On October 1, 2015, Posted by a gir

On October 1, 2015, Posted by a giraffe,In True Star, By novels,truestar,wanmiezhishang ,With 19 Comments

“Tang Feng, why don’t you go first? I remember you were a good singer and also exceptional at playing the piano back in the group.” Wearing a faint smile that gave off a favourable impression, Ge Chen pushed Tang Feng into the spotlight. To others it seemed as if Ge Chen was merely being modest about his own talents, but Tang Feng knew that that wasn’t the case.

Tang Feng was already immune to these kinds of small taunts and jabs. Looking at it now, these kind of taunts was rather childish and ridiculous.

Ge Chen did think that “Tang Feng” had a pretty good voice. He was telling the truth about that, but it would be farfetched to say Tang Feng was exceptional at the piano.

Tang Feng, on the other hand, had already read over most of the information on his body’s former owner. He knew that the past Tang Feng could play the piano, but his skills were only mediocre and not exceptional at all. What the past Tang Feng liked was noisy rock ‘n roll and electric guitars. He definitely wasn’t the type to sit quietly and play the piano.

“Sure.” Tang Feng cheerfully accepted the suggestion. It was very easy for young people to get trapped in their own small worlds without a way to break out. But the actual world was huge and there weren’t any insurmountable obstacles. The only thing holding one from crossing over those obstacles was oneself.

Tang Feng liked playing the piano, especially around eight or nine in the morning and three or four in the afternoon. The faint sunlight that shot through the curtains during those hours would coat the warmly coloured room with a layer of hazy beauty. Barefoot, he would sit in front of the piano and play whatever he desired. The cool breeze would brush against the edges of his ears, blowing loose a few strands of hair. The smell of earth, flowers, and grass from the garden would mix together and drift indoors, leaving behind a faint trail of their collective scent as they passed through the room. The whole room would be overflowing with the fragrance of sunlight.

Warm, enriching, pleasing, and beautiful, the room would be brimming with hope and vitality.

Tang Feng walked over and sat in front of the piano, his fingers lightly brushing over the alternating black and white keys. He closed his eyes and felt as if he had returned to the past. With the sounds of the notes, he started humming along in a slightly husky voice. His distinct voice had a hint of something special; it made people joyful just upon listening to it.

It was Tang Feng’s first solo vocal and piano performance after his rebirth. Even though he liked music in his past life as well, his voice back then was incomparable to his new one. As this was the case, wouldn’t it be true to say that he had been extremely lucky this time around?

Tang Feng’s mood improved as he sang and played. At the parts he especially liked, he even showed off by switching between his real voice and his falsetto and changing his pitch. The unconstrained feeling in his freestyling infected the people around him as each lively note jumped out of the piano.

Sting smiled as he moved his head along with Tang Feng’s beat. At the duet parts of the song, he even happily joined in and sang together with Tang Feng.

Some people could appear like a figure in a painting just by standing there. Some people could tell a story with just an expression in their eyes. And some people could infect a crowd with their energy just by singing a song.

The TV sets in a display case in an electronics shop by the street was showing this exact scene from the training class. Occasionally, a few people would stop to watch what was happening on the screens.

Coincidentally meeting a red light, a black car that had been rushing towards the airport slowly came to a stop. The pleasant music from the electronics shop drifted into the car through the open crack in the window. Albert was reading The Hunchback of Notre-Dame with his head lowered, but his eyes flashed when he heard the voice that was singing. He quickly turned his head to look at the TV screens that were largely hidden by a crowd of people.

Albert pushed open the car door and walked towards the display window. The TV screens were displaying a scene of a man singing while playing the piano. A few girls who had just gotten off from school stood beside him on the sidewalk and gossiped idly.

“Eh? Isn’t that person Tang Feng? He has such a lovely voice and is really quite good at singing. I wonder if he’s going to release an album soon.”

“Do you think Charles will continue to choose Tang Feng in the next episode? I think there’s a good chance that he would. Tang Feng is both handsome and talented after all.”

