Psychology is regarded as a crucial

Psychology is regarded as a crucial element of nursing undergraduate curricula, particularly in light of reports that highlight nurses’ alleged shortcomings in meeting the personal, moral and organisational challenges in their work place (Frances 2013). However, student nurses report that learning psychology is challenging due to overly theoretical syllabuses and ambiguous ‘facts’ that contrast with their need for unambiguous and practical information (Jansen and Nicholl 2007). First-year nursing students struggle to recognise the relevance and value of theoretical concepts such as psychology when they are overly concerned with familiarising themselves with nursing tasks rather than with topics that have little immediate application (Benner 2000). A challenge for lecturers is to engage students who have minimal exposure to practice and have little experience upon which to pin psychological knowledge (Fitzpatrick and McCarthy 2014; Quinn 2007).

In consideration of this, an educational strategy was developed aimed at enhancing students’ engagement with psychology, and which would encourage students to develop an awareness of patients’ psychological and social experiences by which to explore first-hand the lived experience of patients and inform empathetic, individualised and holistic care (Cummings and Bennet 2012). Although the use of digitally-facilitated storytelling is thought to have an ‘evolving role in nurse education’ (Haigh and Hardy 2011), there is little evaluation of psychology teaching methods in undergraduate nursing curriculums (de Vries and Timmins 2012). Accordingly this paper reports on the technical, pedagogical and administrative challenges of developing a ‘Talking Head’ or patient digital story. We discuss student and staff evaluations of the facility in relation to their understanding of the role psychology plays in the first year of the nursing undergraduate programme.

LITERATURE REVIEW

A key challenge for nurse educationalists is integrating theory with practice. An increasing number of texts illustrate the application of psychology to nursing; however, students may employ a narrow over-simplified application consistent with the example they have been exposed to (Goddard 2010; Jansen and Nicholl 2007; Meyhew 2000; Mulholland 1997). For learning and application to take place, psychology content should be relevant and meaningful with global application (Jansen and Nicholl 2007; Mowforth, Harrison, and Morris 2005). Case study scenarios are proposed as an effective method (Jansen and Nicholl 2007; Jordan 1998; Painter and Lemkau 1992). Nevertheless, a review of teaching methods to determine the effectiveness of one approach over another highlights that there is no one method that has a clear advantage (Thompson and Stapley 2011). Nonetheless, the use of service users in health education has gained momentum in recent years. The driver has emerged from two directions: first, UK governments’ proposal to include person-centred partnerships in health and social care; and second the emphasis on service user experience in educational standards for nursing (DOH 1998; NMC 2010). The contribution of service users in nurse education is thought to provide students with first-hand knowledge and meaningful perspectives by which to facilitate patient-centred care (Perry and Linsley 2006). Schwartz and Abbott (2007) proposed that patients’ stories led to a change of approach by students to the patients in their care and an improvement in the way that they sourced information about their patient. Rush reported that ‘Live’ service user-led sessions in mental health undergraduate education demonstrated transformative learning with all students reporting examples of actions or insights resulting from service user sessions. The main influences on learning were hearing the lived experience of the services users, the emotional impact of the condition, the reversal of roles (patient as teacher), reflection by the students and the training/preparation for service users (Rush 2008). Further research shows service user involvement in the design and implementation of educational sessions produces improvement in student knowledge around coping skills, communication and empathy, and promotes reflection in nursing students (Stickley et al. 2009). The benefits of storytelling itself include development of skills and imagination required to follow a narrative which may be complex, contradictory with multiple points of view: an ability to enter the storytellers’ reality and to understand how the story teller makes sense of that reality and to gain insight into the use of image and metaphor (Charon 2005).

