Empowerment the defining characteri

Empowerment the defining characteristic of nursing interventions is the empowerment of people to achieve or recover and maintain their independence, taking into account individual physiological, psychological, social, cultural and spiritual needs (Royal college of nursing 2003).
Attention deficit hyperactivity disorder: a model of nursing care
Sue Keoghan describes how the role of specialist nurse practitioner can be expanded to include the diagnosis and treatment of adults with this condition
Abstract People with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) can suffer its consequences throughout their lives. This article considers the development of a specialist nurse practitioner role and the adoption of a nursing model of care in delivering innovative services for adults with ADHD.
Keywords Attention deficit hyperactivity disorder, specialised care
Correspondence susan.keoghan2@swyt.nhs.uk
Date of acceptance April 4 2011
Peer review This article has been subject to double-blind review and has been checked using antiplagiarism software
Author guidelines www.mentalhealthpractice.co.uk
MHP1503Nov2011 20-22 fSK660.indd 20 10/10/2011 17:05
MENTAL HEALTH PRACTICE November 2011 | Volume 15 | Number 3 21
Feature
this characteristic has informed the development of nursing theories and models over the past 50 years (Alligood and tomey 2009). nursing models guide and enhance the assessment, planning, implementation and evaluation of care delivery. Many aspects of nursing practice and the role of the nurse have changed since the conception of nursing models, and there are differing views about their usefulness. As Aggleton and chalmers (2000) and Wimpenny (2002) have pointed out, however, nursing models that allow nurses to work flexibly and creatively remain pertinent, particularly at a time when nursing roles are changing. one such model was devised by the influential nursing theorist Hildegard Peplau (1988). Her developmental model of nursing, which emphasises the importance of the nurse-patient relationship and the psychobiological experiences of the patient (Aggleton and chalmers 2000, Alligood and tomey 2009), is useful in diagnosing and treating adults with ADHD. these adults often present with complex problems that require systematic assessment before treatment plans can be formulated. Peplau (1988) recognises that gathering data can be problematic and, to make the process easier, identifies four phases of the nurse-patient relationship and patient journey. these phases are: ■■ orientation, when nurses learn about patients’ difficulties and help patients to understand them until a mutual regard and trust has been developed and patients feel secure. ■■ identification, when patients identify nurses as the source of help and goals for recovery are set. ■■ exploitation, when nurses act as educators, providers of resources and counsellors to promote personal and interpersonal growth. ■■ Resolution, when patients cease to rely on professional support and act independently, with or without the support of informal networks, and nurses can reflect on what has been achieved. Like other recovery-focused approaches, Peplau’s (1988) nursing model may lead to only temporary resolutions and patients may continue to require access to specialist support services as their lives become more demanding. the model is particularly useful in treating people with ADHD who are in transition from children to adult services. Historically, a medical approach has been taken to treat such people, and this may explain why some young adults with ADHD struggle to engage with services. Missed appointments, reliance on parents and avoidance of therapy-based interventions are
common among this population, and such behaviour often becomes more frequent over time. Goldstein and ellison (2002) consider the difficulties encountered by young adults during their transitions to independence, as the protection of significant others, such as parents and teachers, is reduced. the increasing demands of adult life, such as those concerning planning, organisation, decision making and self-control, further exacerbate the difficulties associated with ADHD. Young adults with the condition need to develop new coping and protective strategies to self-manage the effects of its symptoms. Recovery approaches such as Peplau’s (1988) encourage people with ADHD to consider their strengths and abilities, and take part in strategies that lead to behavioural change.

Empowerment the defining characteristic of nursing interventions is the empowerment of people to achieve or recover and maintain their independence, taking into account individual physiological, psychological, social, cultural and spiritual needs (Royal college of nursing 2003). 
Attention deficit hyperactivity disorder: a model of nursing care
Sue Keoghan describes how the role of specialist nurse practitioner can be expanded to include the diagnosis and treatment of adults with this condition
Abstract People with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) can suffer its consequences throughout their lives. This article considers the development of a specialist nurse practitioner role and the adoption of a nursing model of care in delivering innovative services for adults with ADHD. 
