n his own time, Bouguereau was cons

n his own time, Bouguereau was considered to be one of the greatest painters in the world by the Academic art community, and simultaneously he was reviled by the avant-garde. He also gained wide fame in Belgium, the Netherlands, Spain, and in the United States, and commanded high prices.[15]

Bouguereau’s career was close to a direct ascent with hardly a setback.[20] To many, he epitomized taste and refinement, and a respect for tradition. To others, he was a competent technician stuck in the past. Degas and his associates used the term "Bouguereauté" in a derogatory manner to describe any artistic style reliant on "slick and artificial surfaces",[20] also known as a licked finish. In an 1872 letter, Degas wrote that he strove to emulate Bouguereau’s ordered and productive working style, although with Degas' famous trenchant wit, and the aesthetic tendencies of the Impressionists, it is possible the statement was meant to be ironic.[15]

Bouguereau’s works were eagerly bought by American millionaires who considered him the most important French artist of that time.[15] But even during his lifetime there was critical dissent in assessing his work; the art historian Richard Muther wrote in 1894 that Bouguereau was a man "destitute of artistic feeling but possessing a cultured taste [who] reveals...in his feeble mawkishness, the fatal decline of the old schools of convention." In 1926, American art historian Frank Jewett Mather criticized the commercial intent of Bouguereau’s work, writing that the artist "multiplied vague, pink effigies of nymphs, occasionally draped them, when they became saints and madonnas, painted on the great scale that dominates an exhibition, and has had his reward....I am convinced that the nude of Bouguereau was prearranged to meet the ideals of a New York stockbroker of the black walnut generation." Bouguereau confessed in 1891 that the direction of his mature work was largely a response to the marketplace: "What do you expect, you have to follow public taste, and the public only buys what it likes. That's why, with time, I changed my way of painting."[21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n ของเขาเอง Bouguereau ถูกถือว่าเป็นหนึ่งชื่อจิตรกรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก โดยชุมชนศิลปะวิชาการ และเวลาพร้อมกันเขาถูก reviled โดย avant-garde เขายังได้รับชื่อเสียงทั้ง ในประเทศเบลเยียม เนเธอร์แลนด์ สเปน และ ในสหรัฐอเมริกา และสั่งให้ราคาสูง[15]อาชีพของ Bouguereau ใกล้ขึ้นตรงกับพิจารณาไม่ได้[20] กับ เขา epitomized รส และ และการเคารพในประเพณี ผู้อื่น พระองค์ช่างเทคนิคเชี่ยวชาญติดอยู่ในอดีต Degas และสมาคมของเขาใช้คำว่า "Bouguereauté" ในลักษณะที่เสื่อมสภาพเพื่ออธิบายรูปแบบศิลปะใด ๆ พึ่ง "รีด และประดิษฐ์พื้นผิว", [20] หรือที่เรียกว่าเสร็จสิ้น licked ในตัวอักษรเนียร์ช Degas เขียนว่า เขา strove ให้จำลองของ Bouguereau ผลิต และสั่งทำงานสไตล์ แม้ว่าปัญญา trenchant มีชื่อเสียงของ Degas และแนวโน้มความงามของการ Impressionists คุณจะได้ ยอดที่หมายถึงการเรื่อง[15]ผลงานของ Bouguereau กระหายซื้อ โดย millionaires อเมริกันที่ถือว่าเขาเป็นศิลปินฝรั่งเศสที่สำคัญที่สุดเวลา[15] แต่แม้ในระหว่างอายุการใช้งานของเขา มี dissent สำคัญในการประเมินงานของเขา นักประวัติศาสตร์ศิลปะริชาร์ด Muther เขียนใน 1894 ว่า Bouguereau คือ คนที่ "ไร้ความรู้สึกทางศิลปะ แต่มีรสอ่าง [ที่] เผย...