Even though the study of communicat

Even though the study of communication competence can be traced back in
the ancient times as far as the birth of rhetoric, communication scholars have
seriously studied communication competence as a construct for more than two
decades and the term first appeared in a communication journal in 1974 (Rubin,
1990). Since then, there have been debates and different perspectives on
investigating communication competence. I found that communication scholars
295
Intercultural Communication Studies XII-4 2003 Asian Approaches to Human Communication
take four different perspectives to studying communication competence. The four approaches that appear in the literature consist of goal-oriented perspective, cognitive versus performance perspective, social and interpersonal perspective, and resources or skills based perspective. The goal-oriented, cognitive versus performance, and resources based perspectives have been conceptualized by Jablin and Sias (2001) while I found the social and interpersonal perspective emerging from my review of literature.
Communication competence from the goal-oriented approach focuses on the effectiveness or situations in which competent communicators interact to achieve the desired goals. Parks’ (1994) definition of communication competence represents this approach, as he states:
Communicative competence represents the degree to which individuals satisfy and perceive that they have satisfied their goals within the limits of a given social situation without jeopardizing their ability or opportunity to pursue their other subjectively more important goals (p. 595).
This definition places an emphasis on the goal achievement of a competent communicator which can be observed and/or perceived by the communicator. Communication competence from this perspective suggests that persuasion or control is the key element in communication effectiveness. Along with this perspective is the definition of communication competence offered by Phillips (1983) who states that “competence would refer to understanding of situations, skill in demonstration of necessary techniques, effectiveness to goal accomplish-ments all by a particular person in a given case” (p. 31). Even though both definitions focus on the goal achievement, Phillips’ definition of competence differs from Parks’ as it suggests that effective or competent behaviors must be demonstrated and observable while Parks focuses on the perception of communicators whether or not they achieve their goals. In addition, Phillips’ definition of competence also implies that we should look at competence in a given situation and competence should not be viewed as a static trait of communicators across various cases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการศึกษาความสามารถในการสื่อสารที่สามารถตรวจสอบย้อนกลับไปใน
สมัยโบราณเท่าที่เกิดของสำนวนนักวิชาการการสื่อสารได้
มีการศึกษาอย่างจริงจังสามารถในการสื่อสารที่สร้างมานานกว่าสอง
ทศวรรษที่ผ่านมาและระยะเวลาการปรากฏตัวครั้งแรกในวารสารการสื่อสารในปี 1974 ( รูบิน,
1990) ตั้งแต่นั้นมาก็มีการอภิปรายและมุมมองที่แตกต่างกันใน
การตรวจสอบความสามารถในการสื่อสาร ฉันพบว่านักวิชาการการสื่อสาร
295
การศึกษาการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมสิบ-4 2003 แนวทางเอเชียการสื่อสารของมนุษย์
ใช้เวลาสี่มุมมองที่แตกต่างกันเพื่อศึกษาความสามารถในการสื่อสาร สี่วิธีการที่ปรากฏในวรรณคดีประกอบด้วยมุมมองที่เป้าหมายมุ่งเน้นองค์ความรู้เมื่อเทียบกับมุมมองของผลการดำเนินงานมุมมองทางสังคมและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและทรัพยากรหรือทักษะตามมุมมอง มุมมองที่เป้าหมายมุ่งเน้นองค์ความรู้เมื่อเทียบกับผลการดำเนินงานและทรัพยากรตามที่ได้รับแนวความคิดโดย Jablin และ Sias (2001) ในขณะที่ผมพบว่ามุมมองของสังคมและบุคคลที่เกิดขึ้นจากความคิดเห็นของฉันของวรรณกรรม
ความสามารถการสื่อสารจากวิธีการที่มุ่งเน้นเป้าหมายมุ่งเน้นไปที่ประสิทธิภาพ หรือสถานการณ์ที่สามารถสื่อสารโต้ตอบเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการ สวนสาธารณะ (1994) ความหมายของความสามารถในการสื่อสารเป็นวิธีการนี้ในขณะที่เขาฯ :
ความสามารถในการสื่อสารแสดงให้เห็นถึงระดับที่ประชาชนพึงพอใจและรับรู้ว่าพวกเขามีความพึงพอใจเป้าหมายของพวกเขาในขอบเขตของสถานการณ์ทางสังคมที่กำหนดโดยไม่เป็นอันตรายหรือความสามารถมีโอกาสที่จะไล่ตามพวกเขา เป้าหมายจิตใจสำคัญอื่น ๆ ของพวกเขา (พี. 595)
คำนิยามนี้ให้ความสำคัญในความสำเร็จของเป้าหมายของการสื่อสารที่มีความสามารถซึ่งสามารถสังเกตได้และ / หรือการรับรู้ของสื่อสาร สามารถในการสื่อสารจากมุมมองนี้แสดงให้เห็นว่าการชักชวนหรือการควบคุมเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ พร้อมกับมุมมองนี้เป็นความหมายของความสามารถในการสื่อสารที่นำเสนอโดยฟิลลิป (1983) ที่กล่าวว่า "ความสามารถจะอ้างถึงความเข้าใจในสถานการณ์ความสามารถในการสาธิตของเทคนิคที่จำเป็นประสิทธิผลในการบรรลุเป้าหมาย-ments ตอบโดยบุคคลใดบุคคลหนึ่งในกรณีที่ได้รับ "(พี. 31) แม้ว่าคำนิยามทั้งสองมุ่งเน้นไปที่ความสำเร็จเป้าหมายของฟิลลิป 'ความหมายของความสามารถแตกต่างจากสวนสาธารณะในขณะที่มันแสดงให้เห็นว่าพฤติกรรมที่มีประสิทธิภาพหรือพนักงานเจ้าหน้าที่จะต้องแสดงให้เห็นและสังเกตเห็นได้ในขณะที่สวนสาธารณะมุ่งเน้นไปที่การรับรู้ของการสื่อสารหรือไม่พวกเขาบรรลุเป้าหมายของพวกเขา นอกจากนี้ความหมายของฟิลลิป 'ของความสามารถยังแสดงให้เห็นว่าเราควรจะมองไปที่ความสามารถในสถานการณ์ที่กำหนดและความสามารถไม่ควรจะถูกมองว่าเป็นลักษณะคงที่ของการสื่อสารในหลาย ๆ กรณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสามารถในการสื่อสาร หมายถึง การที่บุคคลรับรู้ว่าพวกเขามีความพึงพอใจและตอบสนองเป้าหมายของพวกเขาภายในขอบเขตของสถานการณ์ทางสังคม โดยไม่เป็นอันตรายต่อความสามารถหรือได้รับโอกาสของพวกเขาที่จะไล่ตามเป้าหมายของพวกเขาอื่น ๆอย่างสำคัญ ( P .
