THE CONCEPT OF SUSTAINBILITY AND SU

THE CONCEPT OF SUSTAINBILITY AND SUSTAINABLE DEVELOPMENT

Sustainable development is defined as “development that meets the needs of the present generation without compromising the ability of future generations to meet their own needs” (WCED, 1987). The concept of sustainability and sustainable development has its origins as far back as 1798, when Malthus, an economist, argued that planet earth would not be able to sustain life with time if population growth and attendant consumption was allowed unchecked (Rogers, Jalal, & Boyd, 2008). The concept however gained much significance in late 20th century when the United Nations explored the connection between environmental quality and quality of life. Sustainable development embraces the idea of ensuring that future generations inherit an earth which will support their livelihoods in such a way that they are no worse off than generations today (Pearce & Atkinson, 1998). According to the CEE (2007), sustainable development requires the maintenance of balance between human need to improve lifestyle and felling of well-being on one hand, and the preservation of natural resources and ecosystems, on which current and future generations depend on the other hand. The concept assesses the success of all developmental programmes in three components, namely, economic maximisation, environmental robustness, and social and cultural stability (Rogers et al., 2008). Sustainable development is thus viewed as a three-dimensional model of development which addresses the need to sustain the environment, economy and society (Rogers et al, 2008). Kajikawa (2008) describes the model of sustainable development as three pillars in which the pillars refer to the economy, the environment, and society. (Obeng, & Agyenim, 2011) argues that a “sustainable system or development is one which satisfies environmental sustainability (the sustainability of the planet), economic sustainability (the sustainability of prosperity or profit) and social sustainability (the sustainability of the values and cultures of people)”. A sustainable integrated solid waste management (SISWM) option is one thus aligned to all three pillars of sustainable development where the three components complement each other towards the attainment of a sustainable outcome. (McDougal et al., 2001, Rogers et al, 2008). It is a waste management system that best suits the society, economy, and environment in a given location. SISWM stands for a strategic long term approach that does not only take technical and financial sustainability into

