้างขึ้น ทรัพยากรน้ำจืดเป็นสินทรัพย์ธรรมชาติที่จำเป็นต้องรักษาเพื่อให้แน่ใจว่า การบริการให้อยู่ยั่งยืน หลักการนี้ตระหนักถึงว่า น้ำจำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันมาก ฟังก์ชัน และ บริการ ดังนั้น จึงมีการจัดการเป็นแบบองค์รวม (บูรณาการ) และพิจารณาความต้องไว้บนทรัพยากรและการคุกคามจะเกี่ยวข้องกับการแนวทางบูรณาการเพื่อการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ necessitates ประสานของช่วงของกิจกรรมมนุษย์ที่สร้างความต้องการน้ำ ตรวจสอบการใช้ที่ดิน และสร้างน้ำเสีย หลักการตระหนักถึงยังพื้นที่เก็บกักน้ำหรืออ่างน้ำเป็นหน่วยทางตรรกะสำหรับการจัดการทรัพยากรน้ำหลักที่ 2: พัฒนาน้ำควรจะใช้วิธีการมีส่วนร่วม เกี่ยวข้องกับผู้ใช้ การวางแผน และผู้กำหนดนโยบายในทุกระดับน้ำเป็นเรื่องที่ทุกคนเป็นผู้ที่ มีส่วนร่วมที่แท้จริงเท่านั้นเกิดขึ้นเมื่อเสียเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการตัดสินใจ ชนิดของการเข้าร่วมจะขึ้นอยู่ตามขนาดพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการน้ำโดยเฉพาะและการตัดสินใจลงทุน มันจะมีผลไปตามธรรมชาติของสิ่งแวดล้อมทางการเมืองในการตัดสินใจดังกล่าวเกิดขึ้น วิธีการมีส่วนร่วมเป็นวิธีการดีที่สุดสำหรับการบรรลุเป้าหมายนานมติและข้อตกลงทั่วไป มีส่วนร่วมคือเกี่ยวกับการรับผิดชอบ ยอมรับผลของการดำเนินการรายสาขาในการกันน้ำ และระบบนิเวศทางน้ำและการยอมรับจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของน้ำใช้ และอนุญาตให้มีการพัฒนาอย่างยั่งยืนของทรัพยากร มีส่วนร่วมไม่เสมอได้มติ กระบวนการอนุญาโตตุลาการหรือกลไกแก้ปัญหาความขัดแย้งอื่น ๆ จำเป็นต้องมีรัฐบาลต้องช่วยสร้างโอกาสและความสามารถในการเข้าร่วม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิงและกลุ่มสังคมอื่น ๆ marginalised จะได้รับว่า เพียงสร้างโอกาสในการมีส่วนร่วมจะไม่ต้องทำอะไรสำหรับกลุ่มผู้ด้อยโอกาสในปัจจุบันนอกจากจะเพิ่มความสามารถในการเข้าร่วม Decentralising ตัดสินระดับที่เหมาะสมต่ำสุดคือ กลยุทธ์หนึ่งสำหรับการเพิ่มการมีส่วนร่วมหลักที่ 3: ผู้หญิงเล่นส่วนกลางในการให้ การจัดการและปกป้องน้ำค่อยถูกสะท้อนบทบาทแปรของผู้หญิงเป็นผู้ให้บริการและผู้ใช้น้ำและผู้ปกครองของสภาวะแวดล้อมที่ในสถาบันบริการการพัฒนาและจัดการทรัพยากรน้ำ มันจะรู้ว่า ผู้หญิงมีบทบาทสำคัญ ในคอลเลกชันและการปกป้องของน้ำภายในประเทศ และ - ในหลาย กรณี – เกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. หลักการบริหารจัดการน้ำการประชุมในดับลินในปี 1992 ก่อให้เกิดหลักการที่สี่ที่ได้รับพื้นฐานสำหรับมากของการปฏิรูปภาคน้ำที่ตามมา. หลักการที่ 1: น้ำจืดเป็นทรัพยากรที่ จำกัด และความเสี่ยงที่สำคัญในการดำรงชีวิตและการพัฒนา สภาพแวดล้อม. ความคิดที่ว่าน้ำจืดเป็นทรัพยากรที่ จำกัด เกิดขึ้นเป็นวัฏจักรในอัตราผลตอบแทนเฉลี่ยปริมาณคงที่ของน้ำต่อช่วงเวลา นี้ปริมาณโดยรวมยังไม่สามารถจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญจากการกระทำของมนุษย์แม้ว่ามันจะเป็นไปได้และมักจะหมดลงจากมลพิษที่มนุษย์สร้างขึ้น