On the large empty road which was s

On the large empty road which was surrounded by uncultivated fields, two silhouettes could be seen riding horses. There was one handsome young man and an extremely beautiful young girl. They were galloping at full speed surrounded by a cloud of dust.



These two people were obviously Lin Feng and Meng Qing who were now riding a single horse towards the imperial city.



Lin Feng was proud that he could ride so quickly. His horse was galloping so fast that Lin Feng’s long hair was floating along with his robes which created a sound like that of a flag blowing in the wind.



The bad thing though was that Lin Feng was about to fall because of the strong wind. Lin Feng was about to fall because he was standing on the horse behind Meng Qing. However, what comforted him is that he was behind Meng Qing and could put his hands on her shoulders to stabilise himself.



“If I hadn’t broken through to the Ling Qi layer and I was still as weak as before then I would have fallen down from the horseback a long time ago.”



Even though Meng Qing had never seen anything else apart from the Black Wind Mountain and she didn’t understand much of the outside world, she still didn’t let other people notice the change in her emotions. She was extremely smart and also had amazing perception abilities.



At that moment, Meng Qing turned her head around and looked at Lin Feng. She noticed that he was having a hard time and slightly smiled at him.



Even though it was only a slight smile, it seemed like there was nothing else in the world except that beautiful smile. All other things in the world instantly seemed uninteresting and dull. That smile illuminated everything around it and made the world seem bright.



“It’s too much. What a cruel world.” thought Lin Feng. He couldn’t believe how beautiful Meng Qing was. When he was looking at her, he forgot everything for a brief moment. He slightly smiled back at her as he thought about his pitiful state.



“Do you want to sit down?” asked Meng Qing looking indifferent again as if nothing could affect her.



