FIRST STEPS TO IMPLEMENT DOI MOI, 1

FIRST STEPS TO IMPLEMENT DOI MOI, 1986–89 Doi Moi was launched at the Sixth Party Congress in late 1986, when the country faced economic crisis. Despite state price controls, there was a market inflation rate of more than 700 per cent per year. Total exports at about US$500 million were less than half the total value of imports (US$1,221 million) and per capita trade levels were very low by East Asian standards. Government
68 VIET NAM: A TRANSITION TIGER?
revenues were low, the fiscal deficit was large and persistent, and some areas were on the verge of famine. There was some private economic activity, but it was mostly black market and therefore risky. There was a growing development gap between Viet Nam and neighbouring economies. Contacts with market economies were very limited and Vietnamese were actively discouraged from personal contact with foreigners. The broad thrust of Doi Moi was officially adopted by the Sixth Party Congress in December 1986. This included agreement on the need for policy reforms aimed at reducing macroeconomic instability and accelerating economic growth, and that all economic levers (price, wages, fiscal and monetary policies) were to be used to achieve these objectives. The Sixth Party Congress agreed to abolish the system of bureaucratic centralised management based on state subsidies, and to move to a multi-sector, market-oriented economy with a role for the private sector to compete with the state in non-strategic sectors. Limited investment resources were to be directed towards three main objectives, namely • the development of agriculture • the expansion of consumer goods production • the expansion of trade and foreign investment relations. The policy directions announced at the end of the Sixth Party Congress in December 1986 represented a marked departure from previous policies and were the culmination of intensive internal debate about the failure of the old system to bring tangible results to the wellbeing of the Vietnamese people. While the Sixth Congress represented a critical turning point in policy direction, however, only limited details were provided about the specific policy reforms that would be implemented to bring about the desired change. The details of Doi Moi were discussed in a series of Party plena following the Party Congress, and documents from the Third and Sixth Plena clearly stated the need to move away from central planning towards indicative planning and macroeconomic policy levers (Communist Party of Vietnam 1991a, 1991c). Just prior to the conclusion of the Sixth Congress, a number of decisions were issued on the family economy2 and the role of the private, cooperative and state sectors in the agricultural sector.3 Following the Sixth Congress, there was a gradual relaxation of the administrative constraints to private sector activity and to domestic trade. In early 1987, many of the checkpoints that had been established to limit domestic trade were reduced, and private markets for agricultural goods developed rapidly.4
69THE INTRODUCTION OF DOI MOI
While some commentators focus on the reforms implemented from 1989 onwards, important micro-level reforms were introduced from 1986 that resulted in a strong supply response that greatly improved the environment for the successful implementation of the subsequent macro level reforms. In mid 1987, substantial price reforms were introduced with the official price of most non-essential consumer goods being raised to close to market prices and the scope of rationing being substantially reduced. At the same time there was a substantial devaluation of Viet Nam’s currency, the Dong. A key change was the different emphasis given to the role of government in the industrialisation process. The state was to concentrate on ‘building the necessary premises for the acceleration of socialist industrialisation in the subsequent stage’ (Communist Party of Vietnam 1987b). This was an important change of focus, as noted by Luoc (1994:23), who states that ‘…while industrialisation was reaffirmed as a necessary task, the basic content of industrial policy was confined to creating the premises for industrialisation at a subsequent stage’. The Council of Ministers issued regulations5 which clarified • the difference between state ownership of property allocated to the enterprise, and the right of enterprise management to use and directly manage this property • the relationship between the enterprise and government agencies • the rights of enterprises regarding planning and decisions relating to procurement, sales, pricing, financial accounting, employment and salaries • rights regarding commercial relations between enterprises. During 1987 and 1988, the government rationalised and reduced the number of line ministries, state committees and other central government agencies. A Foreign Investment Law was passed by the National Assembly in December 1987, and enacted in September 1988. It took a couple of years for substantial foreign investment inflows to result but by 1992 inflows were becoming an important source of investment. A Law on Land was also passed by the December 1987 session of the National Assembly and was enacted in 1988. While state ownership of land was retained, private land-use rights were recognised by the state. Although it was an important step towards the introduction of property rights, this law did not allow for the transfer of land-use rights—despite the existence of an active informal market for land-use rights (World Bank 1993b).
