Vibrio vulnificus causes disease in

Vibrio vulnificus causes disease in eels (Tison et al., 1982) and
other fishes (Li et al., 2006), and has been isolated from the intestinal
tract of bottom-feeding fishes (DePaola et al., 1994). Three
biotypes of this species are described; biotype 1 is isolated mainly
from water and humans, and biotype 2 is isolated mainly fromfishes
and humans (Amaro and Biosca, 1996). Specific polymorphic variants
of the type IV pilus gene pilF are strongly associated with
resistance to human serum and thus potential for human infectivity
in all biotypes (Roig et al., 2010). Cohen et al. (2007) demonstrated
two major clades of V. vulnificus using MLST. Most biotype 1 clinical
isolates belonged to one clade and possessed a 33 kb genomic
island that may be associated with higher pathogenicity and/or environmental
persistence. Pathogenicity for fishes in biotype 2 strains
is related to the presence of a 68–70 kb virulence plasmid (Roig and
Amaro, 2009). Biotype 2 is further separated into serovars A, E and
I, which are infectious for fishes, but of which only serovar E appears
to have zoonotic potential (Fouz et al., 2007). Biotype 3 has been
isolated from humans with septicaemia and wound infections in
Israel and has been postulated to be a hybrid between biotypes 1
and 2 (Bisharat et al., 1999, 2005), although this has been questioned
by Cohen et al. (2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Vulnificus เค็มทำให้เกิดโรคในปลาไหล (Tison et al. 1982) และปลา (Li et al. 2006), และอื่น ๆ ได้รับการแยกจากในลำไส้ทางเดินด้านล่างให้อาหารปลา (DePaola et al. 1994) สามbiotypes พันธุ์อธิบาย biotype 1 แยกเป็นส่วนใหญ่จากน้ำ และ มนุษย์ และ biotype 2 เป็นแบบแยกส่วนใหญ่ fromfishesและมนุษย์ (Amaro และ Biosca, 1996) บางรุ่น polymorphicของ pilF ชนิด IV pilus ยีนเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับความต้านทานเซรั่มมนุษย์ และดังนั้นศักยภาพมนุษย์ infectivityใน biotypes ทั้งหมด (Roig et al. 2010) โคเฮน et al. (2007) แสดงให้เห็นสองหลัก clades ของ V. vulnificus ใช้ MLST Biotype ส่วนใหญ่ทางคลินิก 1แยกเป็น clade หนึ่ง และครอบครอง kb 33 ออกเกาะที่อาจเกี่ยวข้องกับ pathogenicity อยู่สูงกว่า และ/หรือสิ่งแวดล้อมมีอยู่ Pathogenicity อยู่สำหรับปลาในสายพันธุ์ biotype 2เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของ plasmid เป็นความรุนแรง 68 – 70 kb (Roig และAmaro, 2009) Biotype 2 เพิ่มเติมแบ่ง serovars A, E และผม ที่ติดเชื้อสำหรับปลา แต่ของ serovar ที่เพียง E ปรากฏให้มีศักยภาพ zoonotic (Fouz et al. 2007) Biotype 3 ได้รับแยกต่างหากจากมนุษย์ด้วย septicaemia และแผลติดเชื้อในอิสราเอล และได้รับ postulated เป็น ลูกผสมระหว่าง biotypes 1และ 2 (Bisharat et al. 1999, 2005), แม้ว่าที่นี้มีการสอบสวนโดยโคเฮน et al. (2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Vibrio vulnificus ทำให้เกิดโรคในปลาไหล (Tison et al., 1982) และ
