In the Middle Ages, Parliament bega

In the Middle Ages, Parliament began to develop into the institution it is today. Its origins can be traced to the king's council of advisers, which included important noblemen and the leaders of the Church.
There were a few formal limits to the king's power until 1215. In that year, King John was forced by his noblemen to agree to a number of demands. The result was a charter of rights called the Magna Carta (which means the Great Charter). The Magna Carta established the idea that even the king was subject to the law. It protected the rights of the nobility and restricted the king's power to collect taxes or to make or change laws. In future, the king would need to involve his noblemen in decisions.
In England, parliaments were called for the king to consult his nobles,particularly when the king needed to raise money. The numbers attending Parliament increased and two separate parts, known as Houses of Lords. Knights, who were usually smaller landowners, and wealthy people from town and cities were elected to sit in the House of Commons. Only a small part of the population was able to join in electing the members of the Commons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในยุคกลาง รัฐสภาเริ่มพัฒนาเป็นสถาบันการศึกษาที่เป็นปัจจุบัน สามารถติดตามกำเนิดการสภาประการ ที่สำคัญ noblemen และผู้นำคริสตจักร ของพระราชามีกี่ทางจำกัดอำนาจกษัตริย์จนถึง 1215 ในปี จอห์นคิงถูกบังคับ โดย noblemen ของเขาจะเห็นด้วยกับจำนวนความต้องการนั้น ผลคือ กฎบัตรสิทธิเรียก Carta Magna (ซึ่งหมายถึง กฎบัตรดี) Magna Carta สร้างความคิดที่แม้แต่พระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้กฎหมาย จะป้องกันสิทธิของขุนนาง และจำกัดอำนาจของพระมหากษัตริย์ จะเก็บภาษี หรือการให้ หรือการเปลี่ยนแปลงกฎหมาย ในอนาคต พระมหากษัตริย์จะต้องเกี่ยวข้องกับ noblemen ของเขาในการตัดสินใจในอังกฤษ parliaments ถูกเรียกว่าพระปรึกษาขุนนางของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพระมหากษัตริย์ต้องเพิ่มเงิน เพิ่มหมายเลขเข้ารัฐสภา และแยกชิ้นส่วน เป็นบ้านขุนนาง อัศวิน คนแก่มักจะมีขนาดเล็ก และคนรวยจากเมืองและเมือง ที่เลือกที่จะนั่งในสภา เพียงส่วนเล็ก ๆ ของประชากรได้เข้าร่วมใน electing สมาชิกของประชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในยุคกลางรัฐสภาเริ่มที่จะพัฒนาไปสู่สถาบันการศึกษาที่เป็นวันนี้ ต้นกำเนิดของมันสามารถโยงไปถึงสภากษัตริย์ของที่ปรึกษาซึ่งรวมถึงขุนนางที่สำคัญและผู้นำของคริสตจักร.
มีข้อ จำกัด อย่างเป็นทางการไม่กี่สู่อำนาจของกษัตริย์จนกว่า 1215. ในปีที่เขากษัตริย์จอห์นถูกบังคับโดยขุนนางของเขาจะเห็นด้วยกับ จำนวนของความต้องการ ผลที่ได้เป็นกฎบัตรของสิทธิเรียกว่ารัฐธรรมนูญ (ซึ่งหมายความว่ามหากฎบัตร) รัฐธรรมนูญที่จัดตั้งขึ้นความคิดที่ว่าแม้พระมหากษัตริย์เป็นเรื่องที่กฎหมาย มันได้รับการคุ้มครองสิทธิของคนชั้นสูงและ จำกัด อำนาจของกษัตริย์ที่จะเก็บภาษีหรือการทำหรือเปลี่ยนแปลงกฎหมาย ในอนาคตกษัตริย์จะต้องเกี่ยวข้องกับขุนนางของเขาในการตัดสินใจ.
ในประเทศอังกฤษ parliaments ถูกเรียกว่ากษัตริย์เพื่อให้คำปรึกษาขุนนางของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกษัตริย์ที่จำเป็นในการหาเงิน หมายเลขเข้าร่วมรัฐสภาที่เพิ่มขึ้นและสองส่วนแยกที่รู้จักกันเป็นบ้านของขุนนาง อัศวินซึ่งก็มักจะเป็นเจ้าของที่ดินขนาดเล็กและคนที่ร่ำรวยจากเมืองและเมืองได้รับเลือกให้นั่งอยู่ในสภา เพียงส่วนเล็ก ๆ ของประชากรก็สามารถที่จะเข้าร่วมในการเลือกตั้งสมาชิกสภา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในยุคกลาง , รัฐสภาเริ่มพัฒนาเป็นสถาบันมันคือวันนี้ ต้นกำเนิดของมันสามารถตรวจสอบสภาที่ปรึกษาของกษัตริย์ ซึ่งประกอบด้วยขุนนางคนสำคัญและผู้นำของคริสตจักร .
มีไม่กี่โรงเรียน จำกัดพระราชอำนาจของกษัตริย์จนกระทั่ง 1215 . ในปีที่กษัตริย์จอห์นถูกขุนนางของเขาที่จะยอมรับตัวเลขของความต้องการผลที่ได้คือกฎบัตรสิทธิเรียกมหากฎบัตร ( ซึ่งหมายความเหมาดี ) แมกนาคาตาสร้างความคิดที่แม้แต่กษัตริย์อยู่ภายใต้กฎหมาย มันป้องกันสิทธิของขุนนางและอำนาจของกษัตริย์ถูกจำกัดในการเก็บภาษี หรือเพื่อให้หรือเปลี่ยนแปลงกฎหมาย ในอนาคต กษัตริย์จะต้องขุนนางของเขามีส่วนร่วมในการตัดสินใจ
ในอังกฤษรัฐสภาถูกเรียกว่าพระราชาปรึกษาขุนนางของเขา โดยเฉพาะเมื่อกษัตริย์ต้องเพิ่มเงิน ตัวเลขที่เข้าร่วมรัฐสภาเพิ่มขึ้น และสองส่วนที่แยกต่างหาก , ที่รู้จักกันเป็นบ้านของตระกูล อัศวินที่เล็กกว่าปกติ เจ้าของที่ดิน และร่ำรวย ผู้คนจากเมืองและเมืองที่ถูกเลือกมานั่งในสภาสามัญเพียงส่วนเล็ก ๆของประชากรก็สามารถที่จะเข้าร่วมในการเลือกตั้งสมาชิกของ Commons