account as is conventionally done but it also includes socio-cultural, environmental, institutional and political aspects that influence overall sustainability of waste management (van de Klundert, & Anschiitz, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดของ SUSTAINBILITY และการพัฒนาที่ยั่งยืนมีกำหนดพัฒนาเป็น "การพัฒนาที่ตรงกับความต้องการของรุ่นปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของรุ่นในอนาคตเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง" (WCED, 1987) แนวคิดของความยั่งยืนและการพัฒนาที่ยั่งยืนมีกำเนิด as far back as 1798 เมื่อมาลธัส เป็นนักเศรษฐศาสตร์ โต้เถียงว่า ดาวเคราะห์โลกจะไม่สามารถรักษาชีวิตกับเวลาถ้าประชากรปริมาณการเจริญเติบโตและผู้ดูแลได้รับอนุญาตให้ยก (โรเจอร์ส Jalal, & Boyd, 2008) แนวคิดได้รับความสำคัญมากอย่างไรก็ตามในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 เมื่อสหประชาชาติอุดมการเชื่อมต่อระหว่างคุณภาพสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิต พัฒนานำความคิดในใจว่า อนุชนรุ่นหลังได้สืบทอดเป็นแผ่นดินที่จะสนับสนุนวิถีชีวิตของพวกเขาในลักษณะว่า จะไม่เลวกว่าปิดรุ่นวันนี้ (Pearce และอันดับ 1998) การพัฒนาที่ยั่งยืนต้องมีการรักษาสมดุลระหว่างมนุษย์ต้องพัฒนาชีวิตและตระเตรียมความเป็นหนึ่ง และการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและระบบนิเวศ การที่คนรุ่นปัจจุบัน และในอนาคตคงขึ้นตามซี (2007), แนวคิดการประเมินความสำเร็จของโครงการพัฒนาทั้งหมดในสามส่วน ได้แก่ maximisation เศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อมเสถียรภาพ และเสถียรภาพทางสังคม และวัฒนธรรม (โรเจอร์สและ al., 2008) การพัฒนาที่ยั่งยืนจึงดูเป็นแบบจำลองสามมิติของการพัฒนาที่จำเป็นในการรักษาสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และสังคม (โรเจอร์ส et al, 2008) อยู่ Kajikawa (2008) อธิบายถึงรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นสามเสาหลักอ้างอิงเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคม (Obeng, & Agyenim, 2011) จนที่ "ยั่งยืนระบบหรือพัฒนาเป็นหนึ่งซึ่งเป็นไปตามความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม (ความยั่งยืนของโลก), ความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ (ความยั่งยืนของความเจริญรุ่งเรืองหรือกำไร) และความยั่งยืนทางสังคม (ความยั่งยืนค่า) และวัฒนธรรมของคน" ตัวยั่งยืนรวมแข็งจัดการของเสีย (SISWM) เป็นหนึ่งจึง ชิดเสาสามทั้งหมดของการพัฒนาที่ยั่งยืนที่คอมโพเนนต์ที่สามช่วยเสริมต่อมั่นผลอย่างยั่งยืน (McDougal et al., 2001 โรเจอร์ส et al, 2008) ระบบการจัดการของเสียที่เหมาะสมกับสังคม เศรษฐกิจ และสภาพแวดล้อมในสถานที่ที่กำหนด ได้ SISWM หมายถึงวิธีการเชิงกลยุทธ์ระยะยาวที่ไม่เพียงมีความยั่งยืนทางด้านเทคนิค และการเงินเป็น บัญชีดีทำได้แต่ยังรวมถึงด้านสังคมวัฒนธรรม ด้านสิ่งแวดล้อม สถาบัน และการเมืองที่ส่งผลต่อความยั่งยืนโดยรวมของการจัดการของเสีย (Klundert แวนเดอ & Anschiitz, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวคิดของ SUSTAINBILITY และยั่งยืนการพัฒนาการพัฒนาอย่างยั่งยืนถูกกำหนดให้เป็น "การพัฒนาที่ตรงกับความต้องการของคนรุ่นปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของคนรุ่นอนาคตที่จะตอบสนองความต้องการของตัวเอง" (WCED, 1987) แนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการพัฒนาที่ยั่งยืนมีต้นกำเนิดไกลกลับเป็น 1798 เมื่อ Malthus นักเศรษฐศาสตร์แย้งว่าดาวเคราะห์จะไม่สามารถที่จะดำรงชีวิตกับเวลาหากการเติบโตของประชากรและการบริโภคที่เข้าร่วมประชุมได้รับอนุญาตไม่ จำกัด (โรเจอร์ส, Jalal & บอยด์ 2008) แต่แนวคิดที่ได้รับความสำคัญมากในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 เมื่อสหประชาชาติสำรวจการเชื่อมต่อระหว่างคุณภาพสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิต การพัฒนาอย่างยั่งยืนโอบกอดความคิดของการสร้างความมั่นใจว่าในอนาคตได้รับมรดกโลกซึ่งจะสนับสนุนการดำรงชีวิตของพวกเขาในลักษณะที่ว่าพวกเขาจะไม่เลวร้ายยิ่งกว่ารุ่นวันนี้ (เพียร์ซและแอตกินสัน, 1998) ตาม CEE (2007), การพัฒนาที่ยั่งยืนต้องมีการบำรุงรักษาสมดุลระหว่างความต้องการของมนุษย์ในการปรับปรุงการดำเนินชีวิตและการตัดโค่นของความเป็นอยู่ในมือข้างหนึ่งและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและระบบนิเวศซึ่งคนรุ่นปัจจุบันและอนาคตขึ้นอยู่กับคนอื่น ๆ มือ แนวคิดการประเมินความสำเร็จของการพัฒนาโปรแกรมทั้งหมดที่อยู่ในสามองค์ประกอบคือสูงสุดทางเศรษฐกิจ, ความทนทานต่อสิ่งแวดล้อมและความมั่นคงทางสังคมและวัฒนธรรม (โรเจอร์ส et al., 2008) การพัฒนาอย่างยั่งยืนจึงถูกมองว่าเป็นรูปแบบสามมิติของการพัฒนาที่อยู่ที่ความจำเป็นในการรักษาสภาพแวดล้อมเศรษฐกิจและสังคม (โรเจอร์สและคณะ, 2008) Kajikawa (2008) อธิบายถึงรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นสามเสาหลักเสาหลักในการที่อ้างถึงเศรษฐกิจสิ่งแวดล้อมและสังคม (โอเบ็และ Agyenim 2011) ระบุว่า "ระบบที่ยั่งยืนหรือการพัฒนาเป็นหนึ่งที่ตอบสนองความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม (การพัฒนาอย่างยั่งยืนของโลก), การพัฒนาอย่างยั่งยืนทางเศรษฐกิจ (การพัฒนาอย่างยั่งยืนของความเจริญรุ่งเรืองหรือกำไร) และความยั่งยืนทางสังคม (ความยั่งยืนของค่านิยมและ วัฒนธรรมของผู้คน) " แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนการจัดการขยะมูลฝอย (SISWM) ตัวเลือกหนึ่งจึงสอดคล้องกับทั้งสามเสาหลักของการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่สามองค์ประกอบเติมเต็มซึ่งกันและกันไปสู่ความสำเร็จของผลที่ยั่งยืน (McDougal et al., 2001, โรเจอร์ส, et al, 2008) มันเป็นระบบการจัดการของเสียที่เหมาะสมกับสังคมเศรษฐกิจและสภาพแวดล้อมในสถานที่ที่กำหนด SISWM ย่อมาจากวิธีการเชิงกลยุทธ์ระยะยาวที่ไม่ได้ใช้เวลาเพียงความยั่งยืนด้านเทคนิคและการเงินเป็นบัญชีที่ทำตามอัตภาพ แต่มันยังรวมถึงสังคมวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมด้านสถาบันและการเมืองที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนโดยรวมของการจัดการของเสีย (แวนเดอ KLUNDERT, & Anschiitz, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวคิดของการพัฒนาและการพัฒนา sustainbility

