Skateboarding and Exclusion from Pu

Skateboarding and Exclusion from Public Space
One teenage group who faces major exclusion from using public space, and quite often
penalisation, is skateboarders. Interestingly, this group of ‘active’ teenagers have caused
such a major impact with their presence in public space (i.e. parks, streets, public steps)
that the public has been divided into those who support skateboarding (and the creation of
skateparks) and those who dislike them. Along with the public, local authorities, planners
and policy-makers worldwide have taken a stand either in support of or against
Teenagers and Public Space
Literature Review: OPENspace Research Centre, Edinburgh College of Art/Heriot Watt University 18
skateboarding. Particularly in the last decade, when skateboarding has become a trend
among teenagers, the debate on the sport is immense. This is probably because
skateboarding cannot be defined as a real criminal activity like alcohol and drug abuse,
vandalism, shoplifting and other forms of juvenile delinquency. Instead, it is a young urban
counterculture that seeks to challenge power relations by questioning the privatisation of
public space (Loukaitou-Sideris and Banerjee 1998; Urban Action 2001). Due to its
ambiguous character, skateboarding’s position has shifted from the urban street to the
political arena (Borden 1998a; Stratford 2002). According to some academics who study
the spatial conflicts of skateboarding:
“The 'problem' of skating has been conflated with a 'problem' with young people in
public spaces, reflecting a rise in fear of crime from the mid-twentieth century and
referencing more general questions about public space and citizenship” (Stratford
2002: 193).
Ian Borden, who has extensively commented on the ‘politics of skateboarding’, argues
that:
“Skateboarders have encountered a politics of space similar to the experiences of
the homeless. Like the homeless, skateboarders occupy urban space without
engaging in economic activity of interiors, to the annoyance of building owners and
managers. As a result, the urban managers have declared skaters as trespassers, or
cited the marks skateboarding causes as proof of criminal damage>” (Borden 1998a:
2)
As the above extract shows, skateboarders deny the production of architecture and urban
space as a commodity for exchange, or as a place where the exchange of commodities
might take place (Borden 1998b; 2001). As a result, these teenagers experience similar
exclusion from public space to those from low income backgrounds who are also not
potential consumers and therefore perceived as a nuisance by shop owners and the
general public (White 1993). Where the latter group is ejected from business and
commercial centres by such measures as juvenile curfews, so the former encounter
similar treatment. The intensification of skateboarding in public space has led to a
pervasive form of repression and legislation (Borden 1998a). An increasing number of
cities in Britain and abroad have placed curfews banning skateboarding in public areas.
For instance, in Melbourne, skateboarders were banned from the forecourt of the State
Library.
Teenagers and Public Space
Literature Review: OPENspace Research Centre, Edinburgh College of Art/Heriot Watt University 19
“Anyone caught skating there now faces $200 fine. And this is a scenario that’s
happening in urban centres all over the world, as skateboarders, and those who
engage in other forms of street sport, are increasingly being regarded as a public
nuisance and public liability” (ABC Radio National 1999).
In Britain, similar laws have restricted skateboarders’ movement for the last decade
(Woolley and Johns 2001). For example, local authorities in Sheffield, Manchester and
Cardiff have passed a by-law banning skateboarding from the whole of their city centre.
However, the ban has not discouraged skateboarders from using public areas for
performing their sport. As with any other group of teenagers, the idea behind
skateboarding in central urban areas is the opportunities that these places offer for
gathering, relaxing and ‘hanging out’ with friends. According to studies on skateboarding,
the enjoyment of the sport comes from watching and learning from others and that can
happen only in large areas like parks and streets (Woolley and Johns 2001). The problem,
of course, with these places lies on the fact that they are favourite ‘hang out’ spots for
other users (e.g. elderly people, parents with toddlers), too. As a result, tension and
conflict is created among them. Many people, because of their lack of knowledge about
skateboarding practices, confuse skaters with teenage delinquents. According to Woolley
and Johns (2001), this hostile attitude towards skaters is unreasonable as, contrary to
what it is believed, they seem to be fairly understanding of other users and happy to
‘share’ the same spaces with others.
Due to ‘spatial antagonism’ between skaters and other users of public space, local
authorities and planners are forced to take direct action. In most cases, the solution
provided is the creation of a skatepark, offering teenagers a place to gather and recreate
without necessarily mingling with other users who may be hostile towards them and their
activities. For decision-makers, this is an easy and successful plan, with the public
applauding the direct outcome of it: the creation of a ghettoised youth space. Apparently,
skateparks have become
“Much more complex places where public and private agendas clash with the desires
of teens who want a place to recreate, hang out and have fun. [...] In terms of power,
control and skateboard parks themselves, it becomes clear that the parks
themselves are often-times gifts of a sort, as well as being ‘battlegrounds between
users and between groups (homeowners versus skateboarders, for example)” (Jones
and Graves 2000: 136, 146).
Teenagers and Public Space
Literature Review: OPENspace Research Centre, Edinburgh College of Art/Heriot Watt University 20
Through research into six skateparks in Oregon, Jones and Graves (2000) came to the
conclusion that these teen places are often misunderstood and misused by those in power
and designers as a way to control young people’s spatial mobility. Skateparks were seen
as a way to fence the activity, constructing boundaries to a sport and young trend in a
manner that most likely results in a facility-based mentality that supports the sport without
supporting the needs of the users as people.
