We promised ourselves we would hold

We promised ourselves we would hold off as long as we could, but it's time for a lesson in medieval cosmology. Though there was a lively debate among intellectuals of the time, the prevailing belief was the old Ptolemaic model of the earth at the center of the universe. Then everything else in the sky rotated around the earth in its own sphere. The bigger the sphere, the higher and more important it is in the chain of being, and has control over the smaller spheres. It was also all mixed up with religious beliefs, so that stars and planets were seen as holy, or at least closer to God, the "prime mover" who set everything into motion. That's a lot of explanation for the use of the word "reverend" in line 11 to describe sunbeams, but it will keep coming up, so we thought we might as well.
Donne shows his knowledge of recent scientific discovery in talking of the sun's beams. It was a recent idea that humans saw objects because of the light cast on them. You can see in other poems by Donne references to "eye beams," the metaphorical light our eyes cast on objects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะถือออกตราบใดที่เราจะทำได้ แต่ก็ถึงเวลาสำหรับบทเรียนในจักรวาลยุคกลาง แม้ว่าจะมีการอภิปรายที่มีชีวิตชีวาในหมู่ปัญญาชนของเวลาที่ความเชื่อที่แพร่หลายเป็นแบบจำลอง Ptolemaic เก่าของโลกที่เป็นศูนย์กลางของจักรวาล จากนั้นทุกอย่างอื่นในท้องฟ้าหมุนรอบโลกในวงของตัวเอง ทรงกลมใหญ่ที่สูงกว่าและมีความสำคัญมากขึ้นก็คือในห่วงโซ่ของความเป็นอยู่และมีการควบคุมที่มีขนาดเล็กทรงกลม มันก็ทั้งหมดผสมกับความเชื่อทางศาสนาเพื่อให้ดวงดาวและดาวเคราะห์ถูกมองว่าเป็นผู้บริสุทธิ์หรืออย่างน้อยก็ใกล้ชิดกับพระเจ้าที่ "นายก" ที่ติดตั้งทุกอย่างในการเคลื่อนไหว นั่นเป็นจำนวนมากของคำอธิบายการใช้คำว่า "สาธุ" ใน 11 สายที่จะอธิบายพระอาทิตย์ตก แต่ก็จะเก็บขึ้นมาเพื่อที่เราคิดว่าเราอาจจะได้เป็นอย่างดี.
Donne แสดงให้เห็นถึงความรู้ของเขาค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่ผ่านมาในการพูดคุยของคานของดวงอาทิตย์ . มันเป็นความคิดที่ผ่านมาว่ามนุษย์เห็นวัตถุเพราะหล่อแสงในพวกเขา คุณสามารถเห็นในบทกวีอื่น ๆ โดยอ้างอิง Donne เป็น "คานตา" แสงเชิงเปรียบเทียบดวงตาของเราหล่อบนวัตถุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราสัญญาว่าเราจะถือออกเท่าที่เราทำได้ แต่มันถึงเวลาสำหรับบทเรียนในจักรวาลวิทยาในยุคกลาง แม้ว่ามีมีชีวิตชีวา การอภิปรายในหมู่ปัญญาชนของเวลา มีความเชื่อเก่า Ptolemaic แบบของโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล แล้วทุกสิ่งในท้องฟ้าหมุนได้รอบโลกในวงของตัวเอง ใหญ่ ทรงกลมสูงกว่า และที่สำคัญมันอยู่ในห่วงโซ่ของการ และมีอำนาจควบคุมทรงกลมขนาดเล็ก มันก็ยังสับสนกับความเชื่อทางศาสนา เพื่อให้ดาวและดาวเคราะห์ถูกมองว่าศักดิ์สิทธิ์ หรืออย่างน้อยก็ใกล้ชิดกับพระเจ้า " แรงผลักดันสำคัญ " ที่ทำให้ทุกอย่างในการเคลื่อนไหว มันมากของคำอธิบายสำหรับการใช้คำ " พระ " ในบรรทัดที่ 11 เพื่ออธิบาย sunbeams แต่จะให้มาอัพดังนั้น เราคิดว่า เราอาจ ได้เป็นอย่างดี
ดันน์แสดงความรู้ของเขาการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ล่าสุดในการพูดของลำแสงของดวงอาทิตย์ มันเป็นไอเดียใหม่ที่มนุษย์เห็นวัตถุเพราะโยนไฟในพวกเขา คุณสามารถเห็นได้ในบทกวีอื่นโดยดันน์อ้างอิงถึง " คานตา " แสงคำอุปมาตาโยนวัตถุ