Examples and Observations:"When you

Examples and Observations:

"When your pet cat comes home and stands at your feet calling meow, you are likely to understand this message as relating to that immediate time and place. If you ask your cat where it has been and what it has been up to, you'll probably get the same meow response. Animal communication seems to be designed exclusively for this moment, here and now. It cannot effectively be used to relate events that are far removed in time and place. When your dog says GRRR, it means GRRR, right now, because dogs don't seem to be capable of communicating GRRR, last night, over in the park. In contrast, human language users are normally capable of producing messages equivalent to GRRR, last night, over in the park, and then going on to say In fact, I'll be going back tomorrow for some more. Humans can refer to past and future time. This property of human language is called displacement. . . . Indeed, displacement allows us to talk about things and places (e.g. angels, fairies, Santa Claus, Superman, heaven, hell) whose existence we cannot even be sure of."
(George Yule, The Study of Language, 4th ed. Cambridge University Press, 2010)
A Characteristic of All Human Languages
"Consider the range of things that you can say, such as a sentence like this:
Hey, kids, your mother left last night, but don't worry, she'll be back when she's come to terms with the whole notion of mortality.
(This was said tongue in cheek by a friend, but it's a useful example.) By uttering certain sounds in a given order, the speaker of this sentence is addressing particular individuals (the kids), referring to a particular individual who isn't there (their mother), referring to times that are not the present (last night and whenever the mother comes to terms), and referring to abstract ideas (worry and mortality). Let me point out in particular that the ability to refer to things that are not physically present (objects here, and times) is known as displacement. Both displacement and the ability to refer to abstractions are common to all human languages."
(Donna Jo Napoli, Language Matters : A Guide to Everyday Questions About Language. Oxford University Press, 2003)
Achieving Displacement
"Different languages accomplish displacement in different ways. English has a system of auxiliary verbs (e.g., will, was, were, had) and affixes (e.g., pre- in predates; -ed in dated) to signal when an event occurred relative to the moment of speaking or relative to other events."
(Matthew J. Traxler, Introduction to Psycholinguistics: Understanding Language Science. Wiley, 2012)
Displacement and the Origins of Language
"Compare these:
There's a mosquito buzzing in my ear.
Nothing is more irritating than a buzzing sound.
In the first, there's a particular buzzing in the here and now. In the second, there may be, but there needn't be--I could say this in reacting to a story about something that happened years ago. In talking about symbolism and words, people often make far too much of arbitrariness--the absence of any relationship between a word's form and its meaning. . . . [W]hen it comes to how language began, displacement is a factor far more important than arbitrariness."
(Derek Bickerton, Adam's Tongue: How Humans Made Language, How Language Made Humans. Hill and Wang, 2009)


"[M]ental time travel is critical to language. . . . Language . . . may have evolved primarily to enable humans to share their memories, plans, and stories, enhancing social cohension and creating a common culture."
(Michael C. Corballis, The Recursive Mind: The Origins of Human Language, Thought, and Civilization. Princeton University Press, 2011)
One Exception: The Dance of the Honeybee
"This displacement, which we take utterly for granted, is one of the most momentous differences between human languages and the signalling systems of all other species. . . .

"There is just one striking exception. A honeybee scout which has discovered a source of nectar returns to its hive and performs a dance, watched by other bees. This bee dance tells the watching bees what direction the nectar lies in, how far away it is, and how much nectar there is. And this is displacement: the dancing bee is passing on information about a site which it visited some time ago and which it now cannot see, and the watching bees respond by flying off to locate the nectar. Startling though it is, the bee dance is, so far at least, absolutely unique in the non-human world: no other creatures, not even apes, can communicate anything of the sort, and even the bee dance is severely limited in its expressive powers: it cannot cope with the slightest novelty."