70 VIET NAM: A TRANSITION TIGER?
Reforms introduced during 1988 provided greatly improved incentive structures, including steps towards clarifying property rights. A Communist Party resolution, issued in April 1988,6 provided for a much greater role for individuals and private enterprise in the agriculture sector. Farmers were given long-term rights to land, centrally planned targets were abolished, and farmers could no longer be coerced into joining cooperatives, and were allowed to sell their produce on the open market. The Party Resolution No.10, passed in 1988, introduced a critically important reform, greatly enhancing the rights of rural families, and diminishing the legal authority of village cooperatives. While there were initially mixed opinions from external commentators about the impact of Resolution No. 10,7 the Party Secretary-General argued that this was a turning point in agricultural development (Do Muoi 1993). Indeed, some argue that it was one of the key turning points in the whole reform process. Providing farmers with property rights (albeit limited in extent), combined with price and trade reforms, contributed to sustained growth in agriculture from 1988. Strong agricultural growth in 1989 (6.9 per cent) was important in offsetting the worst impacts of the tight monetary policies that were introduced that year to control inflation—industrial output fell by 4.0 per cent in 1989. A month earlier, the Council of Ministers had issued a series of decrees clarifying the rights of the non-state sector to engage in industrial production.8 These policy guidelines were reinforced by a Politburo Resolution in July 1988.9 These policy guidelines recognised the important potential contribution of the non-state sector in industrial production, and explicitly stated that the state recognises and protects the rights of the non-state sector to the ownership and inheritance of property and lawful earnings of non-state enterprises. Despite these developments, the World Bank argued in 1990 that
there has as yet been no clear elucidation of property rights, nor is there at present a legal framework to guarantee and enforce these rights. Consequently, there is considerable uncertainty about what actually is permissible and what will be permissible in the future, and that uncertainty retards productive investment (World Bank 1990:55–56). Undoubtedly there was uncertainty—given development over the previous decade it would have been unrealistic to expect otherwise. Uncertainty could only be expected to diminish after the evolving market institutions, including the legal system, actually developed a track record of underpinning these rights over an extended period of time.10
71THE INTRODUCTION OF DOI MOI
Strong growth in the private sector’s share of retail trade showed that the private sector had adequate confidence that an institutional basis existed to enforce basic contracts and to protect property rights in relation to the goods being traded. That is, even before formal legal changes to institutions were made, changes were gradually occurring in informal institutions that substantially affected the way economic business was being conducted. This does not imply that the institutions were perfect. There was an implicit recognition in the national policy agenda that more formal institutions would need to be developed to encourage longer-term private investment in productive capacity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกขั้นตอนการปฏิบัติดอยอย 1986-89 อยดอยเปิดในสภาพรรคหกสาย 1986 เมื่อประเทศประสบวิกฤตเศรษฐกิจ แม้ มีรัฐควบคุมราคาสินค้า มีอัตราเงินเฟ้อตลาดของมากกว่า 700 ร้อยละต่อปี ส่งออกรวมที่ประมาณ $500 ล้านสหรัฐมีมูลค่ารวมน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของการนำเข้า (ล้านเหรียญสหรัฐฯ 1,221) และระดับทางการค้าต่อหัวก็ต่ำมาก โดยมาตรฐานเอเชียตะวันออก รัฐบาลเวียดนามที่ 68: เสือเปลี่ยนรายได้ได้ต่ำ ขาดดุลทางการเงินใหญ่ และแบบ และบางพื้นที่ได้บริหารภาวะ มีบางกิจกรรมทางเศรษฐกิจส่วนตัว แต่ก็ส่วนใหญ่ตลาดสีดำ และมีความเสี่ยงดังนั้น มีช่องว่างการพัฒนาเติบโตระหว่างเวียดนามและเศรษฐกิจของประเทศ ติดต่อกับตลาดประเทศนั้นค่อนข้างจำกัด และเวียดนามมีท้ออย่างแข็งขันจากผู้ติดต่อส่วนบุคคลกับชาวต่างชาติ ทางกระตุกกว้างของดอยอยถูกนำ โดยสภาพรรคหกในเดือน 1986 ธันวาคม นี้รวมถึงข้อตกลงตามความต้องการปฏิรูปนโยบายที่มุ่งลดความไม่มีเสถียรภาพเศรษฐกิจมหภาค และการเร่งการเติบโตทางเศรษฐกิจ และการที่กลไกทางเศรษฐกิจทั้งหมด (ราคา ค่าจ้าง นโยบาย การเงินการคลัง) ถูกใช้เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้ รัฐสภาพรรคหกตกลงยุบระบบราชการบริหารตุลาคมตามเงินอุดหนุนของรัฐ และ การย้ายไประบบเศรษฐกิจที่หลายภาค ตลาดมีบทบาทในภาคเอกชนให้สามารถแข่งขันกับรัฐในภาคที่ไม่ใช่เชิงกลยุทธ์ ทรัพยากรทุนจำกัดเพื่อนำไปวัตถุประสงค์หลักสาม ได้แก่•การเกษตร•การขยายตัวของสินค้าอุปโภคบริโภคผลิต•การขยายตัวของการค้าและการลงทุนต่างประเทศความสัมพันธ์พัฒนาได้ ทิศทางนโยบายที่ประกาศในเดือน 1986 ธันวาคมที่สิ้นสุดของสภาพรรคหกแสดงระดับทำเครื่องหมายจากนโยบายก่อนหน้านี้ และสุดยอดของการอภิปรายแบบเร่งรัดภายในที่เกี่ยวกับความล้มเหลวของระบบเก่าจะนำผลลัพธ์ที่จับต้องได้เพื่อสุขภาพที่ดีของชาวเวียดนาม ในขณะที่สภาหกแสดงจุดเปลี่ยนสำคัญในนโยบายทิศทาง อย่างไรก็ตาม เท่านั้นจำกัดรายละเอียดได้เกี่ยวกับการปฏิรูปนโยบายเฉพาะที่จะดำเนินการก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต้อง รายละเอียดของดอยอยได้กล่าวถึงลำดับของ plena พรรคต่อพรรคสภา และเอกสารจากบุคคลที่สามและหก Plena ระบุต้องย้ายจากเซ็นทรัลวางกลไกนโยบายเศรษฐกิจมหภาค (คอมมิวนิสต์ฝ่ายเวียดนาม 1991a ซี 1991) และการวางแผนตัวชี้ให้เห็นชัดเจน ก่อนสรุปรัฐสภาหก จำนวนการตัดสินใจนำออกใช้บน economy2 ครอบครัวและบทบาทของภาคเอกชน สหกรณ์ และรัฐใน sector.3 เกษตรสภาหกต่อไปนี้ มีการพักผ่อนสมดุลของข้อจำกัดดูแลกิจกรรมภาคเอกชน และ การค้าภายในประเทศ ในต้นปี 1987 หลายจุดตรวจที่มีการก่อตั้งการจำกัดทางการค้าในประเทศลดลง และส่วนตลาดสำหรับสินค้าเกษตรพัฒนา rapidly.4แนะนำดอยอย 69THEขณะแสดงบางเน้นการปฏิรูปการดำเนินการจากปี 1989 เป็นต้นไป ปฏิรูประดับไมโครที่สำคัญได้มีการแนะนำจาก 1986 ที่ทำให้เกิดการตอบสนองอุปทานแรงที่มากขึ้นในสภาพแวดล้อมสำหรับการดำเนินงานประสบความสำเร็จของการปฏิรูประดับแมต่อมา ในปีค.ศ. 1987 กลาง ปฏิรูปราคาพบได้แนะนำกับทางราคาสินค้าผู้บริโภคไม่จำเป็นส่วนใหญ่ยกราคาตลาดและขอบเขตของ rationing กำลังลดลงมาก ขณะเดียวกัน มี devaluation พบสกุลเงินของเวียดนาม การดอง การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญได้เน้นแตกต่างกันที่ให้บทบาทของรัฐบาลในการ industrialisation รัฐได้เข้มข้นใน "อาคารสถานที่จำเป็นสำหรับเร่งความเร็วของ industrialisation สังคมนิยมในระยะต่อมา' (คอมมิวนิสต์ฝ่ายเวียดนาม 1987b) นี้มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของโฟกัส ตามที่ระบุไว้ โดย Luoc (1994:23), ที่คน ' ... .while industrialisation ถูกโอเป็นงานที่จำเป็น เนื้อหาพื้นฐานของนโยบายอุตสาหกรรมถูกจำกัดไปสร้างสถานที่สำหรับ industrialisation ในขั้นตอนถัดไป ' คณะรัฐมนตรีออก regulations5 ที่ขึ้•ความแตกต่างระหว่างสถานะความเป็นเจ้าแห่งการปันส่วนองค์กร และด้านขวาขององค์กรจัดการการใช้ และจัดการโดยตรง•คุณสมบัตินี้ความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรและรัฐบาล•หน่วยงานสิทธิขององค์กรเกี่ยวกับการวางแผนและการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับการจัดซื้อ ขาย ราคา การเงินบัญชี การจ้างงาน และเงินเดือน•สิทธิเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างองค์กร ในปีค.ศ. 1987 1988 รัฐบาล rationalised และลดจำนวนบรรทัด คณะรัฐ และหน่วยงานของรัฐบาลกลางอื่น ๆ กฎหมายการลงทุนต่างประเทศถูกผ่าน โดยรัฐสภาในเดือน 1987 ธันวาคม และประกาศใช้เมื่อปี 1988 เดือนกันยายน ใช้เวลาสองสามปีสำหรับกระแสเข้าลงทุนต่างประเทศที่พบเป็นผล แต่ โดย 1992 กระแสเข้าได้กลายเป็น แหล่งสำคัญของการลงทุน กฎหมายว่าด้วยที่ดินยังถูกส่งผ่าน โดยรอบ 1987 ธันวาคมของสมัชชาแห่งชาติ และได้ประกาศใช้เมื่อปี 1988 ในขณะที่รัฐเป็นเจ้าของที่ดินเก็บไว้ ส่วนตัว ถูกยังสิทธิ์การใช้ที่ดิน โดยรัฐ มีขั้นตอนสำคัญต่อการแนะนำของทรัพย์สิน กฎหมายนี้ไม่อนุญาตสำหรับการโอนย้ายสิทธิ์การใช้ที่ดินซึ่งแม้ มีการดำรงอยู่ของตลาดเป็นใช้งานอยู่สำหรับสิทธิ์การใช้ที่ดิน (ธนาคารโลก 1993b)เวียดนาม 70: เสือเปลี่ยนReforms introduced during 1988 provided greatly improved incentive structures, including steps towards clarifying property rights. A Communist Party resolution, issued in April 1988,6 provided for a much greater role for individuals and private enterprise in the agriculture sector. Farmers were given long-term rights to land, centrally planned targets were abolished, and farmers could no longer be coerced into joining cooperatives, and were allowed to sell their produce on the open market. The Party Resolution No.10, passed in 1988, introduced a critically important reform, greatly enhancing the rights of rural families, and diminishing the legal authority of village cooperatives. While there were initially mixed opinions from external commentators about the impact of Resolution No. 10,7 the Party Secretary-General argued that this was a turning point in agricultural development (Do Muoi 1993). Indeed, some argue that it was one of the key turning points in the whole reform process. Providing farmers with property rights (albeit limited in extent), combined with price and trade reforms, contributed to sustained growth in agriculture from 1988. Strong agricultural growth in 1989 (6.9 per cent) was important in offsetting the worst impacts of the tight monetary policies that were introduced that year to control inflation—industrial output fell by 4.0 per cent in 1989. A month earlier, the Council of Ministers had issued a series of decrees clarifying the rights of the non-state sector to engage in industrial production.8 These policy guidelines were reinforced by a Politburo Resolution in July 1988.9 These policy guidelines recognised the important potential contribution of the non-state sector in industrial production, and explicitly stated that the state recognises and protects the rights of the non-state sector to the ownership and inheritance of property and lawful earnings of non-state enterprises. Despite these developments, the World Bank argued in 1990 thatที่ยังมี elucidation ไม่ชัดเจนของคุณสมบัติสิทธิ์ ไม่มีมีกรอบกฎหมายเพื่อรับรอง และบังคับใช้สิทธิเหล่านี้ ดังนั้น มีความไม่แน่นอนจำนวนมากเกี่ยวกับสิ่งจริงจะอนุญาตอะไรจะอนุญาตในอนาคต และความไม่แน่นอนที่ retards ลงทุนประสิทธิผล (1990:55 ธนาคารโลก – 56) ไม่ต้องสงสัยมีความไม่แน่นอนเช่นกำหนดพัฒนาช่วงทศวรรษก่อนหน้านี้ก็จะได้รับไม่คาดหวังหรือ ความไม่แน่นอนอาจจะคาดว่าหรี่หลังสถาบันตลาดพัฒนา รวมกฎหมาย ประวัติของ underpinning สิทธิเหล่านี้มากกว่าของ time.10 ที่พัฒนาจริงเท่านั้นแนะนำดอยอย 71THEแข็งแรงเจริญเติบโตในภาคเอกชนร่วมค้าปลีกพบว่า ภาคเอกชนมีความมั่นใจเพียงพอว่า การเป็นสถาบันอยู่ เพื่อบังคับใช้สัญญาพื้นฐาน และ เพื่อป้องกันสิทธิเกี่ยวกับการซื้อขายสินค้า คือ ก่อนทางกฎหมายกับสถาบันแปลง เปลี่ยนแปลงค่อย ๆ เกิดขึ้นในเป็นสถาบันที่ได้ผลกระทบทางเศรษฐกิจมากมีการดำเนินธุรกิจ นี้ได้เป็นที่สถาบันที่เหมาะมาก ยังมีการรับรู้ความนัยในวาระนโยบายแห่งชาติที่ขึ้นทางสถาบันจะต้องได้รับการพัฒนาส่งเสริมการลงทุนภาคเอกชนเยือนในกำลังการผลิตที่มีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนแรกที่จะใช้ดอยกระทรวงมหาดไทย, 1986-1989 ดอยม่อยเป็นที่เปิดตัวพรรคที่หกการมีเพศสัมพันธ์ในช่วงปลายปี 1986 เมื่อประเทศที่ต้องเผชิญกับวิกฤตเศรษฐกิจ แม้จะมีการควบคุมราคาของรัฐมีอัตราเงินเฟ้อของตลาดมากกว่าร้อยละ 700 ต่อปี การส่งออกรวมที่ประมาณ US $ 500,000,000 น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของมูลค่ารวมของการนำเข้า (US $ 1,221 ล้านบาท) และได้ต่อหัวในระดับการค้าอยู่ในระดับต่ำมากตามมาตรฐานของเอเชียตะวันออก รัฐบาล
68 เวียดนาม: เสือ TRANSITION
รายได้อยู่ในระดับต่ำ, การขาดดุลการคลังที่มีขนาดใหญ่และถาวรและบางพื้นที่อยู่บนปากเหวของความอดอยาก มีบางกิจกรรมทางเศรษฐกิจภาคเอกชน แต่มันก็เป็นส่วนใหญ่ตลาดสีดำและมีความเสี่ยงจึง มีช่องว่างการพัฒนาที่เพิ่มขึ้นระหว่างเวียดนามและประเทศเพื่อนบ้านเป็น ติดต่อกับเศรษฐกิจตลาดมี จำกัด มากและเวียตนามเป็นกำลังใจอย่างแข็งขันจากการติดต่อกับชาวต่างชาติส่วนบุคคล แรงผลักดันในวงกว้างของดอยม่อยถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการโดยพรรคคองเกรสที่หกในเดือนธันวาคมปี 1986 นี้รวมถึงข้อตกลงเกี่ยวกับความจำเป็นในการปฏิรูปนโยบายที่มุ่งลดความไม่แน่นอนของเศรษฐกิจมหภาคและเร่งการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและคันทางเศรษฐกิจ (ราคาค่าจ้างการคลังและการเงิน นโยบาย) ถูกนำมาใช้เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าว