แบบยั่งยืนหมายถึงการพัฒนาที่ตอบสนองความต้องการของคนยุคปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของคนรุ่นต่อไปเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง " ( wced , 1987 ) แนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการพัฒนาอย่างยั่งยืน มีถิ่นกําเนิดเท่าที่ 1798 เมื่อ Malthus , นักเศรษฐศาสตร์ถกเถียงกันอยู่ว่าโลกจะไม่สามารถที่จะรักษาชีวิตกับเวลา ถ้าจำนวนประชากรและการบริโภคผู้ติดตามได้รับอนุญาตขยาย ( โรเจอร์ ชาลัล& , บอยด์ , 2008 ) แนวคิดอย่างไรก็ตามได้รับความสำคัญมากในช่วงศตวรรษที่ 20 เมื่อสหประชาชาติสำรวจการเชื่อมต่อระหว่างคุณภาพสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิตการพัฒนาที่ยั่งยืนรวบรวมความคิดให้คนรุ่นหลังได้สืบทอดโลกซึ่งจะสนับสนุนวิถีชีวิตของพวกเขาในลักษณะที่พวกเขาจะไม่แย่ไปกว่ารุ่นปัจจุบัน ( เพียร์ซ& Atkinson , 1998 ) ตามไปจ้า ( 2007 ) , การพัฒนาที่ยั่งยืน ต้องมีการรักษาความสมดุลระหว่างความต้องการของมนุษย์เพื่อปรับปรุงวิถีชีวิตและความรู้สึกของความเป็นอยู่ ในมือข้างหนึ่ง ,และการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ และระบบนิเวศ ซึ่งคนรุ่นปัจจุบันและอนาคตขึ้นอยู่กับมืออื่น ๆ แนวคิดการประเมินความสำเร็จของโครงการพัฒนาใน 3 ส่วน คือ การมีจำนวนสูงสุด เศรษฐกิจ เสถียรภาพด้านสิ่งแวดล้อม และความมั่นคง สังคม และวัฒนธรรม ( โรเจอร์ et al . , 2008 )การพัฒนาที่ยั่งยืนจึงดูเป็นรูปแบบสามมิติของการพัฒนาที่เน้นต้องการรักษาสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และสังคม ( โรเจอร์ et al , 2008 ) kajikawa ( 2008 ) ได้อธิบายถึงรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นสามเสาหลักที่เสาดูเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคม ( obeng & agyenim , ,2554 ) ระบุว่า " ระบบที่ยั่งยืน หรือพัฒนาเป็นหนึ่งที่ตอบสนองการพัฒนาด้านสิ่งแวดล้อม ( ความยั่งยืนของโลก ) ความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ ( ความยั่งยืนของความเจริญรุ่งเรืองหรือกำไร ) และด้านสังคม ( ความยั่งยืนของค่านิยมและวัฒนธรรมของคน ) "เป็นมูลฝอยแบบบูรณาการการจัดการอย่างยั่งยืน ( siswm ) ตัวเลือกเป็นหนึ่งจึงสอดคล้องกับทั้งสามเสาหลักของการพัฒนาที่ยั่งยืนที่สามองค์ประกอบเติมเต็มซึ่งกันและกันต่อภูมิปัญญาของผลที่ยั่งยืน ( เมิ่กดูเกิล et al . , 2001 , โรเจอร์ et al , 2008 ) มันเป็นระบบการจัดการขยะที่เหมาะสมกับสังคม เศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อม ในการระบุตำแหน่งsiswm หมายถึงยุทธศาสตร์ในระยะยาววิธีการที่ไม่เพียง แต่ใช้เทคนิค และการเงิน ความยั่งยืนใน

บัญชีเป็นโดยทั่วไปทำ แต่มันยังรวมถึงสังคมและวัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม ด้านสถาบันและการเมืองที่มีผลต่อความยั่งยืนโดยรวมของการจัดการของเสีย ( แวน คลุนเดิร์ท& anschiitz ,
, 2000 )