In comparison, Morgan and Sanggaran (1997) concluded that service users’ opinions were not significant and Costello and Horne’s respondents felt they had learned little or nothing from service users in the classroom (Costello and Horne 2001). Garrett (2006) reported students showed various levels of engagement

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จิตวิทยาถือเป็นองค์ประกอบสำคัญของพยาบาลหลักสูตรปริญญาตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่รายงานที่เน้นพยาบาลถูกกล่าวหาข้อบกพร่องในการแข่งขันระดับองค์กร และส่วนบุคคล ศีลธรรมในสถานที่ทำงานของพวกเขา (ฟรานเซส 2013) อย่างไรก็ตาม นักเรียนพยาบาลรายงานว่า จิตวิทยาการเรียนรู้เป็นความท้าทายเนื่องจาก syllabuses ทฤษฎีมากเกินไปและไม่ชัดเจน 'ข้อมูล' ที่ตัด ด้วยต้องการข้อมูลที่ชัดเจน และปฏิบัติ (แจนเซนและ Nicholl 2007) ของตน นักศึกษาพยาบาลปีแรกต่อสู้เพื่อตระหนักถึงความเกี่ยวข้องและค่าของแนวคิดทางทฤษฎีเช่นจิตวิทยาเมื่อพวกเขามีความกังวลมากเกินไปกับรับตัวเอง กับงานการพยาบาลไม่ ใช่ กับหัวข้อที่มีโปรแกรมทันทีน้อย (Benner 2000) ความท้าทายสำหรับอาจารย์คือการ มีส่วนร่วมนักเรียนที่มีแสงได้ฝึกฝน และมีประสบการณ์ซึ่งการปักหมุดความรู้ทางจิตวิทยา (ฟิทซ์และแมคคาร์ 2014 ทางควินน์ที่ 2007)โดยคำนึงถึงนี้ กลยุทธ์การศึกษาพัฒนาขึ้นมาเพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของนักเรียน มีจิตวิทยา และซึ่งจะกระตุ้นให้นักเรียนพัฒนาการรับรู้ของผู้ป่วยด้านจิตใจ และสังคมประสบการณ์ในการพบประสบการณ์ที่อยู่ของผู้ป่วย และแจ้งสอนพระ รายบุคคล และแบบองค์รวมดูแล (ฝรั่งและ Bennet 2555) แม้ว่าการใช้ดิจิทัลความเล่าเรื่องเป็นความคิดที่มี 'บทบาทพัฒนาด้านการศึกษาพยาบาล' (วัฒนธรรมฮิปปี้และฮาร์ 2011), มีน้อยการประเมินจิตวิทยาการสอนวิธีในหลักสูตรระดับปริญญาตรีพยาบาล (เดอไวริและทาคามัทซึ 2555) ดัง นี้กระดาษรายงานเกี่ยวกับความท้าทายทางเทคนิค สอน และบริหารพัฒนาพูดคุยหัวหรือเรื่องดิจิตอลที่ผู้ป่วย เรากล่าวถึงการประเมินผลความสัมพันธ์กับความเข้าใจของการเล่นจิตวิทยาบทบาทในปีแรกของหลักสูตรระดับปริญญาตรีพยาบาลและเจ้าหน้าที่การทบทวนวรรณกรรมA key challenge for nurse educationalists is integrating theory with practice. An increasing number of texts illustrate the application of psychology to nursing; however, students may employ a narrow over-simplified application consistent with the example they have been exposed to (Goddard 2010; Jansen and Nicholl 2007; Meyhew 2000; Mulholland 1997). For learning and application to take place, psychology content should be relevant and meaningful with global application (Jansen and Nicholl 2007; Mowforth, Harrison, and Morris 2005). Case study scenarios are proposed as an effective method (Jansen and Nicholl 2007; Jordan 1998; Painter and Lemkau 1992). Nevertheless, a review of teaching methods to determine the effectiveness of one approach over another highlights that there is no one method that has a clear advantage (Thompson and Stapley 2011). Nonetheless, the use of service users in health education has gained momentum in recent years. The driver has emerged from two directions: first, UK governments’ proposal to include person-centred partnerships in health and social care; and second the emphasis on service user experience in educational standards for nursing (DOH 1998; NMC 2010). The contribution of service users in nurse education is thought to provide students