พรรคที่หกสภาคองเกรสเห็นด้วยที่จะยกเลิกระบบการจัดการแบบรวมศูนย์ราชการขึ้นอยู่กับเงินอุดหนุนของรัฐและจะย้ายไปหลายภาคเศรษฐกิจที่มุ่งเน้นตลาดที่มีบทบาทสำหรับภาคเอกชนที่จะแข่งขันกับรัฐในภาคที่ไม่ใช่เชิงกลยุทธ์ ทรัพยากรที่ จำกัด การลงทุนจะถูกนำไปสามวัตถุประสงค์หลักคือ•การพัฒนาการเกษตร•การขยายตัวของการผลิตสินค้าอุปโภคบริโภค•การขยายตัวของการค้าการลงทุนและความสัมพันธ์กับต่างประเทศ ทิศทางนโยบายการประกาศในตอนท้ายของพรรคคองเกรสที่หกในปี 1986 เป็นตัวแทนของเดือนธันวาคมออกชัดเจนจากนโยบายก่อนหน้านี้และเป็นสุดยอดของการอภิปรายอย่างเข้มข้นภายในเกี่ยวกับความล้มเหลวของระบบเก่าที่จะนำผลที่เป็นรูปธรรมเพื่อสุขภาพที่ดีของคนเวียดนามที่ ขณะที่สภาคองเกรสที่หกเป็นตัวแทนของจุดเปลี่ยนที่สำคัญในทิศทางนโยบาย แต่รายละเอียดที่ จำกัด เท่านั้นมีให้เกี่ยวกับการปฏิรูปนโยบายที่เฉพาะเจาะจงที่จะดำเนินการเพื่อนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ต้องการ รายละเอียดของดอยม่อยถูกกล่าวถึงในชุดเต็มพรรคต่อไปนี้พรรคคองเกรสและเอกสารจากสามและหก Plena ระบุไว้อย่างชัดเจนจำเป็นที่จะต้องย้ายออกไปจากการวางแผนจากส่วนกลางไปสู่การวางแผนที่บ่งบอกและคันโยกนโยบายเศรษฐกิจมหภาค (พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม 1991a, 1991c) แต่ก่อนที่จะได้ข้อสรุปของการมีเพศสัมพันธ์ที่หกที่จำนวนของการตัดสินใจที่ออกใน economy2 ครอบครัวและบทบาทของภาคเอกชนสหกรณ์และภาครัฐในการเกษตร sector.3 หลังจากที่สภาคองเกรสที่หกมีการผ่อนคลายอย่างค่อยเป็นค่อยไปของการบริหาร ข้อ จำกัด กับกิจกรรมของภาคเอกชนและการค้าภายในประเทศ ในช่วงต้นปี 1987 หลายจุดตรวจที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อ จำกัด การค้าภายในประเทศลดลงและตลาดส่วนตัวสำหรับสินค้าเกษตรพัฒนา rapidly.4
69THE
บทนำของดอยกระทรวงมหาดไทยในขณะที่บางคนมุ่งเน้นไปที่การปฏิรูปที่นำมาใช้ตั้งแต่1989 เป็นต้นไปที่สำคัญระดับจุลภาค การปฏิรูปได้รับการแนะนำจาก 1986 ที่ส่งผลให้การตอบสนองอุปทานที่แข็งแกร่งที่ดีขึ้นอย่างมากในสภาพแวดล้อมสำหรับการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จของการปฏิรูประดับมหภาคที่ตามมา ในช่วงกลางเดือน 1987 การปฏิรูปที่สำคัญราคาถูกนำมาใช้กับราคาอย่างเป็นทางการของสินค้าอุปโภคบริโภคที่ไม่จำเป็นส่วนใหญ่ถูกยกขึ้นเพื่อปิดราคาในตลาดและขอบเขตของการปันส่วนที่มีการลดลงอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็มีการลดค่าเงินสกุลเงินที่สำคัญของเวียดนาม, ดง การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญคือเน้นที่แตกต่างกันได้รับกับบทบาทของรัฐบาลในกระบวนการอุตสาหกรรม รัฐคือการมีสมาธิในการ 'สร้างสถานที่ที่จำเป็นสำหรับการเร่งความเร็วของอุตสาหกรรมสังคมนิยมในขั้นตอนถัดไป (พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม 1987b) นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของการมุ่งเน้นตามที่ระบุไว้โดย Luoc (1994: 23) ที่ระบุว่า ... ในขณะที่อุตสาหกรรมได้รับการยืนยันว่าเป็นงานที่จำเป็นเนื้อหาพื้นฐานของนโยบายอุตสาหกรรมถูกกักตัวไว้ในการสร้างสถานที่สำหรับอุตสาหกรรมในขั้นตอนถัดไป ' คณะรัฐมนตรีออก regulations5 ซึ่งชี้แจง•ความแตกต่างระหว่างรัฐเป็นเจ้าของทรัพย์สินที่จัดสรรให้กับองค์กรและขวาของการจัดการองค์กรในการใช้และโดยตรงในการจัดการสถานที่ให้บริการนี้•ความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานองค์กรและรัฐบาล•สิทธิของผู้ประกอบการเกี่ยวกับการวางแผน และการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับการจัดซื้อจัดจ้าง, การขาย, การกำหนดราคาการบัญชีการเงินการจ้างงานและเงินเดือนสิทธิ•เกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างองค์กร ในช่วงปี 1987 และปี 1988 รัฐบาลเหตุผลและลดจำนวนของกระทรวงบรรทัดคณะกรรมการของรัฐและหน่วยงานภาครัฐอื่น ๆ กลาง กฎหมายลงทุนในต่างประเทศถูกส่งผ่านโดยสภานิติบัญญัติแห่งชาติในเดือนธันวาคมปี 1987 และประกาศใช้ในเดือนกันยายนปี 1988 ใช้เวลาสองสามปีสำหรับเงินทุนไหลเข้าลงทุนในต่างประเทศอย่างมีนัยสำคัญที่จะส่งผล แต่ 1992 เงินทุนไหลเข้าได้กลายเป็นแหล่งสำคัญของการลงทุน กฎหมายเกี่ยวกับที่ดินยังถูกส่งผ่านโดยธันวาคม 1987 เซสชั่นของสภานิติบัญญัติแห่งชาติและได้รับการประกาศใช้ในปี 1988 ในขณะที่รัฐเป็นเจ้าของที่ดินที่ถูกเก็บรักษาไว้สิทธิการใช้ที่ดินส่วนตัวได้รับการยอมรับโดยรัฐ แม้ว่ามันจะเป็นขั้นตอนสำคัญต่อการแนะนำของสิทธิในทรัพย์สินนี้กฎหมายไม่อนุญาตให้มีการโอนที่ดินการใช้สิทธิแม้จะมีการดำรงอยู่ของตลาดอย่างไม่เป็นทางการที่ใช้งานเพื่อสิทธิการใช้ที่ดิน (World Bank 1993b).
70 เวียดนาม: เสือ TRANSITION?