ปลาอื่น ๆ (Li et al., 2006) และได้รับการแยกออกจากลำไส้
ทางเดินของปลาด้านล่างให้อาหาร (DePaola et al., 1994) สาม
ไบโอไทป์ของสายพันธุ์นี้จะมีการอธิบาย; ไบโอไทป์ 1 จะถูกแยกออกส่วนใหญ่
มาจากน้ำและมนุษย์และไบโอไทป์ 2 บางแห่งส่วนมาก fromfishes
และมนุษย์ (อามาโร่และ Biosca, 1996) โดยเฉพาะสายพันธุ์ polymorphic
ประเภท IV pilus ยีน pilF เกี่ยวข้องอย่างมากกับ
ความต้านทานต่อซีรั่มของมนุษย์และมีศักยภาพสำหรับการติดเชื้อดังนั้นมนุษย์
ในไบโอไทป์ทั้งหมด (Roig et al., 2010) โคเฮน, et al (2007) แสดงให้เห็นถึง
สอง clades สำคัญของ V. vulnificus ใช้ MLST ส่วนใหญ่ไบโอไทป์ 1 คลินิก
ไอโซเลทเป็นหนึ่ง clade และครอบครอง 33 KB จีโนม
เกาะที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการเกิดโรคสูงขึ้นและ / หรือสิ่งแวดล้อม
ติดตา ก่อให้เกิดโรคในปลาสำหรับไบโอไทป์ 2 สายพันธุ์ที่
มีความเกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของ 68-70 KB รุนแรงพลาสมิด (Roig และ
อามาโร่ 2009) ไบโอไทป์ 2 จะแยกออกจากกันต่อไปใน serovars A, E และ
ผมซึ่งเป็นเชื้อปลา แต่ที่เพียง serovar E ปรากฏขึ้น
ที่จะมีสัตว์สู่คนที่มีศักยภาพ (Fouz et al., 2007) biotype 3 ได้รับการ
แยกออกจากมนุษย์ที่มีภาวะโลหิตเป็นพิษและการติดเชื้อแผลใน
อิสราเอลและได้รับการกล่าวอ้างที่จะเป็นลูกผสมระหว่างไบโอไทป์ 1
และ 2 (Bisharat, et al., 1999, 2005) ถึงแม้นี่จะได้รับการสอบสวน
โดยโคเฮน, et al (2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คะยั้นคะยอสาเหตุโรคปลาไหล ( เนท ทีซอน et al . , 1982 ) และปลาอื่นๆ ( Li et al . , 2006 ) และได้ถูกแยกจากลำไส้ด้านล่างทางเดินให้อาหารปลา ( depaola et al . , 1994 ) สามbiotypes ชนิดนี้จะมีการอธิบาย ; ไบโอไทป์ 1 แยกเป็นหลักจากน้ำและมนุษย์และไบโอไทป์ 2 แยก ส่วนใหญ่ fromfishesและมนุษย์ ( Amaro และ biosca , 1996 ) เฉพาะจำนวนตัวแปรประเภท IV ขนยีน pilf ขอร่วมด้วยเซรั่มต่อต้านมนุษย์จึงเกิดการติดเชื้อของมนุษย์ใน biotypes ( รอยก์ et al . , 2010 ) Cohen et al . ( 2550 ) แสดงสอง clades หลักของ V . vulnificus ใช้ mlst . ส่วนใหญ่ไบโอไทป์ 1 คลินิกแยกเป็นของ clade และครอบครอง 33 KB จีโนมเกาะที่อาจเกี่ยวข้องกับการก่อโรคสูง และ / หรือ สิ่งแวดล้อมความคงอยู่ การก่อโรคสำหรับปลาในไบโอไทป์ 2 สายพันธุ์เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของ 68 และ 70 และบางครั้งภัยสังคมสายพันธุ์ ( รอยก์Amaro , 2009 ) ไบโอไทป์ 2 เพิ่มเติมแยกเป็นโน A , E และผมที่ติดเชื้อสำหรับปลา แต่ที่ปรากฏเพียงซีโรวาร์ อีมีศักยภาพจํานวนมาก ( fouz et al . , 2007 ) ไบโอไทป์ 3 ได้ที่แยกได้จากมนุษย์กับภาวะเลือดเป็นพิษและการติดเชื้อแผลในอิสราเอล และได้สรุปเป็นลูกผสมระหว่าง biotypes 1และ 2 ( bisharat et al . , 1999 , 2005 ) , แม้ว่านี้ได้รับการสอบสวนโดย Cohen et al . ( 2007 )