,The fact that bundle bone graduall

,The fact that bundle bone gradually may disappear following tooth removal is in agreement with findings from experiments in dogs (Cardaropoli et al. 2003; Araujo & Lindhe 2005) who studied socket healing during a 4- to 6-month period. In the early phase of healing, periodontal ligament fibers as well as bundle bone occurred in the lateral walls of the socket. During the process of modeling and remodeling, however, the bundle bone disappeared and was eventually replaced with bone marrow. It is suggested that the loss of function and disappearance of the periodontal ligament fibers and the bundle bone following tooth extraction may play a crucial role for the resorption and diminution of the residual ridge. This assumption is in agreement with Sennerby et al. (1988) who stated that the loss of ridge dimension “could be described as a resorptive atrophy, a fundamental and physiologic reaction to loss of function and inactivity.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

, ความจริงที่ว่ากำกระดูกค่อยๆอาจหายไปดังต่อไปนี้การกำจัดฟันที่อยู่ในข้อตกลงกับผลการวิจัยจากการทดลองในสุนัข (cardaropoli et al, 2003; araujo & lindhe 2005.) ที่ศึกษาการรักษาซ็อกเก็ตในระหว่าง 4 - ระยะเวลา 6 เดือน ในช่วงต้นของการรักษาเส้นใยเอ็นปริทันต์เป็นกระดูกกำเกิดขึ้นในผนังด้านข้างของซ็อกเก็ตในระหว่างขั้นตอนของการสร้างแบบจำลองและการเปลี่ยนแปลง แต่กระดูกกำหายไปและในที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วยไขกระดูก จะชี้ให้เห็นว่าการสูญเสียของการทำงานและการหายตัวไปของเส้นใยเอ็นปริทันต์และกระดูกกำต่อไปนี้การถอนฟันอาจมีบทบาทสำคัญในการสลายและการลดลงของสันเขาที่เหลือสมมติฐานนี้เป็นในข้อตกลงกับ sennerby ตอัล (1988) ที่ระบุว่าการสูญเสียของมิติสัน "อาจจะอธิบายเป็นฝ่อ resorptive, ปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาพื้นฐานและการสูญเสียของการทำงานและการใช้งาน."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงที่ว่า กลุ่มกระดูกค่อย ๆ อาจหายไปต่อฟันจะยังคงค้นพบจากการทดลองในสุนัข (Cardaropoli et al. 2003 Araujo & Lindhe 2005) ที่ศึกษาการซ็อกเก็ตรักษาในช่วงระยะเวลา 4 - 6 เดือนถึง ในระยะแรก ๆ ของการรักษา โรคเหงือกเอ็นเส้นใยเป็นกลุ่มกระดูกเกิดในผนังด้านข้างของซ็อกเก็ต ในระหว่างกระบวนการของการสร้างโมเดล และการเปลี่ยนแปลง แต่ กลุ่มกระดูกหายไป และถูกแทนที่ ด้วยไขกระดูกในที่สุด ขอแนะนำว่า สูญเสียฟังก์ชันและหายตัวไปของเส้นใยเอ็นโรคเหงือกและกระดูกกลุ่มต่อฟันอาจมีบทบาทสำคัญสำหรับการ resorption และ diminution ริดจ์เหลือ เป็นข้อตกลงกับ Sennerby และ al. (1988) ที่ระบุว่า การสูญเสียของมิติริดจ์ "อาจจะอธิบายเป็นฝ่อ resorptive เป็นพื้นฐาน และ physiologic ปฏิกิริยาการสูญเสียฟังก์ชันและไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อเท็จจริงที่ว่ากระดูกกลุ่มอย่างค่อยเป็นค่อยไปอาจจะหายไปต่อไปนี้การถอดฟันอยู่ในข้อตกลงกับผลจากการทดลองในสุนัข( cardaropoli et al . 2003 araujo & lindhe 2005 )ที่ศึกษาเกี่ยวกับการบำบัดเพื่อ สุขภาพ ซ็อกเก็ตในระหว่างช่วงเวลา 4 - 6 เดือน. ในช่วงต้นของการรักษาโรคปริทันต์เส้นใยเอ็นและกระดูกกลุ่มเกิดขึ้นในผนังด้านข้างของซ็อกเก็ตได้โดยในระหว่างการสร้างแบบจำลองและรับแต่กระดูกกลุ่มที่หายตัวไปและถูกแทนที่ด้วยไขกระดูกในท้ายที่สุด เป็นที่แนะนำว่าการสูญเสียของการหายตัวไปและการทำงานของเส้นใยเอ็นปริทันต์ที่กระดูกและกลุ่มนี้ต่อไปนี้การขุดเจาะจอมฉิวเฉียดอาจมีบทบาทสำคัญสำหรับน้อยลงไปและดูดเข้าไว้อีกของแนวสันเขาส่วนที่เหลือได้สมมติฐานนี้อยู่ในความตกลงกับ sennerby et al . ( 1988 )ที่ระบุไว้ว่าการสูญเสียของขนาดแนวสันเขา"ไม่ได้รับการพิจารณาให้เป็นแกร็น resorptive ที่ปฏิกริยาขั้นพื้นฐานและในทางสรีรศาสตร์เพื่อการสูญเสียของฟังก์ชันและไม่มีการใช้งาน"