ปฏิรูปแนะนำในช่วง 1988 ให้ดีขึ้นอย่างมากโครงสร้างแรงจูงใจรวมถึงขั้นตอนการทำความเข้าใจต่อสิทธิในทรัพย์สิน มติพรรคคอมมิวนิสต์ที่ออกในเดือนเมษายน 1988,6 ให้สำหรับบทบาทที่มากขึ้นสำหรับบุคคลและองค์กรเอกชนในภาคการเกษตร เกษตรกรที่ได้รับสิทธิในระยะยาวเพื่อแผ่นดินเป้าหมายการวางแผนจากส่วนกลางถูกยกเลิกและเกษตรกรไม่สามารถที่จะถูกบังคับให้เข้าร่วมสหกรณ์และได้รับอนุญาตให้ขายผลผลิตของพวกเขาในช่วงเปิดตลาด มติพรรคครั้งที่ 10 ผ่านไปในปี 1988 แนะนำการปฏิรูปที่สำคัญอย่างยิ่งที่ช่วยเสริมสร้างสิทธิของครอบครัวในชนบทและลดลงอำนาจตามกฎหมายของสหกรณ์หมู่บ้าน ในขณะที่มีความคิดเห็นที่ผสมในขั้นต้นจากการแสดงความเห็นภายนอกเกี่ยวกับผลกระทบของมติ 10,7 พรรคเลขาธิการที่ถกเถียงกันอยู่ว่านี่คือจุดเปลี่ยนในการพัฒนาการเกษตร (Do Muoi 1993) อันที่จริงบางคนแย้งว่ามันเป็นหนึ่งในจุดเปลี่ยนที่สำคัญในกระบวนการปฏิรูปทั้ง ให้เกษตรกรที่มีสิทธิในทรัพย์สิน (แม้จะ จำกัด อยู่ในขอบเขต) รวมกับราคาและการปฏิรูปการค้าสนับสนุนการเติบโตอย่างยั่งยืนในภาคเกษตรปี 1988 จากการเติบโตที่แข็งแกร่งการเกษตรในปี 1989 (ร้อยละ 6.9) มีความสำคัญในการชดเชยผลกระทบที่เลวร้ายที่สุดของนโยบายการเงินที่เข้มงวด ที่ถูกนำมาในปีนั้นในการควบคุมการส่งออกอัตราเงินเฟ้ออุตสาหกรรมลดลงร้อยละ 4.0 ในปี 1989 หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้คณะรัฐมนตรีได้ออกชุดของคำชี้แจงสิทธินามของภาครัฐที่ไม่ใช่จะมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมเหล่านี้ production.8 แนวนโยบายที่ถูกเสริมด้วยความละเอียด Politburo ในเดือนกรกฎาคม 1988.9 เหล่านี้แนวนโยบายได้รับการยอมรับผลงานที่มีศักยภาพที่สำคัญของภาครัฐที่ไม่ใช่ในอุตสาหกรรมการผลิตและระบุไว้อย่างชัดเจนว่ารัฐตระหนักและปกป้องสิทธิของภาครัฐที่ไม่ใช่เพื่อการเป็นเจ้าของและ มรดกของทรัพย์สินและรายได้ของผู้ประกอบการถูกต้องตามกฎหมายของรัฐที่ไม่ใช่ แม้จะมีการพัฒนาเหล่านี้ธนาคารโลกเป็นที่ถกเถียงกันในปี 1990
ที่มียังไม่มีการชี้แจงที่ชัดเจนของสิทธิในทรัพย์สินหรือมีในปัจจุบันกรอบกฎหมายที่จะรับประกันและการบังคับใช้สิทธิเหล่านี้ ดังนั้นมีความไม่แน่นอนอย่างมากเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นจริงที่ได้รับอนุญาตและสิ่งที่จะได้รับอนุญาตในอนาคตและความไม่แน่นอนที่เป็นอุปสรรคต่อการลงทุนการผลิต (World Bank 1990: 55-56) ไม่ต้องสงสัยมีความไม่แน่นอนของการพัฒนาที่กำหนดในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาก็จะได้รับไม่สมจริงที่คาดหวังเป็นอย่างอื่น ความไม่แน่นอนเพียง แต่อาจจะคาดว่าจะลดลงหลังจากที่สถาบันพัฒนาตลาดรวมทั้งระบบกฎหมายจริงบันทึกการติดตามการพัฒนาของหนุนสิทธิเหล่านี้ในระยะเวลานานของ time.10
71THE บทนำของดอย MOI
การเจริญเติบโตที่แข็งแกร่งในหุ้นของภาคเอกชนของการค้าปลีก แสดงให้เห็นว่าภาคเอกชนมีความเชื่อมั่นเพียงพอที่สถาบันพื้นฐานที่มีอยู่ในการบังคับใช้สัญญาขั้นพื้นฐานและเพื่อปกป้องสิทธิในทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับสินค้าที่มีการซื้อขาย นั่นคือแม้กระทั่งก่อนที่การเปลี่ยนแปลงทางกฎหมายอย่างเป็นทางการให้กับสถาบันต่าง ๆ การเปลี่ยนแปลงที่ค่อย ๆ เกิดขึ้นในสถาบันการศึกษานอกระบบได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญที่ทางธุรกิจเศรษฐกิจได้รับการดำเนินการ นี้ไม่ได้หมายความว่าสถาบันการศึกษาที่สมบูรณ์แบบ มีการรับรู้เป็นนัยในวาระการประชุมนโยบายระดับชาติที่สถาบันที่เป็นทางการมากขึ้นจะต้องมีการพัฒนาเพื่อส่งเสริมให้ในระยะยาวการลงทุนภาคเอกชนในกำลังการผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนแรกที่จะใช้โด๋ยเม้ย , 1986 – 89 โด๋ยเม้ยได้เปิดตัวในงานเลี้ยงหกรัฐสภาในปลายปี 1986 เมื่อประเทศประสบวิกฤตเศรษฐกิจ แม้รัฐคุมราคา มี ตลาด อัตราเงินเฟ้อมากกว่า 700 เปอร์เซ็นต์ต่อปี การส่งออกอยู่ที่ประมาณ US $ 500 ล้าน น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของมูลค่ารวมของการนำเข้า ( US $ 1 ,221 ล้านบาท ) และรายได้ต่อหัวการค้าระดับต่ำมากตามมาตรฐานของเอเชียตะวันออก รัฐบาล
68 เวียดนาม : เปลี่ยนภาพเสือ
