I have also shown that self-control

I have also shown that self-control predicts report card grades (and changes in report card grades over time) better than does measured intelligence (Duckworth & Seligman, 2005). To strengthen the inference that self-control causes, and does not merely predict, report card grades, I repeatedly sampled self-control and report card grades in a separate sample of students over a four-year period and then developed an innovative application of hierarchical linear modeling (HLM) to analyze the data (Duckworth, Tsukayama, & May, 2010). Specifically, I used self-control as a time-varying level-1 covariate to predict GPA six months later, and then reversed the same model by using GPA as a time-varying level-1 covariate to predict self-control six months later. Within-individual changes in self-control over time predicted subsequent changes in GPA but not vice-versa. The evidence supporting a causal role for self-control was not moderated by level-2 covariates including IQ, gender, ethnicity, or income. Further analyses ruled out the potential time-varying confound of self-esteem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ฉันยังได้แสดงว่า อารมณ์ทำนายเกรดบัตรรายงาน (และการเปลี่ยนแปลงในบัตรรายงานเกรดเวลา) ดีกว่าไม่วัดปัญญา (Duckworth และ Seligman, 2005) เพื่อเสริมสร้างข้อที่ทำให้เกิดอารมณ์ และไม่เพียงทายผล รายงานเกรดบัตร ฉันซ้ำ ๆ ความระดับอารมณ์และบัตรรายงานในตัวอย่างที่แยกนักเรียนเป็นระยะเวลา 4 ปีแล้ว พัฒนานวัตกรรมประยุกต์ของสร้างแบบจำลองเชิงลำดับชั้น (HLM) การวิเคราะห์ข้อมูล (Duckworth, Tsukayama, & May, 2010) โดยเฉพาะ ฉันใช้อารมณ์เป็น covariate 1 ระดับที่แตกต่างกันเวลาทำนายเกรดเฉลี่ย 6 เดือน และกลับแบบเดียวกัน โดยใช้เกรดเฉลี่ยเป็น covariate 1 ระดับที่แตกต่างกันเวลาทายอารมณ์หกเดือนแล้ว ภายในแต่ละการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ช่วงเวลาคาดการณ์ภายหลังการเปลี่ยนแปลงใน GPA แต่กลับไม่ หลักฐานที่สนับสนุนบทบาทเชิงสาเหตุในอำนาจมีควบคุมไม่ โดย covariates ระดับ 2 รวมทั้งไอคิว เพศ เชื้อชาติ หรือรายได้ เพิ่มเติม ปกครองออกอาจเกิดขึ้นเวลาแตกต่างกันวิเคราะห์ confound ความนับถือตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้แสดงให้เห็นว่าการควบคุมตนเองคาดการณ์เกรดบัตรรายงาน (และการเปลี่ยนแปลงในเกรดบัตรรายงานเมื่อเวลาผ่านไป) ดีกว่าไม่วัดปัญญา (Duckworth และ Seligman 2005) เพื่อเสริมสร้างการอนุมานว่าสาเหตุการควบคุมตนเองและไม่ได้เป็นเพียงการคาดการณ์, เกรดบัตรรายงานผมทดลองซ้ำ ๆ การควบคุมตนเองและเกรดบัตรรายงานในตัวอย่างที่แยกต่างหากจากนักเรียนในช่วงสี่ปีที่แล้วการพัฒนาแอพลิเคชันที่เป็นนวัตกรรมใหม่ของลำดับชั้น การสร้างแบบจำลองเชิงเส้น (HLM) ในการวิเคราะห์ข้อมูล (Duckworth, Tsukayama และเดือนพฤษภาคม 2010) โดยเฉพาะผมใช้การควบคุมตนเองเป็นเวลาที่แตกต่างกันในระดับ 1 ตัวแปรร่วมที่จะคาดการณ์เกรดเฉลี่ยหกเดือนต่อมาและจากนั้นกลับรูปแบบเดียวกันโดยใช้เก​​รดเฉลี่ยเป็นเวลาที่แตกต่างกันในระดับ 1 ตัวแปรร่วมในการทำนายการควบคุมตนเองหกเดือนต่อมา ภายในแต่ละการเปลี่ยนแปลงในการควบคุมตนเองในช่วงเวลาที่คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงที่ตามมาในเกรดเฉลี่ย แต่ไม่ในทางกลับกัน หลักฐานที่สนับสนุนบทบาทสาเหตุสำหรับการควบคุมตนเองไม่ได้ถูกกลั่นกรองโดยระดับ 2 ตัวแปรรวมทั้ง IQ เพศเชื้อชาติหรือรายได้ นอกจากนี้การวิเคราะห์การปกครองออกเป็นครั้งที่แตกต่างกันที่อาจเกิดขึ้นฉิบหายของภาคภูมิใจในตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันได้แสดงให้เห็นว่าการควบคุมตนเองคาดการณ์รายงานเกรดการ์ด ( ใบรายงานผลการเรียน และการเปลี่ยนแปลงในช่วงเวลา ) ดีกว่าไม่วัดสติปัญญา ดักเวิร์ธ& Seligman , 2005 ) เพื่อเสริมสร้างการอนุมานว่า สาเหตุที่ตนเอง และไม่เพียงแค่คาดเดา รายงานผลการเรียน บัตรฉันซ้ำ ๆและการควบคุมตนเอง และคะแนนในบัตรรายงานตัวอย่าง แยก ของนักเรียนในช่วงสี่ปีและพัฒนาโปรแกรมประยุกต์นวัตกรรมของแบบจำลองเชิงเส้นระดับลดหลั่น ( HLM ) วิเคราะห์ข้อมูล ( tsukayama ดักเวิร์ธ , , &พฤษภาคม 2010 ) โดยเฉพาะ ผมใช้ตัวเองเป็นเวลา 1 ตัวแปรพยากรณ์เกรดเฉลี่ยหกเดือนต่อมาแล้วกลับแบบเดียวกันโดยการใช้ GPA เป็นเวลา 1 ตัวแปรทำนายการควบคุมตนเองหกเดือนต่อมา ภายในการเปลี่ยนแปลงบุคคลในการควบคุมตนเองในช่วงเวลาที่คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในภายหลังใน GPA แต่ไม่ในทางกลับกัน หลักฐานสนับสนุนบทบาทเชิงสาเหตุสำหรับการควบคุมตัวเองไม่ได้มีความรู้ level-2 รวมทั้งไอคิว , เพศ , เชื้อชาติ หรือรายได้การวิเคราะห์เพิ่มเติมปกครองออกเกิดศักยภาพอัปยศของการเห็นคุณค่าในตนเอง .