At that moment, Tang Feng finished his song onscreen. The girls weren’t interested in standing on the sidewalk any longer and left while chatting. The TV screens quickly switched to a shot of Ge Che

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บน 1 ตุลาคม 2015 โพสต์ โดยยีราฟ ดาวจริง นิยาย truestar, wanmiezhishang มีความคิดเห็น 19"ถังฮ ทำไมไม่ไปก่อนใคร ฉันจำคุณได้ร้องดี และยังดีในการเล่นเปียโนกลับเข้ากลุ่ม" ใส่รอยยิ้มจาง ๆ ที่ให้ปิดความรู้สึกที่ดี Ge Chen ผลักถังเฟิงเป็นน่าสนใจ คนอื่น ๆ ก็ดูเหมือนว่า Ge Chen แต่ถูกเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความสามารถของเขาเอง แต่เฟิงทังรู้ว่า ที่ไม่ได้กรณีถังฮได้แล้วกับ taunts เล็กและศัตรูต่าง ๆ เหล่านี้ มองที่มัน taunts ชนิดเหล่านี้เป็นการพูดแบบเด็ก และไร้สาระGe Chen ไม่ได้คิดว่า "ถังฮ" มีเสียงดี เขาบอกความจริงเกี่ยวกับการที่ แต่มันจะเป็นใจว่าฮถังเป็นพิเศษที่เปียโนถังฮ คง ได้แล้วอ่านผ่านข้อมูลบนร่างกายของเขาอดีตเจ้า เขารู้ว่า เฟิงทังอดีตสามารถเล่นเปียโน แต่ทักษะของเขาได้เพียงปานกลาง และไม่ดีทั้งหมด สิ่งที่เฟิงทังอดีตใจถูกเสียงร็อค แอนด์โร และกีตาร์ไฟฟ้า เขาแน่นอนไม่ได้ชนิดนั่งเงียบ ๆ และเล่นเปียโน"แน่" ฮถังซึ่งได้รับคำแนะนำ มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับคนหนุ่มสาวจะได้รับการติดอยู่ในโลกเล็ก ๆ ของตนเองไม่มีทางออก แต่โลกจริงก็ใหญ่ และไม่มีอุปสรรคใด ๆ ผ่านไม่ได้ สิ่งเดียวที่ถือไขว้จากอุปสรรคเหล่านั้นคือตัวเองTang Feng liked playing the piano, especially around eight or nine in the morning and three or four in the afternoon. The faint sunlight that shot through the curtains during those hours would coat the warmly coloured room with a layer of hazy beauty. Barefoot, he would sit in front of the piano and play whatever he desired. The cool breeze would brush against the edges of his ears, blowing loose a few strands of hair. The smell of earth, flowers, and grass from the garden would mix together and drift indoors, leaving behind a faint trail of their collective scent as they passed through the room. The whole room would be overflowing with the fragrance of sunlight.Warm, enriching, pleasing, and beautiful, the room would be brimming with hope and vitality.Tang Feng walked over and sat in front of the piano, his fingers lightly brushing over the alternating black and white keys. He closed his eyes and felt as if he had returned to the past. With the sounds of the notes, he started humming along in a slightly husky voice. His distinct voice had a hint of something special; it made people joyful just upon listening to it.It was Tang Feng’s first solo vocal and piano performance after his rebirth. Even though he liked music in his past life as well, his voice back then was incomparable to his new one. As this was the case, wouldn’t it be true to say that he had been extremely lucky this time around?Tang Feng’s mood improved as he sang and played. At the parts he especially liked, he even showed off by switching between his real voice and his falsetto and changing his pitch. The unconstrained feeling in his freestyling infected the people around him as each lively note jumped out of the piano.Sting smiled as he moved his head along with Tang Feng’s beat. At the duet parts of the song, he even happily joined in and sang together with Tang Feng.Some people could appear like a figure in a painting just by standing there. Some people could tell a story with just an expression in their eyes. And some people could infect a crowd with their energy just by singing a song.The TV sets in a display case in an electronics shop by the street was showing this exact scene from the training class. Occasionally, a few people would stop to watch what was happening on the screens.Coincidentally meeting a red light, a black car that had been rushing towards the airport slowly came to a stop. The pleasant music from the electronics shop drifted into the car through the open crack in the window. Albert was reading The Hunchback of Notre-Dame with his head lowered, but his eyes flashed when he heard the voice that was singing. He quickly turned his head to look at the TV screens that were largely hidden by a crowd of people.Albert pushed open the car door and walked towards the display window. The TV screens were displaying a scene of a man singing while playing the piano. A few girls who had just gotten off from school stood beside him on the sidewalk and gossiped idly.“Eh? Isn’t that person Tang Feng? He has such a lovely voice and is really quite good at singing. I wonder if he’s going to release an album soon.”“Do you think Charles will continue to choose Tang Feng in the next episode? I think there’s a good chance that he would. Tang Feng is both handsome and talented after all.”At that moment, Tang Feng finished his song onscreen. The girls weren’t interested in standing on the sidewalk any longer and left while chatting. The TV screens quickly switched to a shot of Ge Che

