I had no house. In London I rented

I had no house. In London I rented a service flat in Dolphin Square. It consumed my money in steady installments on a weekly basis. The bill arrived in a woman’s handwriting : rounded and flowing easily with the lower line of the writing creating a regular, almost scalloped pattern. The handwriting spoke of a woman at absolute peace, without anxiety. I envied her calmness and absence of ambition. And when I went down to the office to settle the bill, I tried to figure out which clerk it was - among all of those slaves of routine - who was so blessed. The author of the figures of the fierce, debilitating demand had stirred my curiosity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมมีบ้านไม่มี ในลอนดอนผมเช่าบริการแบนในดอลฟิสแควร์ ก็ใช้เงินของฉันในงวดมั่นคงเป็นประจำทุกสัปดาห์ การเรียกเก็บเงินเข้ามาในการเขียนด้วยลายมือของผู้หญิง: กลมและไหลได้อย่างง่ายดายด้วยสายการลดลงของการเขียนการสร้างปกติรูปแบบสแกลลอปเกือบ เขียนด้วยลายมือพูดของผู้หญิงที่ความสงบสุขแน่นอนโดยไม่ต้องวิตกกังวล ฉันอิจฉาความสงบและการขาดความใฝ่ฝันของเธอ และเมื่อผมเดินลงไปที่สำนักงานเพื่อชำระบิลผมพยายามที่จะคิดออกซึ่งมันเป็นเสมียน - ในหมู่ทั้งหมดของผู้ทาสของกิจวัตรประจำวัน - ผู้ที่เป็นความสุขดังนั้น ผู้เขียนร่างของรุนแรงบั่นทอนความต้องการได้ขยับอยากรู้อยากเห็นของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่มีบ้าน ในลอนดอนผมเช่าบริการแบนใน Dolphin Square มันผลาญเงินในงวดต่อสัปดาห์ บิลมาถึงลายมือของผู้หญิง : กลมและไหลได้อย่างง่ายดายด้วยบรรทัดล่างของการเขียนการสร้างปกติเกือบแกลลอป รูปแบบ ลายมือที่พูดถึงผู้หญิงที่สงบ ปราศจากความกังวลฉันอิจฉาความสงบของเธอ และไม่มีความทะเยอทะยาน และเมื่อฉันไปที่สำนักงานจัดการบิล ฉันพยายามที่จะคิดออกซึ่งเสมียนมัน - ในหมู่ทั้งหมดของผู้ที่เป็นทาสของรูทีน - พร ผู้เขียนของตัวเลขของความต้องการ debilitating รุนแรงมีกวน
ความอยากรู้ของผม