(Robert Lawrence Trask and Peter Stockwell, Language and Linguistics: The Key Concepts. Routledge, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างและสังเกต:"เมื่อสัตว์เลี้ยงแมวมาบ้านและเท้าของคุณโทร meow คุณมีแนวโน้มที่จะเข้าใจข้อความนี้เป็นการเกี่ยวข้องกับเวลาทันทีและสถานที่ ถ้าคุณขอให้แมวของคุณที่ได้และสิ่งที่จะได้รับถึง คุณอาจจะได้รับการตอบสนอง meow เดียว สื่อสารของสัตว์ที่ดูเหมือนจะออกแบบเฉพาะสำหรับช่วงเวลานี้ ที่นี่ และเดี๋ยวนี้ มีประสิทธิภาพมันไม่สามารถใช้การเชื่อมโยงเหตุการณ์ที่จะถูกเอาออกในเวลาและสถานที่ห่างไกล เมื่อสุนัขของคุณว่า GRRR หมายถึง GRRR ขณะนี้ เพราะดูเหมือนจะ สามารถสื่อสาร GRRR คืนสุดท้าย ผ่านสวนสุนัขไม่ ในทางตรงข้าม ผู้ใช้ภาษามนุษย์ปกติสามารถผลิตกว่าข้อความเท่ากับ GRRR คืนสุดท้าย ในสวน แล้ว ไปบนกล่าวว่าในความเป็นจริง ฉันจะไปกลับวันพรุ่งนี้สำหรับบางอย่างเพิ่มเติม มนุษย์สามารถดูอดีตและอนาคตเวลา คุณสมบัตินี้ของภาษามนุษย์เรียกว่าแทน... จริง แทนให้เราได้พูดคุยเกี่ยวกับกิจกรรมและสถาน (เช่นเทวดา นางฟ้า ซานตาคลอส ซูเปอร์แมน สวรรค์ นรก) ดำรงอยู่ซึ่งเราไม่สามารถแม้แต่จะไม่ "(เทศกาลคริสต์มาสจอร์จ เรียนภาษา กด 4 ในมหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ ed. 2010)ลักษณะของภาษามนุษย์ทั้งหมด"พิจารณาจากช่วงของสิ่งที่คุณสามารถพูด เช่นประโยคเช่นนี้:เฮ้ เด็ก คุณแม่ซ้ายคืนสุดท้าย แต่ไม่ต้องกังวล เธอจะกลับมาเมื่อเธอมีรอมชอมกับแนวคิดของการตายทั้งหมด(นี้ว่าลิ้นในแก้มโดยเพื่อน แต่มันเป็นตัวอย่างที่มีประโยชน์) โดยกล่าวเสียงลำดับที่กำหนด ลำโพงของประโยคนี้คือจัดการกับเฉพาะบุคคล (สำหรับเด็ก), หมายถึงบุคคลใดที่ไม่มี (แม่) หมายถึงเวลาที่ไม่ได้ปัจจุบัน (เมื่อคืนและ เมื่อคุณแม่มาถึงเงื่อนไข), และหมายถึงการคิดนามธรรม (กังวลและตาย) ผมชี้ออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถในการอ้างอิงถึงสิ่งที่ร่างกายไม่แสดงที่ (วัตถุที่นี่ และเวลา) เรียกว่าระวาง ปริมาณกระบอกสูบและความสามารถในการอ้างอิงถึง abstractions มีพบในมนุษย์ทุกภาษา"(Donna Jo Napoli เรื่องภาษา: แนะนำเกี่ยวกับภาษาในชีวิตประจำวัน Oxford University Press, 2003)บรรลุการกระจัด"ภาษาที่แตกต่างทำแทนในลักษณะต่าง ๆ อังกฤษมีระบบคำกริยาเสริม (เช่น จะ ถูก ถูก มี) และ affixes (เช่น ถือกำเนิดก่อนใน - ed ในวัน) เพื่อส่งสัญญาณเมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเทียบ กับช่วงเวลาของการพูด หรือสัมพันธ์ กับกิจกรรมอื่น ๆ "(Traxler J. แมทธิว