รายได้ต่ำ การขาดดุลการคลังมีขนาดใหญ่และถาวร และบางพื้นที่ถูกหมิ่นของความอดอยาก มีบางส่วนกิจกรรมทางเศรษฐกิจ แต่ตลาดส่วนใหญ่เป็นสีดำ และดังนั้นจึง มีความเสี่ยงมีการเติบโตพัฒนาช่องว่างระหว่างเวียดนามและประเทศเพื่อนบ้าน ติดต่อกับเศรษฐกิจตลาดถูก จำกัด มากและเวียดนามอย่างแข็งขันท้อจากบุคคลติดต่อกับชาวต่างชาติ แรงผลักดันของดอยมอยอย่างเป็นทางการรับรองโดยรัฐสภาพรรค 6 ธันวาคม 1986นี้รวมข้อตกลงต้องการการปฏิรูปนโยบายเพื่อลดความไม่แน่นอนของเศรษฐกิจมหภาคและเร่งการเติบโตทางเศรษฐกิจ และเศรษฐกิจทุกคัน ( ราคา ค่าจ้าง นโยบายการคลังและการเงิน ) จะถูกใช้เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้ 6 พรรคคองเกรสตกลงที่จะยกเลิกระบบการจัดการส่วนกลางของระบบราชการจากเงินอุดหนุนของรัฐและย้ายไปยังหลายภาคเศรษฐกิจการตลาดที่มุ่งเน้นกับบทบาทให้ภาคเอกชนแข่งขันกับรัฐไม่ใช่ยุทธศาสตร์ภาค ทรัพยากรการลงทุนจำกัดเป็นโดยตรงต่อวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ การพัฒนาการเกษตร - - การขยายตัวของสินค้าอุปโภคบริโภค การผลิต - การขยายตัวของการค้าและความสัมพันธ์กับต่างประเทศการลงทุนนโยบายทิศทางประกาศในตอนท้ายของพรรคคองเกรสใน 6 ธันวาคม 2529 แสดงเครื่องหมายจากนโยบายเดิม และเป็นสุดยอดของการอภิปรายภายในอย่างเข้มข้นเกี่ยวกับความล้มเหลวของระบบเก่า เพื่อนำผลที่จับต้องได้ เพื่อคุณภาพชีวิตของคนเวียดนาม ขณะที่รัฐสภา 6 ถือเป็นจุดเปลี่ยนในทิศทาง นโยบาย อย่างไรก็ตามจำกัดมีรายละเอียดเกี่ยวกับการกำหนดนโยบายการปฏิรูปที่จะดำเนินการเพื่อนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่ต้องการ . รายละเอียดของดอย มท. ที่ถูกกล่าวถึงในชุดของพรรค plena ต่อพรรคคองเกรสและเอกสารจากสามและหก plena ระบุไว้ชัดเจนต้องการย้ายออกจากการวางแผนส่วนกลางต่อการวางแผนและนโยบายเศรษฐกิจมหภาค 3 คัน ( พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม 1991a 1991c , ) เพียงก่อนที่จะได้ข้อสรุปของรัฐสภา 6 จำนวนของการตัดสินใจ economy2 ออกในครอบครัวและบทบาทของภาคเอกชนสหกรณ์และภาครัฐในภาคเกษตร 3 ต่อรัฐสภาหก , มีค่อยๆผ่อนคลายของปัญหาการบริหารกิจกรรมภาคเอกชนและการค้าในประเทศ ในปี 1987 , หลายจุด ที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อ จำกัด การค้าในประเทศลดลง และตลาดเอกชนสำหรับสินค้าเกษตร 4
ที่พัฒนาอย่างรวดเร็ว69the แนะนำ Doi Moi
ในขณะที่บาง commentators มุ่งเน้นการปฏิรูปการดำเนินการตั้งแต่ปี 1989 เป็นต้นมา ที่สำคัญ ไมโคร ระดับการปฏิรูปถูกแนะนำจาก 1986 ที่ส่งผลให้เกิดการตอบสนองอุปทานที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก สภาพแวดล้อมสำหรับการประสบความสำเร็จในระดับมหภาคต่อไป การปฏิรูป ในกลางปี 1987การปฏิรูปราคามากแนะนำด้วย ราคาอย่างเป็นทางการของที่สุดไม่สําคัญสินค้าถูกยกขึ้นปิดตลาดราคาและขอบเขตของการปันส่วนการลดลงอย่างมาก ในเวลาเดียวกันมีการลดลงอย่างมากของเงินดองของเวียดนาม . การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญคือการเน้นที่แตกต่างกันให้กับบทบาทของรัฐบาลในกระบวนการอุตสาหกรรม .รัฐจะเน้นอาคารสถานที่ที่จำเป็นสำหรับการเร่งความเร็วของอุตสาหกรรมสังคมนิยมในขั้นตอนต่อมาของพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม 1987b ) นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของโฟกัส ดังที่ระบุไว้โดย luoc ( 1994:23 ) ที่ระบุว่า . . . . . . ในขณะที่อุตสาหกรรมได้ยืนยันเป็นงานที่จำเป็นเนื้อหาพื้นฐานของนโยบายอุตสาหกรรมเป็นหลักเพื่อสร้างสถานที่สำหรับอุตสาหกรรม ในเวที ' ที่ตามมา สภารัฐมนตรีที่ออก regulations5 ซึ่งชี้แจง - ความแตกต่างระหว่างรัฐเจ้าของทรัพย์สินที่จัดสรรให้กับองค์กรและด้านขวาของการจัดการองค์กร ใช้ และจัดการโดยตรงคุณสมบัตินี้ - ความสัมพันธ์ระหว่างองค์กร และหน่วยงานราชการ - สิทธิของผู้ประกอบการ เกี่ยวกับการวางแผน และการตัดสินใจเกี่ยวกับการจัดซื้อ , การขาย , ราคา , บัญชี การเงิน การจ้างงาน และเงินเดือน - สิทธิเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างองค์กร ระหว่างปี 1987 และ 1988รัฐบาล rationalised และลดจำนวนสายกระทรวง คณะกรรมการของรัฐและหน่วยงานอื่น ๆของรัฐบาลกลาง การลงทุนจากต่างประเทศกฎหมายที่ผ่านโดยรัฐสภาในเดือนธันวาคม 1987 และประกาศใช้ในเดือนกันยายน 1988 มันใช้เวลาสองปีสำหรับการลงทุนจากต่างประเทศไหลเข้าอย่างมากผลแต่โดยปี 1992 เป็นแหล่งสำคัญของการลงทุนกฎหมายเกี่ยวกับที่ดินก็ผ่านธันวาคม 1987 การประชุมสมัชชาแห่งชาติและถูกบัญญัติขึ้นใน 1988 ในขณะที่รัฐเป็นเจ้าของที่ดินเก็บไว้ใช้ส่วนตัวสิทธิได้รับการยอมรับโดยรัฐ ถึงแม้ว่ามันเป็นสิ่งสำคัญต่อขั้นตอนเบื้องต้นของสิทธิในทรัพย์สินกฎหมายนี้ไม่อนุญาตให้โอนสิทธิการใช้ที่ดินแม้จะมีการดำรงอยู่ของตลาดแบบไม่เป็นทางการ ใช้สิทธิการใช้ที่ดิน ( ธนาคารโลก 1993b ) .