“In short, the skatepark became a compromise to get the skaters off the streets, and
gave the skaters a place to skate where they ‘wouldn’t be hassled’” (Jones and
Graves 2000: 146).
However, ‘getting skaters off the streets’ by creating skateparks is not a simple solution.
Planners and decision-makers forget that young people have additional needs than just
engaging with their favourite sport: they also need places where they can feel independent
and free from any control (Borden 1998a). As, most of the times, young people are not
consulted about the facilities provided for them, these places do not fit their real needs. It
is not rare to see skaters going back to the streets to perform their sport and reclaim their
independence (L’ Aoustet and Griffet 2001; Woolley and Johns 2001). Older and more
experienced skateboarders, especially, feel that skateparks, resembling playgrounds, are
not designed for them.
“To escape the crowd of novices, the experienced participants adopt two strategies:
they either meet up at late hours (with the implications that can generate:
delinquency, non-attendance at school), or they abandon the place and invade other
public spaces, squares, parks or streets

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สเก็ตบอร์ดและแยกออกจากพื้นที่สาธารณะวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่หันหน้าหลักแยกออกจากการใช้พื้นที่สาธารณะ และค่อนข้างบ่อยpenalisation, skateboarders ได้ เป็นเรื่องน่าสนใจ 'งาน' วัยรุ่นกลุ่มนี้ทำให้เกิดดังกล่าวสำคัญผลกระทบกับสถานะของตนในพื้นที่สาธารณะ (เช่นอุทยาน ถนน ตอนที่สาธารณะ)ว่า ประชาชนได้แบ่งผู้สนับสนุนสเก็ตบอร์ด (และสร้างskateparks) และผู้ที่เกลียดชังพวกเขา พร้อมกับสาธารณะ ภายในหน่วยงาน วางแผนและมีดำเนินการทั่วโลก policy-makers ยืน support ของ หรือกับ วัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะการทบทวนวรรณกรรม: ศูนย์วิจัย OPENspace เอดินบะระวิทยาลัยของศิลปะ/แฮเรียตวัตต์มหาวิทยาลัย 18สเก็ตบอร์ด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษที่ผ่านมา เมื่อสเก็ตบอร์ดได้กลายเป็น แนวโน้มในหมู่วัยรุ่น ข้อโต้แย้งในกีฬาเป็นอย่างมาก ทั้งนี้อาจเนื่องจากสเก็ตบอร์ดไม่สามารถกำหนดเป็นอาชญากรรมอย่างแท้จริงเช่นละเมิดแอลกอฮอล์และยาเสพติดป่าเถื่อน ขโมยของตามร้าน และแบบฟอร์มอื่น ๆ ของเยาวชนลง แทน ก็เป็นหนุ่มเมืองวัฒนธรรมต่อต้านที่จะท้าทายอำนาจสัมพันธ์ โดยซักถาม privatisation ของพื้นที่สาธารณะ (Loukaitou-Sideris และ Banerjee 1998 เมืองดำเนิน 2001) เนื่องของอักขระชัดเจน สเก็ตบอร์ดของตำแหน่งได้เปลี่ยนจากการเมืองเพื่อการเวทีทางการเมือง (Borden 1998a สแตรทฟอร์ด 2002) ตามบางนักวิชาการศึกษาความขัดแย้งพื้นที่ของสเก็ตบอร์ด:"'ปัญหา' สเก็ตได้ถูก conflated กับ 'ปัญหา' กับคนหนุ่มสาวในพื้นที่สาธารณะ การสะท้อนขึ้นกลัวอาชญากรรมจากศตวรรษ twentieth กลาง และอ้างอิงคำถามทั่วไปเกี่ยวกับสัญชาติและพื้นที่สาธารณะ" (สแตรทฟอร์ด2002:193)จนเอียน Borden ที่อย่างกว้างขวางมีความเห็นใน 'เมืองของสเก็ตบอร์ด'ที่:"Skateboarders ได้พบเมืองคล้ายกับประสบการณ์ของพื้นที่ไร้ที่อยู่ เช่นไร้ที่อยู่ skateboarders ครอบครองพื้นที่เขตเมืองโดยในกิจกรรมทางเศรษฐกิจของการตกแต่งภายใน