AM processes for metal sintering or

AM processes for metal sintering or melting (such as selective laser sintering, direct metal laser sintering, and selective laser melting) usually went by their own individual names in the 1980s and 1990s. Nearly all metalworking production at the time was by casting, fabrication, stamping, and machining; even though plenty of automation was applied to those technologies (such as by robot welding and CNC), the idea of a tool or head moving through a 3D work envelope transforming a mass of raw material into a desired shape layer by layer was associated by most people only with processes that removed metal (rather than adding it), such as CNC milling, CNC EDM, and many others. But AM-type sintering was beginning to challenge that assumption. By the mid 1990s, new techniques for material deposition were developed at Stanford and Carnegie Mellon University, including microcasting and sprayed materials.Sacrificial and support materials had also become more common, enabling new object geometries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นกระบวนการเผาผนึกโลหะ หรือละลาย (เช่นใช้เลเซอร์เผาผนึก ตรงโลหะเลเซอร์เผาผนึก และใช้เลเซอร์ละลาย) มักไป โดยแต่ละชื่อในแถบเอเชีย ผลิตโลหะเกือบทั้งหมดในขณะที่ โดยหล่อ ประดิษฐ์ ประทับ และเครื่องจักรกล แม้ว่าระบบอัตโนมัติมากมายถูกใช้กับเทคโนโลยีเหล่านั้น (เช่นหุ่นยนต์เชื่อมและ CNC), ความคิดของเครื่องมือหรือศีรษะเคลื่อนย้ายผ่านซองงาน 3D ที่แปลงมวลของวัตถุดิบเป็นรูปร่างต้องชั้นโดยชั้นเกี่ยวข้อง โดยคนส่วนใหญ่ด้วยกระบวนการที่เอาโลหะ (แทนเพิ่ม), เช่นกัดซีเอ็นซี, CNC EDM และอื่น ๆ อีกมากมาย แต่ AM ชนิดเผาผนึกถูกเริ่มท้าทายที่อัสสัมชัญ โดยในกลางปี 1990 มีพัฒนาเทคนิคใหม่สำหรับสะสมวัสดุที่สแตนฟอร์ดและคาร์เนกีเมลลอนมหาวิทยาลัย microcasting และพ่นวัสดุบูชาและสนับสนุนได้ยังเป็นทั่วไป เปิดใหม่วัตถุรูปทรงเรขาคณิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นการประมวลผลสำหรับการเผาโลหะหรือละลาย (เช่นการเผาเลเซอร์เลือกโลหะโดยตรงเผาเลเซอร์และการละลายเลเซอร์เลือก) มักจะไปโดยชื่อแต่ละคนของพวกเขาเองในช่วงปี 1980 และปี 1990 เกือบทั้งหมดผลิตโลหะในขณะที่เป็นโดยการหล่อ, ผลิต, ปั๊มและเครื่องจักรกล; แม้ว่าความอุดมสมบูรณ์ของระบบอัตโนมัติที่ถูกนำไปใช้กับเทคโนโลยีเหล่านั้น (เช่นโดยการเชื่อมหุ่นยนต์และ CNC) ความคิดของเครื่องมือหรือหัวเคลื่อนที่ผ่านซองงาน 3D เปลี่ยนมวลของวัสดุดิบให้เป็นรูปร่างที่ต้องการชั้นโดยชั้นที่เกี่ยวข้องโดยส่วนใหญ่ คนเดียวที่มีกระบวนการที่เอาออกโลหะ (แทนที่จะเพิ่ม) เช่นกัด CNC, CNC EDM, และอื่น ๆ อีกมากมาย แต่การเผา AM-ชนิดคือจุดเริ่มต้นที่จะท้าทายสมมติฐานที่ว่า โดยกลางปี​​ 1990 เทคนิคใหม่สำหรับการสะสมวัสดุที่ได้รับการพัฒนาที่ Stanford และ Carnegie Mellon University รวมทั้ง Microcasting และพ่น materials.Sacrificial และวัสดุที่สนับสนุนได้ก็จะกลายเป็นเรื่องธรรมดามากที่ช่วยให้รูปทรงเรขาคณิตวัตถุใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คือกระบวนการเผาหรือหลอมโลหะ ( เช่นการเลือกเลเซอร์ , เลเซอร์ sintering โลหะโดยตรง และใช้เลเซอร์ละลาย ) มักจะเดินด้วยตนเองแต่ละชื่อในช่วงปี 1980 และ 1990 เกือบทั้งหมดโลหะการผลิตในเวลานั้นโดยการหล่อ , ประกอบ , ปั๊มและตัดเฉือนแม้ว่าความอุดมสมบูรณ์ของระบบอัตโนมัติที่ใช้เทคโนโลยีเหล่านั้น ( เช่นโดยหุ่นยนต์เชื่อมและ CNC ) , ความคิดของเครื่องมือหรือหัวเคลื่อนที่ผ่านงานซองเปลี่ยนมวลของวัตถุดิบลงในรูปร่างที่ต้องการชั้นโดยชั้นเกี่ยวข้องโดยคนส่วนใหญ่เพียง แต่ด้วยกระบวนการที่เอาโลหะ ( แทนที่จะเพิ่มได้ ) เช่น CNC Milling , CNC EDM , และอื่น ๆ อีกมากมายแต่เป็นประเภทการเริ่มต้นความท้าทายสมมติฐานที่ โดยช่วงกลางทศวรรษ 1990 เทคนิคใหม่สำหรับการสะสมวัสดุที่ถูกพัฒนาขึ้นที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และ Carnegie Mellon University , รวมทั้ง microcasting และพ่นวัสดุ เสียสละและสนับสนุนวัสดุได้กลายเป็นสามัญมากขึ้น ส่งผลให้โครงสร้างวัตถุใหม่