“Yes, I do.” said Lin Feng straightforwardly while nodding. Lin Feng was an honest and straightforward young man.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนาดใหญ่ว่างเปล่าถนนซึ่งถูกล้อมรอบ โดยเขตข้อมูล uncultivated สองเงาอาจจะเห็นขี่ม้า หนึ่งชายหนุ่มหล่อและสาวสวยงามมากมาก พวกเขาถูกควบที่ความเร็วสูงที่ล้อมรอบ ด้วยฝุ่นควัน เหล่านี้สองคนเห็นได้ชัดว่าหลินเฟิงและชิงเมงที่ตอนนี้ก็ขี่ม้าตัวเดียวไปทางการเมือง หลินเฟิงเป็นความภูมิใจที่เขาสามารถนั่งอย่างรวดเร็ว ม้าของเขาถูกควบเพื่อให้รวดเร็วที่หลินเฟิงผมยาวลอยพร้อมเสื้อคลุมของเขาซึ่งสร้างเสียง เช่นนั้นของธงเป่าลม สิ่งที่ไม่ดีว่าถูกว่า หลินเฟิงเป็นจะ ลดลงเนื่องจากแรงลม หลินเฟิงก็จะ ลดลงเนื่องจากเขายืนบนม้าหลังเมงชิง อย่างไรก็ตาม อะไรสบายเขาคือ เขาอยู่ด้านหลังชิงเมง และอาจใส่มือของเขาบนไหล่ของเธอทำตัวเองให้ "ถ้าฉันไม่หลุดผ่านชั้นหลิงฉี และผมยังคงเป็นที่อ่อนแอเป็นก่อน แล้วผมจะมีของหล่นลงจากม้านานมาแล้ว" แม้ว่าเมงชิงไม่เคยเห็นอะไรอย่างอื่นนอกเหนือจากภูเขาลมดำ และเธอไม่เข้าใจโลกภายนอกมาก เธอยังไม่ได้ให้คนอื่นสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของเธอ เธอสมาร์ทมาก และยัง มีความสามารถรับรู้ตื่นตาตื่นใจ ในขณะ เมงชิงเธอหันศีรษะรอบ ๆ และมองที่เฟิงหลิน เธอสังเกตเห็นว่า เขามีเวลายาก และยิ้มเล็กน้อยที่เขา แม้จะเป็นเพียงรอยยิ้มเล็กน้อย มันดูเหมือนเหมือนมีอะไรในโลกยกเว้นรอยยิ้มที่สวยงาม ทุกสิ่งในโลกทันทีดูเหมือนไม่น่าทึ่ง และน่าเบื่อ รอยยิ้มที่สว่างทุกอย่างรอบตัวมัน และทำให้โลกดูสดใส "มันเป็นมากเกินไป สิ่งโหดร้ายโลก."คิดหลินเฟิง เขาไม่เชื่อว่าชิงเมง เมื่อเขากำลังมอง เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ เขาเล็กน้อยยิ้มที่เธอ ตามที่เขาคิดเกี่ยวกับสถานะของเขาน่าสงสาร "คุณต้องนั่งลง" ถามเมงชิงมองไม่แยแสอีกว่าอะไรที่มีผลต่อเธอ "ใช่ ฉันทำ" กล่าวว่า เฟิงหลินดี ๆ ขณะ nodding หลินเฟิงเป็นชายหนุ่มที่มีความซื่อสัตย์ และตรงไปตรงมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บนถนนที่ว่างเปล่าขนาดใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยทุ่งรกร้างสองเงาอาจจะเห็นการขี่ม้า มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่หล่อและสาวสาวสวยมากเป็น พวกเขาถูกควบที่ความเร็วเต็มล้อมรอบไปด้วยเมฆฝุ่น. ทั้งสองคนเห็นได้ชัดว่าหลินฮเม้งและชิงที่ถูกตอนนี้ขี่ม้าเดียวที่มีต่อเมืองอิมพีเรียล. หลินฮเป็นความภาคภูมิใจว่าเขาสามารถขี่ได้อย่างรวดเร็ว ม้าของเขาถูกควบอย่างรวดเร็วว่าผมยาวหลินฮลอยพร้อมกับเสื้อคลุมของเขาซึ่งสร้างเสียงเหมือนธงเป่าในลม. สิ่งที่ไม่ดี แต่ก็คือว่าหลินฮกำลังจะตกเพราะลมแรง หลินฮกำลังจะตกเพราะเขากำลังยืนอยู่บนหลังม้าที่อยู่เบื้องหลังเม้งชิง แต่สิ่งที่ปลอบโยนเขาก็คือว่าเขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเม้งชิงและสามารถวางพระหัตถ์บนไหล่ของเธอเพื่อรักษาเสถียรภาพของตัวเอง. "ถ้าผมไม่ได้หักผ่านไปยังชั้นหลิงฉีและผมก็ยังคงเป็นอ่อนแอเป็นก่อนหน้านั้นฉันจะได้ลดลง