แนะนำการภาษาศาสตร์เชิงจิตวิทยา: ความเข้าใจภาษาวิทยาศาสตร์ แนะนำ 2012)ปริมาณกระบอกสูบและต้นกำเนิดของภาษา"เปรียบเทียบเหล่านี้:มียุงหึ่งในหูของฉันไม่มีอะไรสร้างความรำคาญมากกว่าเสียงหึ่งในครั้งแรก มีการเฉพาะอื้อนี่ และเดี๋ยวนี้ ในครั้งที่สอง อาจจะ แต่ไม่จำเป็นต้อง มี - ไม่รู้จะพูดนี้ในการทำปฏิกิริยากับเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นปีนี้ ในการพูดคุยเกี่ยวกับสัญลักษณ์และคำ คนมักจะทำมากเกินไปของ arbitrariness - การขาดความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบของคำและความหมาย. ... [W] ไก่กล่าวถึงวิธีการเริ่มต้นของภาษา เคลื่อนเป็นปัจจัยสำคัญยิ่งกว่า arbitrariness"(Derek Bickerton ลิ้นของอาดัม: วิธีการที่มนุษย์ทำภาษา วิธีภาษาทำให้มนุษย์ ฮิลล์และวัง 2009)" [M] ental เวลาเดินทางเป็นสำคัญภาษา.... ภาษาอาจมีพัฒนาเป็นหลักเพื่อให้มนุษย์ที่จะแบ่งปันความทรงจำของพวกเขา แผน และเรื่อง ราว เสริมสังคม cohension และสร้างวัฒนธรรมทั่วไปได้ "(Michael C. Corballis จิตใจซ้ำ: ต้นกำเนิดของภาษามนุษย์ ความคิด และอารยธรรม ลัยพรินซ์ 2011)ข้อยกเว้น: การเต้นรำของการบิน"นี้แทนที่ ซึ่งเราอย่างเต็มได้ทำ เป็นหนึ่งในความแตกต่างสำคัญยิ่งมากที่สุดระหว่างมนุษย์ภาษาและระบบการส่งสัญญาณของสายพันธุ์อื่น ๆ..."มีข้อยกเว้นที่โดดเด่นเพียงหนึ่ง เสือบินซึ่งได้ค้นพบแหล่งของกลับไปที่รังของมัน และทำการเต้นรำ ดู โดยผึ้งอื่น ๆ เต้นรำนี้ผึ้งบอกผึ้งดูทิศทางอะไรหวานอยู่ใน ระยะห่าง และหวานมากมี และนี่คือปริมาณกระบอกสูบ: ผึ้งเต้นเป็นส่งต่อข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ ซึ่งมันเยี่ยมชมเวลาที่ผ่านมา และ ที่มันตอนนี้ไม่เห็น และการตอบสนองของผึ้งดู โดยบินออกไปหาหวาน ตกใจแม้ว่ามันจะ การเต้นรำของผึ้งเป็น เพื่อให้ห่างไกลอย่างน้อย อย่างไม่ซ้ำกันในโลกไม่ใช่มนุษย์: ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ไม่ได้แม้กระทั่งลิง สามารถสื่อสารสิ่งที่มีการเรียงลำดับ และแม้แต่การเต้นรำของผึ้งเป็นไปอย่างจำกัดในอำนาจที่แสดงออก: มันไม่สามารถรับมือกับความแปลกใหม่น้อยที่สุดได้ "(Trask โรเบิร์ตลอเรนซ์ และปีเตอร์สต๊อคเวลล์ ภาษา และภาษาศาสตร์: แนวคิดหลักการ มาร์ชทหารอาสา 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างและข้อสังเกต:

"เมื่อแมวสัตว์เลี้ยงของคุณกลับมาบ้านและยืนอยู่ที่เท้าของคุณโทร Meow คุณมีแนวโน้มที่จะเข้าใจข้อความนี้เป็นที่เกี่ยวข้องกับการว่าเวลาทันทีและสถานที่ถ้าคุณขอให้แมวของคุณที่จะได้รับและสิ่งที่มันได้รับการขึ้น. เพื่อคุณอาจจะได้รับการตอบสนอง Meow เดียวกัน. สื่อสารสัตว์ดูเหมือนว่าจะได้รับการออกแบบเฉพาะสำหรับช่วงเวลานี้ที่นี่และตอนนี้. มันไม่สามารถได้อย่างมีประสิทธิภาพนำมาใช้จะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่อยู่ห่างไกลในเวลาและสถานที่. เมื่อสุนัขของคุณบอกว่าฮึ่มม, มันหมายถึงฮึ่มมตอนนี้เพราะสุนัขไม่ได้ดูเหมือนจะมีความสามารถในการสื่อสารฮึ่มมเมื่อคืนกว่าในสวนสาธารณะ. ในทางตรงกันข้ามผู้ใช้ภาษามนุษย์เป็นปกติสามารถในการผลิตเทียบเท่ากับข้อความฮึ่มมเมื่อคืนกว่าใน สวนสาธารณะและจากนั้นจะกล่าวต่อไปว่าในความเป็นจริงผมจะกลับไปในวันพรุ่งนี้สำหรับบางมากขึ้น. มนุษย์สามารถอ้างถึงอดีตและอนาคต. ทรัพย์สินของภาษามนุษย์นี้เรียกว่าการกำจัด.... อันที่จริงการกระจัดช่วยให้เราสามารถที่จะพูดคุย เกี่ยวกับสิ่งที่และสถานที่ (เช่นเทวดานางฟ้า, ซานตาคลอสแห่งสวรรค์นรก) ที่มีการดำรงอยู่ของเราไม่ได้ตรวจสอบของ. "
(จอร์จเทศกาลคริสต์มาสการศึกษาภาษา 4 เอ็ด มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์, 2010)
ลักษณะของภาษาทั้งหมดของมนุษย์
"พิจารณาช่วงของสิ่งที่คุณสามารถพูดได้เช่นประโยคเช่นนี้:
เฮ้, เด็ก, แม่ของคุณที่เหลือคืนที่ผ่านมา แต่ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะ กลับมาเมื่อเธอมาถึงข้อตกลงด้วยความคิดทั้งหมดของการตาย.
(นี่ก็บอกว่าแก้มลิ้นโดยเพื่อน แต่มันเป็นตัวอย่างที่มีประโยชน์.) โดยการเปล่งเสียงบางอย่างในการสั่งซื้อที่ได้รับลำโพงของประโยคนี้เป็นที่อยู่บุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ( เด็ก) หมายถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งที่ไม่ได้มี (แม่ของพวกเขา) หมายถึงเวลาที่ไม่ได้อยู่ในปัจจุบัน (คืนที่ผ่านมาและเมื่อใดก็ตามที่คุณแม่มาถึงข้อตกลง) และหมายถึงความคิดนามธรรม (กังวลและความตาย) ผมขอชี้ให้เห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถในการอ้างถึงสิ่งที่ไม่ร่างกายปัจจุบัน (วัตถุที่นี่และครั้ง) เป็นที่รู้จักกันกระจัด. ทั้งการเคลื่อนที่และความสามารถในการอ้างถึงนามธรรมเป็นเรื่องปกติของภาษามนุษย์. "
(เอกโจ นาโปลีเรื่องภาษา: คู่มือคำถามเกี่ยวกับภาษาในชีวิตประจำวัน Oxford University Press, 2003)
การบรรลุแทนที่
. "ภาษาที่แตกต่างบรรลุรางในรูปแบบที่แตกต่างกันภาษาอังกฤษมีระบบในการกริยาช่วย (เช่นจะได้รับเป็นมี) และ affixes (เช่นก่อนในถือกำเนิดนั้น -ed ในวัน) เพื่อส่งสัญญาณเมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเทียบกับช่วงเวลาของการพูดหรือญาติกับเหตุการณ์อื่น ๆ ".
