Suddenly a tremor ran through your

Suddenly a tremor ran through your back, and you swiftly sat straight. Loki had left you alone in a room filled with bad and unpleasant memories, and it felt as though they were about to catch up with you... You looked over your shoulder to the space where Loki's bed had once been. You blinked once and a waterfall like effect rained down over your eyes. When it disappeared, a sharp gasp caught in your throat. You were transported back to that night...

The lights were so bright that they burned your eyes. The gasping sounds of... Who...? Who was it...? You blinked through the haze. You gasped loudly as he, The Teacher, pinned your clone to the bed. No... No, not again! You turned away and buried your head in your hands, trying to break this spell.
"No, no..." you mumbled to yourself as the struggle continued behind you. "This isn't real..." You squeaked as your twin fought against The Teacher. Something... you needed something to drag you out of it... Your eyes hurriedly scanned the room, trying to find somethi - - The fire... You could still feel the warmth of it on your skin even though in this 'reality', it was empty. You tightly closed your eyes and shook your head, trying to shake this living hell from your mind. It was in front of you... the fire... it is. It's there, right there! You opened your eyes. The fireplace was still empty... No... No.
"Then you shouldn't mind if I use you until I get my fill..." you heard The Teacher bark. Wait... Something crossed over your line of sight, and the raging fire within the fireplace returned. You thought you felt the presence of a hand on your shoulder, but in the limbo between dream and reality, it slipped from your mind. You were only left for a moment in that state, a presence next to you brought the last of your mind to Earth.
"Forgive me Dove. There was an issue the idiots couldn't handle without me..." Loki said as he all but collapsed onto the couch next to you and wrapped his arm around your shoulders. "Did you sleep well?" he asked, placing the book you had moved to the coffee table on his knees. The lights returned to normal, and overwhelmed everything but the fire in front of you.
"Yes..." you murmured softly, not really paying attention to him. What was that...? It was such a strange, yet familiar sensation... A dream, but while you were wide awake... Your brows furrowed... Where had you felt it before?

Loki glanced over to you, your eyes were lowered, but you could feel his calculated gaze on you. The raven haired man leaned forward and placed his chin on your shoulder.
"I know you've been through a lot of late, but that doesn't excuse rudeness..." he whispered into your ear, making you shudder. You turned to face him,
"I'm sorry..." you could tell your voice was dull, you didn't intend it to be, but you just couldn't force any energy or emotion into it... Loki ran his hand through your hair and pulled you tighter against his chest.
"Try again..." Loki said, not half as menacingly as you had expected. Hesitantly you hooked your arm around his neck and leaned into him,
"I'm sorry..." you murmured again, tightening your grip on him slightly. Loki chuckled softly and rested his head on your own as he flipped through the pages of the book.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ตัวสั่นวิ่งผ่านหลังของคุณ และคุณอย่างรวดเร็วนั่งตรง Loki ได้ซ้ายคุณคนเดียวในห้องเต็มไป ด้วยความทรงจำที่ไม่ดี และไม่พึงประสงค์ และมันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขาก็จะพูดคุยกับคุณ... คุณมองข้ามไหล่ของคุณไปยังช่องที่เตียงของ Loki เคยครั้ง คุณคันนั้นกะพริบหนึ่งครั้ง และน้ำตกเช่นผลฝนตกลงมาผ่านดวงตาของคุณ เมื่อนั้นหายไป ความตกใจคมติดอยู่ในคอของคุณ คุณอพยพกลับไปคืนนั้น...ไฟสว่างที่พวกเขาเขียนตาได้ เสียง gasping ... ใคร... มันคือใครกัน... คุณคันนั้นกะพริบผ่านหมอกควัน คุณ gasped เสียงดังขณะที่เขา เดอะ ครูตรึงโคลนของคุณเตียง ไม่ใช่ ไม่มี ไม่ได้อีก คุณหันไป และฝังหัวของคุณในมือของคุณ พยายามทำลายสะกดนี้"ไม่ ประมุข" คุณ mumbled กับตัวเองเป็นการต่อสู้ยังคงอยู่เบื้องหลังคุณ "ไม่จริง..." คุณ squeaked เป็นแฝดของคุณต่อสู้กับครูที่ บางสิ่งบางอย่าง...ที่คุณต้องการสิ่งที่จะลากคุณเข้า... ตารีบสแกนห้อง พยายามที่จะหา somethi - ไฟ... นอกจากนี้คุณยังสามารถรู้สึกความอบอุ่นของมันบนผิวของคุณในนี้ 'ความจริง' ไม่ว่าง คุณแน่นปิดตา และส่ายหัวของคุณ พยายามเขย่านรกนี้นั่งจากใจของคุณ มันเป็นหน้าของคุณ......ไฟก็ ก็มี อยู่ที่นั่น คุณเปิดตา เตาผิงก็ยังคงว่างเปล่า... ไม่ใช่ ไม่ใช่"แล้วคุณไม่ควรรังเกียจคุณจนกว่าฉันจะเติมของฉัน..." คุณได้ยินครูที่เปลือก รอสักครู่... สิ่งที่ข้ามระดับสายตาของคุณ และภายในเตาผิงไฟโหมกระหน่ำกลับ คุณคิดว่า คุณรู้สึกว่าการปรากฏตัวของมือบนไหล่ของคุณ แต่ในจินตนาการระหว่างความฝันและความเป็นจริง มันเล็ดรอดจากใจของคุณ คุณซ้ายเพียงครู่ในรัฐ สถานะถัดจากคุณมาครั้งล่าสุดของจิตโลก"ยกโทษให้ฉันนกพิราบ มีปัญหาโง่ไม่สามารถจัดการโดยไม่ต้องฉันนี้... " เขาทั้งหมดแต่ยุบไปนอนข้างคุณ และห่อแขนรอบไหล่ของ Loki กล่าว "ไม่นอนหลับดี" เขาถาม วางหนังสือที่คุณได้ย้ายไปโต๊ะกาแฟบนเข่าของเขา ไฟกลับเป็นปกติ และจมทุกอย่างแต่ไฟหน้าของคุณ"ใช่..." คุณ murmured เบา ๆ ไม่ให้ความสนใจเขา อะไรนะ มันเป็นเช่นความรู้สึกผิดปกติ แต่คุ้นเคย... ความฝัน แต่ในขณะที่คุณตื่น... คิ้วของคุณงุ่นง่าน... ที่มีคุณรู้สึกมาก่อนLoki glanced กว่าคุณ ยาตา แต่คุณสามารถรู้สึกว่าสายตาของเขาคำนวณกับคุณ คนกาผมก็เอนไปข้างหน้า และวางคางของเขาบนไหล่ของคุณ"ผมทราบว่า คุณเคยผ่านมากของสาย แต่ที่ไม่อ้างความหยาบคาย..." เขากระซิบในหู ทำให้คุณ shudder คุณเปิดหน้าเขา"ขอโทษ..." คุณสามารถบอกเสียงของคุณคือเบื่อ คุณไม่ได้ตั้งใจให้เป็น แต่คุณเพียงไม่สามารถบังคับให้อารมณ์ลงไปหรือพลังงานใด ๆ ... Loki วิ่งมือศีรษะ และดึงคุณเข้มงวดมากขึ้นกับหน้าอกของเขา"" ลองอีกครั้ง... Loki กล่าวว่า ไม่ menacingly ตามที่คุณได้คาด วัยคุณติดแขนรอบคอของเขา และก็เอนลงเขา"ขอโทษ..." คุณ murmured อีกครั้ง กระชับจับเขาเล็กน้อย Loki เบา ๆ นุ่มนวล และ rested หัวของเขาเองเขาพลิกหน้าหนังสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันใดนั้นสั่นวิ่งผ่านด้านหลังของคุณและคุณอย่างรวดเร็วนั่งตรง โลกิได้ออกจากคุณคนเดียวในห้องที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่ไม่ดีและไม่เป็นที่พอใจและมันรู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังจะจับขึ้นกับคุณ ... คุณมองข้ามไหล่ของคุณไปยังพื้นที่ที่เตียงของโลกิเคย คุณกระพริบตาเพียงครั้งเดียวและเป็นน้ำตกเหมือนผลฝนตกลงไปที่ตาของคุณ เมื่อมันหายไปหอบคมชัดติดอยู่ในลำคอของคุณ คุณถูกส่งตัวกลับไปในคืนนั้น ...