การรบกวนของเจ้าของอาคาร และผู้จัดการ ดังนั้น ผู้จัดการเมืองได้ประกาศพร้อมเป็น trespassers หรืออ้างเครื่องหมายสเก็ตบอร์ดสาเหตุเป็นความเสียหายทางอาญา > " (Borden 1998a:2)ตามข้างต้นแยกแสดง skateboarders ปฏิเสธการผลิต ของสถาปัตยกรรม และเมืองพื้นที่ เป็นสินค้าสำหรับแลกเปลี่ยน หรือ เป็นสถานที่แลกเปลี่ยนสินค้าโภคภัณฑ์อาจเกิดขึ้น (Borden 1998b; 2001) วัยรุ่นเหล่านี้เป็นผล ประสบการณ์คล้ายกันแยกออกจากพื้นที่สาธารณะที่จากพื้นหลังรายได้ต่ำที่ยังไม่ได้ผู้บริโภคอาจเกิดขึ้น และดังนั้นจึง ถือว่าเป็นการรบกวนโดยเจ้าของร้านและประชาชนทั่วไป (ขาว 1993) ซึ่งกลุ่มหลังจะออกจากธุรกิจ และไทยพาณิชย์ศูนย์ โดยมาตรการดังกล่าวเป็นเด็ก curfews เพื่อพบอดีตรักษาคล้ายกัน มีนำแรงของสเก็ตบอร์ดในพื้นที่สาธารณะรูปแบบที่ชุมชนที่แพร่หลายของการปราบปรามและบังคับใช้กฎหมาย (Borden 1998a) การเพิ่มจำนวนเมืองในสหราชอาณาจักรและต่างประเทศได้ทำ curfews ห้ามสเก็ตบอร์ดในพื้นที่สาธารณะตัวอย่าง เมลเบิร์น skateboarders ถูกห้ามจากการ forecourt ของรัฐไลบรารี วัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะการทบทวนวรรณกรรม: ศูนย์วิจัย OPENspace เอดินบะระวิทยาลัยของศิลปะ/แฮเรียตวัตต์มหาวิทยาลัย 19"คนติดสเก็ตขณะนี้มีใบหน้า $200 ดี และนี่คือสถานการณ์เกิดขึ้นในศูนย์กลางเมืองทั่วโลก โดย skateboarders และผู้ที่ในรูปแบบอื่น ๆ ของกีฬาถนน มากขึ้นถูกถือเป็นสาธารณะการรบกวนและความรับผิดต่อ" (ABC วิทยุแห่งชาติ 1999)ในสหราชอาณาจักร คล้ายกฎหมายได้จำกัดความเคลื่อนไหวของ skateboarders สำหรับทศวรรษ(Woolley และจอห์น 2001) ตัวอย่าง หน่วยงานท้องถิ่นในเชฟฟิลด์ แมนเชสเตอร์ และคาร์ดิฟฟ์ผ่านการโดยกฎหมายห้ามสเก็ตบอร์ดจากทั้งเมืองของพวกเขาอย่างไรก็ตาม บ้านมีไม่กำลังใจ skateboarders ใช้พื้นที่สาธารณะสำหรับการกีฬาของพวกเขา เช่นเดียวกับกลุ่มใด ๆ ที่อื่น ๆ ของวัยรุ่น ความคิดที่อยู่เบื้องหลังสเก็ตบอร์ดในพื้นที่กลางเมืองเป็นโอกาสที่สถานบริการรวบรวม ผ่อนคลาย และ 'ห้อยออก' กับเพื่อน ตามการศึกษาสเก็ตบอร์ดกายเล่นกีฬามาดู และเรียนรู้จากผู้อื่น และการที่สามารถเกิดขึ้นเฉพาะในพื้นที่ขนาดใหญ่เช่นสวนสาธารณะและถนน (Woolley และจอห์น 2001) ปัญหาแน่นอน กับสถานเหล่านี้อยู่บนความจริงที่พวกเขาชื่นชอบ 'แขวนออก' จุดสำหรับผู้ใช้คนอื่น (ผู้สูงอายุเช่น ผู้ปกครองกับเด็กวัยหัดเดิน), เกินไป ความตึงเครียดเป็นผลให้ และสร้างความขัดแย้งระหว่างกัน หลายคน เพราะการขาดความรู้เกี่ยวกับปฏิบัติสเก็ตบอร์ด สับสนพร้อมกับ delinquents วัยรุ่น ตาม Woolleyและจอห์น (2001), นี้เกิดทัศนคติต่อพร้อม unreasonable เป็น ทวนอะไรเชื่อ พวกเขาดูเหมือนจะค่อนข้างจะเข้าใจผู้อื่น และยินดี'ร่วม' ช่องเดียวกันกับผู้อื่นเนื่องจาก 'antagonism ปริภูมิ' พร้อมและผู้ใช้อื่น ๆ ของพื้นที่สาธารณะ ท้องถิ่นหน่วยงานและวางแผนต้องถูกบังคับให้ดำเนินการโดยตรง ในกรณีส่วนใหญ่ การแก้ปัญหาบริการคือการสร้าง skatepark แบบ วัยรุ่นแห่งนี้เป็นสถานที่รวบรวม และสร้างขึ้นใหม่โดยไม่จำเป็นต้องมั่วสุมกับผู้ใช้อื่น ๆ ที่อาจเป็นศัตรูต่อพวกเขา และของพวกเขากิจกรรม สำหรับผู้ผลิตตัดสินใจ เป็นเรื่องง่าย และประสบความสำเร็จแผนการ กับประชาชนผลลัพธ์โดยตรงของ applauding: การสร้างพื้นที่เยาวชน ghettoised เห็นได้ชัดskateparks ได้กลายเป็น"ซับซ้อนมากวางสาธารณะ และวาระการประชุมส่วนตัวแคลช มีความต้องการของวัยรุ่น ที่ต้องการสถานที่สร้างใหม่ และสนุก [...] ในด้านพลังงานควบคุมและสเก็ตบอร์ดสวนตัวเอง