(แมทธิวเจ Traxler, Introduction to จิตวิทยา:. เข้าใจภาษาวิทยาศาสตร์ Wiley, 2012)
แทนที่และต้นกำเนิดของภาษา
" เปรียบเทียบเหล่านี้:
มียุง . หึ่งในหูของฉัน
ไม่มีอะไรจะเกิดการระคายเคืองมากกว่าเสียงหึ่ง.
ในครั้งแรกมีหึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่นี่และขณะนี้อยู่ในที่สองอาจจะมี แต่ไม่จำเป็นต้องมี -. ฉันจะพูดแบบนี้ในการตอบสนอง . ในการเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นปีที่ผ่านมาในการพูดคุยเกี่ยวกับสัญลักษณ์และคำพูดของคนที่มักจะทำให้ห่างไกลมากเกินไปของความเด็ดขาด -.... การขาดของความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบของคำและความหมายของมันใด ๆ [W] ไก่มันมาถึง วิธีภาษาเริ่มรางเป็นปัจจัยสำคัญมากกว่าความเด็ดขาด ".
(ดีเร็ก Bickerton ลิ้นของอาดัม: วิธีทำมนุษย์ภาษา, วิธีทำภาษามนุษย์ ฮิลล์และวัง 2009)


"[M] การเดินทางข้ามเวลา ental มีความสำคัญต่อภาษา.... ภาษา... อาจจะมีการพัฒนาเป็นหลักในการช่วยให้มนุษย์ที่จะแบ่งปันความทรงจำของพวกเขาแผนและเรื่องราวการเสริมสร้าง cohension ทางสังคมและการสร้างวัฒนธรรมร่วมกัน . "
(ไมเคิลซี Corballis ที่ซ้ำใจ: ต้นกำเนิดของภาษามนุษย์คิดและอารยธรรม Princeton University Press, 2011.)
หนึ่งในข้อยกเว้น: เต้นรำของผึ้ง
" กระจัดนี้ซึ่งเราใช้เวลาอย่างเต็มที่สำหรับการรับเป็นหนึ่ง ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างภาษามนุษย์และระบบการส่งสัญญาณของสายพันธุ์อื่น ๆ ทั้งหมด....

"มีเพียงหนึ่งในข้อยกเว้นที่โดดเด่น ลูกเสือผึ้งซึ่งได้ค้นพบแหล่งที่มาของผลตอบแทนที่น้ำหวานไปที่รังของมันและดำเนินการเต้นรำเฝ้าผึ้งอื่น ๆ เต้นรำผึ้งนี้จะบอกผึ้งดูทิศทางน้ำหวานอยู่ในวิธีการที่อยู่ห่างไกลมันเป็นและวิธีการที่น้ำหวานมากมี และนี่คือการกระจัด: Bee เต้นจะส่งผ่านข้อมูลเกี่ยวกับเว็บไซต์ที่เข้าเยี่ยมชมเวลาที่ผ่านมาและตอนนี้ไม่สามารถมองเห็นและผึ้งดูตอบสนองโดยการบินออกไปหาน้ำหวาน ตกใจแม้ว่ามันจะเต้นรำผึ้งคือเพื่อให้ห่างไกลอย่างน้อยอย่างที่ไม่ซ้ำกันในโลกที่ไม่ใช่มนุษย์: ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่ไม่ได้ลิงสามารถสื่อสารอะไรของการจัดเรียงและแม้กระทั่งการเต้นรำผึ้งจะถูก จำกัด อย่างรุนแรงในการแสดงออก อำนาจ: มันไม่สามารถรับมือกับความแปลกใหม่น้อยที่สุด ".