Keywords Attention deficit hyperactivity disorder, specialised care
Correspondence susan.keoghan2@swyt.nhs.uk
Date of acceptance April 4 2011
Peer review This article has been subject to double-blind review and has been checked using antiplagiarism software
Author guidelines www.mentalhealthpractice.co.uk
MHP1503Nov2011 20-22 fSK660.indd 20 10/10/2011 17:05
MENTAL HEALTH PRACTICE November 2011 | Volume 15 | Number 3 21
Feature
this characteristic has informed the development of nursing theories and models over the past 50 years (Alligood and tomey 2009). nursing models guide and enhance the assessment, planning, implementation and evaluation of care delivery. Many aspects of nursing practice and the role of the nurse have changed since the conception of nursing models, and there are differing views about their usefulness. As Aggleton and chalmers (2000) and Wimpenny (2002) have pointed out, however, nursing models that allow nurses to work flexibly and creatively remain pertinent, particularly at a time when nursing roles are changing. one such model was devised by the influential nursing theorist Hildegard Peplau (1988). Her developmental model of nursing, which emphasises the importance of the nurse-patient relationship and the psychobiological experiences of the patient (Aggleton and chalmers 2000, Alligood and tomey 2009), is useful in diagnosing and treating adults with ADHD. these adults often present with complex problems that require systematic assessment before treatment plans can be formulated. Peplau (1988) recognises that gathering data can be problematic and, to make the process easier, identifies four phases of the nurse-patient relationship and patient journey. these phases are: ■■ orientation, when nurses learn about patients’ difficulties and help patients to understand them until a mutual regard and trust has been developed and patients feel secure. ■■ identification, when patients identify nurses as the source of help and goals for recovery are set. ■■ exploitation, when nurses act as educators, providers of resources and counsellors to promote personal and interpersonal growth. ■■ Resolution, when patients cease to rely on professional support and act independently, with or without the support of informal networks, and nurses can reflect on what has been achieved. Like other recovery-focused approaches, Peplau’s (1988) nursing model may lead to only temporary resolutions and patients may continue to require access to specialist support services as their lives become more demanding. the model is particularly useful in treating people with ADHD who are in transition from children to adult services. Historically, a medical approach has been taken to treat such people, and this may explain why some young adults with ADHD struggle to engage with services. Missed appointments, reliance on parents and avoidance of therapy-based interventions are 
common among this population, and such behaviour often becomes more frequent over time. Goldstein and ellison (2002) consider the difficulties encountered by young adults during their transitions to independence, as the protection of significant others, such as parents and teachers, is reduced. the increasing demands of adult life, such as those concerning planning, organisation, decision making and self-control, further exacerbate the difficulties associated with ADHD. Young adults with the condition need to develop new coping and protective strategies to self-manage the effects of its symptoms. Recovery approaches such as Peplau’s (1988) encourage people with ADHD to consider their strengths and abilities, and take part in strategies that lead to behavioural change.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

