experiments are among the first to

experiments are among the first to investigate whether young infants can engage in second-order correlation learning whereby they extend two learned associative links to a third, unseen correlation. Recall that a preference for either object during the test phase of the study could only have resulted from infants’ inference that two of the features—namely, the object parts—were both attached to the same object because all of the individual features of the objects were presented equally during familiarization. Thus, although 7-month-old infants in Experiment 1 and in Experiment 3 showed a preference for a “familiar” stimulus that embodied the second-order correlations and 11-month-olds in Experiment 1 and 4 showed a preference for a “novel” stimulus that violated the second-order correlations, both of these patterns of preference indicate that infants at each of these ages learned the correlation implied by the other two correlations that they experienced during familiarization. That infants as young as 7 months of age are capable of learning second-order correlations is particularly impressive because this is the earliest age at which they have been shown to associate the correlated features of objects that are presented together (Younger & Cohen, 1986). This implies that second-order correlation learning may be a process that develops in parallel with infants’ ability to associate the different features of the objects around them. There is also evidence that neonates are capable of learning correlations among features (Slater et al., 1991), and therefore an important unanswered question is whether infants younger than 7 months of age are also capable of second-order correlation learning.
The developmental pattern exhibited by infants across these experiments is entirely consistent with previous work on novelty and familiarity preference in infants in the first year of life. Hunter and Ames (1988; see also Kidd et al., 2012), for example, found that early in processing a stimulus infants demonstrate a preference for that stimulus relative to a novel one, after more exposure to the stimulus they show no preference for it or the novel stimulus, and after additional exposure they prefer the novel stimulus to the familiar one. This trend is thought to arise because infants early in processing require more time to encode the stimulus to enrich their developing representation for it, whereas later in processing infants’ somewhat formed representation leads to no preference for either stimuli, and still later in processing they have formed a representation of the stimulus and subsequently prefer a novel one because there is a mismatch between what they observe and the representation they compare it to.
Likewise, we found that 7-month-olds—who take longer than older infants to encode a stimulus—demonstrated a preference for the test object that involved “familiar” feature pairings, 9-month-olds showed no preference for either test object, and 11-month-olds revealed a preference for the test object that involved a “novel” feature pairing. In our view, the familiarity preference exhibited by the 7-month-olds—who had presumably not fully encoded the second-order correlations—occurred because when they were presented with the consistent test item, the relation between the surface features matched the representation they developed fo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลองเป็นคนแรกเพื่อตรวจสอบว่า เด็กทารกสามารถมีส่วนร่วมในการเรียนรู้โดยขยายสองลิงค์เชื่อมโยงเรียนรู้ไปที่สาม ความสัมพันธ์เป็นเพื่อนสัมพันธ์ลำดับสอง จำได้ว่า มีความต้องการวัตถุอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่างขั้นตอนการทดสอบของการศึกษาอาจเพียงทำให้จากการอ้างอิงของทารกที่สองคุณลักษณะ — ชิ้นส่วนวัตถุคือ — ทั้งสองแนบกับวัตถุเดียวกัน เพราะทั้งหมดของแต่ละคุณลักษณะของวัตถุถูกแสดงอย่างเท่าเทียมกัน familiarization ดังนั้น แม้ว่าทารกอายุ 7 เดือน ในการทดลองที่ 1 และ 3 การทดลองแสดงให้เห็นว่ามีความต้องการการกระตุ้น "คุ้นเคย" ที่รวบรวมความสัมพันธ์ลำดับสองและเด็กอายุ 11 เดือนในการทดลองที่ 1 และ 4 แสดงให้เห็นว่ามีความต้องการการกระตุ้น "นวนิยาย" ที่ละเมิดความสัมพันธ์สองสั่ง