เป็นที่ชัดเจนที่สวนสาธารณะตัวเองเป็นของขวัญบางครั้งของการเรียงลำดับ เป็นการ ' battlegrounds ระหว่างผู้ใช้ และกลุ่ม (เจ้าของบ้านกับ skateboarders ตัว) " (โจนส์กสุสาน 2000:136, 146) วัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะการทบทวนวรรณกรรม: ศูนย์วิจัย OPENspace เอดินบะระวิทยาลัยของศิลปะ/แฮเรียตวัตต์มหาวิทยาลัย 20ผ่านทางวิจัยใน skateparks หกในออริกอน โจนส์และสุสาน (2000) มาสรุปว่าสถานเหล่านี้วัยรุ่นมัก misunderstood และผิด โดยผู้ที่อยู่ในอำนาจและนักออกแบบเป็นวิธีการควบคุมการเคลื่อนไหวปริภูมิของคนหนุ่มสาว Skateparks ได้เห็นเป็นวิธีการกิจกรรมล้อมรั้ว สร้างขอบเขตกีฬาและหนุ่มแนวโน้มในการลักษณะที่จะเกิดความคิดที่ใช้สิ่งอำนวยความสะดวกที่สนับสนุนกีฬาโดยสนับสนุนความต้องการของผู้ใช้เป็นคน"ในระยะสั้น skatepark กลายเป็น ปัญหาได้รับการพร้อมปิดถนน และให้พร้อมที่เล่นสเก็ตที่จะ 'ไม่มีภาพยนตร์' " (โจนส์ และหลุมฝังศพ 2000:146)อย่างไรก็ตาม 'รับพร้อมปิดถนน"โดยสร้าง skateparks ไม่ได้แก้ปัญหาวางแผนและผู้ผลิตตัดสินใจลืมว่า คนหนุ่มสาวมีความต้องการเพิ่มเติมกว่าเพียงมีนักกีฬาที่ชื่นชอบ: พวกเขาจำเป็นสถานที่พวกเขาสามารถรู้สึกอิสระและฟรีจากตัวควบคุม (Borden 1998a) เป็น ครั้งที่ คนหนุ่มสาวมีไม่ขอคำปรึกษาเกี่ยวกับการอำนวยความสะดวกสำหรับพวกเขา สถานเหล่านี้ไม่พอดีกับความจริง มันไม่ยากที่จะเห็นพร้อมที่จะกลับไปใช้ถนนในการกีฬาของพวกเขา และเพิ่มความเอกราช (L' Aoustet และ Griffet 2001 Woolley และจอห์น 2001) เก่า และอื่น ๆskateboarders ประสบการณ์ โดยเฉพาะ รู้สึกว่า มี skateparks, playgrounds คล้ายไม่ได้ออกแบบไว้"หนีฝูงชนของสามเณร ผู้เรียนมีประสบการณ์นำกลยุทธ์ที่ 2:พวกเขาอาจพบปะที่เวลา (ด้วยผลกระทบที่สามารถสร้าง:เปลี่ยน ไม่มีเข้าโรงเรียน), หรือพวกเขาละทิ้งบุกกันสาธารณะ สี่เหลี่ยม สวนสาธารณะ หรือถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สเก็ตบอร์ดและการยกเว้นจากพื้นที่สาธารณะหนึ่งในกลุ่มวัยรุ่นที่ใบหน้ายกเว้นที่สำคัญจากการใช้พื้นที่สาธารณะและค่อนข้างบ่อย
penalisation เป็นสเก็ตบอร์ด ที่น่าสนใจกลุ่มวัยรุ่น 'ใช้งาน'
นี้ได้ก่อให้เกิดการดังกล่าวเป็นผลกระทบที่สำคัญกับการปรากฏตัวของพวกเขาในพื้นที่สาธารณะ(เช่นสวนสาธารณะถนนขั้นตอนมหาชน)
ว่าประชาชนได้รับการแบ่งออกเป็นผู้ที่สนับสนุนการสเก็ตบอร์ด (และสร้าง
skateparks) และผู้ที่ ที่ไม่ชอบพวกเขา พร้อมกับประชาชนที่หน่วยงานท้องถิ่นวางแผนและกำหนดนโยบายทั่วโลกมีการดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งที่ยืนในการสนับสนุนหรือต่อต้านวัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะทบทวนวรรณกรรม: Openspace ศูนย์วิจัยเอดินบะระวิทยาลัยศิลปะ / Heriot วัตต์มหาวิทยาลัย 18 สเก็ตบอร์ด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษที่ผ่านมาเมื่อสเก็ตบอร์ดได้กลายเป็นเทรนด์ในหมู่วัยรุ่น, การอภิปรายเกี่ยวกับการเล่นกีฬาเป็นใหญ่ อาจเป็นเพราะสเก็ตบอร์ดไม่สามารถกำหนดเป็นกิจกรรมทางอาญาจริงเช่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาเสพติดป่าเถื่อนขโมยและรูปแบบอื่นๆ ของเด็กและเยาวชน แต่มันเป็นหนุ่มเมืองวัฒนธรรมที่พยายามที่จะท้าทายความสัมพันธ์เชิงอำนาจโดยการสอบถามการแปรรูปของพื้นที่สาธารณะ(Loukaitou-Sideris และ Banerjee 1998; เมืองแอคชั่น 2001) เนื่องจากมันเป็นตัวละครที่ไม่ชัดเจนตำแหน่งของสเก็ตบอร์ดได้เปลี่ยนจากถนนในเมืองไปยังเวทีการเมือง(เลือกตั้ง 