อำนาจการกำหนดลักษณะของการรักษาพยาบาลคือ อำนาจของคนที่ประสบความสำเร็จ หรือการกู้คืน และรักษาความเป็นอิสระของพวกเขา คำนึงถึงสรีรวิทยา จิตวิทยา สังคม วัฒนธรรม และจิตวิญญาณความจำเป็น (รอยัลวิทยาลัยพยาบาล 2003) สมาธิ: รูปแบบการพยาบาลดูแลSue Keoghan อธิบายวิธีสามารถขยายบทบาทของผู้ประกอบการพยาบาลผู้เชี่ยวชาญเพื่อการวินิจฉัยและการรักษาของผู้ใหญ่ด้วยเงื่อนไขนี้สมาธิ (ภาระผูกพัน) นามธรรมคนสามารถประสบผลที่เกิดขึ้นตลอดชีวิต บทความนี้พิจารณาการพัฒนาของผู้ประกอบการพยาบาลผู้เชี่ยวชาญบทบาทและยอมรับของรูปแบบการพยาบาลดูแลในการส่งมอบบริการนวัตกรรมสำหรับผู้ใหญ่ที่มีภาระผูกพัน คำสำคัญสมาธิ ดูแลพิเศษติดต่อของ susan.keoghan2@swyt.nhs.ukวันรับรอง 4 2554 เมษายนเพื่อนตรวจสอบบทความนี้แล้วต้องตรวจทานสองคนตาบอด และมีการตรวจสอบโดยใช้ซอฟต์แวร์ antiplagiarismสร้างแนวทางที่ www.mentalhealthpractice.co.ukMHP1503Nov2011 20-22 fSK660.indd 20 10/10/2011 17:05ปฏิบัติการสุขภาพจิต 2554 | ปริมาตร 15 | หมายเลข 3 21ลักษณะการทำงานthis characteristic has informed the development of nursing theories and models over the past 50 years (Alligood and tomey 2009). nursing models guide and enhance the assessment, planning, implementation and evaluation of care delivery. Many aspects of nursing practice and the role of the nurse have changed since the conception of nursing models, and there are differing views about their usefulness. As Aggleton and chalmers (2000) and Wimpenny (2002) have pointed out, however, nursing models that allow nurses to work flexibly and creatively remain pertinent, particularly at a time when nursing roles are changing. one such model was devised by the influential nursing theorist Hildegard Peplau (1988). Her developmental model of nursing, which emphasises the importance of the nurse-patient relationship and the psychobiological experiences of the patient (Aggleton and chalmers 2000, Alligood and tomey 2009), is useful in diagnosing and treating adults with ADHD. these adults often present with complex problems that require systematic assessment before treatment plans can be formulated. Peplau (1988) recognises that gathering data can be problematic and, to make the process easier, identifies four phases of the nurse-patient relationship and patient journey. these phases are: ■■ orientation, when nurses learn about patients’ difficulties and help patients to understand them until a mutual regard and trust has been developed and patients feel secure. ■■ identification, when patients identify nurses as the source of help and goals for recovery are set. ■■ exploitation, when nurses act as educators, providers of resources and counsellors to promote personal and interpersonal growth. ■■ Resolution, when patients cease to rely on professional support and act independently, with or without the support of informal networks, and nurses can reflect on what has been achieved. Like other recovery-focused approaches, Peplau’s (1988) nursing model may lead to only temporary resolutions and patients may continue to require access to specialist support services as their lives become more demanding. the model is particularly useful in treating people with ADHD who are in transition from children to adult services. Historically, a medical approach has been taken to treat such people, and this may explain why some young adults with ADHD struggle to engage with services. Missed appointments, reliance on parents and avoidance of therapy-based interventions are ทั่วไปในหมู่ประชากรนี้ และพฤติกรรมดังกล่าวมักจะบ่อยกว่าช่วงเวลา Goldstein และเอลลิสัน (2002) พิจารณาปัญหาที่พบ โดยผู้ใหญ่ในระหว่างช่วงการเปลี่ยนภาพของพวกเขาเพื่อความเป็นอิสระ เป็นของสำคัญอื่น ๆ เช่นผู้ปกครองและครู จะลดลง ความต้องการเพิ่มขึ้นของชีวิตผู้ใหญ่ เช่นเกี่ยวกับการวางแผน องค์กร การตัดสินใจ และควบคุมตน เอง เพิ่มเติมทำให้รุนแรงความยากลำบากที่เกี่ยวข้องกับภาระผูกพัน ผู้ใหญ่ มีเงื่อนไขต้องพัฒนาใหม่รับมือและป้องกันกลยุทธ์เพื่อจัดการผลกระทบของอาการของตนเอง กู้คืนยื่นของ Peplau (1988) ส่งเสริมให้คนที่ มีภาระผูกพันในการพิจารณาจุดแข็งและความสามารถของพวกเขา และเป็นส่วนหนึ่งในกลยุทธ์ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เสริมสร้างพลังอำนาจกำหนดลักษณะของการปฏิบัติการพยาบาลมีการเพิ่มขีดความสามารถของคนที่จะประสบความสำเร็จหรือการกู้คืนและรักษาความเป็นอิสระของพวกเขาคำนึงถึงแต่ละบัญชีสรีรวิทยาจิตวิทยาสังคมวัฒนธรรมและจิตวิญญาณของความต้องการ (วิทยาลัยราชพยาบาล 2003).
โรคสมาธิสั้น: รูปแบบ
การพยาบาลซูKeoghan
อธิบายวิธีบทบาทของแพทย์พยาบาลผู้เชี่ยวชาญที่สามารถขยายไปถึงการวินิจฉัยและการรักษาผู้ใหญ่ที่มีภาวะนี้บทคัดย่อคนที่มีโรคสมาธิสั้น(ADHD) จะได้รับผลกระทบตลอดชีวิตของพวกเขา บทความนี้จะพิจารณาการพัฒนาบทบาทผู้เชี่ยวชาญแพทย์พยาบาลและการยอมรับของรูปแบบของการดูแลทางการพยาบาลในการส่งมอบบริการที่เป็นนวัตกรรมใหม่สำหรับผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้น.