ทรัพยากรน้ำจืดเป็นสินทรัพย์ธรรมชาติที่จะต้องมีการเก็บรักษาไว้เพื่อให้มั่นใจว่าการให้บริการที่ต้องการจะให้มีการอย่างยั่งยืน หลักการนี้ตระหนักดีว่าน้ำเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันหลายฟังก์ชั่นและบริการ การจัดการจึงจะต้องมีการแบบองค์รวม (บูรณาการ) และเกี่ยวข้องกับการพิจารณาของความต้องการที่วางอยู่บนทรัพยากรและภัยคุกคามกับมัน. วิธีการแบบบูรณาการเพื่อการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำจำเป็นต้องประสานงานในช่วงของกิจกรรมของมนุษย์ที่สร้างความต้องการสำหรับน้ำ ตรวจสอบการใช้ที่ดินและสร้างผลิตภัณฑ์ของเสียน้ำ หลักการยังตระหนักถึงพื้นที่รับน้ำหรือลุ่มน้ำเป็นหน่วยตรรกะในการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ. หลักการที่ 2:. การพัฒนาและการจัดการน้ำจะขึ้นอยู่กับวิธีการแบบมีส่วนร่วมที่เกี่ยวข้องกับผู้บริโภคผู้วางแผนและผู้กำหนดนโยบายในทุกระดับน้ำเป็นเรื่องที่อยู่ใน ทุกคนเป็นผู้มีส่วนได้เสีย การมีส่วนร่วมที่แท้จริงจะเกิดขึ้นเมื่อผู้มีส่วนได้เสียเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการตัดสินใจ ประเภทของการมีส่วนร่วมจะขึ้นอยู่กับขนาดเชิงพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการน้ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งและการตัดสินใจลงทุน มันจะได้รับผลกระทบมากเกินไปโดยธรรมชาติของสภาพแวดล้อมทางการเมืองซึ่งการตัดสินใจดังกล่าวเกิดขึ้น วิธีการมีส่วนร่วมเป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้บรรลุฉันทามติยาวนานและข้อตกลงร่วมกัน การมีส่วนร่วมเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรับผิดชอบตระหนักถึงผลกระทบที่เกิดจากการกระทำของภาคการผลิตในผู้ใช้น้ำอื่น ๆ และระบบนิเวศทางน้ำและยอมรับความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของการใช้น้ำและอนุญาตให้มีการพัฒนาอย่างยั่งยืนของทรัพยากร การมีส่วนร่วมไม่เคยบรรลุฉันทามติกระบวนการอนุญาโตตุลาการหรือกลไกการแก้ปัญหาความขัดแย้งอื่น ๆ นอกจากนี้ยังจะต้องมีการวางในสถานที่. รัฐบาลต้องช่วยสร้างโอกาสและความสามารถในการมีส่วนร่วมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มผู้หญิงและกลุ่มอื่น ๆ ในสังคมชายขอบ มันจะต้องมีการยอมรับว่าเพียงแค่การสร้างโอกาสในการมีส่วนร่วมจะทำอะไรสำหรับกลุ่มด้อยโอกาสในขณะนี้เว้นแต่ความสามารถในการมีส่วนร่วมจะเพิ่มขึ้น การตัดสินใจทำเพื่อ Decentralising ระดับที่เหมาะสมต่ำสุดเป็นหนึ่งในกลยุทธ์เพื่อเพิ่มการมีส่วนร่วม. หลักการที่ 3: ผู้หญิงเล่นเป็นส่วนสำคัญในการบริหารจัดการและการป้องกันน้ำ. บทบาทสำคัญของผู้หญิงที่เป็นผู้ให้บริการและผู้ใช้น้ำและผู้ปกครองของสภาพแวดล้อม ไม่ค่อยได้รับการสะท้อนให้เห็นในการเตรียมการสถาบันเพื่อการพัฒนาและการจัดการทรัพยากรน้ำ เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าผู้หญิงที่มีบทบาทสำคัญในการเก็บรวบรวมและการป้องกันน้ำภายในประเทศและ - ในหลายกรณี - การเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . หลักการจัดการน้ำ