1998; ฟอร์ด 2002) ตามที่นักวิชาการบางคนที่ศึกษาความขัดแย้งเชิงพื้นที่ของสเก็ตบอร์ด: "การ 'ปัญหา' สเก็ตได้รับการแฟทต์กับ 'ปัญหา' กับคนหนุ่มสาวในพื้นที่สาธารณะสะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นในความหวาดกลัวของอาชญากรรมจากกลางศตวรรษที่ยี่สิบและการอ้างอิงมากขึ้นคำถามทั่วไปเกี่ยวกับพื้นที่สาธารณะและความเป็นพลเมือง "(ฟอร์ด2002: 193). เอียนเลือกตั้งที่ได้แสดงความคิดเห็นอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับ 'การเมืองของสเก็ตบอร์ด" ระบุว่า"Skateboarders ได้พบการเมืองของพื้นที่คล้ายกับประสบการณ์ของผู้ที่ไม่มีที่อยู่อาศัย เช่นเดียวกับเด็กที่ถูกทอดทิ้ง, สเก็ตบอร์ดครอบครองพื้นที่ในเมืองโดยไม่ต้องมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางเศรษฐกิจของการตกแต่งภายในเพื่อความรำคาญของเจ้าของอาคารและผู้จัดการ เป็นผลให้ผู้บริหารเมืองได้ประกาศสเก็ตเป็นผู้บุกรุกหรืออ้างถึงเครื่องหมายสเก็ตบอร์ดสาเหตุที่เป็นหลักฐานของความเสียหายทางอาญา> "(เลือกตั้ง 1998: 2) ในฐานะที่แสดงให้เห็นว่าสารสกัดจากข้างต้น skateboarders ปฏิเสธการผลิตของสถาปัตยกรรมและเมืองพื้นที่เป็นสินค้าโภคภัณฑ์สำหรับการแลกเปลี่ยนหรือเป็นสถานที่ที่มีการแลกเปลี่ยนสินค้าโภคภัณฑ์อาจจะเกิดขึ้น (เลือกตั้ง 1998b; 2001) เป็นผลให้วัยรุ่นเหล่านี้มีประสบการณ์ที่คล้ายกันยกเว้นจากพื้นที่สาธารณะให้กับผู้ที่มาจากภูมิหลังมีรายได้น้อยที่ยังไม่ได้บริโภคที่มีศักยภาพและการรับรู้จึงเป็นความรำคาญโดยเจ้าของร้านค้าและที่ประชาชนทั่วไป(สีขาว 1993) ในกรณีที่กลุ่มหลังจะออกมาจากธุรกิจและศูนย์กลางการค้าโดยมาตรการดังกล่าวเป็นเคอร์ฟิวเด็กและเยาวชนเพื่อให้อดีตพบการรักษาที่คล้ายกัน แรงขึ้นของสเก็ตบอร์ดในพื้นที่สาธารณะได้นำไปสู่รูปแบบที่แพร่หลายของการปราบปรามและการออกกฎหมาย (เลือกตั้ง 1998) การเพิ่มจำนวนของเมืองในสหราชอาณาจักรและต่างประเทศได้วางเคอร์ฟิวห้ามสเก็ตบอร์ดในพื้นที่สาธารณะ. ยกตัวอย่างเช่นในเมลเบิร์น, สเก็ตบอร์ดไม่ได้รับอนุญาตจากตึกของรัฐห้องสมุด. วัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะทบทวนวรรณกรรม: Openspace ศูนย์วิจัยเอดินบะระวิทยาลัยศิลปะ / Heriot วัตต์มหาวิทยาลัย 19 "ใครจับสเก็ตมีตอนนี้ใบหน้าปรับ $ 200 และนี่คือสถานการณ์ที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองทั่วโลกเช่นสเก็ตบอร์ดและผู้ที่มีส่วนร่วมในรูปแบบอื่นๆ ของการเล่นกีฬาถนนเพิ่มขึ้นจะถูกมองว่าเป็นประชาชนก่อความรำคาญและความรับผิดของรัฐ"(วิทยุเอบีซีแห่งชาติ 1999). ในสหราชอาณาจักร กฎหมายที่คล้ายกันได้ถูก จำกัด การเคลื่อนไหว skateboarders สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา(Woolley และจอห์นส์ 2001) ยกตัวอย่างเช่นหน่วยงานท้องถิ่นในเชฟฟิลด์, แมนเชสเตอร์และคาร์ดิฟฟ์ได้ผ่านโดยกฎหมายห้ามสเก็ตบอร์ดจากทั้งใจกลางเมืองของพวกเขา. แต่บ้านยังไม่ได้ท้อแท้ skateboarders จากการใช้พื้นที่สาธารณะสำหรับการดำเนินการกีฬาของพวกเขา เช่นเดียวกับกลุ่มอื่น ๆ ของวัยรุ่นคิดที่อยู่เบื้องหลังสเก็ตบอร์ดในพื้นที่เขตเมืองกลางเป็นโอกาสที่สถานที่เหล่านี้นำเสนอสำหรับการชุมนุมผ่อนคลายและ'ห้อยออกกับเพื่อน อ้างอิงจากการศึกษาเกี่ยวกับการสเก็ตบอร์ด, ความสุขของการเล่นกีฬามาจากการดูและการเรียนรู้จากคนอื่น ๆ และที่สามารถเกิดขึ้นได้เฉพาะในพื้นที่ขนาดใหญ่เช่นสวนสาธารณะและถนน(Woolley และจอห์นส์ 