ไฟถูกสดใสที่พวกเขาเผาดวงตาของคุณ เสียงหอบของ ... ใคร ... ? มันคือใคร...? คุณกระพริบตาผ่านหมอกควัน คุณอ้าปากค้างเสียงดังในขณะที่เขาพระอาจารย์ตรึงโคลนของคุณไปที่เตียง ไม่มี ... ไม่มีไม่ได้อีกครั้ง! คุณหันไปและฝังศีรษะของคุณในมือของคุณพยายามที่จะทำลายการสะกดคำนี้.
"ไม่ไม่ ... " คุณพึมพำกับตัวเองในขณะที่การต่อสู้ยังคงอยู่ข้างหลังคุณ "นี้ไม่จริง ... " คุณแหลมเป็นคู่แฝดของคุณต่อสู้กับครู บางสิ่งบางอย่าง ... คุณต้องการอะไรบางอย่างที่จะลากคุณออกจากมัน ... ดวงตาของคุณรีบสแกนห้องพัก, พยายามที่จะหาบางสิ่งบางอย่าง - - ไฟ ... คุณอาจจะยังคงรู้สึกถึงความอบอุ่นของมันบนผิวของคุณแม้ในเรื่องนี้ ' ความเป็นจริงมันเป็นที่ว่างเปล่า คุณปิดให้สนิทตาของคุณและส่ายหัวของคุณพยายามที่จะเขย่านี้นรกจากใจของคุณ มันอยู่ในหน้าของคุณ ... ไฟ ... มันเป็น มันมีอยู่ที่นั่น! คุณเปิดตาของคุณ เตาผิงก็ยังคงว่างเปล่า ... ไม่มี ... ฉบับ
"แล้วคุณไม่ควรคิดว่าผมใช้คุณจนกว่าฉันจะได้รับการเติมของฉัน ... " คุณเคยได้ยินเปลือกครู รอสักครู่ ... บางสิ่งบางอย่างข้ามสายของคุณจากสายตาและไฟไหม้โหมกระหน่ำภายในเตาผิงกลับ คุณคิดว่าคุณรู้สึกว่าการปรากฏตัวของมือบนไหล่ของคุณ แต่ในบริเวณขอบรกระหว่างความฝันและความเป็นจริงก็ลดลงจากความคิดของคุณ คุณถูกทิ้งให้อยู่เพียงชั่วครู่ในรัฐนั้นมีตัวตนอยู่ถัดจากคุณนำสุดท้ายของจิตใจของคุณไปยังโลก.
"ยกโทษให้ฉันนกพิราบ. มีปัญหาโง่ไม่สามารถจัดการได้โดยไม่ต้องฉันเป็น ... " โลกิกล่าวว่าในขณะที่เขา ทั้งหมดทรุดตัวลง แต่ลงบนที่นอนข้างคุณและห่อแขนของเขารอบไหล่ของคุณ "คุณหลับสบายดีไหม?" เขาถามวางหนังสือที่คุณได้ย้ายไปโต๊ะกาแฟบนเข่าของเขา ไฟกลับสู่ปกติและจมทุกอย่าง แต่ไฟไหม้ในหน้าของคุณ.
