Terminally ill patients, or those i

Terminally ill patients, or those in a permanent vegetative state, can take up valuable hospital beds for those who do want to get better. If they do not want to live, then they should not be allowed to take the beds and care of those that do.

Long term palliative care for the terminally ill is a huge and ultimately wasteful drain on medical resources. Why waste these precious resources on someone who has expressed a desire to die, when they could be improving the life of someone who wants to live?

In addition, these resources could be re-allocated to further the research of the specific disease the patient is suffering in order to allow future generations to either not have the disease or increase the quality level of care for future patients of this disease by alleviating the symptoms of the disease at the very least.

In addition, if the patient is an organ donator and the organs are healthy, it may save up several lives which are ultimately invaluable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วยพฤติกรรมป่วย หรือผู้ที่อยู่ในสภาพผักเรื้อรังแบบถาวร สามารถใช้ค่าโรงพยาบาลที่มีเตียงสำหรับผู้ที่ต้องการได้ดี ถ้าพวกเขาไม่ต้องการ แล้วพวกเขาควรไม่สามารถใช้เตียงและการดูแลของผู้ที่ทำบรรเทาระยะยาวสำหรับพฤติกรรมป่วยเป็นท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ และ wasteful สุดในทรัพยากรทางการแพทย์ เสียทรัพยากรล้ำค่าเหล่านี้ในคนที่ได้แสดงความปรารถนาที่จะตาย เมื่อพวกเขาสามารถปรับปรุงชีวิตของคนที่อยากอยู่ทำไมนอกจากนี้ ทรัพยากรเหล่านี้อาจจะจัดสรรใหม่เพื่อเพิ่มเติมการวิจัยของโรคเฉพาะที่ผู้ป่วยจะทุกข์ทรมานเพื่อให้อนุชนรุ่นหลังไม่มีโรค หรือเพิ่มระดับคุณภาพของการดูแลผู้ป่วยในอนาคตของโรคนี้บรรเทาอาการของโรคอย่างน้อยนอกจากนี้ ถ้าผู้ป่วยมี donator อวัยวะ และอวัยวะมีสุขภาพ มันอาจบันทึกค่าหลายชีวิตที่ล้ำค่าที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยที่ป่วยหนักหรือผู้ที่อยู่ในสภาพถาวรอาจใช้เวลาถึงเตียงของโรงพยาบาลที่มีคุณค่าสำหรับผู้ที่ไม่ต้องการที่จะได้รับดีกว่า หากพวกเขาไม่ต้องการที่จะอยู่แล้วพวกเขาก็ไม่ควรได้รับอนุญาตให้ใช้เตียงนอนและการดูแลรักษาผู้ที่ทำ. ระยะยาวการดูแลแบบประคับประคองสำหรับป่วยหนักเป็นท่อระบายน้ำขนาดใหญ่และสิ้นเปลืองในท้ายที่สุดทรัพยากรทางการแพทย์ ทำไมต้องเสียทรัพยากรอันมีค่าเหล่านี้บนคนที่ได้แสดงความปรารถนาที่จะตายเมื่อพวกเขาจะได้รับการปรับปรุงชีวิตของคนที่อยากจะมีชีวิตอยู่หรือไม่นอกจากนี้ทรัพยากรเหล่านี้อาจได้รับการจัดสรรใหม่เพื่อส่งเสริมการวิจัยในโรคเฉพาะผู้ป่วยที่เป็นทุกข์ทรมานเพื่อให้คนรุ่นหลังได้อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้มีโรคหรือเพิ่มระดับคุณภาพของการดูแลผู้ป่วยในอนาคตของโรคนี้โดยการบรรเทาอาการของโรคอย่างน้อยที่สุดที่. นอกจากนี้หากผู้ป่วยที่เป็นผู้บริจาคอวัยวะและที่ อวัยวะที่มีสุขภาพดีก็อาจจะประหยัดได้หลายชีวิตที่มีคุณค่าในท้ายที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ป่วยระยะสุดท้าย หรือในลักษณะถาวร รัฐสามารถใช้เตียงโรงพยาบาลที่มีคุณค่าสำหรับคนที่ต้องการที่จะได้รับดีกว่า ถ้าเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว จึงไม่ควรใช้เตียงและดูแลผู้ที่ทำ

ระยะยาวการดูแลแบบประคับประคองสำหรับ terminally ป่วยเป็นขนาดใหญ่และในที่สุดฟุ่มเฟือยทิ้งทรัพยากรทางการแพทย์ทำไมต้องเสียทรัพยากรอันมีค่าเหล่านี้ บางคนที่ได้แสดงความปรารถนาที่จะตาย เมื่อพวกเขาสามารถปรับปรุงชีวิตของคนที่ต้องการที่จะอยู่ ?

นอกจากนี้ทรัพยากรเหล่านี้อาจจะจัดสรรเพิ่มเติมการวิจัยเฉพาะโรค ผู้ป่วยทุกข์ทรมานเพื่อให้คนรุ่นอนาคตจะไม่มีโรค หรือเพิ่มระดับคุณภาพของการดูแลผู้ป่วยโรคนี้ โดยในอนาคต บรรเทาอาการของโรคอย่างน้อย

นอกจากนี้ ถ้าคนไข้ ผู้บริจาคอวัยวะ และอวัยวะที่มีสุขภาพดีมันอาจบันทึกอยู่หลายที่ในที่สุดหาค่ามิได้