You may recall that in much of Maha

You may recall that in much of Mahayana belief that we saw (in China), the everyday world, samsara, is understood to actually be the same thing as nirvana. That is a common part of Mahayana doctrine.

When we realize that the world we see around us is in fact also the world of nirvana, then we have in effect attained the consciousness of nirvana while still residing in this world. When we see that samsara is nirvana, then there is nowhere that we need to go to realize nirvana; we are already there.

So we see these two sides of reality in the form of the vajra, even as ultimate emptiness is also acknowledged.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณอาจนึกว่า มากของมหายานความเชื่อที่เราเห็น (ในจีน), ทั่วโลก samsara เป็นที่เข้าใจจะจริง เหมือนกับนิพพาน ที่เป็นส่วนหนึ่งของลัทธิมหายานทั่วไปเมื่อเราตระหนักดีว่า โลกที่เราเห็นรอบตัวเราในความเป็นจริงยังเป็นโลกของเนอร์วานา แล้วเราได้ผลบรรลุสติของเนอร์วานาขณะแห่งโลกนี้ยังคง เมื่อเราเห็นว่า samsara เป็นนิพพาน แล้วขนาดไหนที่เราจำเป็นต้องไปรู้นิพพาน เรามีอยู่แล้วดังนั้นเราเห็นเหล่านี้ทั้งสองด้านของความเป็นจริงในรูปแบบของ vajra แม้ในขณะที่ยังมีการยอมรับความว่างเปล่าที่ดีที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณอาจจะจำได้ว่าในมากของความเชื่อมหายานที่เราเห็น (ในจีน) โลกในชีวิตประจำวันสังสารวัฏเป็นที่เข้าใจจริงเป็นสิ่งเดียวกับนิพพาน นั่นคือส่วนหนึ่งที่พบบ่อยของลัทธิมหายาน. เมื่อเรารู้ว่าโลกที่เราเห็นรอบตัวเราในความเป็นจริงยังโลกของนิพพานแล้วเราได้บรรลุผลในจิตสำนึกของนิพพานขณะที่ยังคงอาศัยอยู่ในโลกนี้ เมื่อเราเห็นว่าสังสารวัฏคือนิพพานแล้วมีที่ไหนเลยที่เราต้องไปที่จะตระหนักถึงนิพพาน; ที่เรามีอยู่แล้ว. ดังนั้นเราจะเห็นทั้งสองด้านของความเป็นจริงในรูปแบบของ Vajra แม้เป็นความว่างเปล่าที่ดีที่สุดนอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณอาจจำได้ว่าในความเชื่อของมหายาน ที่เราได้เห็น ( ในประเทศจีน ) , ทุกวันโลก การจะเข้าใจความจริงเป็นสิ่งเดียวกับนิพพาน ที่เป็นส่วนหนึ่งของลัทธิมหายานเหมือนกัน

เมื่อเราตระหนักว่า โลกที่เราเห็นรอบตัวเราในความเป็นจริงยังโลกของนิพพาน แล้วเราได้ผลบรรลุนิพพานในขณะที่สติยังอาศัยอยู่บนโลกใบนี้เมื่อเราเห็นไตรลักษณ์ คือ นิพพาน แล้วมีที่ไหนที่เราต้องไปรู้นิพพาน ; เรามีอยู่แล้ว

ดังนั้นเราเห็นทั้งสองด้านของความเป็นจริงในรูปแบบของวัชระ แม้สุดท้ายความว่างเปล่ายังเป็นที่ยอมรับ