คำสำคัญโรคสมาธิสั้น,
การดูแลเฉพาะจดหมายsusan.keoghan2@swyt.nhs.uk
วันที่ได้รับการยอมรับ 4 เมษายน 2011
Peer ทบทวนบทความนี้ได้รับอาจมีการทบทวนแบบ double-blind และได้รับการตรวจสอบโดยใช้ซอฟแวร์ antiplagiarism
แนวทางการเขียน www.mentalhealthpractice.co.uk
MHP1503Nov2011 20-22 fSK660.indd 20 2011/10/10 17:05
ปฏิบัติสุขภาพจิต พฤศจิกายน 2011 | เล่มที่ 15 | จำนวน 3 21
คุณสมบัติลักษณะนี้ได้แจ้งการพัฒนาของทฤษฎีการพยาบาลและรุ่นที่ผ่านมา 50 ปี (Alligood และ Tomey 2009)
คู่มือการพยาบาลรุ่นและเพิ่มการประเมินการวางแผนการดำเนินงานและการประเมินผลการส่งมอบการดูแล หลายแง่มุมของการปฏิบัติการพยาบาลและบทบาทของพยาบาลที่มีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ความคิดของรุ่นพยาบาลและมีมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับประโยชน์ของพวกเขา ในฐานะที่เป็น Aggleton และบิล (2000) และ Wimpenny (2002) ได้ชี้ให้เห็น แต่รูปแบบการพยาบาลที่ช่วยให้พยาบาลมีความยืดหยุ่นในการทำงานและสร้างสรรค์ยังคงอยู่ที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่บทบาทของพยาบาลที่มีการเปลี่ยนแปลง หนึ่งในรุ่นดังกล่าวได้รับการคิดค้นโดยนักทฤษฎีการพยาบาลที่มีอิทธิพล Hildegard Peplau (1988) รูปแบบการพัฒนาของเธอพยาบาลที่เน้นความสำคัญของความสัมพันธ์พยาบาลผู้ป่วยและประสบการณ์ psychobiological ของผู้ป่วย (Aggleton และ chalmers 2000 Alligood และ Tomey 2009) จะเป็นประโยชน์ในการวินิจฉัยและรักษาผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้น ผู้ใหญ่เหล่านี้มักจะอยู่กับปัญหาที่ซับซ้อนที่ต้องใช้ระบบการประเมินแผนการรักษาก่อนที่จะได้สูตร Peplau (1988) ตระหนักดีว่าการรวบรวมข้อมูลอาจเป็นปัญหาได้และจะทำให้กระบวนการง่ายขึ้นระบุสี่ขั้นตอนของความสัมพันธ์พยาบาลผู้ป่วยและการเดินทางของผู้ป่วย ขั้นตอนเหล่านี้คือ: ■■ปฐมนิเทศพยาบาลเมื่อเรียนรู้เกี่ยวกับความยากลำบากของผู้ป่วยและช่วยให้ผู้ป่วยที่จะเข้าใจพวกเขาจนกว่าจะมีเรื่องความไว้วางใจซึ่งกันและกันและได้รับการพัฒนาและผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัย การระบุว■■เมื่อผู้ป่วยระบุพยาบาลเป็นแหล่งที่มาของความช่วยเหลือและเป้าหมายสำหรับการกู้คืนมีการตั้งค่า ว■■การแสวงหาผลประโยชน์เมื่อพยาบาลการศึกษาทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการทรัพยากรและให้คำปรึกษาในการส่งเสริมการเจริญเติบโตส่วนบุคคลและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ว■■มติเมื่อผู้ป่วยหยุดที่จะพึ่งพาการสนับสนุนมืออาชีพและทำหน้าที่ได้อย่างอิสระจะมีหรือไม่มีการสนับสนุนจากเครือข่ายทางการและพยาบาลสามารถสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่ได้รับความสำเร็จ เช่นเดียวกับวิธีการกู้คืนที่มุ่งเน้นการอื่น ๆ ของ Peplau (1988) รูปแบบการพยาบาลอาจนำไปสู่มติเพียงชั่วคราวและผู้ป่วยอาจจะยังคงต้องการการเข้าถึงบริการสนับสนุนผู้เชี่ยวชาญเป็นชีวิตของพวกเขากลายเป็นที่ต้องการมากขึ้น รูปแบบเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการรักษาคนที่มีสมาธิสั้นที่อยู่ในการเปลี่ยนแปลงจากเด็กที่จะบริการผู้ใหญ่ ในอดีตวิธีการทางการแพทย์ที่ได้รับการดำเนินการเพื่อรักษาคนดังกล่าวและนี้อาจอธิบายได้ว่าทำไมบางคนหนุ่มสาวที่มีการต่อสู้สมาธิสั้นจะมีส่วนร่วมกับการให้บริการ