ทั้งรูปแบบของการตั้งค่าเหล่านี้บ่งชี้ว่า ทารกแต่ละวัยเหล่านี้ได้เรียนรู้ความสัมพันธ์ทางการสองอัตตลักษณ์ที่พวกเขาพบระหว่าง familiarization ว่า คนหนุ่มอายุ 7 เดือนมีความสามารถในการเรียนรู้ความสัมพันธ์สองสั่งเป็นน่าประทับใจอย่างยิ่ง เพราะนี้เป็นอายุเก่าที่สุดที่พวกเขาได้รับการแสดงการเชื่อมโยงคุณสมบัติมีความสัมพันธ์ของวัตถุที่จะแสดงพร้อมกัน (ยังเกอร์และโคเฮน 1986) นี้หมายถึงความสัมพันธ์สองสั่งที่เรียนอาจจะเป็นกระบวนการที่พัฒนาควบคู่ไปกับทารกสามารถเชื่อมโยงคุณสมบัติต่าง ๆ ของวัตถุนั้น นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่า ทารกแรกเกิดมีความสามารถในการเรียนรู้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะ (สเลเตอร์ et al. 1991), และดังนั้น คำถามสำคัญที่ยังไม่ได้ตอบ ว่าทารกอายุน้อยกว่าอายุ 7 เดือนก็สามารถเรียนรู้ความสัมพันธ์สองสั่งThe developmental pattern exhibited by infants across these experiments is entirely consistent with previous work on novelty and familiarity preference in infants in the first year of life. Hunter and Ames (1988; see also Kidd et al., 2012), for example, found that early in processing a stimulus infants demonstrate a preference for that stimulus relative to a novel one, after more exposure to the stimulus they show no preference for it or the novel stimulus, and after additional exposure they prefer the novel stimulus to the familiar one. This trend is thought to arise because infants early in processing require more time to encode the stimulus to enrich their developing representation for it, whereas later in processing infants’ somewhat formed representation leads to no preference for either stimuli, and still later in processing they have formed a representation of the stimulus and subsequently prefer a novel one because there is a mismatch between what they observe and the representation they compare it to.Likewise, we found that 7-month-olds—who take longer than older infants to encode a stimulus—demonstrated a preference for the test object that involved “familiar” feature pairings, 9-month-olds showed no preference for either test object, and 11-month-olds revealed a preference for the test object that involved a “novel” feature pairing. In our view, the familiarity preference exhibited by the 7-month-olds—who had presumably not fully encoded the second-order correlations—occurred because when they were presented with the consistent test item, the relation between the surface features matched the representation they developed fo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดลองเป็นกลุ่มแรกที่จะตรวจสอบว่าเด็กทารกสามารถมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่สองเพื่อการเรียนรู้โดยที่พวกเขาขยายสองได้เรียนรู้การเชื่อมโยงการเชื่อมโยงไปยังสามความสัมพันธ์ที่มองไม่เห็น จำได้ว่าการตั้งค่าสำหรับวัตถุอย่างใดอย่างหนึ่งในระหว่างขั้นตอนการทดสอบของการศึกษาเท่านั้นที่มีผลมาจากการอนุมานทารกที่สองของคุณสมบัติคือชิ้นส่วนที่ถูกวัตถุทั้งที่แนบมากับวัตถุเดียวกันเพราะทุกส่วนของคุณสมบัติของแต่ละบุคคลของวัตถุ ถูกนำเสนออย่างเท่าเทียมกันในระหว่างการทำความคุ้นเคย ดังนั้นทารกแม้ว่า 7 เดือนเก่าในการทดลองที่ 1 และในการทดลองที่ 3 แสดงให้เห็นว่าการตั้งค่าสำหรับ "คุ้นเคย" กระตุ้นที่เป็นตัวเป็นตนความสัมพันธ์ลำดับที่สองและ 11 เดือนเอ๊าะในการทดลองที่ 1 และ 4 แสดงให้เห็นว่าการตั้งค่าสำหรับ "นวนิยาย "มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจที่ละเมิดความสัมพันธ์ลำดับที่สองทั้งสองรูปแบบของการตั้งค่าเหล่านี้บ่งชี้ว่าทารกในแต่ละวัยนี้เรียนรู้ความสัมพันธ์โดยนัยอื่น ๆ ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่พวกเขามีประสบการณ์ในช่วงการทำความคุ้นเคย ว่าทารกเป็นสาวเป็น 7 เดือนของอายุที่มีความสามารถในการเรียนรู้มีความสัมพันธ์ที่สองเพื่อเป็นที่น่าประทับใจอย่างยิ่งเพราะนี่คืออายุเก่าแก่ที่สุดที่พวกเขาได้รับการแสดงที่จะเชื่อมโยงคุณสมบัติที่มีลักษณะร่วมกันของวัตถุที่จะถูกนำเสนอด้วยกัน (น้อง & โคเฮน, 1986) . ซึ่งหมายความว่าการเรียนรู้ความสัมพันธ์ลำดับที่สองอาจจะเป็นกระบวนการที่พัฒนาควบคู่ไปกับความสามารถของเด็กทารกที่จะเชื่อมโยงคุณสมบัติที่แตกต่างกันของวัตถุรอบตัวพวกเขา นอกจากนี้ยังมีหลักฐานว่าทารกแรกเกิดที่มีความสามารถในความสัมพันธ์การเรียนรู้ในคุณสมบัติ (ตำหนิ et al., 1991) และดังนั้นจึงเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบที่สำคัญคือไม่ว่าจะเป็นเด็กทารกอายุน้อยกว่า 7 เดือนของอายุนอกจากนี้ยังมีความสามารถในการมีความสัมพันธ์ที่สองเพื่อการเรียนรู้.