2001) ปัญหาของหลักสูตรที่มีสถานที่เหล่านี้อยู่บนความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นที่ชื่นชอบ 'แขวน' จุดสำหรับผู้ใช้อื่นๆ (เช่นผู้สูงอายุผู้ปกครองที่มีเด็กวัยหัดเดิน) มากเกินไป เป็นผลให้ความตึงเครียดและความขัดแย้งที่จะถูกสร้างขึ้นในหมู่พวกเขา หลายคนเพราะพวกเขาขาดความรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติที่สเก็ตบอร์ด, สเก็ตเกิดความสับสนกับวัยรุ่นเสเพล ตามที่ Woolley และจอห์นส์ (2001) นี้ทัศนคติที่เป็นมิตรต่อสเก็ตจะไม่มีเหตุผลเป็นตรงกันข้ามกับสิ่งที่เชื่อว่าพวกเขาดูเหมือนจะค่อนข้างเข้าใจของผู้อื่นและมีความสุขที่จะ'หุ้น' พื้นที่เดียวกับคนอื่น ๆ . เนื่องจาก 'เชิงพื้นที่ การเป็นปรปักษ์กันระหว่างสเก็ตและผู้ใช้อื่น ๆ ของพื้นที่สาธารณะท้องถิ่นหน่วยงานและวางแผนที่ถูกบังคับให้ดำเนินการโดยตรง ในกรณีส่วนใหญ่แก้ปัญหาให้คือการสร้าง Skatepark ให้บริการวัยรุ่นเป็นสถานที่ในการรวบรวมและสร้างโดยไม่จำเป็นต้องมั่วสุมกับผู้ใช้งานอื่นที่อาจจะไม่เป็นมิตรต่อพวกเขาและพวกเขากิจกรรม สำหรับผู้มีอำนาจตัดสินใจนี้เป็นแผนการที่ง่ายและประสบความสำเร็จกับประชาชนปรบมือผลโดยตรงของมันสร้างพื้นที่เยาวชน ghettoised เห็นได้ชัดว่าskateparks ได้กลายเป็น"สถานที่ที่ซับซ้อนมากขึ้นมากที่ภาครัฐและเอกชนวาระการปะทะกับความต้องการของวัยรุ่นที่ต้องการสถานที่ที่จะสร้างออกไปเที่ยวและมีความสนุกสนาน [... ] ในแง่ของอำนาจการควบคุมและสวนสาธารณะสเก็ตบอร์ดตัวเองมันจะกลายเป็นที่ชัดเจนว่าสวนสาธารณะตัวเองมักจะเป็นของขวัญครั้งของการจัดเรียงเช่นเดียวกับการเป็น'สนามรบระหว่างผู้ใช้และระหว่างกลุ่ม (เจ้าของบ้านเมื่อเทียบกับสเก็ตบอร์ด, ตัวอย่างเช่น ) "(โจนส์และเกรฟส์2000: 136, 146). วัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะทบทวนวรรณกรรม: Openspace ศูนย์วิจัยเอดินบะระวิทยาลัยศิลปะ / Heriot วัตต์มหาวิทยาลัย 20 ผ่านการวิจัยออกเป็นหก skateparks ในโอเรกอนโจนส์และเกรฟส์ (2000) มาถึงสรุปว่าสถานที่เหล่านี้จะมีวัยรุ่นมักจะเข้าใจผิดและนำไปใช้โดยผู้ที่อยู่ในอำนาจและนักออกแบบเป็นวิธีการควบคุมการเคลื่อนไหวเชิงพื้นที่คนหนุ่มสาวของ skateparks ได้เห็นเป็นวิธีการรั้วกิจกรรมสร้างขอบเขตการกีฬาและแนวโน้มหนุ่มในลักษณะที่ผลมากที่สุดในความคิดสิ่งอำนวยความสะดวกตามที่สนับสนุนการเล่นกีฬาโดยไม่มีการสนับสนุนความต้องการของผู้ใช้เป็นคนที่. "ในระยะสั้น Skatepark กลายเป็นประนีประนอมเพื่อให้ได้สเก็ตออกจากถนนและให้สเก็ตเป็นสถานที่ในการเล่นสเก็ตที่พวกเขาจะไม่ได้รับhassled "(โจนส์และเกรฟส์2000: 146). แต่ 'ได้รับการสเก็ตออกจากถนนโดย สร้าง skateparks ไม่ได้เป็นทางออกที่ง่าย. นักวางแผนและผู้มีอำนาจตัดสินใจลืมว่าคนหนุ่มสาวที่มีความต้องการที่เพิ่มขึ้นกว่าเพียงแค่การมีส่วนร่วมกับกีฬาที่ชื่นชอบของพวกเขาพวกเขายังต้องสถานที่ที่พวกเขาสามารถรู้สึกเป็นอิสระและเป็นอิสระจากการควบคุมใดๆ (เลือกตั้ง 1998) ในฐานะที่เป็นส่วนใหญ่ของเวลาที่คนหนุ่มสาวที่จะไม่ได้รับการพิจารณาเกี่ยวกับสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีให้สำหรับพวกเขาสถานที่เหล่านี้ไม่เหมาะสมกับความต้องการจริงของพวกเขา มันไม่ยากที่จะเห็นนักสเก็ตที่จะกลับไปที่ถนนที่จะดำเนินการกีฬาของพวกเขาและเรียกคืนของพวกเขาเป็นอิสระ(L 'Aoustet และ Griffet 2001 Woolley และจอห์นส์ 2001) เก่าและอื่น ๆสเก็ตบอร์ดที่มีประสบการณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งรู้สึกว่า skateparks คล้ายสนามเด็กเล่นมี. ไม่ได้ออกแบบมาสำหรับพวกเขา"เพื่อหนีฝูงชนของสามเณรผู้เข้าร่วมงานที่มีประสบการณ์นำมาใช้สองกลยุทธ์: พวกเขาทั้งสองได้พบที่ดึก (มีความหมายที่สามารถสร้าง : การกระทำผิดที่ไม่เข้าร่วมประชุมที่โรงเรียน) หรือพวกเขาละทิ้งสถานที่และอื่น ๆบุกรุกพื้นที่สาธารณะ, สี่เหลี่ยม, สวนสาธารณะหรือถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สเก็ตบอร์ดและการยกเว้นจากพื้นที่สาธารณะ วัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง
ที่ใบหน้าใหญ่ยกเว้นจากการใช้พื้นที่สาธารณะ และค่อนข้างบ่อย
penalisation , skateboarders . ทั้งนี้ กลุ่มนี้ ทำให้ ' ' วัยรุ่นงานดังกล่าวด้วย
ที่สำคัญการแสดงตนของพวกเขาในที่สาธารณะ ( เช่น สวนสาธารณะ ถนน ขั้นตอนสาธารณะ )
ที่ประชาชนถูกแบ่งออกเป็นผู้ที่สนับสนุนกีฬาและการสร้าง
skateparks ) และผู้ที่ไม่ชอบพวกเขา พร้อมกับสาธารณะ , ท้องถิ่น , นักวางแผนที่ครอบคลุมทั่วโลกและ
ถ่ายยืนทั้งในการสนับสนุนหรือต่อต้าน
วัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะ
การทบทวนวรรณกรรม : ศูนย์วิจัยเพิ่น ปซ วิทยาลัยของศิลปะ / แฮเรียตวัตต์มหาวิทยาลัย 18
เอดินบะระสเก็ตบอร์ด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา เมื่อเคลื่อนที่ได้กลายเป็นแนวโน้ม
ในหมู่วัยรุ่น การอภิปรายเกี่ยวกับกีฬาอันยิ่งใหญ่ ทั้งนี้อาจเป็นเพราะ
สเก็ตบอร์ด ไม่สามารถกำหนดเป็นจริงกิจกรรมทางอาญาเช่นแอลกอฮอล์และสารเสพติด
ป่าเถื่อน ขโมยของในร้าน และรูปแบบอื่น ๆของเด็กและเยาวชน . แทนที่จะเป็นหนุ่มเมือง
วัฒนธรรมที่มุ่งท้าทายพลังความสัมพันธ์การการแปรรูป
พื้นที่สาธารณะ ( และ loukaitou sideris Banerjee 1998 ; เมืองกระทำ 2001 ) เนื่องจากตัวละครที่คลุมเครือของ
ตำแหน่งสเก็ตบอร์ดได้เปลี่ยนจากถนนเมือง
เวทีการเมือง ( บอร์เดน 1998a ; Stratford 2002 ) ตามที่นักวิชาการบางคนที่เรียน

: ความขัดแย้งเชิงพื้นที่ของสเก็ตบอร์ด" ' ปัญหา ' ของการเล่นสเก็ตได้ถูกผสมรวมกับ ' ปัญหา ' กับคนหนุ่มสาวใน
พื้นที่สาธารณะ , สะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของความกลัวของอาชญากรรมจากศตวรรษที่ยี่สิบกลางและ
อ้างอิงคำถามทั่วไปเกี่ยวกับพื้นที่สาธารณะและความเป็นพลเมือง " ( Stratford
2002 : 193 ) .
เอียน บอร์เดน ที่ได้แสดงความคิดเห็นอย่างกว้างขวาง ' การเมืองของสเก็ตบอร์ด ' เถียง

ว่า :" จันทร์ ขนนกยูงได้พบการเมืองของพื้นที่ใกล้เคียงกับประสบการณ์ของ
คนจรจัด เหมือนคนเร่ร่อน skateboarders ครอบครองพื้นที่เมือง โดยเป็นเสน่ห์ในกิจกรรมทางเศรษฐกิจของการตกแต่งภายใน
,
รบกวนของเจ้าของอาคารและผู้จัดการ เป็นผลให้ผู้บริหารเมืองมีประกาศสเกตเป็นผู้บุกรุกหรือ
อ้างสาเหตุรอยสเก็ตบอร์ดเป็นหลักฐาน > ความเสียหายทางอาญา " ( บอร์เดน 1998a :
2 )
เป็นสารข้างต้นแสดง skateboarders ปฏิเสธการผลิตของสถาปัตยกรรมและการวางผังเมือง
พื้นที่เป็นสินค้าแลกเปลี่ยน หรือ เป็นสถานที่แลกเปลี่ยนสินค้า
อาจเกิดขึ้น ( บอร์เดน 1998b ; 2001 ) เป็นผลให้วัยรุ่นเหล่านี้ประสบการณ์ที่คล้ายกัน
การยกเว้นจากพื้นที่สาธารณะที่ได้จากภูมิหลังที่รายได้น้อยที่ยังไม่เกิด ดังนั้นการรับรู้ผู้บริโภค
เป็นการรบกวนเจ้าของร้านและ
บุคคลทั่วไปสีขาว ( 1993 ) ซึ่งกลุ่มหลังออกจากธุรกิจและการค้า ด้วยมาตรการต่างๆ เช่น ศูนย์
เยาวชน curfews ดังนั้นอดีตพบ
คล้ายรักษาสเก็ตบอร์ดแบบประณีตในพื้นที่สาธารณะได้นำไปสู่
แบบฟอร์มที่แพร่หลายและกฎหมายปราบปราม ( บอร์เดน 1998a ) การเพิ่มจำนวนของเมืองในอังกฤษ และต่างประเทศ
วางไว้ curfews ห้ามสเก็ตบอร์ดในพื้นที่สาธารณะ .