นัดหมายที่ไม่ได้พึ่งพาพ่อแม่และหลีกเลี่ยงการแทรกแซงการรักษาที่ใช้อยู่ทั่วไปในหมู่ประชากรกลุ่มนี้และพฤติกรรมดังกล่าวมักจะกลายเป็นบ่อยมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป โกลด์สตีนและเอลลิสัน (2002) พิจารณาปัญหาที่พบโดยคนหนุ่มสาวในช่วงการเปลี่ยนผ่านของพวกเขาเพื่อความเป็นอิสระในขณะที่การป้องกันของผู้อื่นอย่างมีนัยสำคัญเช่นผู้ปกครองและครูที่จะลดลง ความต้องการที่เพิ่มขึ้นของชีวิตในวัยผู้ใหญ่เช่นผู้ที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนองค์กร, การตัดสินใจและการควบคุมตนเองต่อการทำให้รุนแรงปัญหาที่เกี่ยวข้องที่มีสมาธิสั้น คนหนุ่มสาวที่มีความจำเป็นในสภาพที่จะพัฒนาเผชิญปัญหาใหม่และกลยุทธ์ในการป้องกันตัวเองในการจัดการผลกระทบของอาการ วิธีการกู้คืนเช่น Peplau ของ (1988) ส่งเสริมให้คนที่มีสมาธิสั้นที่จะต้องพิจารณาจุดแข็งและความสามารถของพวกเขาและมีส่วนร่วมในกลยุทธ์ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การกำหนดคุณลักษณะของพยาบาล คือ การเสริมสร้างพลังอำนาจของประชาชน เพื่อให้บรรลุหรือการกู้คืนและรักษาเอกราชของตน พิจารณาแต่ละร่างกาย อารมณ์ สังคม จิตวิญญาณและความต้องการทางวัฒนธรรม ( วิทยาลัยการพยาบาล 2003 )
สมาธิสั้น : รูปแบบ
การพยาบาลฟ้อง keoghan อธิบายว่า บทบาทของแพทย์พยาบาลผู้เชี่ยวชาญสามารถขยายเพื่อรวมการวินิจฉัยและการรักษาของผู้ใหญ่ที่มีภาวะนี้
นามธรรมคนที่มีสมาธิสั้น ( ADHD ) สามารถประสบผลตลอดชีวิตของพวกเขาบทความนี้จะพิจารณาการพัฒนาผู้เชี่ยวชาญ พยาบาลเวชปฏิบัติ และการยอมรับบทบาทของพยาบาลในการดูแลรูปแบบของบริการสำหรับผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้น .
ข้อมูลสมาธิสั้น ผู้เชี่ยวชาญการดูแล
ติดต่อซูซาน keoghan2 @ swyt . พลุกพล่าน นัดรับวันที่ 4 เมษายน 2554

สหราชอาณาจักรทบทวนบทความนี้ได้รับการช่วยทบทวนและมีการตรวจสอบ การใช้ซอฟต์แวร์ antiplagiarism
แนวทางเขียน www.mentalhealthpractice . โดยเว็บไซต์ดังกล่าว
mhp1503nov2011 20-22 fsk660.indd 20 10 / 10 / 2011 17:05
ฝึกสุขภาพจิตพฤศจิกายน 2554 | ปริมาณ 15 | หมายเลข 3

21 คุณลักษณะลักษณะนี้ได้ทราบพัฒนาการของทฤษฎีทางการพยาบาลและรุ่น 50 ปี ( alligood และ tomey 2009 ) คู่มือการพยาบาลและพัฒนาแบบประเมินการวางแผนและประเมินผลการดูแลการจัดส่งสินค้า หลาย ๆด้านของการปฏิบัติการพยาบาล และบทบาทของพยาบาลมีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ความคิดของรูปแบบการพยาบาลและมีมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับประโยชน์ของพวกเขา และเป็น aggleton ชาลเมอร์ส ( 2000 ) และ wimpenny ( 2545 ) ได้ชี้ให้เห็น อย่างไรก็ตาม