THE DECEMBER 2004 NATURAL CRISIS“TS

THE DECEMBER 2004 NATURAL CRISIS
“TSUNAMI”

Originally, it was thought that in the area of the India ocean, would not have a severe tsunami phenomenon occurs because although on the eastern side of the Andaman Sea is a seam between the crust of Indian Plate and Eurasian Plate, and has earthquakes occur frequently, but never with the tsunami that destroyed people's lives and property over a period of time. At the end of December 2004 the world watched television reports of a deadly tsunami in Southeast Asia and vowed to help with monetary and physical donations and prayers. With more than 200,000 lives lost, and nearly 2 million displaced by its effects, the Indian Ocean tsunami is one of the worst natural disasters in recent history. There are many people died as the natural crisis that have killed a third of the world that are recorded. Tsunami started from the origin of the earthquake on the West coast of Sumatra in Indonesia, then already prevailed over the Andaman Sea, until the southeast coast of India and the island nation of Sri Lanka. Some part of the waves moves to the East coast of Africa. Integration of countries that encounter danger from Tsunami and have the dead person at that time are 11 countries including: Indonesia, Malaysia, Sri Lanka, Thailand, Maldives, Myanmar, India, Bangladesh, Somalia, Tanzania and Kenya. In the case of Thailand, the natural crisis "Tsunami" lead to be alarmed in person across the country because of the loss of many lives and property of the person, in the 6 southern provinces with an area of adjacent to the Andaman coast including: Phuket, Phang Nga, Krabi, Trang, Ranong and Satun, especially in provinces of Phang-Nga, Krabi and Phuket have loss of most lives and property because that is a natural disaster happens quickly and severely. Which nobody expect, caused the person no careful and no preparation for prevention of this crisis.
Although the occurrence of an earthquake and ensuing tsunami cannot be prevented, the magnitude of catastrophic impacts in terms of loss of life and livelihoods, destruction of property and environmental damage can be kept within reasonable limits through an integrated approach to disaster management. Planning for disaster encompasses four different but related aspects, mitigation or prevention, preparedness, response and recovery. So The Crisis Preparation section was created to help everybody appropriately and effectively communicating with key audiences in times of crises. Which Tsunami has the potential to negatively impact to Thailand. The Crisis Preparation including: Diagnosing crisis vulnerabilities, Crisis Management teams, The Spokesperson, and The Crisis Management Plan. In Thailand, however, disaster management has primarily focused on the emergency period response and post-impact recovery. Following the December 2004 tsunami disaster, it has become apparent that such an approach is not sufficient to cope with the threat from the tsunami catastrophe. Much greater emphasis should be given to mitigation and preparedness measures.