(โรเบิร์ตอเรนซ์และปีเตอร์ราสก์สต็อคเวล, ภาษาและภาษาศาสตร์: แนวคิดหลักเลดจ์ 2007.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างการสังเกต :" เมื่อแมวของคุณกลับมาบ้าน และยืนที่เท้าเรียกเหมียว คุณมีแนวโน้มที่จะเข้าใจข้อความนี้กับที่ทันที เวลา และสถานที่ ถ้าคุณถามแมวของคุณที่จะได้รับและสิ่งที่จะได้รับ คุณจะได้รับการตอบสนองเหมียวเหมือนกัน การสื่อสารกับสัตว์ ดูเหมือนว่าจะออกแบบมาเฉพาะสำหรับช่วงเวลานี้ ที่นี่ และเดี๋ยวนี้ มันไม่สามารถมีประสิทธิภาพสามารถใช้พูดถึงเหตุการณ์ที่ห่างไกลในเวลา และสถานที่ เมื่อสุนัขของคุณบอกว่า แฮ่ มันหมายความว่า แฮ่ ตอนนี้ เพราะสุนัขดูเหมือนจะไม่สามารถติดต่อสื่อสาร แฮ่ เมื่อคืน อยู่ในสวนสาธารณะ ในทางตรงกันข้าม ผู้ใช้ภาษา มนุษย์ โดยปกติจะสามารถผลิตข้อความเทียบเท่า แฮ่ เมื่อคืน ในสวนสาธารณะ ในนั้นจะบอกว่า ในความเป็นจริง ฉันก็จะกลับพรุ่งนี้ เพราะอีกหน่อย มนุษย์สามารถอ่านอดีตและอนาคต โรงแรมแห่งนี้ในภาษาของมนุษย์ เรียกว่า การกระจัด . . . . . . . แน่นอนการช่วยให้เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่และสถานที่ เช่น เทวดา นางฟ้า ซานตา คลอส ซูเปอร์แมน นรก สวรรค์ ที่มี ตัวตนเราไม่สามารถแน่ใจ "( จอร์จ ยูล , เรียนภาษา , 4 . มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์กด 2010 )ลักษณะของภาษาของมนุษย์ทั้งหมด" พิจารณาช่วงของสิ่งที่คุณสามารถพูดได้ เช่นประโยคนี้เฮ้ เด็กๆ แม่ไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่ไม่ต้องห่วง เธอจะกลับมาเมื่อเธอมาถึงข้อตกลงกับความคิดทั้งหมดของการตาย( มันบอกว่าลิ้นในแก้ม โดยเพื่อน แต่มันเป็นตัวอย่างที่เป็นประโยชน์ ) โดยกล่าวเสียงบางอย่างที่ได้รับคำสั่ง , ประธานของประโยคนี้คือที่อยู่เฉพาะบุคคล ( เด็ก ) ที่อ้างอิงถึงเฉพาะบุคคลที่ไม่มี ( ของแม่ ) หมายถึง เวลาที่ไม่ใช่ปัจจุบัน ( เมื่อคืน และทุกครั้งที่แม่มาถึงข้อตกลง ) , และ หมายถึง แนวคิดที่เป็นนามธรรม ( กังวลและการตาย ) ให้ฉันชี้เฉพาะว่า ความสามารถในการอ้างถึงสิ่งที่ไม่ได้ปรากฏกาย ( วัตถุนี้และครั้ง ) เรียกว่า การกระจัด ทั้งการเคลื่อนที่และความสามารถในการดูนามธรรมโดยทั่วไปภาษาของมนุษย์ทั้งหมด .( เอก โจ นาโปลี เรื่องภาษาคู่มือคำถามทุกวัน เกี่ยวกับภาษา โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย , 2546 )ขบวนการพลัดถิ่น" ภาษาต่าง ๆบรรลุการเคลื่อนที่ในลักษณะต่าง ๆ ภาษาอังกฤษที่มีระบบของกริยาช่วย ( เช่นจะถูก , ถูก , ได้ ) และเพิ่มเติม ( เช่นก่อน - ก่อน - ed ในเช็ค ) เพื่อส่งสัญญาณเมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้น เทียบกับเวลาของการพูด หรือเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์อื่น ๆ . "( แมทธิว เจ. traxler ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับภาษาศาสตร์จิตวิทยา : วิทยาศาสตร์เข้าใจภาษา นิ่ง , 2012 )การเคลื่อนที่และต้นกำเนิดของภาษา" เปรียบเทียบเหล่านี้มียุงบินหึ่งอยู่ในหูของฉันไม่มีอะไรจะน่ารำคาญกว่าเสียงหึ่งๆในตอนแรก มีเฉพาะอยู่ในที่นี่และตอนนี้ ในประการที่สอง อาจจะมี แต่ก็ไม่ต้อง . . . ผมจะพูดต่อเรื่องบางอย่าง เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว พูดถึงถ้อยคำสัญลักษณ์และผู้คนมักจะทำให้มากเกินไปของตามอำเภอใจ . . . ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ ระหว่างรูปแบบของคำและความหมายของมัน . . . . . . . [ W ] ไก่มันมาอย่างไร ภาษาเริ่มการกระจัดเป็นปัจจัยที่สำคัญกว่าการทำตามใจ”( เรค บีเกอร์เติ้น อาดัม : วิธีทำลิ้นมนุษย์ภาษาว่าภาษาทำให้มนุษย์ ฮิลล์ และ วัง , 2552 )" [ M ] ental เวลาเดินทาง มีภาษา . . . . . . . . ภาษา . . . . . . . อาจจะมีการพัฒนาเป็นหลักที่จะช่วยให้มนุษย์เพื่อแบ่งปันความทรงจำ แผนการ และ เรื่องราว การ cohension ทางสังคมและการสร้างวัฒนธรรมร่วมกัน . "( ไมเคิล ซี. corballis จิตใจ : ผู้ต้นกำเนิดภาษาของมนุษย์คิดและอารยธรรม สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน , 2553 )ข้อยกเว้น : การเต้นรำของผึ้ง" การเคลื่อนที่นี้ ซึ่งเราใช้เวลาอย่างเต็มที่ได้รับ , เป็นหนึ่งในความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างภาษาของมนุษย์และระบบอาณัติสัญญาณของชนิดอื่น ๆทั้งหมด . . . . . . . ." มีเพียงหนึ่งข้อยกเว้นที่โดดเด่น . ผึ้งลูกเสือซึ่งได้ค้นพบแหล่งของน้ำหวานกลับรังของมัน และการเต้น ดูผึ้งอื่น ๆ นี้ผึ้งเต้นบอกดูผึ้งว่า ทิศทางน้ําหวานอยู่ใน ไกลแค่ไหน มันเป็นและวิธีการมากที่ทิพย์มี และนี้คือ การกระจัด : เต้นรำผึ้งส่งข้อมูลเกี่ยวกับเว็บไซต์ที่เข้าชมก่อนหน้านี้และตอนนี้ไม่สามารถดู และดูผึ้งตอบโดยบินออกหาน้ำหวาน . ที่น่าตกใจมันคือผึ้งเต้นเพื่อให้ห่างไกลอย่างน้อย , อย่างที่ไม่ซ้ำกันในโลกมนุษย์ ไม่มีสัตว์อื่น แม้แต่ลิง , สามารถสื่อสารอะไรของการจัดเรียง และแม้แต่ผึ้งเต้นอย่างรุนแรง จำกัด ในพลังที่แสดงออกของมันไม่สามารถรับมือกับความแปลกใหม่ที่สุด .( โรเบิร์ต ลอว์เรนซ์ ทราสก์ และปีเตอร์ สต็อกเวลล์ , ภาษาและภาษาศาสตร์ : แนวคิดหลัก เราท์เลดจ์ , 2007 )