รูปแบบการพยาบาลที่ช่วยให้พยาบาลที่จะทำงานมีความยืดหยุ่นและสร้างสรรค์ยังคงอยู่ที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาเมื่อบทบาทพยาบาลกำลังเปลี่ยนแปลง รูปแบบหนึ่งเช่นมี devised โดยผู้มีอิทธิพลทางการพยาบาลทฤษฎี hildegard peplau ( 1988 ) นางพัฒนารูปแบบของพยาบาลซึ่งเน้นความสำคัญของการพยาบาลผู้ป่วยความสัมพันธ์และประสบการณ์ psychobiological ของผู้ป่วย ( aggleton บิล alligood tomey และ 2000 และ 2009 ) มีประโยชน์ในการวินิจฉัย และรักษาผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้น . ผู้ใหญ่เหล่านี้มักจะอยู่กับปัญหาที่ซับซ้อนที่ต้องประเมินอย่างเป็นระบบก่อนที่แผนการรักษาที่สามารถควบคุมpeplau ( 1988 ) ที่สามารถรวบรวมข้อมูลที่เป็นปัญหา และเพื่อให้กระบวนการง่ายขึ้น ระบุสี่ขั้นตอนของพยาบาลผู้ป่วยความสัมพันธ์และการเดินทางของผู้ป่วย ขั้นตอนเหล่านี้จะ : ■■ปฐมนิเทศ เมื่อพยาบาลได้เรียนรู้เกี่ยวกับปัญหาที่ผู้ป่วยและช่วยให้ผู้ป่วยที่จะเข้าใจพวกเขาจะพิจารณาร่วมกันและความไว้วางใจที่ได้รับการพัฒนา และผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัย ■■รหัสเมื่อผู้ป่วยระบุว่าพยาบาลเป็นแหล่งที่มาของความช่วยเหลือและเป้าหมายสำหรับการกู้คืนเป็นชุด ■■การเอารัดเอาเปรียบ เมื่อพยาบาลเป็นนักการศึกษา ผู้ให้บริการทรัพยากรและที่ปรึกษาเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตส่วนบุคคล และระหว่างบุคคล ■■ละเอียด เมื่อผู้ป่วยหยุดพึ่งพาการสนับสนุนมืออาชีพ และทำอย่างอิสระ มีหรือไม่มีการสนับสนุนของเครือข่ายที่ไม่เป็นทางการและพยาบาลสามารถสะท้อนสิ่งที่ได้รับความ ชอบกู้คืนอื่น ๆที่เน้นวิธีการ peplau ( 1988 ) รูปแบบการพยาบาลอาจมีเพียงมติชั่วคราวและผู้ป่วยอาจยังคงต้องมีการเข้าถึงผู้เชี่ยวชาญบริการสนับสนุนเป็นชีวิตของพวกเขากลายเป็นที่เรียกร้อง รูปแบบจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการรักษาผู้ที่มีสมาธิสั้น ที่เปลี่ยนจากเด็กเล็กผู้ใหญ่ในอดีตวิธีการทางการแพทย์ได้รับการถ่ายเพื่อดูแลบุคคลดังกล่าว และนี้อาจอธิบายว่าทำไมบางคนหนุ่มสาวผู้ใหญ่ที่มีสมาธิสั้น ดิ้นรนต่อสู้กับบริการ พลาดการนัดหมาย , การพึ่งพาพ่อแม่และหลีกเลี่ยงการรักษาโดยการแทรกแซงจะ
ทั่วไปในหมู่นี้ประชากร และพฤติกรรมดังกล่าวมักจะกลายเป็นบ่อยมากขึ้นตลอดเวลาโกลด์สตีนและเอลลิสัน ( 2002 ) พิจารณาปัญหาที่พบในระหว่างการเปลี่ยนของพวกเขาโดยผู้ใหญ่เพื่ออิสรภาพ เป็นการป้องกันที่สำคัญอื่นๆ เช่น ผู้ปกครอง และครู จะลดลง ความต้องการที่เพิ่มขึ้นของชีวิตผู้ใหญ่ เช่น ในเรื่องการวางแผน องค์การ การตัดสินใจ และการควบคุมตนเอง เพิ่มเติม ลง ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับอาการสมาธิสั้นผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวที่มีเงื่อนไขจะต้องพัฒนาวิธีใหม่และกลยุทธ์การป้องกันตนเองจัดการผลของอาการของ วิธีการกู้คืนเช่น peplau ( 1988 ) ส่งเสริมให้ผู้ที่มีสมาธิสั้น ต้องพิจารณาจุดแข็งและความสามารถของตนเอง และมีส่วนร่วมในกลยุทธ์ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.