รูปแบบการพัฒนา แสดงโดยเด็กทารกข้ามการทดลองเหล่านี้คือทั้งหมดที่สอดคล้องกับการทำงานที่ผ่านมาในความแปลกใหม่และความคุ้นเคยการตั้งค่าในเด็กทารกในปีแรกของชีวิต ฮันเตอร์และอาเมส (1988; เห็น Kidd, et al, 2012.) ตัวอย่างพบว่าในช่วงต้นในการประมวลผลทารกกระตุ้นแสดงให้เห็นถึงการตั้งค่าสำหรับการที่มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจเมื่อเทียบกับนวนิยายหนึ่งหลังจากการสัมผัสมากขึ้นเพื่อกระตุ้นพวกเขาแสดงการตั้งค่าสำหรับไม่มี หรือนวนิยายกระตุ้นและหลังจากได้รับเพิ่มเติมพวกเขาชอบมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจใหม่ในการคุ้นเคยหนึ่ง แนวโน้มเช่นนี้เป็นความคิดที่เกิดขึ้นเพราะทารกในช่วงต้นของการประมวลผลต้องใช้เวลามากขึ้นในการเข้ารหัสกระตุ้นที่จะเสริมสร้างการเป็นตัวแทนการพัฒนาของพวกเขาสำหรับมันในขณะที่ต่อมาในการประมวลผลทารก 'การแสดงรูปแบบที่ค่อนข้างจะนำไปสู่การตั้งค่าสำหรับสิ่งเร้าอย่างใดอย่างหนึ่งและยังคงต่อไปในการประมวลผลที่พวกเขามี รูปแบบที่เป็นตัวแทนของการกระตุ้นและต่อมาชอบนวนิยายเรื่องหนึ่งเพราะมีไม่ตรงกันระหว่างสิ่งที่พวกเขาสังเกตและการเป็นตัวแทนที่พวกเขาเปรียบเทียบกับ.
ในทำนองเดียวกันเราพบว่า 7 เดือนเด็กอายุผู้ที่ใช้เวลานานกว่าทารกที่มีอายุมากกว่าการเข้ารหัสกระตุ้น -demonstrated การตั้งค่าสำหรับวัตถุทดสอบที่เกี่ยวข้องกับการเป็น "คุ้นเคย" การจับคู่คุณลักษณะ 9 เดือนเอ๊าะแสดงให้เห็นว่าการตั้งค่าสำหรับการทดสอบวัตถุอย่างใดอย่างหนึ่งและ 11 เดือนเอ๊าะเผยการตั้งค่าสำหรับวัตถุทดสอบที่เกี่ยวข้องกับการเป็น "นิยาย" คุณสมบัติการจับคู่ . ในมุมมองของเราตั้งค่าความคุ้นเคยแสดงโดย 7 เดือนเด็กอายุ-ที่ได้คงจะไม่ได้เข้ารหัสอย่างเต็มที่ที่สองเพื่อความสัมพันธ์-เกิดขึ้นเพราะเมื่อพวกเขาถูกนำเสนอด้วยข้อสอบที่สอดคล้องกับความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะของพื้นผิวที่ตรงกับการแสดงที่พวกเขา สำหรับการพัฒนา