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่ 1 ตุลาคม 2015 เขียนโดยยีราฟในทรูสตาร์โดยนวนิยาย Truestar, wanmiezhishang 19 กับความคิดเห็น"Tang ฮคุณไม่ไปทำไมครั้งแรก? ผมจำได้ว่าคุณเป็นนักร้องที่ดีและยังโดดเด่นในการเล่นเปียโนกลับมาอยู่ในกลุ่ม. "สวมใส่รอยยิ้มจาง ๆ ที่ให้ปิดการแสดงผลที่ดีจีอีเฉินฮผลักถังเป็นเด่น กับคนอื่น ๆ มันดูราวกับว่าจีอีเฉินเป็นเพียงเป็นเจียมเนื้อเจียมตัวเกี่ยวกับความสามารถของเขาเอง แต่ Tang ฮรู้ว่านั่นไม่ใช่กรณี. Tang ฮอยู่แล้วภูมิคุ้มกันชนิดเหล่านี้ของเหน็บแนมขนาดเล็กและศัตรู มองไปที่มันตอนนี้ชนิดของการสบประมาทเหล่านี้ค่อนข้างไร้สาระและหน่อมแน้ม. จีอีเฉินไม่คิดว่า "Tang ฮ" ได้เสียงที่ดีงาม เขาได้รับการบอกความจริงเกี่ยวกับที่ แต่มันจะ farfetched ที่จะพูด Tang ฮเป็นพิเศษที่เปียโน. Tang ฮบนมืออื่น ๆ ที่ได้อ่านไปแล้วกว่ามากที่สุดของข้อมูลในร่างกายของเขาอดีตเจ้าของ เขารู้ว่าที่ผ่านมาฮถังสามารถเล่นเปียโน แต่ทักษะของเขาเป็นเพียงปานกลางและไม่ได้โดดเด่นในทุก อะไรที่ผ่านมา Tang ฮชอบเป็นร็อคที่มีเสียงดัง 'N Roll และกีตาร์ไฟฟ้า แน่นอนเขาไม่ได้เป็นคนประเภทที่จะนั่งเงียบ ๆ และเล่นเปียโน. "แน่นอน." Tang ฮเริงร่ารับการยอมรับข้อเสนอแนะ มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับคนหนุ่มสาวที่จะได้รับการติดอยู่ในโลกเล็ก ๆ ของตัวเองโดยไม่ต้องมีวิธีการที่จะทำลายออก แต่โลกที่เกิดขึ้นจริงเป็นอย่างมากและมีไม่ผ่านไม่ได้อุปสรรคใด ๆ สิ่งเดียวที่ถือครองจากการข้ามผ่านอุปสรรคนั้นคือตัวเอง. Tang ฮชอบเล่นเปียโนโดยเฉพาะรอบแปดหรือเก้าในตอนเช้าและสามหรือสี่ในช่วงบ่าย แสงแดดลมที่ยิงผ่านผ้าม่านในช่วงเวลาเหล่านั้นจะเสื้อสีห้องพักอย่างอบอุ่นด้วยชั้นของความงามหมอก Barefoot เขาจะนั่งอยู่หน้าเปียโนและเล่นสิ่งที่เขาต้องการ ลมเย็นจะแปรงกับขอบของหูของเขาเป่าหลวมเส้นไม่กี่ของเส้นผม กลิ่นของแผ่นดินดอกไม้และหญ้าจากสวนจะผสมกันและลอยในบ้านหลังออกจากเส้นทางลมของกลิ่นโดยรวมของพวกเขาเป็นพวกเขาเดินผ่านห้องพัก ทั้งห้องจะล้นไปด้วยกลิ่นหอมของแสงแดด. อุ่น, สมบูรณ์, ที่ชื่นชอบและสวยงามห้องพักจะเต็มไปด้วยความหวังและความมีชีวิตชีวา. Tang ฮเดินและนั่งอยู่หน้าเปียโนนิ้วมือของเขาเบา ๆ แปรงมากกว่าสลับ ปุ่มสีดำและสีขาว เขาปิดตาของเขาและรู้สึกราวกับว่าเขาได้กลับไปในอดีต ด้วยเสียงของตัวโน้ตที่เขาเริ่มฮัมเพลงตามด้วยเสียงแหบแห้งเล็กน้อย