ลดลงจากหลังม้าเป็นเวลานานแล้ว. " แม้ว่าเม้งชิงไม่เคยเห็นอะไรอย่างอื่นนอกเหนือจากภูเขาลมสีดำและเธอไม่เข้าใจมากของโลกภายนอกที่เธอยังคงไม่ปล่อยให้คนอื่นสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในของเธอ อารมณ์. เธอเป็นสมาร์ทมากและยังมีความสามารถในการรับรู้ที่น่าตื่นตาตื่นใจ. ในขณะที่เม้งชิงหันหัวของเธอไปรอบ ๆ และมองไปที่ฮหลิน เธอสังเกตเห็นว่าเขามีช่วงเวลาที่ยากเล็กน้อยและยิ้มให้เขา. แม้ว่ามันจะเป็นเพียงรอยยิ้มเล็กน้อยก็ลำบากเหมือนมีอะไรอย่างอื่นในโลกยกเว้นว่ารอยยิ้มที่สวยงาม สิ่งอื่น ๆ ทั้งหมดในโลกได้ทันทีดูเหมือนไม่น่าทึ่งและน่าเบื่อ รอยยิ้มที่สว่างทุกอย่างรอบตัวมันและทำให้โลกดูเหมือนจะสดใส. "มันมากเกินไป อะไรในโลกที่โหดร้าย. "คิดว่าหลินฮ เขาไม่สามารถเชื่อว่าวิธีการที่สวยงามเม้งชิงเป็น เมื่อเขาถูกมองที่เธอเขาลืมทุกอย่างให้เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ เขายิ้มเล็กน้อยกลับมาที่เธอในฐานะที่เขาคิดเกี่ยวกับรัฐที่น่าสงสารของเขา. "คุณต้องการที่จะนั่งลง?" ถามเม้งชิงมองไม่แยแสอีกครั้งราวกับว่าไม่มีอะไรจะส่งผลกระทบต่อเธอ. "ใช่ฉันทำ." หลินฮกล่าวว่าตรงไปตรงมาในขณะที่พยักหน้า หลินฮเป็นชายหนุ่มที่มีความซื่อสัตย์และตรงไปตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนถนนที่ว่างเปล่าขนาดใหญ่ซึ่งล้อมรอบด้วยที่ไม่ได้รับการอบรมด้าน สองภาพอาจจะเห็นขี่ม้า มีชายหนุ่มคนหนึ่งหล่อ สาวแสนสวย พวกเขาออกวิ่งไปที่ความเร็วเต็มล้อมรอบไปด้วยเมฆของฝุ่นทั้งสองคนถูกแน่นอน หลินฟงและเม่งชิงที่ตอนนี้ขี่ม้าเดียวในเมืองหลวงหลินฟงก็ภูมิใจที่เขาขับเร็วมาก ม้าของเขาควบเร็วมาก ของหลินฟง ผมยาวปลิวไปพร้อมกับเสื้อคลุมของเขาที่สร้างเสียงเหมือนธงเป่าในลมเลยนะนั่น หลินฟงกำลังจะตกเพราะลมแรง หลินฟงกำลังจะตก เพราะเขายืนบนหลังม้าเม็ง ชิง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ปลอบใจเขาอยู่เบื้องหลังเม้งชิงและสามารถวางมือบนไหล่ของเธอเพื่อรักษาเสถียรภาพของตัวเอง" ถ้าผมไม่เสียจนหลิงฉีชั้นและฉันยังคงอ่อนแอเหมือนเดิม แล้วผมก็ล้มลงจากหลังม้าไปนานแล้ว "แม้ว่าเม้งชิงไม่เคยเห็นอะไรอื่นนอกจากลมภูเขาสีดำ เธอไม่ได้เข้าใจมากของโลกภายนอก เธอยังไม่ให้คนอื่นสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของเธอ เธอเป็นสมาร์ทมากและยังมีความสามารถในการรับรู้ที่น่าตื่นตาตื่นใจตอนนั้น เมิงชิงหันหน้ากลับมามองหลินฟง เธอสังเกตเห็นว่าเขามีเวลาที่ลำบากเล็กน้อยและยิ้มให้เขาถึงแม้ว่ามันเป็นเพียงยิ้มเล็กน้อย เหมือนกับว่าไม่มีอะไรในโลก นอกจากรอยยิ้มที่สวยงามนั่น สิ่งอื่น ๆทั้งหมดในโลกทันทีดูเหมือนไม่น่าสนใจและน่าเบื่อ รอยยิ้มที่สว่าง ทุกอย่างรอบๆตัวมัน ทำให้โลกดูสดใส" มันมากเกินไป โลกมันโหดร้าย " คิดว่าหลินฟง เขาไม่อยากจะเชื่อว่าสวยเม้งชิงเป็นไง เมื่อเขาได้มองเธอ เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปชั่วขณะสั้น ๆ เขายิ้มกลับเล็กน้อยที่เธอ เพราะเขาคิดว่าเรื่องที่น่าสงสารของเขา" นายอยากนั่งไหม " ขอให้เมิงชิงดูชินชาอีกครั้ง ถ้าไม่มีอะไรอาจส่งผลกระทบต่อเธอ" ครับ " พูดอย่างตรงไปตรงมา ขณะที่หลินฟงพยักหน้า . . หลินฟงที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา หนุ่มน้อย