In response to the 2004 tsunami, the Thai Government directed the establishment of the National Disaster Warning Centre to function as a centralized unit receiving, monitoring, processing and relaying critical information pertaining to impending natural disasters and issuing a public warning in such an event (UN, 2006). The centre also acts as a national clearing-house of disaster risk management information. In recognizing the fact that disaster response should be based not only on the warning systems, the Thai government has adopted and implemented vulnerability reduction programmes through work in two areas: disaster prevention and/or mitigation to reduce an area’s susceptibility to the impact of the tsunami hazards, and preparedness to build tsunami resilient communities. These programmes include the following measures; Mitigation measures are including (1) Establishment of land use plan for coastal areas based on vulnerability assessments and risk analysis. Critical facilities such as schools, hospital, hotels or high occupancy buildings should not be built in vulnerable areas. Existing tourism facilities, shrimp farms and aquaculture infrastructure located in areas at risk should be relocated, (2) Provision of appropriate incentive packages and attractive livelihood opportunities to encourage coastal communities to abandon settling in vulnerable locations and/or living in poor-designed houses, particularly along low-lying areas of the coast, and (3) Maintenance of environmental and ecological stability of the coastal areas through the enrichment of mangrove and beach forests to act as the first line of defense from tsunami waves, and rehabilitation of lost and degraded coral reefs and sea grass beds to help stabilize the coastline and prevent beach erosion. Preparedness measures are including: (1) Installation of a local tsunami

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2547 ธันวาคมวิกฤตธรรมชาติ"สึนามิ" แต่เดิม ก็คิดว่า ในพื้นที่ของอินเดียมหาสมุทร จะไม่มีความรุนแรงปรากฏการณ์คลื่นสึนามิเกิดขึ้นเนื่องจากแม้ว่าในด้านตะวันออกด้านทะเลอันดามันเป็นรอยต่อระหว่างเปลือกโลกแผ่นอินเดียและแผ่นยูเรเชีย และมีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นบ่อย แต่ไม่เคย มีคลื่นสึนามิ ที่ทำลายชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนในช่วงเวลา เมื่อสิ้นสุด 2547 ธันวาคม โลกดูโทรทัศน์รายงานสึนามิร้ายแรงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และสาบานว่า จะช่วยบริจาคเงิน และทางกายภาพและสวดมนต์ กว่า 200,000 ชีวิตหายไป และพลัดถิ่นจากผลกระทบเกือบ 2 ล้าน สึนามิมหาสมุทรอินเดียเป็นภัยอย่างใดอย่างหนึ่งในประวัติศาสตร์ล่าสุด มีหลายคนเสียชีวิตเป็นวิกฤติธรรมชาติที่ฆ่าหนึ่งในสามของโลกที่บันทึกไว้ สึนามิจากจุดกำเนิดแผ่นดินไหวทางฝั่งตะวันตกของเกาะสุมาตราในอินโดนีเซีย จาก นั้นแล้วแผ่ขยายไปทั่วทะเลอันดามัน จนถึงชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดียและประเทศศรีลังกา บางส่วนของคลื่นย้ายไปฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกา รวมประเทศที่ประสบอันตรายจากภัยสึนามิ และมีผู้ตายในเวลานั้น มี 11 ประเทศได้แก่: อินโดนีเซีย มาเลเซีย ศรีลังกา ไทย มัลดีฟส์ พม่า อินเดีย บังคลาเทศ โซมาเลีย แทนซาเนีย และเคนยา ในกรณีของประเทศไทย วิกฤตธรรมชาติ "สึนามิ" ที่นำไปสู่การตื่นตระหนกคนทั่วประเทศเนื่องจากคุณสมบัติของบุคคล และเสียชีวิตจำนวนมากใน 6 จังหวัดภาคใต้มีพื้นที่ติดกับทะเลอันดามันชายฝั่งรวมทั้ง: ภูเก็ต พังงา กระบี่ ตรัง ระนอง และ สตูล โดยเฉพาะในจังหวัดพังงา กระบี่ และภูเก็ตมีเสียส่วนใหญ่ของชีวิต และทรัพย์สินเนื่องจากเป็นภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และรุนแรง ซึ่งไม่มีใครคาดหวัง ทำให้คนไม่ระมัดระวังและไม่มีการเตรียมป้องกันวิกฤตนี้ แม้ว่าไม่สามารถป้องกันการเกิดแผ่นดินไหวและสึนามิประวัติ ขนาดของผลกระทบที่รุนแรงในแง่ของการสูญเสียชีวิต และวิถีชีวิต ทำลายสิ่งแวดล้อมความเสียหายและสามารถเก็บไว้ภายในขีดจำกัดที่เหมาะสมผ่านการผสมผสานวิธีการบริหารจัดการภัยพิบัติ การวางแผนสำหรับภัยพิบัติครอบคลุมสี่แง่มุมที่แตกต่างกัน แต่ที่เกี่ยวข้อง บรรเทา หรือป้องกัน เตรียมความพร้อม การตอบสนอง และการกู้คืน ดังนั้น ส่วนที่วิกฤตเตรียมสร้างเพื่อช่วยให้ทุกคนได้อย่างเหมาะสม และมีประสิทธิภาพการสื่อสารกับกลุ่มเป้าหมายที่สำคัญในช่วงวิกฤต สึนามิซึ่งมีศักยภาพที่จะส่งผลกระทบกับประเทศไทย วิกฤตการเตรียมการรวม: การวิเคราะห์ช่องโหว่วิกฤต วิกฤตการจัดการทีมงาน โฆษก และ แผนการบริหารจัดการวิกฤตการ ในประเทศไทย อย่างไรก็ตาม การจัดการภัยพิบัติเป็นหลักเน้นความฉุกเฉินระยะเวลาและผลกระทบหลังการกู้คืน ต่อภัยพิบัติสึนามิ 2547 ธันวาคม มันได้กลายเป็นชัดเจนว่า วิธีการดังกล่าวไม่เพียงพอที่จะรับมือกับภัยคุกคามจากภัยพิบัติสึนามิ เน้นมากขึ้นควรได้รับการบรรเทาสาธารณภัยและมาตรการเตรียมความพร้อม ในการตอบสนองคลื่นสึนามิ 2004 รัฐบาลไทยโดยการจัดตั้งศูนย์เตือนภัยพิบัติแห่งชาติต้องเป็นหน่วยส่วนกลางรับ ตรวจสอบ การประมวลผล และส่งข้อมูลสำคัญที่เกี่ยวข้องกับสิทธิภัยพิบัติทางธรรมชาติ และออกคำเตือนสาธารณะดัง (UN, 2006) ศูนย์กลางยังทำหน้าที่เป็น clearing-house ชาติของข้อมูลการจัดการความเสี่ยงภัยพิบัติ ตระหนักความจริงว่า ควรขึ้นรับมือภัยพิบัติไม่เพียงแต่ในระบบการเตือน รัฐบาลไทยได้นำ และดำเนินการโครงการลดช่องโหว่ผ่านการทำงานในสองพื้นที่: ป้องกันภัยและบรรเทาสาธารณภัยเพื่อลดความอ่อนแอของพื้นที่ผลกระทบจากภัยสึนามิ และเตรียมความพร้อมรับมือสึนามิในการสร้างชุมชนที่ยืดหยุ่น โปรแกรมเหล่านี้มีดังต่อไปนี้ มาตรการเพื่อลดจะรวมทั้งการจัดตั้งแผนการใช้ที่ดินของพื้นที่ชายฝั่งทะเลตามช่องโหว่การประเมินและวิเคราะห์ความเสี่ยง (1) สิ่งอำนวยความสะดวกที่สำคัญเช่นโรงเรียน โรงพยาบาล โรงแรม หรืออาคารที่พักสูงไม่ควรจะอยู่ภายในพื้นที่เสี่ยง สิ่งอำนวยความสะดวกการท่องเที่ยวที่มีอยู่ ฟาร์มกุ้ง และสัตว์น้ำโครงสร้างพื้นฐานที่ตั้งอยู่ในพื้นที่เสี่ยงควรย้าย จัดแพ็คเกจจูงใจที่เหมาะสมและโอกาสในการดำรงชีวิตที่น่าสนใจเพื่อสนับสนุนให้ชุมชนชายฝั่งทะเลจะละทิ้งในสถานเสี่ยง หรืออาศัยอยู่ในบ้านคนจนที่ได้รับการออกแบบ ตามพื้นที่ต่ำชายฝั่ง และการบำรุงรักษาระบบนิเวศ และสิ่งแวดล้อมความมั่นคงของพื้นที่ชายฝั่งทะเลผ่านการเพิ่มคุณค่าของป่าชายเลนและชายหาดเป็นบรรทัดแรกของการป้องกันจากคลื่นสึนามิ (3) (2) และการฟื้นฟูสมรรถภาพของสูญหาย และเสื่อมโทรมแนวปะการังและหญ้าทะเลเพื่อช่วยรักษาเสถียรภาพชายฝั่ง และป้องกันการกัดเซาะชายหาด มาตรการเตรียมความพร้อมกำลังรวม: (1) การติดตั้งของสึนามิในท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธันวาคม 2004 NATURAL วิกฤต