เสียงที่แตกต่างกันของเขามีคำใบ้ของบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษ; มันทำให้คนมีความสุขเพียงแค่เมื่อฟังมัน. มันเป็นถังฮเดี่ยวครั้งแรกแกนนำเปียโนและประสิทธิภาพการทำงานหลังจากการเกิดใหม่ของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะชอบดนตรีในชีวิตที่ผ่านมาของเขาเช่นกันเสียงของเขากลับมาแล้วก็หาที่เปรียบมิได้ให้เป็นหนึ่งใหม่ของเขา เช่นนี้เป็นกรณีที่มันจะไม่จริงที่จะกล่าวว่าเขาได้รับโชคดีมากในเวลานี้? อารมณ์ Tang ฮปรับตัวดีขึ้นในขณะที่เขาร้องเพลงและเล่น ในส่วนที่เขาชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขาจะได้แสดงให้เห็นโดยการสลับเสียงจริงของเขาและเสียงสูงของเขาและเปลี่ยนสนามของเขา ความรู้สึกที่ไม่มีข้อ จำกัด ใน freestyling ของเขาติดเชื้อคนรอบตัวเขาเป็นโน้ตแต่ละตัวมีชีวิตชีวากระโดดออกมาจากเปียโน. ยยิ้มขณะที่เขาเดินหัวของเขาพร้อมกับถังฮจังหวะ ในส่วนคู่ของเพลงที่เขาจะได้เข้าร่วมอย่างมีความสุขในและร้องเพลงร่วมกับถังฮ. บางคนอาจปรากฏเช่นตัวเลขในภาพวาดเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่น บางคนอาจจะบอกเล่าเรื่องราวที่มีเพียงการแสดงออกในสายตาของพวกเขา และบางคนอาจจะติดเชื้อฝูงชนที่มีพลังงานของพวกเขาเพียงแค่ร้องเพลง. ชุดทีวีในกรณีแสดงในร้านค้าอิเล็กทรอนิกส์โดยถนนได้แสดงฉากนี้แน่นอนจากชั้นเรียนการฝึกอบรม บางครั้งไม่กี่คนที่จะหยุดที่จะดูสิ่งที่เกิดขึ้นบนหน้าจอ. บังเอิญประชุมแสงสีแดง, สีดำรถที่ได้รับการวิ่งต่อสนามบินช้ามาหยุด เพลงที่น่าพอใจจากร้านค้าอิเล็กทรอนิกส์ลอยเข้าไปในรถผ่านเปิดแตกในหน้าต่าง อัลเบิร์อ่านคนหลังค่อมของ Notre-Dame กับศีรษะของเขาลดลง แต่ดวงตาของเขาประกายเมื่อเขาได้ยินเสียงที่กำลังร้องเพลง เขารีบหันหัวของเขาไปดูที่หน้าจอโทรทัศน์ที่ถูกซ่อนไว้โดยส่วนใหญ่ฝูงชนของคน. อัลเบิร์ผลักเปิดประตูรถและเดินไปทางหน้าต่างแสดงผล หน้าจอทีวีได้รับการแสดงฉากร้องเพลงชายคนหนึ่งในขณะที่เล่นเปียโน บางคนที่มีอากาศเพียงแค่ปิดจากโรงเรียนยืนอยู่ข้างๆเขาบนทางเท้าและ gossiped อย่างเกียจคร้าน. "ใช่มั้ย? ไม่เป็นบุคคลที่ Tang ฮ? เขาได้เช่นเสียงที่น่ารักและเป็นจริงค่อนข้างดีในการร้องเพลง ฉันสงสัยว่าเขาจะออกอัลบั้มเร็ว ๆ นี้. " " คุณคิดว่าชาร์ลส์จะยังคงเลือก Tang ฮในตอนต่อไปหรือไม่ ผมคิดว่ามีโอกาสที่ดีที่เขาจะ Tang ฮเป็นทั้งหล่อและมีความสามารถหลังจากทั้งหมด. " ในขณะที่ถังฮเสร็จบนหน้าจอเพลงของเขา สาว ๆ ที่ไม่ได้สนใจในการยืนอยู่บนทางเท้าได้อีกต่อไปและทิ้งในขณะสนทนา หน้าจอทีวีได้อย่างรวดเร็วเปลี่ยนไปการยิงของจีอีเจ๊

