a natural wax produced by honey bee

a natural wax produced by honey bees of the genus Apis. The wax is formed into "scales" by eight wax-producing glands in the abdominal segments of worker bees, who discard it in or at the hive. The hive workers collect and use it to form cells for honey-storage and larval and pupal protection within the beehive. Chemically, beeswax consists mainly of esters of fatty acids and various long-chain alcohols.

Beeswax has long-standing applications in human food and flavoring. For example, it is used as a glazing agent, a sweetener, or as a light/heat source. It is edible, in the sense of having similar negligible toxicity to plant waxes, and is approved for food use in most countries and the European Union under the E number E901. However, the wax monoesters in beeswax are poorly hydrolysed in the guts of humans and other mammals, so they have insignificant nutritional value.[1] Some birds, such as honeyguides, can digest beeswax.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขี้ผึ้งธรรมชาติผลิต โดยผึ้งน้ำผึ้งในสกุล Apis ขี้ผึ้งจะเกิดขึ้นเป็น "เครื่องชั่ง" โดยต่อมผลิตขี้ผึ้งที่แปดในส่วนท้องของผึ้งงาน ผู้ละทิ้งมัน หรือ ที่รัง กลุ่มผู้ปฏิบัติงานเก็บรวบรวม และใช้เซลล์แบบฟอร์มสำหรับการเก็บน้ำผึ้งและป้องกันตัวอ่อน และ pupal ภายในตู้เลี้ยงผึ้ง สารเคมี ขี้ผึ้งประกอบด้วยเอสเทของกรดไขมันและแอลกอฮอล์โซ่ยาวต่าง ๆขี้ผึ้งมีการใช้งานที่ยาวนานในอาหารสัตว์และเครื่องปรุง ตัว มันถูกใช้ เป็นตัว แทนของกระจก หวาน หรือ เป็นแหล่งกำเนิดแสงความร้อน มันกินได้ ในความรู้สึกของการมีความเป็นพิษเล็กน้อยคล้ายปลูกไข และได้รับอนุมัติให้ใช้ในหลายประเทศและสหภาพยุโรปภายใต้หมายเลข E E901 อย่างไรก็ตาม monoesters ขี้ผึ้งในขี้ผึ้งจะไม่ถูกย่อยในความกล้าของมนุษย์และเลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ เพื่อให้พวกเขามีคุณค่าทางโภชนาการที่สำคัญ [1] นกบาง เช่น honeyguides สามารถย่อยขี้ผึ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขี้ผึ้งธรรมชาติที่ผลิตโดยผึ้งของ 7 APIs ขี้ผึ้งมีรูปแบบเป็น " ระดับ " , ขี้ผึ้งต่อมผลิตในส่วนท้องของผึ้งงานที่ทิ้งมัน หรือในกลุ่ม กลุ่มงานเก็บรวบรวมและใช้มันเพื่อสร้างเซลล์สำหรับการเก็บน้ำผึ้งและตัวอ่อนดักแด้ การป้องกันภายในรัง เคมี , ขี้ผึ้งประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเอสเทอร์ของกรดไขมันและแอลกอฮอล์โซ่ยาว เป็นต่างๆขี้ผึ้งมีการใช้งานที่ยาวนานในอาหารของมนุษย์ และ รส ตัวอย่างเช่น ใช้เป็นกระจกแทน ความหวาน หรือเป็นแหล่งแสง / ความร้อน มันกิน ในแง่ของความเป็นพิษกับพืช โดยมี คล้ายไข และได้รับการอนุมัติสำหรับการใช้อาหารในส่วนใหญ่ของประเทศ และสหภาพยุโรปภายใต้ E หมายเลข e901 . อย่างไรก็ตาม ในขี้ผึ้งขี้ผึ้งโมโนเ เทอร์ที่ไม่ดีในความกล้าของมนุษย์และสัตว์อื่น ๆเพื่อให้พวกเขามีคุณค่าทางโภชนาการน้อย [ 1 ] นกบางชนิด เช่น honeyguides สามารถย่อยเป็นขี้ผึ้ง