For a number of years, there have b

For a number of years, there have been concerns that climate change negotiations will essentially ignore a key principle of climate change negotiation frameworks: the common but differentiated responsibilities.

Realizing that greenhouse emissions remain in the atmosphere for a very long time, this principle recognizes that historically:

Industrialized nations have emitted far more greenhouse gas emissions (even if some developing nations are only now increasing theirs);
Rich countries therefore face the biggest responsibility and burden for action to address climate change; and
Rich countries therefore must support developing nations adapt—through financing and technology transfer, for example.
This notion of climate justice is typically ignored by many rich nations and their mainstream media, making it easy to blame China, India and other developing countries for failures in climate change mitigation negotiations.

Development expert, Martin Khor, calculated that taking historical emissions into account, the rich countries owe a carbon debt because they have already used more than their fair quota of emissions.

Yet, by 2050 when certain emission reductions are needed by, their reduced emissions will still add up to be go over their fair share:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนปี มีความกังวลว่า การเจรจาเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะเป็นละเว้นหลักการสำคัญของกรอบการเจรจาเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ: แต่ทั่วไปแยกแยะความรับผิดชอบ

ตระหนักถึงว่า การปล่อยก๊าซเรือนกระจกยังคงอยู่ในบรรยากาศเป็นเวลานาน หลักการนี้รู้จักที่อดีต:

ร่ำได้ออกมาปล่อยก๊าซเรือนกระจกเพิ่มเติมไกล (แม้ว่าบางประเทศพัฒนาเท่าตอนนี้กำลังเพิ่มตน);
ประเทศรวยจึงเผชิญกับความรับผิดชอบและภาระงานในการดำเนินการการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่อยู่ ที่ใหญ่ที่สุด และ
ประเทศรวยจึงต้องสนับสนุนการพัฒนาประชาชาติปรับตัวผ่านเทคโนโลยีและเงินโอน ตัวอย่าง.
ความคิดนี้ความยุติธรรมสภาพภูมิอากาศจะถูกละเว้น โดยหลายประเทศรวยและสื่อของพวกเขาหลัก ทำง่ายตำหนิจีน อินเดีย และประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ สำหรับความล้มเหลวในสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงลดเจรจา

พัฒนาผู้เชี่ยวชาญ มาร์ตินคอ คำนวณที่มีประวัติศาสตร์ปล่อยบัญชี ประเทศรวยค้างชำระหนี้คาร์บอนเนื่องจากพวกเขาแล้วใช้มากกว่าโควต้าของแฟร์ของปล่อย

ยัง 2593 เมื่อจำเป็นบางอย่างลดมลพิษโดย การปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดลงจะยังคงเพิ่มขึ้นไปได้มากกว่ากันดี:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับจำนวนของปีที่ผ่านมามีความกังวลว่าการเจรจาการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศเป็นหลักจะไม่สนใจหลักการที่สำคัญของกรอบการเจรจาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศความรับผิดชอบร่วมกัน แต่มีความแตกต่างตระหนักว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในชั้นบรรยากาศยังคงอยู่เป็นเวลานานมากหลักการนี้ตระหนักดีว่า ประวัติศาสตร์: ประเทศอุตสาหกรรมมีการปล่อยออกมาการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ไกลมากขึ้น (แม้ว่าประเทศกำลังพัฒนาบางส่วนเป็นเพียงการเพิ่มขึ้นของพวกเขาในตอนนี้); ประเทศร่ำรวยจึงต้องเผชิญกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ที่สุดและเป็นภาระสำหรับการดำเนินการที่จะเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และประเทศร่ำรวยจึงต้องสนับสนุนการพัฒนาประเทศที่ปรับตัวผ่านการจัดหาเงินทุนและการถ่ายโอนเทคโนโลยีเช่นความคิดของความยุติธรรมสภาพภูมิอากาศนี้จะถูกละเว้นโดยทั่วไปประเทศที่ร่ำรวยมากและสื่อกระแสหลักของพวกเขาทำให้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะตำหนิจีนอินเดียและประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ สำหรับความล้มเหลว ในการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศการเจรจาต่อรองลดผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนามาร์ตินคอคำนวณว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในอดีตในบัญชีประเทศที่ร่ำรวยติดหนี้คาร์บอนเพราะพวกเขาได้ใช้แล้วมากกว่าโควต้ายุติธรรมของการปล่อยแต่ภายในปี 2050 เมื่อลดการปล่อยก๊าซบางอย่างที่มีความจำเป็น โดยลดการปล่อยมลพิษของพวกเขาจะยังคงเพิ่มขึ้นถึงจะไปกว่าส่วนแบ่งการยุติธรรมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับจำนวนของปีที่ผ่านมามีความกังวลว่า การเจรจาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นหลักจะไม่สนใจหลักการสำคัญของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศการเจรจากรอบ : ทั่วไป แต่แตกต่างความรับผิดชอบ

รู้ตัวว่า การปล่อยก๊าซเรือนกระจกอยู่ในบรรยากาศเป็นเวลานานมาก หลักการนี้รับรู้ว่า ในอดีต :

ประเทศอุตสาหกรรมที่ปล่อยออกมามากขึ้น มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ( แม้ว่าบางประเทศพัฒนาเป็นเพียงตอนนี้ที่เพิ่มขึ้นของพวกเขา ) ;
ประเทศที่ร่ำรวย ดังนั้นความรับผิดชอบและภาระหน้าที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และดังนั้นจึงต้องสนับสนุนการพัฒนาประเทศ
รวยประเทศปรับตัวผ่านทางการเงิน และการถ่ายทอดเทคโนโลยี ตัวอย่างเช่น
แนวคิดของสภาพภูมิอากาศความยุติธรรมมักจะละเลยโดยประเทศร่ำรวยมาก และสื่อกระแสหลักของพวกเขาทำให้มันง่ายที่จะโทษจีน อินเดีย และประเทศที่พัฒนาอื่น ๆสำหรับความล้มเหลวในการเจรจาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

พัฒนาผู้เชี่ยวชาญ มาร์ติน ขอคำนวณการปล่อยประวัติศาสตร์ลงในบัญชีประเทศรวยเป็นหนี้หนี้คาร์บอน เพราะพวกเขาได้ใช้เกินโควต้าของพวกเขาสวยงามของการปล่อย

แต่โดย 2050 เมื่อลดมลพิษบางอย่างที่จำเป็นของพวกเขา ลดมลภาวะจะยังคงเพิ่มขึ้นเป็นกว่าหุ้นยุติธรรมของพวกเขา :