70 เวียดนาม : เปลี่ยนภาพเสือ
การปฏิรูปแนะนำในระหว่างปี พ.ศ. 2531 มีการปรับปรุงอย่างมาก กระตุ้นโครงสร้าง รวมทั้งชี้แจงขั้นตอนต่อสิทธิในทรัพย์สิน มติพรรคคอมมิวนิสต์ออกในเมษายน 19886 ให้บทบาทที่มากขึ้นสำหรับบุคคลและองค์กรเอกชนในภาคการเกษตร เกษตรกรได้รับสิทธิระยะยาวที่ดิน วางแผนจากส่วนกลางเป้าหมายถูกยกเลิก และเกษตรกรไม่สามารถถูกบังคับให้เข้าร่วมกับสหกรณ์ และได้รับอนุญาตให้ขายผลผลิตในตลาดเปิด งานละเอียด 10 ผ่านในปี 1988 แนะนำการปฏิรูปความสําคัญเพิ่มอย่างมากในสิทธิของครอบครัวในชนบท และลดอำนาจทางกฎหมายของสหกรณ์หมู่บ้าน ในขณะที่มีเริ่มผสมความคิดเห็นจากนักวิจารณ์ภายนอกเกี่ยวกับผลกระทบของความละเอียดไม่ 10,7 และเลขาธิการพรรคได้โต้เถียงว่า นี้เป็นจุดเปลี่ยนในการพัฒนาการเกษตร ( โด เม่ย 1993 ) แน่นอนบางคนโต้แย้งว่ามันเป็นหนึ่งของคีย์การเปิดจุดในกระบวนการปฏิรูปทั้งหมด ให้เกษตรกรมีสิทธิในทรัพย์สิน ( แต่จำกัดขอบเขต ) รวมกับ ราคา และ การปฏิรูปการค้าสนับสนุนให้เติบโตอย่างยั่งยืนในการเกษตรจาก 1988 การพัฒนาการเกษตรที่แข็งแกร่งในปี 1989 ( 69 เปอร์เซ็นต์ ) เป็นสิ่งสำคัญในการหักล้างผลกระทบที่เลวร้ายที่สุดของนโยบายการเงินที่แนะนำคับว่าปีเพื่อควบคุมอัตราเงินเฟ้อของผลผลิตอุตสาหกรรมลดลงร้อยละ 4.0 ใน 1989 เดือนก่อนหน้านี้ คณะรัฐมนตรีได้ออกชุดของประกาศชี้แจงสิทธิของรัฐ- ไม่ใช่การต่อสู้ในภาคการผลิตอุตสาหกรรม8 เหล่านี้เป็นนโยบายเสริม โดยละเอียดใน Politburo กรกฎาคม 1988.9 แนวทางนโยบายเหล่านี้ได้รับการยอมรับที่สำคัญสนับสนุนศักยภาพของภาคการผลิตอุตสาหกรรม ไม่ใช่รัฐ และอย่างชัดเจนระบุว่ารัฐสามารถ และปกป้องสิทธิของภาครัฐ- ไม่ใช่การเป็นเจ้าของมรดกทรัพย์สินและถูกต้องตามกฎหมายของรัฐ- ไม่ใช่กำไรองค์กรแม้จะมีการพัฒนาเหล่านี้ , ธนาคารโลกเสนอในปี 1990 ที่
มีเป็นยังไม่มีคำชี้แจงที่ชัดเจนของสิทธิในทรัพย์สิน หรือมีปัจจุบันเป็นกรอบทางกฎหมายเพื่อรับประกันและบังคับใช้สิทธิเหล่านี้ จึงมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับสิ่งที่จริงมากจะได้รับอนุญาตและสิ่งที่จะได้รับอนุญาตในอนาคตและความไม่แน่นอนทำให้การลงทุนการผลิต ( ธนาคารโลก 1990:55 ( 56 ) ไม่ต้องสงสัยมีความไม่แน่นอนที่ได้รับการพัฒนามากกว่าทศวรรษที่ผ่านมามันคงจะคาดหวังที่ไม่สมจริงอย่าง ความไม่แน่นอนสามารถคาดว่าจะลดลงหลังจากที่สถาบันพัฒนาตลาด รวมถึงระบบ กฎหมายพัฒนาจริงประวัติของหนุนสิทธิเหล่านี้ผ่านเป็นระยะเวลา 10
71the แนะนำ Doi Moi
การเจริญเติบโตที่แข็งแกร่งในภาคส่วนของการค้าปลีก พบว่าภาคเอกชนมีความมั่นใจเพียงพอว่า แต่ละสถาบันมีการบังคับใช้สัญญาเบื้องต้น และการปกป้องสิทธิในทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขายสินค้า . นั่นคือแม้กระทั่งก่อนที่อย่างเป็นทางการการเปลี่ยนแปลงทางกฎหมายสถาบันขึ้น การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในระบบสถาบันการเงินที่ได้รับผลกระทบอย่างมากๆทางธุรกิจเศรษฐกิจถูกดำเนินการ นี่ไม่ได้หมายความว่าสถาบันที่สมบูรณ์แบบมีการแยกการรับรู้ในวาระนโยบายแห่งชาติว่าสถาบันที่เป็นทางการมากขึ้นจะต้องพัฒนาเพื่อส่งเสริมการลงทุนระยะยาวในการผลิตที่มีประสิทธิภาพ