Life, as we all know, is not a stra

Life, as we all know, is not a straight line. There’s no concrete set of stages which every person passes through according to the same timetable. You’re not under any obligation to finish your education, raise a family, or start a career by a certain age. You don’t have to get married at 25 and become an executive at 30. You’re allowed to take a diversion, to take a break from it all, if you want to or need to. You have every right to take the time to find out what exactly it is that gives meaning to your life, to you personally. It’s not surprising that we often forget about this; we were all forced to start planning our lives when we were still sitting in the classroom (you know what I’m talking about: ’I want to go to this university...I want this job’). We might hate our jobs, but we still go to work every day, because we think we have to complete the plan. We drift along, trying to complete each step one at a time, in the belief that ticking off each box on the list is the route to happiness. And then one morning, we wake up feeling depressed. We feel crushed, and we don’t know why. That’s how we ruin our lives. And we do it in plenty of other ways, too.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิต เพราะ ไม่ได้เป็นเส้นตรง มีชุดไม่มีคอนกรีตขั้นตอนที่ทุกคนผ่านตามตารางเวลาเดียวกัน คุณไม่ได้มีหน้าที่ที่ต้องจบการศึกษาของคุณ ยกครอบครัว หรือเริ่มต้นอาชีพตามอายุบางอย่าง คุณไม่ต้องแต่งงานที่ 25 และกลายเป็น ผู้บริหารเวลา คุณได้รับอนุญาตให้ใช้การเบี่ยงเบน การพักผ่อนจากนั้น ถ้าคุณต้องการ หรือต้องการ ทุกครั้งที่ได้ใช้เวลาเพื่อหาว่ามันคืออะไรที่ที่ให้ความหมายกับชีวิตของคุณ คุณเป็นการส่วนตัวได้ จึงไม่น่าแปลกใจที่เรามักจะลืมเรื่องนี้ ทั้งหมดถูกบังคับเราเริ่มวางแผนชีวิตของเราเมื่อเรายังคงนั่งในห้องเรียน (คุณรู้ว่าสิ่งที่กำลังพูดอยู่เกี่ยวกับ: ' อยากไปที่มหาวิทยาลัยนี้... งานนี้ต้อง ') เราอาจไม่ชอบงานของเรา แต่เรายังไปทำงานทุกวัน เพราะเราคิดว่า เราต้องดำเนินตามแผน เราลอยตาม กำลังดำเนินการแต่ละขั้นตอนหนึ่งในเวลา ในความเชื่อที่ฟ้องปิดแต่ละช่องทางเป็นเส้นทางความสุข แล้ว เช้าวันหนึ่ง เราตื่นด้วยความรู้สึกหดหู่ เรารู้สึกบด และเราไม่รู้ว่าทำไม นั่นคือวิธีการที่เราทำลายชีวิตของเรา และเราทำในรูปแบบอื่น ๆ มากมายเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตที่เราทุกคนรู้ว่าไม่ได้เป็นเส้นตรง มีคอนกรีตไม่มีชุดของขั้นตอนที่ทุกคนผ่านไปตามตารางเวลาเดียวกันคือ คุณไม่ได้อยู่ภายใต้ข้อผูกมัดใด ๆ ที่จะจบการศึกษาของคุณเลี้ยงดูครอบครัวหรือเริ่มต้นอาชีพโดยบางกลุ่มอายุ คุณไม่จำเป็นที่จะแต่งงานวันที่ 25 และกลายเป็นผู้บริหารที่ 30. คุณได้รับอนุญาตให้ใช้เวลาผันที่จะหยุดพักจากมันทั้งหมดถ้าคุณต้องการหรือจำเป็นต้อง คุณมีสิทธิที่จะใช้เวลาในการหาสิ่งที่ว่ามันเป็นที่ที่ให้ความหมายกับชีวิตของคุณเพื่อให้คุณเองทุก มันไม่น่าแปลกใจที่เรามักจะลืมเกี่ยวกับเรื่องนี้; เราถูกบังคับทุกคนที่จะเริ่มต้นการวางแผนชีวิตของเราตอนที่เรายังคงนั่งอยู่ในห้องเรียน (คุณรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดเกี่ยวกับ: 'ฉันต้องการที่จะไปที่มหาวิทยาลัยนี้ ... ฉันต้องการงานนี้') เราอาจจะเกลียดงานของเรา แต่เรายังคงไปทำงานทุกวันเพราะเราคิดว่าเราจะต้องดำเนินการตามแผน เราลอยไปพยายามที่จะเสร็จสมบูรณ์ในแต่ละขั้นตอนหนึ่งที่เวลาในความเชื่อที่ว่าฟ้องปิดกล่องในรายการแต่ละเส้นทางไปสู่ความสุข แล้วเช้าวันหนึ่งเราตื่นขึ้นมารู้สึกหดหู่ เรารู้สึกบดและเราไม่ทราบว่าทำไม นั่นคือวิธีการที่เราทำลายชีวิตของเรา และเราจะทำมันในมากมายหลายวิธีอื่น ๆ ด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตเป็นเราทั้งหมดรู้ว่า ไม่ได้เป็นเส้นตรง ไม่มีคอนกรีตชุดของขั้นตอนที่ทุกคนผ่านตามตารางเดียวกัน คุณไม่ได้อยู่ภายใต้ภาระผูกพันใด ๆที่จะจบการศึกษา มีครอบครัว หรือเริ่มอาชีพด้วยอายุที่แน่นอน คุณไม่ต้องแต่งงานที่ 25 และเป็นผู้บริหารที่ 30 คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ทางเบี่ยง เพื่อหยุดพักจากมัน ถ้าคุณต้องการหรือต้องการ คุณมีสิทธิ์ที่จะใช้เวลาเพื่อหาสิ่งที่มันเป็น ที่ให้ความหมายกับชีวิตของคุณ สำหรับคุณเป็นการส่วนตัว มันไม่น่าแปลกใจที่เรามักจะลืมเรื่องนี้ เราถูกบังคับให้เริ่มวางแผนชีวิตของเราเมื่อเรายังนั่งอยู่ในห้องเรียน ( คุณรู้ว่าสิ่งที่ฉันพูดคุยเกี่ยวกับ : " ข้าอยากไปมหาวิทยาลัย . . . . . . . ฉันต้องการงานนี้ " ) เราอาจจะไม่ชอบงานของเรา แต่เราก็ยังไปทำงานทุกวัน เพราะเราคิดว่าเราต้องแผนสมบูรณ์ เราลอยตาม พยายามที่จะเสร็จสมบูรณ์ในแต่ละขั้นตอนหนึ่งที่เวลาในความเชื่อที่ว่าฟ้องออกแต่ละกล่องในรายการเส้นทางสู่ความสุข แล้วตอนเช้าเราตื่นขึ้นมารู้สึกหดหู่ เรารู้สึกหัวใจสลาย และเราก็ไม่รู้ว่าทำไม นั่นเป็นวิธีที่เราทำลายชีวิตของเรา และเราทำมันในวิธีมากมายต่าง ๆ ด้วย