The world audience for music in the

The world audience for music in the 1950s was the largest in history and showed every sign of growing even larger. Musicians of reputation were in such demand that they could have been performing every day of the year. Traditional seasonal patterns had disappeared.

n the US, music was everywhere, from Muzak to an unaccompanied violin in the restaurant. There was an audience for everything.

From Elvis Presley and Pablo Casals, Andre Kostelanetz and Otto Klemperer, folk singer and the Saint Matthew Passion.

There was a noticeable broadening of the taste of concertgoers.

Rock and Roll was just in its infancy, but LOTS of it was created. I’m always amazed at how many great songs were made in the 50s that I’ve never heard before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ชมทั่วโลกสำหรับการฟังเพลงในปี 1950 เป็นครั้งที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์และแสดงให้เห็นสัญญาณของการเจริญเติบโตได้ขนาดใหญ่ทุก นักดนตรีที่มีชื่อเสียงอยู่ในความต้องการเช่นที่พวกเขาจะได้รับการดำเนินการทุกวันของปี รูปแบบตามฤดูกาลแบบดั้งเดิมได้หายไป. n สหรัฐ, เพลงทุกจากเนิบนาบกับไวโอลินคนเดียวในห้องอาหาร มีผู้ชมสำหรับทุกสิ่งเป็น. จากเอลวิสเพรสลีย์และปาโบลคาซาลส์, อังเดร Kostelanetz และอ็อตโต Klemperer นักร้องพื้นบ้านและนักบุญมัทธิวกิเลส. มีการขยายที่เห็นได้ชัดเจนของการลิ้มรสของคอนเสิร์ตคือ. ร็อคแอนด์โรลเป็นเพียงในวัยเด็ก แต่จำนวนมาก ของมันถูกสร้างขึ้น ฉันประหลาดใจเสมอที่ว่าหลายเพลงที่ดีได้ทำในยุค 50 ที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ชมเพลงในปี 1950 เป็นโลกที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ และแสดงทุกป้ายเติบโตได้ขนาดใหญ่ นักดนตรีที่มีชื่อเสียงอยู่ในความต้องการเช่นที่พวกเขาจะได้รับการแสดงวันของทุกปี รูปแบบตามฤดูกาลแบบดั้งเดิมได้หายไป

n เรา , เพลงได้ทุกที่จากเนิบนาบกับไวโอลินตามลำพังในร้านอาหาร มีผู้ชม

สำหรับทุกอย่างจากเอลวิส เพรสลีย์ Pablo Casals และ อังเดร และ kostelanetz ตโต เคลมเปอเรอร์ นักร้องเพลงลูกทุ่ง และตัณหานักบุญแมทธิว

มีความชัดเจนของรสชาติของ concertgoers

Rock และ Roll แค่ในวัยเด็ก แต่มากมายจะถูกสร้างขึ้น ฉันมักจะประหลาดใจที่วิธีการที่ดีมากเพลงที่ถูกสร้างขึ้นมาใน 50s ที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน . . . .