For hospitalized patients whose dea

For hospitalized patients whose death is imminent, palliative care can alleviate distressing symptoms that are common during the last few days or weeks of life. The essentials of such care that are presented in this review are intended to provide both generalists and specialists in fields other than palliative care with a practical, evidence-based approach to alleviating these symptoms in patients who are dying in a hospital. Communication skills that are essential to personalized care and goal setting are described briefly; the alleviation of the psychosocial and spiritual suffering that is often faced by terminally ill patients and their families is addressed only incidentally. The term “comfort care” is used here to describe a set of the most basic palliative care interventions that provide immediate relief of symptoms in a patient who is very close to death. Typically, these measures are used to achieve comfort for the patient rapidly; diagnostic or therapeutic maneuvers that might be appropriate for palliation in earlier stages of the illness are usually not considered in this context. Many elements of this approach can be used to ease patients’ distress in other phases of a life-threatening illness and in nonhospital settings, and they can also be applied to relieve symptoms in patients with less grave conditions. The Need for Comfort-Care Skills in Hospital Practice Although a growing proportion of deaths in the United States now occur at home or in nursing homes, hospitals remain a major site for end-of-life care; in 2010, 29% of deaths occurred in the hospital, and the average terminal admission lasted 7.9 days.1 Multiple distressing symptoms affect hospitalized patients who have advanced, life-threatening illnesses,2,3 and some of these symptoms worsen as the patient approaches death.4 Poorly controlled symptoms have been documented in patients with advanced cancer, congestive heart failure, chronic obstructive pulmonary disease (COPD), and many other life-threatening conditions.5,6 The meticulous management of distressing symptoms is important in any phase of illness, but it becomes a primary focus near the end of life.7 Palliative care services can reduce the distress caused by symptoms and improve the quality of life of patients near the end of life.8 However, the current scarcity of board-certified palliative care specialists — a workforce shortage that is projected to continue far into the future — means that the responsibility for ensuring excellent end-of-life care for dying patients will continue to fall primarily on generalists and on specialists in areas other than palliative care.9,10 Thus, familiarity with basic comfort measures is an essential skill for all clinicians who are caring for patients whose death is imminent.

Table 1. Guidelines for Physicians in Discussing Values, Goals, and Preferences with Patients Near the End of Life.*
If possible, begin these conversations early in the illness, rather than waiting until a medical crisis occurs or until death is imminent. Revisit these discussions when the patient’s condition changes substantially. Ask the patient about his or her understanding of the current medical situation and about additional diagnostic and therapeutic options. Assess the patient’s and family’s information-sharing preferences. What kinds of information do they wish to have, what would they prefer not to know, and who should be involved in discussions about the patient’s care? Similarly, ask about their preferences for decision making. How should important decisions be handled? Will key decisions be made by the patient, family members, or the clinician, or will the decisions be made collaboratively? Answer questions as clearly as possible and provide simple, clear, jargon-free information about the patient’s condition, prognosis, and options for treatment. Clarify any misconceptions the patient or family may have. In general, patients cannot make good decisions about their care without some understanding of their prognosis. Inquire about and address the patient’s concerns. For example, ask, “What are your main worries or fears about your situation?” Ensure that attention is paid to the patient’s comfort. Ask about “unacceptable states” — that is, states of existence or losses of critical functioning that a given patient wants to avoid (e.g., a state in which mechanical ventilation would be required indefinitely or in which the patient would be unable to communicate meaningfully with family members). After the patient has been informed about the situation and prognosis, discuss and clarify the patient’s values, goals, and preferences for care. With this shared knowledge about goals for care, recommend a plan for end-of-life care. The clinician should not simply ask, “What do you want?” nor should the clinician offer to use harmful or nonbeneficial treatments (e.g., cardiopulmonary resuscitation that will almost certainly be unsuccessful and will not serve the patie

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พักผู้ป่วยที่ตายเป็นพายุฝนฟ้าคะนอง บรรเทาสามารถบรรเทาอาการเศร้าที่ใช้กันทั่วไปในสุดท้ายไม่กี่วันหรือสัปดาห์ชีวิต สิ่งของดังกล่าวที่นำเสนอในบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ generalists และผู้เชี่ยวชาญในฟิลด์ไม่ใช่การรักษาบรรเทากับวิธีการปฏิบัติ ตามหลักฐานเพื่อบรรเทาอาการเหล่านี้ในผู้ป่วยที่ตายในโรงพยาบาล ทักษะการสื่อสารที่จำเป็นสำหรับส่วนบุคคลดูแล และตั้งเป้าหมายดำเนินไว้สั้น ๆ ผู้ป่วยพฤติกรรมป่วยบ่อยกับบรรเทา psychosocial และทุกข์ที่จิตวิญญาณ และครอบครัวต่างบังเอิญเท่านั้น คำว่า "ความสะดวกสบายดูแล" ใช้นี่เพื่ออธิบายชุดของมาตรการบรรเทาพื้นฐานที่ให้ทันทีบรรเทาอาการในผู้ป่วยที่อยู่ใกล้ความตายมาก โดยปกติ ใช้มาตรการเหล่านี้เพื่อให้ความสะดวกสบายสำหรับผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว ทัพวินิจฉัย หรือรักษาโรคที่อาจจะเหมาะสมสำหรับ palliation ในระยะเริ่มแรกของการเจ็บป่วย มักจะเป็นในบริบทนี้ องค์ประกอบต่าง ๆ ของวิธีการนี้สามารถใช้เพื่อบรรเทาความทุกข์ของผู้ป่วย ในระยะอื่นของการเจ็บป่วยที่คุกคามชีวิต และการตั้งค่า nonhospital และพวกเขายังใช้บรรเทาอาการในผู้ป่วยที่มีเงื่อนไขน้อยกว่าภัย