ใน mawkishness ของเขาเบาบาง ปฏิเสธร้ายแรงของโรงเรียนเก่าของอนุสัญญา" ใน 1926 นักประวัติศาสตร์ศิลปะอเมริกัน Frank Jewett แมเธอร์วิพากษ์วิจารณ์พาณิชย์เจตนาของการทำงานของ Bouguereau เขียนว่า ศิลปิน "คูณ effigies คลุม สีชมพูของ nymphs บางครั้งภาพยนตร์เหล่านั้น เมื่อพวกเขากลายเป็นนักบุญและ madonnas ทาสีในระดับดีที่กุมอำนาจนิทรรศการ และมีการสะสมของเขา...ผมเชื่อว่า nude ของ Bouguereau ถูก prearranged ถึงอุดมคติของ stockbroker นิวยอร์กรุ่นวอลนัทดำ" Bouguereau สารภาพใน 1891 ว่า ทิศทางของงานของเขาเป็นผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ตอบสนองการตลาด: "หวังสิ่งใด คุณต้องทำตามรสชาติสาธารณะ แล้วประชาชนได้ซื้ออะไรที่มันชอบเท่านั้น ที่เป็นเหตุ เวลา เปลี่ยนวิถีภาพวาดของฉัน"[21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n เวลาของตัวเองของเขา Bouguereau ได้รับการยอมรับให้เป็นหนึ่งในจิตรกรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกโดยชุมชนศิลปะวิชาการและในขณะเดียวกันเขาก็ถูกประจานโดยเปรี้ยวจี๊ด นอกจากนี้เขายังได้รับชื่อเสียงกว้างในเบลเยียม, เนเธอร์แลนด์, สเปนและในประเทศสหรัฐอเมริกาและสั่งราคาสูง. [15] อาชีพ Bouguereau ก็ใกล้กับทางขึ้นโดยตรงกับแทบจะไม่พ่ายแพ้. [20] หลายคนเขาดียิ่งรสชาติและ การปรับแต่งและความเคารพต่อประเพณี ให้คนอื่นเขาได้ช่างสามารถติดอยู่ในอดีตที่ผ่านมา เดอกาส์และผู้ร่วมงานของเขาใช้คำว่า "Bouguereauté" ในลักษณะที่เสื่อมเสียเพื่ออธิบายรูปแบบศิลปะใด ๆ ที่พึ่งพา "พื้นผิวที่เรียบและเทียม" [20] ที่รู้จักกันเป็นเสร็จเลีย ในจดหมาย 1872 เดอกาส์เขียนว่าเขาพยายามที่จะเลียนแบบสั่งซื้อและการผลิตรูปแบบการทำงาน Bouguereau แม้ว่ากับเดอกาส์ 'ปัญญาคมที่มีชื่อเสียงและแนวโน้มความงามของประพันธ์ก็เป็นไปได้งบควรจะเป็นเรื่องที่น่าขบขัน. [15] Bouguereau ของ ผลงานที่ถูกซื้อกระหายโดยเศรษฐีชาวอเมริกันที่คิดว่าเขาสำคัญที่สุดศิลปินชาวฝรั่งเศสในช่วงเวลานั้น [15] แต่ถึงแม้ช่วงชีวิตของเขามีความขัดแย้งที่สำคัญในการประเมินการทำงานของเขา. ประวัติศาสตร์ศิลป์ริชาร์ด Muther เขียนในปี 1894 ที่ Bouguereau เป็นคนที่ "ยากจนของความรู้สึกทางศิลปะ แต่มีรสชาติที่เลี้ยง [ใคร] แสดงให้เห็นว่า ... ในความน่ารังเกียจอ่อนแอของเขาลดลงเสียชีวิตในโรงเรียนเก่าของการประชุม." ในปี 1926 นักประวัติศาสตร์ศิลป์อเมริกันแฟรงค์จิวเวทท์ท้องวิพากษ์วิจารณ์เจตนาในเชิงพาณิชย์ของการทำงาน Bouguereau ของเขียนว่าศิลปิน "คูณคลุมเครือ effigies สีชมพูของนางไม้บางครั้งพาดพวกเขาเมื่อพวกเขากลายเป็นนักบุญและ Madonnas ทาสีในระดับที่ดีที่กุมอำนาจการจัดแสดงนิทรรศการ และมีผู้ได้รับรางวัลของเขา .... ผมเชื่อว่าเปลือยของ Bouguereau ถูกจัดแจงไว้ก่อนที่จะตอบสนองอุดมคติของโบรกเกอร์นิวยอร์กของคนรุ่นวอลนัทสีดำ. " Bouguereau สารภาพใน 1891 ว่าทิศทางของการทำงานของผู้ใหญ่ของเขาเป็นส่วนใหญ่เพื่อตอบสนองต่อตลาด. "สิ่งที่คุณคาดหวังว่าคุณจะต้องทำตามรสชาติที่สาธารณะและประชาชนเพียงซื้อสิ่งที่มันชอบนั่นเป็นเหตุผลที่มีเวลาผมเปลี่ยนของฉัน วิธีการวาดภาพ. "[21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- เวลาของเขาเอง บูเกอโร ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในจิตรกรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก โดยชุมชนวิชาการศิลปะ และขณะเดียวกันเขาประจานโดยเปรี้ยวจี๊ด นอกจากนี้เขายังได้รับชื่อเสียงมากมายในเบลเยียม เนเธอร์แลนด์ สเปน และสหรัฐอเมริกา และมีพระบัญชาให้ราคาสูง [ 15 ]