ประชุมในดับลินในปี 1992 ให้สูงขึ้นเพื่อสี่หลักการที่ได้รับการพื้นฐานสำหรับมากของการปฏิรูปภาคน้ำที่ตามมา หลักการที่ 1 :

น้ำเป็นทรัพยากรที่จำกัดและมีความเสี่ยง , ที่จำเป็นเพื่อรักษาชีวิต การพัฒนาและสิ่งแวดล้อม .

ความคิดที่น้ำจืดเป็นทรัพยากรที่จำกัด เกิดเป็นวงจรเฉลี่ยผลผลิตมีปริมาณคงที่ของน้ำต่อระยะเวลา ปริมาณโดยรวมนี้ยังไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญโดยการกระทำของมนุษย์ แต่มันสามารถ และบ่อยครั้ง คือ หมดจากมลพิษที่มนุษย์สร้างขึ้นทรัพยากรน้ำจืดเป็นสินทรัพย์ทางธรรมชาติที่ต้องเก็บรักษาไว้เพื่อให้แน่ใจว่าต้องการบริการให้อยู่ยั่งยืน หลักการนี้สามารถใช้น้ำเพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน ฟังก์ชัน และการบริการ การจัดการจึงต้องเป็นองค์รวม ( Integrated ) และเกี่ยวข้องกับการพิจารณาความต้องการวางไว้บนทรัพยากรและคุกคาม .

แนวทางบูรณาการเพื่อการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ necessitates การประสานงานของช่วงของกิจกรรมของมนุษย์ที่สร้างความต้องการน้ำ การตรวจสอบการใช้ที่ดินและสร้างโรงงานผลิต waterborne . หลักการนี้ยังสามารถตรวจพื้นที่หรือบริเวณลุ่มน้ำเป็นหน่วยทางตรรกะเพื่อการจัดการทรัพยากรน้ำ หลักการ 2

:การพัฒนาและการบริหารจัดการน้ำ ควรขึ้นอยู่กับการมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับผู้ใช้ และนักวางแผนนโยบายทุกระดับ

น้ำเป็นเรื่องที่ทุกคนเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย . การมีส่วนร่วมที่แท้จริงเท่านั้นที่จะเกิดขึ้นเมื่อผู้มีส่วนได้เสียเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการการตัดสินใจประเภทของการมีส่วนร่วมจะขึ้นอยู่กับขนาดพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการน้ำ โดยเฉพาะ และการตัดสินใจลงทุน ก็จะได้รับผลกระทบด้วย โดยลักษณะของสภาพแวดล้อมด้านการเมืองซึ่งการตัดสินใจดังกล่าวเกิดขึ้น โดยกระบวนการมีส่วนร่วมเป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้บรรลุฉันทามติและข้อตกลงร่วมกันในระยะยาว การมีส่วนร่วมในเรื่องการรับผิดชอบตระหนักถึงผลการกระทำของภาคอื่น ๆของผู้ใช้น้ำและสัตว์น้ำระบบนิเวศและยอมรับต้องการเปลี่ยนเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของการใช้น้ำ และอนุญาตให้มีการพัฒนาอย่างยั่งยืนของทรัพยากร การมีส่วนร่วมไม่เสมอบรรลุฉันทามติ กระบวนการอนุญาโตตุลาการหรือกลไกการแก้ปัญหาความขัดแย้งอื่น ๆ ยังต้องการที่จะใส่ในสถานที่ .

รัฐบาลต้องช่วยสร้างโอกาสและความสามารถที่จะเข้าร่วม โดยเฉพาะในกลุ่มผู้หญิงและกลุ่มสังคมชายขอบ . มันต้องจำได้ว่าเพียงแค่การสร้างโอกาสการมีส่วนร่วมจะไม่ทำอะไรในปัจจุบันผู้ด้อยโอกาสกลุ่มนอกจากความสามารถของพวกเขาที่จะเข้าร่วมเป็นเพิ่มdecentralising การตัดสินใจในระดับที่เหมาะสมที่สุดเป็นหนึ่งในกลยุทธ์ในการเพิ่มการมีส่วนร่วม

หลักการ 3 : ผู้หญิงเล่นเป็นส่วนกลาง ในการ จัดการ และปกป้องน้ำ

บทบาทสำคัญของผู้หญิงที่เป็นผู้ให้บริการและผู้ใช้ของน้ำและผู้ปกครองของสภาพแวดล้อมได้ไม่ใคร่ถูกสะท้อนให้เห็นในการจัดองค์กรเพื่อการพัฒนาและการจัดการทรัพยากรน้ำ มันเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าสตรีมีบทบาทสำคัญในการเก็บรวบรวมและการปกป้องของน้ำในประเทศ และในหลายกรณีและการเกษตรจำกัด