Paradoxically, one way to measure s

Paradoxically, one way to measure stress in teachers is to do away with the concept of stress altogether (see Kasl, 1987). Instead of measuring the global concept of teacher stress, I argue that it is preferable to measure hypothesized aversive environmental conditions (the stressors) and depressive symptoms (the distress) independently. The CES-D is a satisfactory depressive symptom scale; however, other depressive symptom scales may do equally well. One advantage of the CES-D is the availability of normative data from unselected general-population samples (Schonfeld, 1990b). Studies of Los Angeles (Hammen & deMayo, 1982) and New York (Schonfeld, 1990a, 1990b) teachers revealed CES-D scores that were elevated in comparison with the normative landmarks that characterize general-population samples. These findings suggest that teaching carries some psychological risk. An epidemiologic survey of Western Australian teachers (Finlay-Jones, 1986) also revealed elevated psychological morbidity using a different general-population measure of psychological distress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Paradoxically จะทำไป ด้วยแนวคิดของความเครียดทั้งหมดวิธีหนึ่งในการวัดความเครียดในครู (ดู Kasl, 1987) แทนที่จะวัดแนวคิดสากลของความเครียดของครู ผมกล่าวว่า มันใช้วัดตั้งสมมติฐานว่า aversive สภาพแวดล้อม (ลด) และอาการ depressive (ทุกข์) อย่างอิสระ งาน CES-D เป็นสเกล depressive อาการพอใจ อย่างไรก็ตาม เกล็ด depressive อาการอื่น ๆ อาจทำดีเท่า ๆ กัน ประโยชน์ข้อหนึ่งของงาน CES ดีเป็นความพร้อมของข้อมูล normative จากตัวอย่างประชากรทั่วไปไม่ (Schonfeld, 1990b) ศึกษาของลอสแอนเจลิส (Hammen & deMayo, 1982) และนิวยอร์ก (Schonfeld, 1990a, 1990b) ครูเปิดเผยคะแนน D งาน CES ที่ได้ยกระดับเมื่อเปรียบเทียบกับสถาน normative ที่ลักษณะของตัวอย่างประชากรทั่วไป ผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำว่า สอนความเสี่ยงจิตวิทยา นอกจากนี้การสำรวจ epidemiologic ครูออสเตรเลียตะวันตก (Finlay-โจนส์ 1986) ยังเปิดเผย morbidity จิตใจยกระดับที่ใช้การวัดประชากรทั่วไปแตกต่างกันของความทุกข์ทางจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขัดแย้งวิธีหนึ่งในการวัดความเครียดในการเป็นครูจะทำไปด้วยแนวคิดของความเครียดโดยสิ้นเชิง (ดู Kasl, 1987) แทนการวัดระดับโลกแนวคิดของความเครียดครูผมยืนยันว่ามันเป็นที่นิยมในการวัดสมมติฐานสภาพแวดล้อม aversive (ความเครียด) และอาการซึมเศร้า (ทุกข์) อย่างอิสระ งาน CES-D ระดับอาการซึมเศร้าที่น่าพอใจ; แต่อาการซึมเศร้าเกล็ดอื่น ๆ อาจจะทำอย่างเท่าเทียมกัน ข้อดีอย่างหนึ่งของงาน CES-D พร้อมใช้งานของข้อมูลเชิงบรรทัดฐานจากตัวอย่างประชากรทั่วไปที่ไม่ได้เลือก (ที่ Schonfeld, 1990b) การศึกษาของ Los Angeles (Hammen และ DeMayo, 1982) และนิวยอร์ก (Schonfeld, 1990a, 1990b) ครูเปิดเผยคะแนน CES-D ที่ได้รับการยกระดับในการเปรียบเทียบกับสถานที่สำคัญของกฎเกณฑ์ที่เป็นลักษณะทั่วไปของกลุ่มตัวอย่างประชากร การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าการเรียนการสอนดำเนินการบางอย่างที่มีความเสี่ยงทางด้านจิตใจ การสำรวจทางระบาดวิทยาของครูเวสเทิร์ออสเตรเลีย (ฟินเลย์โจนส์, 1986) ยังพบความผิดปกติท​​างด้านจิตใจสูงโดยใช้มาตรการทั่วไปประชากรแตกต่างกันของความทุกข์ทางจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความขัดแย้งวิธีหนึ่งในการวัดความเครียดของครูคือการทำไปด้วยแนวคิดของความเครียดทั้งหมด ( ดู kasl , 1987 ) แทนการวัดแนวคิดระดับโลกของครูเครียด ผมยืนยันว่ามันคือดีกว่าที่จะวัดความสภาพแวดล้อม aversive ( stressors ) และภาวะซึมเศร้า ( ความทุกข์ ) อิสระ แบบที่เป็นแบบอาการโรคซึมเศร้าเป็นที่พอใจอย่างไรก็ตาม ระดับอาการโรคซึมเศร้าอื่นอาจจะทำกันได้ดี ประโยชน์ข้อหนึ่งของ แบบ คือ ความพร้อมของข้อมูลอ้างอิงจากตัวอย่างประชากรทั่วไปที่ไม่ได้เลือก ( schonfeld 1990b , ) การศึกษาของ Los Angeles ( hammen & demayo , 1982 ) และนิวยอร์ก ( schonfeld 1990a , ,1990b ) ครูดีคะแนนที่เพิ่มขึ้นในการเปรียบเทียบกับตัวอย่างมาตรฐานแหล่งท่องเที่ยว ที่ลักษณะประชากรทั่วไป จากการศึกษาครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า การสอนประกอบบางด้านความเสี่ยง การสำรวจทางระบาดวิทยาของครูออสเตรเลียตะวันตก ( ฟินเลย์ โจนส์1986 ) นอกจากนี้ยังพบการใช้มาตรการยกระดับจิตประชากรทั่วไปที่แตกต่างกันของความทุกข์ทางด้านจิตใจ