By the end of June 1997, net offici

By the end of June 1997, net official foreign reserves had
fallen to only US$ 2.9 billion. At that time, the country had about US$ 36.5
billion in short-term foreign debt, and the current account deficit was running at about one
billion US$ per month. The country was quickly running out of foreign currencies to meet its
obligations. Even though most of the short-term debt was due to borrowing by the private
sector, there were not enough foreign currencies in the country to repay the loans even if the
private sector had enough Baht for conversion to foreign currencies at the old exchange rate.
As a result, floating the Baht and seeking assistance from the IMF was unavoidable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยปลายเดือน 1997 มิถุนายน สุทธิเป็นทุนสำรองต่างประเทศได้ลดลงไปเพียง 2.9 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในขณะที่ ประเทศได้เกี่ยวกับสหรัฐอเมริกา $ 36.5พันล้านเป็นหนี้ต่างประเทศระยะสั้น และดุลบัญชีปัจจุบันคือทำงานที่เกี่ยวกับพันล้านเหรียญสหรัฐฯ ต่อเดือน ประเทศมีการทำงานให้อย่างรวดเร็วจากสกุลเงินต่างประเทศเพื่อตอบสนองความภาระผูกพัน แม้ ทั้งหนี้สินระยะสั้นเกิดจากเงินกู้ยืมโดยส่วนตัวภาค มีไม่เพียงพอสำหรับสกุลเงินต่างประเทศประเทศชำระสินเชื่อถึงแม้ว่าการภาคเอกชนมีบาทเพียงพอสำหรับการแปลงสกุลเงินต่างประเทศที่อัตราแลกเปลี่ยนเดิมเป็นผลให้ เงินบาทลอยตัว และแสวงหาความช่วยเหลือจาก IMF หลีกเลี่ยงไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยสิ้นเดือนมิถุนายน 1997
สุทธิทุนสำรองเงินตราต่างประเทศอย่างเป็นทางการได้ลดลงไปเพียงUS $ 2900000000 ในขณะที่ประเทศที่มีประมาณ 36.5 US $
พันล้านดอลลาร์ในระยะสั้นหนี้ต่างประเทศและการขาดดุลบัญชีในปัจจุบันได้รับการทำงานที่ประมาณหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ $ ต่อเดือน ประเทศที่ได้รับการอย่างรวดเร็ววิ่งออกมาจากสกุลเงินตราต่างประเทศเพื่อตอบสนองของภาระผูกพัน แม้ว่าส่วนใหญ่ของหนี้ระยะสั้นเป็นผลมาจากการกู้ยืมจากภาคเอกชนภาครัฐมีไม่มากพอที่เป็นเงินตราต่างประเทศในประเทศที่จะชำระคืนเงินกู้ยืมแม้ว่าภาคเอกชนมีบาทเพียงพอสำหรับการแปลงเป็นสกุลเงินตราต่างประเทศที่อัตราแลกเปลี่ยนเก่าเป็นผลให้ค่าเงินบาทลอยตัวและการแสวงหาความช่วยเหลือจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศก็หลีกเลี่ยงไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยสิ้นเดือนมิถุนายน 1997 สุทธิอย่างเป็นทางการขอสงวนต่างประเทศมี
ลดลงเฉพาะสหรัฐ $ 2.9 พันล้าน ตอนนั้น ประเทศที่มีประมาณ US $ 36.5
พันล้านหนี้ต่างประเทศระยะสั้น และการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด วิ่งประมาณหนึ่ง
พันล้าน US $ ต่อเดือน ประเทศจะหมดลงอย่างรวดเร็วของเงินตราต่างประเทศเพื่อตอบสนองของ
ภาระผูกพันแม้ว่าส่วนใหญ่ของหนี้สินระยะสั้นเนื่องจากการกู้ยืมโดยภาคเอกชน
มีไม่เพียงพอในสกุลเงินต่างประเทศ ในประเทศ เพื่อชําระเงินกู้แม้ว่า
ภาคเอกชนมีบาทเพียงพอสำหรับการแปลงสกุลเงินต่างประเทศที่อัตราแลกเปลี่ยนเก่า
ผลลอยบาทและการแสวงหาความช่วยเหลือจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศ เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้