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2015 , โพสต์โดย ใน ยีราฟ จริงดาวด้วยรึเปล่า นวนิยาย truestar wanmiezhishang ไหม , ไหม , 19 ความคิดเห็น" แทงฟง ทำไมไม่กลับไปก่อนล่ะ ผมจำได้ว่าคุณเป็นนักร้องที่ดี และยัง ที่ยอดเยี่ยม ในการเล่นเปียโนในกลุ่ม " ใส่ลมยิ้มให้ออกความประทับใจที่ดี อาทิ เฉินฟงผลักถังในปอตไลท์ กับคนอื่น ๆ ดูเหมือนเป็นถ้าพี่เฉินเป็นเพียงการเจียมเนื้อเจียมตัวเกี่ยวกับความสามารถของเขาเอง แต่ตังฟงรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นตังฟงแล้วภูมิคุ้มกันชนิดเหล่านี้ของ taunts ขนาดเล็กและ jabs . ดูจากตอนนี้แล้ว ชนิดเหล่านี้ของ taunts ค่อนข้างไร้สาระและไร้สาระพี่เฉินก็คิดว่า " แทงฟง " เสียงสวยดี เขาพูดความจริงเรื่องนั้น แต่มันจะสุดโต่งว่าตังฟงเป็นพิเศษที่เปียโนตังฟงบนมืออื่น ๆที่ได้อ่านมากที่สุดของข้อมูลเกี่ยวกับเจ้าของร่างกายของเขา . เขารู้ว่าฟงถังที่ผ่านมาสามารถเล่นเปียโน แต่ทักษะของเขาเป็นเพียงคนธรรมดาไม่พิเศษเลย แล้วฟงทังอดีตชอบเสียงดังร็อคแอนด์โรลและกีตาร์ไฟฟ้า เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะนั่งเงียบ ๆ และเล่นเปียโน" แน่ใจว่า " ตังฟงร่ายอมรับข้อเสนอแนะ มันง่ายมากสำหรับคนหนุ่มสาวที่จะติดอยู่ในโลกของตัวเองเล็ก ๆ ที่ไม่มีวิธีที่จะแบ่งออก แต่โลกจริงมาก และไม่มีที่ยากจะเอาชนะอุปสรรค สิ่งเดียวที่ถือข้ามผ่านอุปสรรคเหล่านั้น คือ ตัวเราเองตังฟงชอบเล่นเปียโน โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอบแปดหรือเก้าในตอนเช้าและสามหรือสี่ในช่วงบ่าย ลมแสงแดด ที่ยิงผ่านม่านช่วงเวลาเหล่านั้นจะเคลือบสีอบอุ่นห้องกับชั้นของหมอกงาม เท้าเปล่า เขาจะนั่งในด้านหน้าของเปียโนและเล่นในสิ่งที่เขาต้องการ สายลมเย็นจะแปรงกับขอบของหู เป่าหลวมไม่กี่เส้นขน กลิ่นของดิน ดอกไม้ และหญ้าจากสวนจะผสมกันและลอยในบ้าน ทิ้งรอยจางๆ กลิ่นโดยรวมของพวกเขา ตามที่พวกเขาผ่านห้อง ทั้งห้องจะเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของแสงแดดอบอุ่น , สมบูรณ์ , รื่นรมย์และสวยงาม ห้องจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังและพลังตังฟงเดินมานั่งอยู่หน้าเปียโน นิ้วของเขาค่อย ๆปัดไปสลับคีย์สีดำและสีขาว