ตัวอย่างเช่นในเมลเบิร์น , skateboarders ถูกห้ามจากตึกของรัฐ
ห้องสมุด
วัยรุ่นและพื้นที่สาธารณะ
การทบทวนวรรณกรรม :ศูนย์วิจัยเพิ่น ปซ เอดินบะระวิทยาลัยศิลปะ / แฮเรียตวัตต์มหาวิทยาลัย 19
" ใครติดสเก็ตนั้นตอนนี้ใบหน้า $ 200 ก็ได้ และนี่เป็นสถานการณ์ที่
เกิดขึ้นในศูนย์ชุมชนทั่วโลก จันทร์ ขนนกยูง และบรรดาผู้ที่ต่อสู้ในรูปแบบอื่น ๆของถนน
กีฬามีมากขึ้นจะถูกถือว่าเป็นสาธารณะ
รบกวนและความรับผิดต่อสาธารณะ " ( เอบีซีวิทยุแห่งชาติ 2542 ) .
ในอังกฤษกฎหมายที่คล้ายกันการเคลื่อนไหว skateboarders ' จำกัดสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา
( วุลีย์ จอห์นและ 2001 ) ตัวอย่างเช่น เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นใน Sheffield , แมนเชสเตอร์และ
คาร์ดิฟฟ์ได้ผ่านกฎหมายห้ามเล่นสเก็ตบอร์ดจากทั้งหมดของศูนย์กลางเมืองของพวกเขา .
แต่ห้ามไม่ได้ท้อ skateboarders จากการใช้พื้นที่สาธารณะสำหรับ
แสดงกีฬาของพวกเขา ด้วยกลุ่มอื่น ๆของวัยรุ่นความคิดที่อยู่เบื้องหลัง
สเก็ตบอร์ดในเขตเมืองกลางคือโอกาสที่สถานที่เหล่านี้เสนอ
รวบรวม , ผ่อนคลายและห้อยออกกับเพื่อน ตามการศึกษาบนสเก็ตบอร์ด ,
ความสุขของการเล่นกีฬามาเฝ้าดูและเรียนรู้จากผู้อื่น และจะเกิดขึ้นเฉพาะในพื้นที่
ขนาดใหญ่เช่นสวนสาธารณะและถนน ( วุลีย์ จอห์นและ 2001 ) ปัญหา ,
แน่นอนกับสถานที่เหล่านี้อยู่ในความเป็นจริงที่พวกเขาชื่นชอบ ' เที่ยว ' จุดสำหรับ
ผู้ใช้อื่น ๆ ( เช่น ผู้สูงอายุ พ่อแม่กับลูก ) เหมือนกัน ผลคือ ความขัดแย้ง ความตึงเครียดและ
ถูกสร้างขึ้นในหมู่พวกเขา หลายๆ คน เพราะการขาดของความรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติ skaters
สเก็ตบอร์ด สับสนกับอันธพาลวัยรุ่น ตามวุลีย์
Johns ( 2001 ) และนี้คือทัศนคติต่อสเกต ไม่มีเหตุผลที่ตรงกันข้ามกับ
สิ่งที่เป็นความเชื่อ พวกเขาดูเหมือนจะค่อนข้างเข้าใจของผู้ใช้อื่น ๆและมีความสุข

'share ' เหมือนเดิมเป็นกับคนอื่น ๆ .
เนื่องจากพื้นที่ ' ' กันระหว่างสเกตและผู้ใช้อื่น ๆของพื้นที่สาธารณะ เจ้าหน้าที่ท้องถิ่น
และวางแผนถูกบังคับให้ทำโดยตรง ในกรณีส่วนใหญ่ , โซลูชั่น
ให้มีการสร้างของ skatepark เสนอวัยรุ่นที่รวบรวมและสร้าง
โดยไม่ต้องคลุกคลีกับผู้ใช้อื่น ๆที่อาจเป็นศัตรูกับพวกเขาและกิจกรรม

สำหรับการเงิน นี่คือแผนการที่ง่ายและประสบความสำเร็จกับสาธารณะ
ปรบมือผลโดยตรงของมัน : การสร้างของ ghettoised เยาวชนในพื้นที่ เห็นได้ชัดว่า

skateparks ได้กลายเป็น