บูเกโรอาชีพอยู่ติดกับตรงทางขึ้นมีแทบถอยหลัง [ 20 ] ไปหลายเขา epitomized รสชาติและการปรับแต่ง และเคารพประเพณี คนอื่นเขามีช่างติดอยู่ในอดีต เดอกาส์และผู้ร่วมงานของเขาใช้คำว่า " bouguereaut é " ในลักษณะที่เสื่อมเสียเพื่ออธิบายลักษณะของศิลปะใด ๆพึ่งพา " เรียบและพื้นผิวเทียม " [ 20 ] หรือที่เรียกว่าเลียเสร็จ ใน 1872 จดหมายเดกาส์เขียนว่าเขาพยายามจะเลียนแบบ บูเกอโรสั่งและสไตล์การทำงานที่มีประสิทธิภาพ แม้จะมีปัญญาคมที่มีชื่อเสียง เดกาส์ และสุนทรียะ แนวโน้มของ Impressionists เป็นไปได้งบถูกตั้งใจจะแดกดัน [ 15 ]

บูเกโรผลงานถูกกระหายซื้อโดยเศรษฐีอเมริกันที่ถือว่าเขาสำคัญที่สุดศิลปินชาวฝรั่งเศสของเวลาที่[ 15 ] แต่ในช่วงชีวิตของเขามีความขัดแย้งที่สำคัญในการประเมินการทำงานของเขา นักประวัติศาสตร์ศิลปะ ริชาร์ด muther เขียนใน 1894 ที่ บูเกอโรเป็นคน " ไร้ศิลปะความรู้สึก แต่ครอบครองเลี้ยงรสชาติ [ ที่ ] เผย . . . . . . . ในความจืดชืดที่อ่อนแอของเขาลดลงร้ายแรงของโรงเรียนเก่าของการประชุม " ใน 1926นักประวัติศาสตร์ศิลปะชาวอเมริกัน แฟรงค์ จิวเวทท์ มาเธอร์วิจารณ์เจตนาเชิงพาณิชย์ของ บูเกอโร ทำงาน เขียนว่า ศิลปิน " คูณคลุมเครือ , ชมพูสถานที่จำลองของนางไม้ บางครั้ง draped พวกเขาเมื่อพวกเขากลายเป็นนักบุญและ madonnas ทาสีที่ยิ่งใหญ่ระดับที่ครอบงำ นิทรรศการ และมีรางวัล . . . . . . .ผมเชื่อว่า นู๊ด ของ บูเกอโรซึ่งจัดแจงไว้ก่อนตามอุดมคติของนิวยอร์กนายหน้าค้าหุ้นของรุ่นวอลนัทสีดำ " บูเกโรสารภาพ 1891 ที่ทิศทางของผู้ใหญ่ งานของเขาส่วนใหญ่ตอบสนองต่อตลาด : " สิ่งที่คุณคาดหวัง คุณต้องติดตามข่าวรสชาติ และซื้อสิ่งที่สาธารณะเท่านั้น มันชอบ ทำไม เวลา เปลี่ยน วิธีที่ฉันวาดภาพ " [ 21 ]