"สึนามิ"

แต่เดิมก็คิดว่าในพื้นที่ของมหาสมุทรอินเดียที่ไม่น่าจะมีปรากฏการณ์สึนามิที่รุนแรงเกิดขึ้นเนื่องจากแม้จะอยู่บนฝั่งตะวันออกของทะเลอันดามันเป็นตะเข็บระหว่างเปลือกโลกของจานอินเดียและ เอเชียจานและมีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นบ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีเหตุการณ์สึนามิที่ทำลายชีวิตของผู้คนและทรัพย์สินในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ณ สิ้นเดือนธันวาคม 2004 โลกจับตาดูรายงานโทรทัศน์ของคลื่นสึนามิร้ายแรงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และสาบานว่าจะช่วยให้มีการบริจาคเงินและทางกายภาพและสวดมนต์ ที่มีมากกว่า 200,000 ชีวิตหายไปและเกือบ 2 ล้านแทนที่ด้วยผลกระทบของมันสึนามิในมหาสมุทรอินเดียเป็นหนึ่งในภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา มีคนจำนวนมากเสียชีวิตเป็นวิกฤตทางธรรมชาติที่มีผู้เสียชีวิตหนึ่งในสามของโลกที่มีการบันทึกไว้ สึนามิเริ่มต้นจากจุดเริ่มต้นของการเกิดแผ่นดินไหวบนชายฝั่งตะวันตกของเกาะสุมาตราในอินโดนีเซียแล้วชนะแล้วปกคลุมทะเลอันดามันจนชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศอินเดียและประเทศเกาะศรีลังกา บางส่วนของคลื่นเคลื่อนตัวไปยังชายฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกา บูรณาการของประเทศที่พบอันตรายจากคลื่นสึนามิและมีคนตายในช่วงเวลาที่มี 11 ประเทศ ได้แก่ : อินโดนีเซีย, มาเลเซีย, ศรีลังกา, ไทย, มัลดีฟส์, พม่า, อินเดีย, บังคลาเทศ, โซมาเลียแทนซาเนียและเคนยา ในกรณีของประเทศไทยวิกฤตธรรมชาติ "สึนามิ" นำไปสู่การตื่นตระหนกในคนทั่วประเทศเนื่องจากการสูญเสียของหลายชีวิตและทรัพย์สินของคนใน 6 จังหวัดภาคใต้ที่มีพื้นที่อยู่ติดกับชายฝั่งทะเลอันดามันรวมถึง: ภูเก็ตพังงากระบี่ตรังระนองและสตูลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดพังงากระบี่และภูเก็ตมีการสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินมากที่สุดเพราะเห็นว่าเป็นภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและรุนแรง ที่ไม่มีใครคาดหวังที่เกิดจากคนที่ไม่ระมัดระวังและเตรียมการสำหรับการป้องกันการเกิดวิกฤตการณ์นี้.
แม้ว่าการเกิดแผ่นดินไหวและต่อมาคลื่นสึนามิไม่สามารถทำให้ขนาดของผลกระทบภัยพิบัติในแง่ของการสูญเสียชีวิตและการดำรงชีวิต, การทำลายทรัพย์สินและสิ่งแวดล้อม ความเสียหายจะถูกเก็บไว้ภายในขอบเขตที่เหมาะสมผ่านวิธีการแบบบูรณาการเพื่อการจัดการภัยพิบัติ การวางแผนสำหรับภัยพิบัติบนโลกไซเบอร์ที่แตกต่างกัน แต่ที่เกี่ยวข้องทั้งสี่ด้านการบรรเทาหรือป้องกันการเตรียมความพร้อมในการตอบสนองและการกู้คืน ดังนั้นหัวข้อการเตรียมวิกฤติถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยให้ทุกคนได้อย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพในการสื่อสารกับผู้ชมที่สำคัญในช่วงเวลาของวิกฤตการณ์ ซึ่งคลื่นสึนามิมีศักยภาพที่จะส่งผลกระทบต่อไปยังประเทศไทย การเตรียมความพร้อมวิกฤติ ได้แก่ : การวินิจฉัยช่องโหว่วิกฤตทีมการจัดการภาวะวิกฤตโฆษกและแผนการจัดการวิกฤต ในประเทศไทยอย่างไรก็ตามการจัดการภัยพิบัติได้มุ่งเน้นในการตอบสนองช่วงเวลาฉุกเฉินและการกู้คืนโพสต์ผลกระทบ หลังจากที่เกิดภัยพิบัติสึนามิเดือนธันวาคมปี 2004 มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่าวิธีการดังกล่าวไม่เพียงพอที่จะรับมือกับภัยคุกคามจากภัยพิบัติสึนามิ เน้นมากขึ้นควรจะได้รับการบรรเทาผลกระทบและการเตรียมความพร้อมมาตรการ.