เขาหลับตาลงและรู้สึกเหมือนเขาได้กลับไปยังอดีต พร้อมเสียงบันทึก เขาเริ่มฮัมเพลงตามเสียงที่แหบเล็กน้อย . เสียงที่แตกต่างกันของเขา มีคำใบ้ของอะไรที่พิเศษ มันทำให้คนอารมณ์ดีก็เมื่อได้ฟังเพลงนี้มันเป็นถังฟงร้องและเปียโนการแสดงเดี่ยวครั้งแรกหลังจากเกิดใหม่ของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะชอบเพลงชีวิตในอดีตของเขา เสียงของเขากลับถูกเปรียบไม่ได้เลยกับหนึ่งใหม่ของเขา นี้เป็นกรณี , มันจะเป็นจริงที่จะกล่าวว่าเขาได้รับโชคดีอย่างมากเวลาประมาณนี้ ?เป็นถังเฟิงอารมณ์ดีขึ้นตามที่เขาร้องเพลงและเล่น ในส่วนที่เขาชอบมาก เขาแสดงออกโดยสลับระหว่างเสียงจริงของเขาและเสียงของเขา และเปลี่ยนสนามของเขา ความรู้สึกที่ต่างกันไปใน freestyling ติดเชื้อคนรอบตัวเขาเป็นแต่ละอันหมายเหตุกระโดดออกมาจากเปียโนต่อยยิ้มขณะที่เขาขยับหัวของเขาพร้อมกับเป็นตังฟงชนะ ที่แสดงส่วนของเพลง เขามีความสุข ร่วมร้องด้วยกันกับถัง ฟงบางคนอาจจะปรากฏเหมือนรูปในภาพวาดแค่ยืนอยู่ที่นั่น บางคนอาจจะบอกเรื่องราว มีเพียงสายตาของพวกเขา และบางคนอาจติดฝูงชนกับพลังงานของตนเอง โดยร้องเพลงชุดทีวีในกรณีแสดงในร้านค้าอิเล็กทรอนิกส์ โดยถนนแสดงฉากนี้ที่แน่นอน จากการฝึกเรียน บางครั้ง บางคนก็หยุดเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นบนหน้าจอบังเอิญเจอไฟแดง รถสีดำที่เคยวิ่งสู่สนามบินอย่างช้าๆ มาหยุด เพลงที่ถูกใจจากร้านค้าอิเล็กทรอนิกส์ที่ลอยเข้ามาในรถผ่านการเปิดในหน้าต่าง ลเบิร์ต ได้อ่านรึเปล่าคนค่อมแห่งนอเทรอดามอะไรกับหัวของเขาลง แต่ดวงตาของเขาแวบ เมื่อเขาได้ยินเสียงที่ร้องเพลง เขารีบหันหัวไปมองหน้าจอโทรทัศน์ที่ส่วนใหญ่ที่ซ่อนอยู่โดยฝูงชนของคนลเบิร์ต ผลักเปิดประตูรถ เดินไปที่หน้าต่างแสดงผล หน้าจอโทรทัศน์กำลังแสดงฉากที่ผู้ชายร้องตอนเล่นเปียโน มีสาวๆที่เพิ่งออกจากโรงเรียนไปยืนข้างๆเขา บนทางเท้า และนินทาอย่างเกียจคร้าน" เอ๋ ? คนนั้น ไม่ใช่ตังฟง ? เขาช่างเป็นเสียงที่น่ารักและก็เก่งร้องเพลง ฉันสงสัยว่าเขาจะออกอัลบั้มเร็วๆนี้ "" คุณคิดว่าชาร์ลจะยังคงเลือกตังฟงในตอนต่อไป ฉันคิดว่ามันเป็นโอกาสดี ที่เขาจะ ตังฟงทั้งหล่อทั้งเก่งหลังจากทั้งหมด . "ตอนนั้น ตังฟงจบแล้วเพลงบนหน้าจอ หญิงสาวไม่ได้สนใจยืนอยู่บนทางเท้าอีกต่อไปแล้วในขณะสนทนา ที่