The thickness of the layers was est

The thickness of the layers was estimated from the XRD tomograms by extracting one-dimensional cross sections perpendicular to the layers and calculating the distance between the two inflection points of the layer edges as shown in Fig. 5. This is achieved by fitting two erf step functions to the cross-sectional profile and calculating the difference in their positions. The width parameter σ of the derivatives of both step functions is taken as a measure of the effective spatial resolution in the XRD tomograms. We consider that the actual interface between the subsequent layers in the multilayer sample is much narrower than the dimensions of the microbeam (15 μm) employed for this investigation; this is also confirmed by the absorption tomogram (Fig. 1). For each of the eight layers, one representative crystalline constituent was selected and ten cross-sectional profiles were extracted from the XRD tomogram at different positions. The average thickness and average interface width are given in Table 3 for XRD tomograms reconstructed with the FBP and MLEM method. The calculated average thickness is the same for both methods within the observed standard deviation. Comparison with values obtained from the absorption tomogram in Fig. 1, representing a cross section of the paint fragment at a different height than the XRD tomograms, reveals differences in average thickness that are larger than the standard deviation. This indicates an inhomogeneous layer deposition, especially for layers 3 to 5, which contain
talc and aluminum flakes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความหนาของชั้นถูกประเมินจาก XRD tomograms โดยแยกส่วนระหว่าง one-dimensional ตั้งฉากกับชั้น และคำนวณระยะห่างระหว่างจุดผันคำสองขอบชั้นแสดงใน Fig. 5 นี้สามารถทำได้ โดยฟังก์ชันขั้น erf สองโปรไฟล์เหลวพอดี และคำนวณความแตกต่างของตำแหน่งของพวกเขา Σพารามิเตอร์ความกว้างของอนุพันธ์ของฟังก์ชันทั้งสองขั้นตอนจะถูกใช้เป็นหน่วยวัดของปริภูมิความละเอียดใน XRD tomograms เราพิจารณาว่าจริงอินเตอร์เฟซระหว่างชั้นถัดไปจากตัวอย่างหลายชั้นมากแคบลงกว่าขนาดของ microbeam (15 μm) ลูกจ้างเพื่อการตรวจสอบนี้ นี้ยังได้รับการยืนยันแล้ว โดยดูดซึม tomogram (Fig. 1) สำหรับแต่ละชั้นแปด วิภาคผลึกพนักงานหนึ่งถูกเลือก และโพรไฟล์เหลวสิบถูกสกัดจาก tomogram XRD ที่ตำแหน่งอื่น ความหนาเฉลี่ย และอินเทอร์เฟซเฉลี่ยกว้าง <σ > แสดงไว้ในตาราง 3 สำหรับเชิด ด้วยวิธี FBP และ MLEM tomograms XRD ความหนาเฉลี่ยที่คำนวณได้ เป็นเหมือนกันสำหรับทั้งสองเมธอดภายในส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานพบ เปรียบเทียบกับค่าที่ได้รับจาก tomogram ดูดซึมใน Fig. 1 แสดงส่วนขนของส่วนสีที่มีความสูงแตกต่างกันกว่า XRD tomograms เผยให้เห็นถึงความแตกต่างในความหนาเฉลี่ยที่มีขนาดใหญ่กว่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน บ่งชี้การสะสมชั้นงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชั้น 3 5 ซึ่งประกอบด้วยflakes แป้งและอลูมิเนียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหนาของชั้นที่ได้รับการประเมินจาก XRD tomograms โดยแยกส่วนข้ามมิติเดียวตั้งฉากกับชั้นและการคำนวณระยะห่างระหว่างสองจุดโรคติดเชื้อของขอบชั้นดังแสดงในรูป 5. นี่คือความสำเร็จโดยการปรับฟังก์ชั่นขั้นตอนที่สอง ERF ถึงรายละเอียดตัดขวางและความแตกต่างในการคำนวณตำแหน่งของพวกเขา ความกว้างของพารามิเตอร์σอนุพันธ์ของฟังก์ชั่นขั้นตอนที่ทั้งสองจะมาเป็นตัวชี้วัดของความละเอียดเชิงพื้นที่ที่มีประสิทธิภาพใน XRD tomograms เราพิจารณาว่าอินเตอร์เฟซที่เกิดขึ้นจริงระหว่างชั้นที่ตามมาในหลายตัวอย่างมากแคบกว่าขนาดของ microbeam (15 ไมครอน) ที่ใช้ในการสืบสวนคดีนี้; นอกจากนี้ยังได้รับการยืนยันโดยการดูดซึม Tomogram (รูปที่ 1). สำหรับแต่ละแปดชั้นหนึ่งที่เป็นส่วนประกอบผลึกตัวแทนได้รับเลือกและสิบโปรไฟล์ตัดขวางถูกสกัดจาก Tomogram XRD ที่ตำแหน่งที่แตกต่างกัน ความหนาเฉลี่ยอินเตอร์เฟซและความกว้างเฉลี่ย <σ> จะได้รับในตารางที่ 3 สำหรับ XRD tomograms สร้างขึ้นใหม่ด้วย FBP และวิธีการ MLEM คำนวณความหนาเฉลี่ยจะเหมือนกันสำหรับวิธีการทั้งในส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสังเกต เปรียบเทียบกับค่าที่ได้จากการดูดซึม Tomogram ในรูป 1 เป็นตัวแทนของภาคตัดขวางของส่วนสีที่มีความสูงที่แตกต่างกันกว่า XRD tomograms เผยให้เห็นความแตกต่างในความหนาเฉลี่ยที่มีขนาดใหญ่กว่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน นี้แสดงให้เห็นการสะสมชั้น inhomogeneous โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชั้น 3-5 ซึ่งมี
แป้งและเกล็ดอลูมิเนียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหนาของชั้นคือการประมาณการจาก XRD tomograms โดยสกัดส่วนข้ามมิติ ตั้งฉากกับชั้นและการคำนวณระยะทางระหว่างสองจุด ) ของชั้นขอบดังแสดงในรูปที่ 5 นี่คือความโดยการปรับขั้นตอนการทำงานเพื่อโปรไฟล์ ERF 2 แบบและคำนวณความแตกต่างในตำแหน่งของพวกเขาความกว้างσพารามิเตอร์ของอนุพันธ์ของฟังก์ชันทั้งสองก้าวไปเป็นวัดของความละเอียดเชิงพื้นที่มีประสิทธิภาพใน XRD tomograms . เราพิจารณาว่า จริง รอยต่อระหว่างชั้นต่อมาในตัวอย่างหลายชั้นมากแคบกว่าขนาดของ microbeam ( 15 μ M ) ในคดีนี้ ยังได้รับการยืนยันโดยการดูดซึมแบบคอนโวลูชั่น ( รูปที่ 1 )สำหรับแต่ละแปดชั้น หนึ่งตัวแทนของผลึกและองค์ประกอบที่ 10 โปรไฟล์ที่มีสกัดจาก XRD แบบคอนโวลูชั่น ในตำแหน่งที่แตกต่างกัน มีความหนาและความกว้างเฉลี่ย < d > > < σอินเตอร์เฟซจะได้รับใน 3 ตารางสำหรับ XRD tomograms เกียรติยศกับ fbp และวิธีการ mlem .คำนวณความหนาเฉลี่ย < d > เป็นเหมือนกันทั้งสองวิธีภายในและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การเปรียบเทียบกับค่าที่ได้จากการดูดซึมแบบคอนโวลูชั่น ในรูปที่ 1 แสดงภาคตัดขวางของสีส่วนที่ความสูงต่างจาก XRD tomograms พบความแตกต่างในความหนาที่มีขนาดใหญ่กว่าค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานนี้บ่งชี้ว่า inhomogeneous สะสมชั้น โดยเฉพาะชั้น 3 ถึง 5 ซึ่งประกอบด้วย
แป้ง และสะเก็ด อลูมิเนียม