"ใช่ ... " ท่านทั้งหลายได้บ่นเบา ๆ ไม่ได้จริงๆให้ความสนใจกับเขา เมื่อกี้คืออะไร...? มันเป็นเช่นแปลก ๆ ความรู้สึกที่คุ้นเคย ... ความฝัน แต่ในขณะที่คุณตื่น ... คิ้วขมวดของคุณ ... ที่มีคุณรู้สึกว่ามันมาก่อนหรือไม่

โลกิชำเลืองมองไปที่คุณตาของคุณก็ลดลง แต่คุณ รู้สึกว่าสายตาคำนวณของเขากับคุณ ในขณะที่คนที่มีผมสีดำขลับโน้มตัวไปข้างหน้าและวางคางของเขาบนไหล่ของคุณ.
"ฉันรู้ว่าคุณเคยผ่านมากของสาย แต่ที่ไม่ได้แก้ตัวความรุนแรง ... " เขากระซิบเข้าไปในหูของคุณทำให้คุณสั่น คุณหันไปเผชิญหน้ากับเขา,
"ฉันขอโทษ ... " คุณสามารถบอกเสียงของคุณเป็นที่น่าเบื่อ, คุณไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็น แต่คุณก็ไม่สามารถบังคับให้พลังงานใด ๆ หรืออารมณ์เป็นมัน ... โลกิวิ่ง มือของเขาผ่านผมของคุณและดึงคุณที่เข้มงวดมากขึ้นกับหน้าอกของเขา.
"ลองอีกครั้ง ... " โลกิกล่าวว่าไม่น่ากลัวครึ่งหนึ่งเป็นตามที่คุณคาดว่าจะมี อ้อมแอ้มคุณติดยาเสพติดแขนของคุณรอบคอของเขาและโน้มตัวเข้าหาเขา
"ฉันขอโทษ ... " ท่านทั้งหลายได้บ่นอีกครั้งกระชับกำของคุณกับเขาเล็กน้อย โลกิหัวเราะเบา ๆ และวางหัวของเขาด้วยตัวคุณเองในขณะที่เขาพลิกผ่านหน้าของหนังสือเล่มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พลันสั่นวิ่งผ่านหลังของคุณ และคุณฉิวนั่งอยู่ตรง โลกิได้ทิ้งคุณไว้คนเดียวในห้องที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่ไม่ดีและไม่สบายใจ และรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังพูดคุยกับคุณ . . . . . . . คุณมองผ่านไหล่ของคุณไปยังพื้นที่ที่โลกิเตียง เคยได้รับ คุณกระพริบตาครั้งเดียว และน้ำตกเหมือนผลฝนตกลงมากกว่าที่ตาของคุณ เมื่อมันหายไป คมหอบติดอยู่ในคอของคุณ คุณย้ายกลับไปในคืนนั้น . . . . . . .แสงสีสดใสที่พวกเขาเผาตาของคุณ เสียงที่ . . . . . . . . . ใคร . . . ? มันเป็นใคร . . . ? คุณกระพริบตาผ่านหมอกควัน คุณบอกให้หายใจเสียงดังขณะที่เขา อาจารย์ติดโคลนของคุณอยู่บนเตียง ไม่ . . . ไม่ ไม่อีกแล้ว คุณหันไปฝังหัวของคุณในมือของคุณพยายามที่จะถอนคำสาปนี้" ไม่ ไม่ ไม่ . . . " เธอพึมพำกับตัวเอง เช่น ต่อสู้ต่อหลังคุณ . นี่ไม่ใช่เรื่องจริง . . . . . . . " คุณแหลมเป็นคู่ของคุณต่อสู้กับอาจารย์ อะไร . . . . . . . คุณต้องการอะไรที่จะลากคุณออกจากมัน . . . . . . . ดวงตาของคุณรีบสแกนในห้อง พยายามหาบางสิ่ง - ไฟ . . . . . . . คุณอาจจะยังรู้สึกถึงความอบอุ่นของมันบนผิวของคุณแม้ว่าในนี้จริง มันว่างเปล่า เธอหลับตาแน่น และสั่นศีรษะของคุณ พยายามสลัดนรกนี้ชีวิตจากความคิดของคุณ มันอยู่ตรงหน้าคุณ . . . . . . . ไฟ . . . . . . . มันเป็น มันอยู่ตรงนั้น ! คุณได้เปิดตาของคุณ เตาผิงยังว่างเปล่า . . . . . . . ไม่ . . . ไม่" แล้วคุณไม่ควรจะรังเกียจมั้ย ถ้าฉันจะใช้เธอจนกว่าฉันจะได้รับของฉันเติมเต็ม . . . . . . . " คุณได้ยินครูเห่า เดี๋ยว . . . . . . . สิ่งที่ข้ามเส้นของสายตา และกองไฟในเตาผิง กลับมาแล้ว คุณคิดว่าคุณรู้สึกมีมือวางบนไหล่ของคุณ แต่ใน Limbo ระหว่างความฝันกับความเป็นจริง มันก็หลุดจากความคิดของคุณ คุณก็แค่ออกมาสักครู่ในสถานะนั้น สถานะถัดจากคุณซื้อล่าสุดของจิตใจของคุณกับโลก" ยกโทษให้ฉันนกพิราบ มีปัญหาปัญญาไม่สามารถจัดการกับฉัน . . . . . . . " โลกิพูดอย่างเขา แต่ล้มลงบนโซฟาข้างๆเธอและห่อแขนของเขารอบไหล่ของคุณ . คุณหลับสบายดีมั้ย ? " เขาถาม วางหนังสือที่คุณได้ย้ายไปโต๊ะบนหัวเข่าของเขา ไฟกลับมาเป็นปกติอย่างแน่นอน และทุกอย่าง แต่ไฟในหน้าของคุณ" ใช่ . . . . . . . " เธอพึมพำเบาๆ ไม่ได้สนใจเขา นั่นอะไร . . . ? มันเป็นเรื่องแปลก แต่ความรู้สึกที่คุ้นเคย . . . . . . . ความฝัน แต่ในขณะที่คุณตื่นอยู่ . . . . . . . คิ้วของคุณมีรอยย่น . . . . . . . ที่เคยรู้สึกมาก่อนโลกิมองไปที่เธอ ดวงตาของคุณลดลง แต่คุณรู้สึกได้ว่า เขาได้จ้องมองเธอ กาผมคนโน้มไปข้างหน้าวางคางบนไหล่ของคุณ" ผมรู้ว่าคุณผ่านอะไรมามากแล้ว แต่นั่นไม่ใช่ข้ออ้างที่หยาบคาย . . . . . . . " เขากระซิบที่หูของคุณ ทำให้คุณสั่น เธอหันไปมองหน้าเขา" ฉันขอโทษ . . . " คุณสามารถบอกได้ว่าเสียงมันทึบ คุณไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็น แต่คุณก็ไม่สามารถบังคับพลังงานใด ๆหรืออารมณ์มัน . . . . . . . โลกิวิ่งมือของเขาผ่านผมของคุณและดึงคุณแน่นกับหน้าอกของเขา" ลองอีก . . . . . . . " โลกิพูด ครึ่งหนึ่งเป็นอย่างตกอยู่ในอันตรายอย่างที่คุณคิด อ้อมแอ้มคุณเกี่ยวแขนรอบคอของเขาและพิงเขา" ฉันขอโทษ . . . " เธอพึมพำอีกครั้ง กระชับมือของคุณกับเขาเล็กน้อย โลกิหัวเราะเบาๆ แล้วจับหัวของเขาเอง เขาพลิกผ่านหน้าของหนังสือ