ในการตอบสนองต่อเหตุการณ์สึนามิปี 2004 รัฐบาลไทยกำกับสถานประกอบการของภัยพิบัติแห่งชาติศูนย์เตือนภัยทำงานเป็นหน่วยส่วนกลางที่ได้รับการตรวจสอบการประมวลผลและการถ่ายทอดข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับกำลังจะเกิดขึ้นตามธรรมชาติ ภัยพิบัติและการออกคำเตือนประชาชนในเหตุการณ์ดังกล่าว (UN 2006) ศูนย์ยังทำหน้าที่เป็นชาติการล้างบ้านของข้อมูลการบริหารความเสี่ยงจากภัยพิบัติ ในการตระหนักถึงความจริงที่ว่าตอบสนองภัยพิบัติควรจะขึ้นไม่เพียง แต่ในระบบเตือนภัยที่รัฐบาลไทยได้นำมาใช้และดำเนินการโครงการลดช่องโหว่ผ่านการทำงานในสองพื้นที่: การป้องกันภัยพิบัติและ / หรือการบรรเทาผลกระทบที่จะลดความไวของพื้นที่ที่จะผลกระทบจากสึนามิ อันตรายและการเตรียมความพร้อมในการสร้างชุมชนที่มีความยืดหยุ่นคลื่นสึนามิ โปรแกรมเหล่านี้รวมถึงมาตรการดังต่อไปนี้ มาตรการบรรเทาผลกระทบจะรวมถึง (1) การจัดตั้งแผนใช้ที่ดินสำหรับพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่อยู่บนพื้นฐานของการประเมินความเสี่ยงและการวิเคราะห์ความเสี่ยง สิ่งอำนวยความสะดวกที่สำคัญเช่นโรงเรียนโรงพยาบาลโรงแรมอาคารการเข้าพักสูงไม่ควรที่จะสร้างขึ้นในพื้นที่เสี่ยง มีอยู่สิ่งอำนวยความสะดวกการท่องเที่ยวฟาร์มกุ้งและโครงสร้างพื้นฐานด้านการเพาะเลี้ยงสัตว์ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีความเสี่ยงควรจะย้ายไป (2) การให้แพคเกจแรงจูงใจที่เหมาะสมและโอกาสในการทำมาหากินที่น่าสนใจเพื่อส่งเสริมให้ชุมชนชายฝั่งที่จะละทิ้งการตกตะกอนในสถานที่ที่มีความเสี่ยงและ / หรือที่อาศัยอยู่ในบ้านที่ยากจนได้รับการออกแบบ โดยเฉพาะตามพื้นที่ต่ำโกหกของชายฝั่งและ (3) การบำรุงรักษาของความมั่นคงด้านสิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศของพื้นที่ชายฝั่งทะเลผ่านการเพิ่มคุณค่าของป่าชายเลนและหาดป่าเพื่อทำหน้าที่เป็นบรรทัดแรกของการป้องกันจากคลื่นสึนามิและการฟื้นฟูสมรรถภาพของการสูญเสียและเสื่อมโทรม แนวปะการังและหญ้าทะเลเตียงที่จะช่วยสร้างความมั่นคงตามแนวชายฝั่งและป้องกันการกัดเซาะชายหาด มาตรการการเตรียมความพร้อมจะรวมถึง: (1) การติดตั้งของคลื่นสึนามิในท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธันวาคม 2004 วิกฤตธรรมชาติ" สึนามิ "ตอนแรกคิดว่ามันเป็นในพื้นที่ของมหาสมุทรอินเดีย จะไม่มีปรากฏการณ์สึนามิรุนแรงที่เกิดขึ้น เพราะแม้ว่าทางด้านของทะเลอันดามัน เป็นรอยต่อระหว่างแผ่นเปลือกของอินเดียและแผ่นยูเรเชีย และมีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นบ่อย แต่ไม่เคยกับคลื่นสึนามิที่ทำลายชีวิตผู้คนและทรัพย์สินมากกว่า ระยะเวลา ณ สิ้นเดือนธันวาคม 2547 โลกเฝ้าดูโทรทัศน์รายงานสึนามิร้ายแรงในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และสาบานที่จะช่วยให้มีการบริจาคเงิน และทางกายภาพและอธิษฐาน ที่มีมากกว่า 200000 ชีวิตที่หายไป และเกือบ 2 ล้าน displaced โดยผลของ สึนามิในมหาสมุทรอินเดีย เป็นหนึ่งในภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ มีคนมากมายตายเป็นวิกฤตธรรมชาติที่ฆ่าเป็นอันดับสามของโลกที่บันทึกไว้ สึนามิ เริ่มตั้งแต่จุดกำเนิดของแผ่นดินไหวที่ชายฝั่งตะวันตกของเกาะสุมาตราในอินโดนีเซีย จากนั้นก็ตระหนักในทะเลอันดามัน จนถึงชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดียและประเทศเกาะของศรีลังกา บางส่วนของคลื่นเคลื่อนตัวถึงชายฝั่งตะวันออกของแอฟริกา การรวมกลุ่มของประเทศที่ประสบภัยจากคลื่นสึนามิ และมีผู้เสียชีวิตในครั้งนั้นมี 11 ประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ศรีลังกา ไทย มัลดีฟส์ พม่า อินเดีย บังคลาเทศ โซมาเลีย แทนซาเนียและเคนยา ในกรณีของประเทศไทย วิกฤตธรรมชาติ " สึนามิ " ทำให้ตื่นตระหนกในคนทั่วประเทศ เพราะสูญเสียชีวิตมากมาย และทรัพย์สินของบุคคล ใน 6 จังหวัดภาคใต้ที่มีพื้นที่อยู่ติดกับชายฝั่งทะเลอันดามัน ได้แก่ ภูเก็ต พังงา กระบี่ ตรัง ระนอง และสตูล โดยเฉพาะ ในจังหวัด พังงา กระบี่ และภูเก็ต มีการสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินมากที่สุด เพราะนั่นคือ ภัยพิบัติทางธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง ที่ไม่มีใครคาดหวัง ทำให้คนไม่ระวัง และไม่มีการเตรียมการเพื่อป้องกันวิกฤตินี้ถึงแม้ว่าการเกิดแผ่นดินไหว และสึนามิตามมา ไม่สามารถป้องกันได้ ขนาดของผลกระทบที่รุนแรงในแง่ของการสูญเสียของชีวิตและการดำรงชีวิต ทำลายทรัพย์สิน และความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมจะถูกเก็บไว้ภายในขอบเขตที่เหมาะสมผ่านการบูรณาการเพื่อการจัดการภัยพิบัติ การวางแผนสำหรับภัยพิบัติครอบคลุมด้านต่าง ๆแต่ที่เกี่ยวข้องสี่ บรรเทา หรือป้องกัน เตรียมพร้อม และการกู้คืน การตอบสนอง ดังนั้น วิกฤต เตรียมส่วนที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยให้ทุกคนอย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพในการสื่อสารกับผู้ชมที่สำคัญในช่วงเวลาของวิกฤตการณ์ ซึ่งสึนามิมีศักยภาพที่จะส่งผลกระทบในทางลบต่อประเทศไทย วิกฤต : การเตรียมตัวรวมถึงช่องโหว่วิกฤต , วิกฤตการจัดการทีมโฆษกและการจัดการภาวะวิกฤติแผน ในประเทศไทย อย่างไรก็ตาม การจัดการภัยพิบัติได้เน้นหลักในช่วงการตอบสนองฉุกเฉินและการกู้คืนโพสต์กระแทก ต่อไปนี้ธันวาคม 2004 สึนามิภัยพิบัติ , มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่าวิธีการดังกล่าวไม่เพียงพอที่จะรับมือกับภัยคุกคามจากสึนามิภัยพิบัติ เน้นมากขึ้นควรได้รับการบรรเทาผลกระทบและมาตรการการเตรียมความพร้อม .ในการตอบสนองต่อ 2004 สึนามิ รัฐบาลที่จัดตั้งศูนย์เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ เพื่อใช้เป็นหน่วยรับข้อมูล การตรวจสอบ การประมวลผล และการถ่ายทอดข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับภัยพิบัติจากธรรมชาติที่ใกล้เข้ามาและออกเตือนประชาชนในเหตุการณ์ดังกล่าว ( UN , 2006 ) ศูนย์ยังทำหน้าที่เป็นสำนักหักบัญชีแห่งชาติการจัดการข้อมูลความเสี่ยงด้านภัยพิบัติ ในการตระหนักถึงความจริงที่ว่า การตอบสนองภัยพิบัติควรมีพื้นฐานไม่เพียง แต่ในระบบเตือนภัย รัฐบาลได้ประกาศใช้และดำเนินการโปรแกรมการลดความเสี่ยงผ่านงานในสองพื้นที่ : การป้องกันและ / หรือบรรเทาสาธารณภัยเพื่อลดพื้นที่ของความไวต่อผลกระทบของคลื่นสึนามิอันตราย และการเตรียมความพร้อมเพื่อสร้างสึนามิ มีชุมชน โครงการเหล่านี้รวมถึงมาตรการ ดังนี้ มาตรการบรรเทาผลกระทบ ได้แก่ ( 1 ) การวางแผนการใช้ที่ดินในพื้นที่ชายฝั่งขึ้นอยู่กับการประเมินความเสี่ยงและการวิเคราะห์ความเสี่ยง เครื่องที่สำคัญ เช่น โรงพยาบาล โรงเรียน โรงแรม หรืออาคารพักอาศัยสูงไม่ควรสร้างในพื้นที่เสี่ยง เครื่องการท่องเที่ยวที่มีอยู่ นากุ้ง และการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำโครงสร้างพื้นฐานที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยง ควรย้าย ( 2 ) การจัดแพคเกจแรงจูงใจที่เหมาะสมและโอกาสทางอาชีพที่น่าสนใจเพื่อส่งเสริมชุมชนชายฝั่งที่จะละทิ้งการตกตะกอนในสถานที่เสี่ยงและ / หรือการใช้ชีวิตในบ้านที่ออกแบบมาไม่ดี โดยเฉพาะตามพื้นที่ลุ่มของชายฝั่ง และ ( 3 ) การรักษาสิ่งแวดล้อม และนิเวศวิทยาเสถียรภาพของพื้นที่ชายฝั่ง โดยการเพิ่มคุณค่าของป่าชายเลน แสดงเป็นบรรทัดแรกของการป้องกันจากคลื่นสึนามิ และการฟื้นฟูสูญหายและเสื่อมโทรมแนวปะการังและหญ้าทะเล เพื่อช่วยรักษาเสถียรภาพและป้องกันการกัดเซาะชายฝั่ง ชายหาด มาตรการการเตรียมความพร้อมจะรวมถึง : ( 1 ) ติดตั้งสึนามิท้องถิ่น