ต้องการทักษะดูแลความสะดวกสบายในเวชปฏิบัติแม้ว่าสัดส่วนเติบโตตายในสหรัฐอเมริกาขณะนี้เกิดขึ้นที่บ้าน หรือในบ้านของพยาบาล โรงพยาบาลยังคง เว็บไซต์หลักสำหรับการสิ้นสุดของชีวิตดูแล ในปี 2553, 29% ของการเสียชีวิตเกิดขึ้นในโรงพยาบาล และค่าเฉลี่ย 7.9 days.1 อาการเศร้าหลายอย่างส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยที่พักที่มีสูง กินเวลาเข้าเทอร์มินัลโรคคุกคามชีวิต 2, 3 และบางส่วนของอาการเหล่านี้ worsen มีการบันทึกอาการ death.4 ที่ควบคุมไม่ดีต่อผู้ป่วยในผู้ป่วยมะเร็งขั้นสูง congestive หัวใจล้มเหลว โรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรังอุปสรรค (แอนเดอรส์), และหลายอื่นคุกคามชีวิต conditions.5 , 6 พิถีพิถันจัดการอาการที่น่าวิตกเป็นสิ่งสำคัญในขั้นตอนใด ๆ ของการเจ็บป่วย แต่มันกลายเป็นโฟกัสหลักที่ใกล้ที่สุดของ life.7 Palliative บริการสามารถลดความทุกข์ที่เกิดจากอาการ และปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยใกล้สิ้นสุดของ life.8 อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันการขาดแคลนผู้เชี่ยวชาญ board-certified บรรเทา — ขาดแคลนแรงงานที่คาดว่าจะดำเนินต่อไปในอนาคตไกล — หมายความ ว่า ความรับผิดชอบในการรับประกันดูแลจุดสิ้นสุดของชีวิตแห่งการตาย ผู้ป่วยจะยังคงอยู่ บน generalists เป็นหลัก และผู้เชี่ยวชาญในพื้นที่อื่นที่ไม่ใช่ care.9,10 palliative ดังนี้ ความคุ้นเคยกับหน่วยวัดพื้นฐานจึงเป็นทักษะจำเป็นสำหรับ clinicians ทั้งหมดที่มีสำหรับผู้ป่วยที่ตายเป็นแน่ตารางที่ 1 แนวทางสำหรับการแพทย์ในการคุยค่า เป้าหมาย และการตั้งค่ากับผู้ป่วยใกล้สิ้นสุดของ Life.*ถ้าเป็นไปได้ เริ่มต้นบทสนทนาเหล่านี้ในช่วงเจ็บป่วย แทนที่รอจน กระทั่งเกิดวิกฤตทางการแพทย์ หรือจนกว่า จะตายเป็นแน่ มาทบทวนสนทนาเหล่านี้เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงสภาพของผู้ป่วยมาก ถามตัวยา และผู้ป่วย เกี่ยวกับเขา หรือเธอเข้าใจสถานการณ์ทางการแพทย์ปัจจุบัน และวิเคราะห์เพิ่มเติม ประเมินของผู้ป่วยและครอบครัวใช้ร่วมกันข้อมูลลักษณะ พวกเขาต้องการได้ ชนิดของข้อมูลที่พวกเขาต้องไม่ให้รู้ และใครควรมีส่วนร่วมในการอภิปรายเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วย ในทำนองเดียวกัน สอบถามเกี่ยวกับการกำหนดลักษณะสำหรับการตัดสินใจ ควรจัดการตัดสินใจที่สำคัญอย่างไร จะตัดสินใจที่สำคัญได้ โดยผู้ป่วย ครอบครัว หรือ clinician ที่ หรือจะทำการตัดสินใจร่วมกัน ตอบคำถามได้อย่างชัดเจนที่สุด และให้ง่าย ชัดเจน ศัพท์แสงฟรีข้อมูลเกี่ยวกับผู้ป่วยของเงื่อนไข คาดคะเน และตัวเลือกสำหรับการรักษา ชี้แจงความเข้าใจผิดใด ๆ อาจมีผู้ป่วยหรือครอบครัว ทั่วไป ผู้ป่วยไม่สามารถทำการตัดสินใจที่ดีเกี่ยวกับการดูแลของพวกเขาไม่เข้าใจบางของการคาดคะเน สอบถามเกี่ยวกับ และกังวลของผู้ป่วย ตัวอย่าง ถาม "อะไรคือความกังวลหลักของคุณหรือความกลัวเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณ" ให้แน่ใจว่า ทุ่มเทเพื่อความสะดวกสบายของผู้ป่วย ถามเกี่ยวกับ "ไม่สามารถยอมรับสถานะ" — นั่นคือ อเมริกาดำรงอยู่หรือสูญเสียการทำงานสำคัญที่ผู้ป่วยกำหนดต้องการหลีกเลี่ยง (เช่น รัฐ ในที่ระบายอากาศเครื่องจักรกลจะต้องไม่มีกำหนด หรือ ในที่ ผู้ป่วยจะไม่สามารถสื่อสารกับสมาชิกในครอบครัวมา) หลังจากที่ผู้ป่วยได้รับทราบสถานการณ์และคาดคะเน อภิปราย และชี้แจงให้ผู้ป่วยค่า เป้าหมาย และการตั้งค่าการดูแล มีความรู้นี้ใช้ร่วมกันเกี่ยวกับเป้าหมายการดูแล แนะนำแผนการดูแลจุดสิ้นสุดของชีวิต Clinician ที่ไม่ควรก็ถาม "คุณ ต้องสิ่งใด" หรือควร clinician ที่มีการใช้บำบัดอันตราย หรือ nonbeneficial (เช่น ผายที่เกือบแน่นอนจะไม่สำเร็จ และจะให้บริการ patie