Clearly, within the context of the

Clearly, within the context of the RBV, an important question becomes: under what
conditions can corporate governance be a source of sustained competitive advantage?

In much the same way as the dynamic capabilities identified by Eisenhardt and Martin (2000) that have become institutionalized as “best practices” often cannot, by themselves, be sources of competitive advantage, it seems unlikely that corporate governance, by itself, can be a source of competitive advantage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างชัดเจนในบริบทของ RBV ที่จะกลายเป็นคำถามที่สำคัญ: ภายใต้เงื่อนไขที่สามารถ
กำกับดูแลกิจการที่เป็นแหล่งที่มาของความได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน

ในลักษณะเช่นเดียวกับความสามารถแบบไดนามิกที่ระบุโดย Eisenhardt และมาร์ติน (2000) ที่มี กลายเป็นสถาบันที่เป็น "วิธีปฏิบัติที่ดีที่สุด" มักจะไม่ได้โดยตัวเองเป็นแหล่งที่มาของความได้เปรียบในการแข่งขันดูเหมือนว่าไม่น่าที่การกำกับดูแลกิจการด้วยตัวเองสามารถเป็นแหล่งของความได้เปรียบในการแข่งขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างชัดเจน ในบริบทของการ RBV คำถามที่สำคัญจะ: ภายใต้อะไร
เงื่อนไขสามารถกำกับแหล่งของ sustained เปรียบ?

มาก แบบเดียวกับความสามารถแบบไดนามิกระบุ Eisenhardt และมาร์ติน (2000) ที่ได้กลายเป็น institutionalized เป็น "ปฏิบัติ" มักไม่สามารถ เอง ได้เปรียบ แหล่ง เหมือนไม่น่าว่า กำกับ ด้วยตัวเอง สามารถเป็นแหล่งของการได้เปรียบเชิงแข่งขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้อย่างชัดเจนในบริบทของ RBV ที่คำถามที่สำคัญจะกลายเป็นสิ่งที่
เงื่อนไขสามารถกำกับดูแลกิจการของบริษัทเป็นแหล่งของความได้เปรียบในการแข่งขันอย่างต่อเนื่องหรือไม่?

ในที่อย่างเดียวกันกับความสามารถในแบบไดนามิกที่ระบุไว้โดย eisenhardt และมาร์ติน( 2000 )ที่มีกลายเป็นหรือเป็น"แนวปฏิบัติที่ดีที่สุด"มักไม่ได้เป็นแหล่งของความได้เปรียบในการแข่งขันมันดูเหมือนจะไม่น่าเป็นไปได้ว่าการกำกับดูแลกิจการขององค์กรโดยตัวมันเองสามารถเป็นแหล่งของความได้เปรียบในการแข่งขัน