The most difficult task confronting

The most difficult task confronting many Southerners during Reconstruction was devising a new system of labor to replace the shattered world of slavery. The economic lives of planters, former slaves, and nonslaveholding whites, were transformed after the Civil War.

Planters found it hard to adjust to the end of slavery. Accustomed to absolute control over their labor force, many sought to restore the old discipline, only to meet determined opposition from the freedpeople, who equated freedom with economic autonomy.

Many former slaves believed that their years of unrequited labor gave them a claim to land; "forty acres and a mule" became their rallying cry. White reluctance to sell to blacks, and the federal government's decision not to redistribute land in the South, meant that only a small percentage of the freedpeople became landowners. Most rented land or worked for wages on white-owned plantations.

During Reconstruction, many small white farmers, thrown into poverty by the war, entered into cotton production, a major change from prewar days when they concentrated on growing food for their own families.

Out of the conflicts on the plantations, new systems of labor slowly emerged to take the place of slavery. Sharecropping dominated the cotton and tobacco South, while wage labor was the rule on sugar plantations.

Increasingly, both white and black farmers came to depend on local merchants for credit. A cycle of debt often ensued, and year by year the promise of economic independence faded.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานยากที่สุดที่เผชิญหน้ากับชาวใต้หลายในระหว่างการบูรณะได้ทำระบบใหม่ของแรงงานแทนโลกมลายทาส ชีวิตทางเศรษฐกิจของชาวสวน อดีตทาส และ nonslaveholding ขาว ถูกเปลี่ยนแปลงหลังจากสงครามกลางเมืองชาวสวนพบว่ามันยากที่จะปรับการสิ้นสุดของทาส คุ้นเคยกับการควบคุมแรงของพวกเขาแน่นอน หลายพยายามที่จะคืนวินัยเก่า กับฝ่ายค้านกำหนดจาก freedpeople ที่เพื่อเสรีภาพ มีอิสระทางเศรษฐกิจเท่านั้นอดีตทาสหลายเชื่อว่า แรงงานที่ยังไม่ชำระปีการให้สิทธิ์ที่ดิน "สี่สิบไร่และล่อ"กลายเป็น เสียงร้องของพวกเขา rallying ขาวไม่เต็มใจขายให้ดำ และการตัดสินใจของรัฐบาลกลางไม่การกระจายที่ดินในภาคใต้ ความหมาย ว่า เพียงเล็กน้อยของ freedpeople เป็น แก่เจ้าของที่ดิน ส่วนใหญ่เช่าที่ดิน หรือทำงานจ้างในสวนที่เป็นเจ้าของขาวในระหว่างบูรณะ หลายขาวเกษตรกร โยนลงไปในความยากจนจากสงคราม ป้อนลงในการผลิตผ้าฝ้าย การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญจาก prewar เมื่อพวกเขาเข้มข้นบนเติบโตอาหารสำหรับครอบครัวของตนเองจากข้อขัดแย้งสวน ระบบใหม่ของแรงงานช้าเกิดที่ทาส Sharecropping ครอบงำฝ้ายและยาสูบใต้ ในขณะที่ค่าจ้างแรงงาน กฎบนสวนน้ำตาลมาก เกษตรกรทั้งสีขาว และสีดำมากับพ่อค้าท้องถิ่นสำหรับเครดิต วงจรหนี้มัก ensued และจางหายไปของความเป็นอิสระทางเศรษฐกิจปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานที่ยากที่สุดที่ต้องเผชิญหน้ากับชาวใต้จำนวนมากในช่วงการฟื้นฟูได้รับการตอบโต้ระบบใหม่ของการใช้แรงงานที่จะเปลี่ยนโลกแตกเป็นเสี่ยงของการเป็นทาส ชีวิตทางเศรษฐกิจของชาวสวนอดีตทาสและคนผิวขาว nonslaveholding ถูกเปลี่ยนหลังสงครามกลางเมือง. ปลูกพบว่ามันยากที่จะปรับไปยังจุดสิ้นสุดของการเป็นทาส คุ้นเคยกับการควบคุมแน่นอนกว่ากำลังแรงงานของพวกเขาหลายพยายามที่จะเรียกคืนวินัยเก่าเท่านั้นที่จะตอบสนองฝ่ายค้านกำหนดจาก freedpeople ที่บรรจุเสรีภาพมีอิสระทางเศรษฐกิจ. อดีตทาสหลายคนเชื่อว่าปีของแรงงานที่ไม่สมหวังให้พวกเขาเรียกร้องให้ที่ดิน; "ไร่สี่สิบล่อ" กลายเป็นร้องไห้ชุมนุมของพวกเขา ฝืนใจสีขาวจะขายให้กับคนผิวดำและการตัดสินใจของรัฐบาลไม่ได้จัดสรรที่ดินในภาคใต้นั่นหมายความว่ามีเพียงร้อยละเล็ก ๆ ของ freedpeople กลายเป็นเจ้าของที่ดิน ส่วนใหญ่เช่าที่ดินหรือทำงานสำหรับค่าจ้างในสวนสีขาวที่เป็นเจ้าของ. ในระหว่างการบูรณะหลายเกษตรกรสีขาวขนาดเล็กโยนลงไปในความยากจนจากสงครามเข้ามาในการผลิตผ้าฝ้าย, การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญตั้งแต่สมัยสงครามเมื่อพวกเขาจดจ่ออยู่กับอาหารที่เพิ่มขึ้นสำหรับครอบครัวของตัวเองออกมาจากความขัดแย้งในพื้นที่เพาะปลูกที่ระบบใหม่ของการใช้แรงงานอย่างช้า ๆ โผล่ออกมาให้ใช้สถานที่ของการเป็นทาส ตรงไปครองผ้าฝ้ายและยาสูบภาคใต้ในขณะที่ค่าจ้างแรงงานเป็นกฎในสวนน้ำตาล. เพิ่มมากขึ้นเกษตรกรทั้งสีขาวและสีดำมาขึ้นอยู่กับร้านค้าในท้องถิ่นได้รับเครดิต วงจรของหนี้ที่มักจะเกิดขึ้นและปีโดยปีสัญญาของการเป็นอิสระทางเศรษฐกิจจางหายไป