595 )ตรวจสอบความสามารถในการสื่อสาร ผมพบว่านักวิชาการ

การสื่อสารการสื่อสารเป็น xii-4 2003 เอเชียศึกษาแนวทาง
การสื่อสารของมนุษย์ใช้เวลาสี่มุมมองที่แตกต่างกัน เพื่อศึกษาความสามารถในการสื่อสาร สี่วิธีที่ปรากฏในวรรณกรรมประกอบด้วยเป้าหมายที่มุ่งเน้นมุมมองความคิด และมุมมองของประสิทธิภาพแม้ว่าการศึกษาความสามารถทางการสื่อสารสามารถสืบย้อนกลับใน
สมัยโบราณเท่าที่กำเนิดวาทศิลป์ นักวิชาการศึกษาความสามารถในการสื่อสารการสื่อสาร
อย่างจริงจังเป็นสร้างมากกว่า 2
ทศวรรษและระยะแรกที่ปรากฏในวารสารการสื่อสารในปี 1974 ( Rubin
1990 ) จากนั้น มีการอภิปราย และมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับ
สังคมและระหว่างมุมมองและมุมมองของทรัพยากรหรือทักษะพื้นฐาน เป้าหมายที่มุ่งเน้นการคิดและการปฏิบัติงาน และทรัพยากรตามแนวคิดและมุมมองได้โดย jablin จอส ( 2001 ) ในขณะที่ผมพบว่าสังคมและระหว่างมุมมองที่เกิดขึ้นจากการทบทวนวรรณกรรมของฉัน
ความสามารถในการสื่อสารจากเป้าหมายที่มุ่งเน้นวิธีการที่มุ่งเน้นประสิทธิผลหรือสถานการณ์ที่สามารถสื่อสารโต้ตอบเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการ . สวนสาธารณะ ( 1994 ) นิยามของความสามารถในการสื่อสาร หมายถึง วิธีการนี้ ในขณะที่เขาอเมริกา :
ความสามารถในการสื่อสาร หมายถึง การที่บุคคลรับรู้ว่าพวกเขามีความพึงพอใจและตอบสนองเป้าหมายของพวกเขาภายในขอบเขตของสถานการณ์ทางสังคม โดยไม่เป็นอันตรายต่อความสามารถหรือได้รับโอกาสของพวกเขาที่จะไล่ตามเป้าหมายของพวกเขาอื่น ๆอย่างสำคัญ ( P .
595 )พร้อมกับมุมมองนี้ คือนิยามของความสามารถในการสื่อสารที่นำเสนอโดยฟิลลิปส์ ( 1983 ) ที่ระบุว่า " ความสามารถจะดูเข้าใจสถานการณ์ ทักษะในการสาธิตเทคนิคที่จำเป็น ประสิทธิผล เพื่อเป้าหมายบรรลุ ments ทั้งหมด โดยเฉพาะบุคคลในการระบุกรณี " ( 31 หน้า ) ถึงแม้ว่าคำจำกัดความทั้งมุ่งเน้นเป้าหมายผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคำนิยามนี้จึงได้เน้นเป้าหมายทางการสื่อสารที่มีความสามารถซึ่งสามารถตรวจสอบและ / หรือการรับรู้ของสายตาของ ความสามารถในการสื่อสารจากมุมมองนี้ ชี้ให้เห็นว่า การชักชวนหรือการควบคุมเป็นองค์ประกอบสำคัญในการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ .ฟิลลิป ' นิยามความสามารถที่แตกต่างจากสวนสาธารณะ มันแสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ต้องแสดงพฤติกรรมที่สังเกตได้ ในขณะที่สนามเด็กเล่นและเน้นการรับรู้สื่อสารหรือไม่พวกเขาบรรลุเป้าหมายของพวกเขา นอกจากนี้ฟิลลิป ' ความหมายของความสามารถยังแสดงให้เห็นว่าเราน่าจะดูที่ความสามารถในสถานการณ์ที่กำหนดให้และความสามารถไม่ควรถูกมองว่าเป็นลักษณะของการสื่อสารแบบข้ามกรณีต่าง ๆ