with first-hand knowledge and meaningful perspectives by which to facilitate patient-centred care (Perry and Linsley 2006). Schwartz and Abbott (2007) proposed that patients’ stories led to a change of approach by students to the patients in their care and an improvement in the way that they sourced information about their patient. Rush reported that ‘Live’ service user-led sessions in mental health undergraduate education demonstrated transformative learning with all students reporting examples of actions or insights resulting from service user sessions. The main influences on learning were hearing the lived experience of the services users, the emotional impact of the condition, the reversal of roles (patient as teacher), reflection by the students and the training/preparation for service users (Rush 2008). Further research shows service user involvement in the design and implementation of educational sessions produces improvement in student knowledge around coping skills, communication and empathy, and promotes reflection in nursing students (Stickley et al. 2009). The benefits of storytelling itself include development of skills and imagination required to follow a narrative which may be complex, contradictory with multiple points of view: an ability to enter the storytellers’ reality and to understand how the story teller makes sense of that reality and to gain insight into the use of image and metaphor (Charon 2005).ในการเปรียบเทียบ มอร์แกนและ Sanggaran (1997) สรุปว่า ความเห็นของผู้ใช้บริการไม่สำคัญ และการอัลพอร์ตและของฮอร์นผู้ตอบรู้สึกว่า พวกเขาเรียนรู้เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีอะไรจากผู้ใช้บริการในห้องเรียน (การอัลพอร์ตและฮอร์น 2001) การ์เร็ต (2006) รายงานนักเรียนแสดงให้เห็นระดับต่าง ๆ ของการมีส่วนร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จิตวิทยาการยกย่องว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของหลักสูตรระดับปริญญาตรีทางการพยาบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของการรายงานที่เน้นพยาบาลบกพร่องที่ถูกกล่าวหาในการประชุมความท้าทายส่วนบุคคลคุณธรรมและองค์กรในสถานที่ทำงานของพวกเขา (ฟรานเซส 2013) อย่างไรก็ตามนักศึกษาพยาบาลรายงานว่าการเรียนรู้จิตวิทยาเป็นสิ่งที่ท้าทายเนื่องจากหลักสูตรทฤษฎีมากเกินไปและ 'ข้อเท็จจริง' คลุมเครือว่าตรงกันข้ามกับความต้องการของพวกเขาสำหรับข้อมูลที่ชัดเจนและการปฏิบัติ (Jansen และ Nicholl 2007) นักศึกษาปีแรกพยาบาลต่อสู้เพื่อให้ตระหนักถึงความเกี่ยวข้องและความคุ้มค่าของแนวคิดทฤษฎีเช่นจิตวิทยาเมื่อพวกเขามีความกังวลมากเกินไปกับการทำความคุ้นเคยกับงานการพยาบาลมากกว่ากับหัวข้อที่มีการประยุกต์ใช้ทันทีเล็ก ๆ น้อย ๆ (Benner 2000) ความท้าทายของอาจารย์คือการมีส่วนร่วมของนักเรียนที่มีการเปิดรับแสงที่น้อยที่สุดในการฝึกและมีประสบการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งจะตอกตะปูความรู้ทางจิตวิทยา (ฟิทซ์และแมคคาร์ 2014; ควินน์ 2007). ในการพิจารณาเรื่องนี้เป็นกลยุทธ์การศึกษาได้รับการพัฒนาที่มุ่งเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของนักเรียน กับจิตวิทยาและที่จะส่งเสริมให้นักเรียนพัฒนาความตระหนักของผู้ป่วยประสบการณ์ทางด้านจิตใจและสังคมโดยที่จะสำรวจมือแรกอาศัยประสบการณ์ของผู้ป่วยและแจ้งความเห็นอกเห็นใจเป็นรายบุคคลและแบบองค์รวมเอาใจใส่ดูแล (คัมมิ่งส์และเบนเนต 2012) แม้ว่าการใช้การเล่าเรื่องแบบดิจิทัลที่อำนวยความสะดวกเป็นความคิดที่จะมีบทบาทในการศึกษาการพัฒนาพยาบาล (Haigh และฮาร์ดี้ 2011) มีการประเมินผลเล็ก ๆ น้อย ๆ ของการเรียนการสอนในหลักสูตรจิตวิทยาพยาบาลระดับปริญญาตรี (เดอไวริและมิน 2012) ดังนั้นนี้รายงานกระดาษกับความท้าทายทางด้านเทคนิคการสอนและการบริหารจัดการของการพัฒนา 'หัวพูด' หรือเรื่องราวดิจิตอลของผู้ป่วย เราหารือนักศึกษาและพนักงานการประเมินผลของสิ่งอำนวยความสะดวกที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจของจิตวิทยาบทบาทเล่นในปีแรกของโปรแกรมการพยาบาลระดับปริญญาตรี. ทบทวนวรรณกรรมความท้าทายที่สำคัญสำหรับ educationalists พยาบาลเป็นการบูรณาการทฤษฎีกับการปฏิบัติ การเพิ่มจำนวนของข้อความที่แสดงให้เห็นถึงการประยุกต์ใช้จิตวิทยาในการพยาบาล; อย่างไรก็ตามนักเรียนอาจจ้างแคบกว่าง่ายสอดคล้องกับการประยุกต์ใช้เช่นที่พวกเขาได้รับการสัมผัสกับ (ก็อดดาร์ด 2010 Jansen และ Nicholl 2007 Meyhew 2000 มัลฮอลแลนด์ 1997) สำหรับการเรียนรู้และการประยุกต์ใช้จะใช้สถานที่เนื้อหาจิตวิทยาควรจะเกี่ยวข้องและมีความหมายด้วยการประยุกต์ใช้ทั่วโลก (Jansen และ Nicholl 2007 Mowforth แฮร์ริสันและมอร์ริส 2005) สถานการณ์กรณีศึกษาได้รับการเสนอให้เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพ (Jansen และ Nicholl 2007 จอร์แดน 1998 จิตรกรและ Lemkau 1992) อย่างไรก็ตามการทบทวนวิธีการสอนเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของวิธีการหนึ่งในช่วงไฮไลท์อีกว่าไม่มีวิธีการหนึ่งที่มีข้อได้เปรียบที่ชัดเจน ( ธ อมป์สันและ Stapley 2011) อย่างไรก็ตามการใช้งานของผู้ใช้บริการในการศึกษาสุขภาพได้รับแรงผลักดันในปีที่ผ่านมา คนขับรถได้โผล่ออกมาจากสองทิศทาง: ครั้งแรกข้อเสนอของรัฐบาลสหราชอาณาจักรที่จะรวมถึงความร่วมมือคนเป็นศูนย์กลางในการดูแลสุขภาพและสังคม; และครั้งที่สองเน้นประสบการณ์ของผู้ใช้บริการในมาตรฐานการศึกษาพยาบาล (DOH 1998; NMC 2010) ผลงานของผู้ใช้บริการในการศึกษาพยาบาลเป็นความคิดเพื่อให้นักศึกษามีความรู้มือแรกและมุมมองที่มีความหมายโดยที่จะอำนวยความสะดวกในการดูแลผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง (เพอร์รี่และ Linsley 2006) ชวาร์ตซ์และแอ๊บบอต (2007) เสนอว่าเรื่องราวของผู้ป่วยนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของวิธีการโดยนักศึกษาให้แก่ผู้ป่วยในการดูแลของพวกเขาและการปรับปรุงในทางที่พวกเขามาข้อมูลเกี่ยวกับผู้ป่วยของพวกเขา Rush รายงานว่าบริการ 'สด' เซสชันของผู้ใช้นำในการศึกษาระดับปริญญาตรีด้านสุขภาพจิตแสดงให้เห็นถึงการเรียนรู้การเปลี่ยนแปลงกับนักเรียนทุกคนรายงานตัวอย่างของการกระทำหรือข้อมูลเชิงลึกที่เกิดจากผู้ใช้บริการการประชุม อิทธิพลหลักในการเรียนรู้ได้ยินประสบการณ์ชีวิตอยู่ของผู้ใช้บริการผลกระทบทางอารมณ์ของสภาพการกลับรายการบทบาท (ผู้ป่วยเป็นครู) สะท้อนจากนักเรียนและการฝึกอบรม / การเตรียมความพร้อมสำหรับผู้ใช้บริการ (Rush 2008) นอกจากนี้การวิจัยแสดงให้เห็นถึงการมีส่วนร่วมของผู้ใช้บริการในการออกแบบและการดำเนินงานของการประชุมการศึกษาการผลิตการปรับปรุงในความรู้ของนักเรียนทั่วทักษะการสื่อสารและการเอาใจใส่การเผชิญปัญหาและส่งเสริมการสะท้อนในนักศึกษาพยาบาล (Stickley et al. 2009) ประโยชน์ของการเล่าเรื่องของตัวเองรวมถึงการพัฒนาทักษะและจินตนาการต้องเป็นไปตามการเล่าเรื่องซึ่งอาจจะซับซ้อนขัดแย้งกับหลายจุดของมุมมอง: ความสามารถในการที่จะเข้าสู่ความเป็นจริงนิทานและที่จะเข้าใจว่าหมอดูเรื่องที่ทำให้ความรู้สึกของความเป็นจริงที่และ ได้รับความเข้าใจในการใช้ภาพและคำอุปมา (ก่อน 2005) ได้. ในการเปรียบเทียบมอร์แกนและ Sanggaran (1997) ได้ข้อสรุปว่าความคิดเห็นของผู้ใช้บริการ 'ไม่ได้มีนัยสำคัญและคอสเตลโลและผู้ตอบแบบสอบถามฮอร์นรู้สึกว่าพวกเขาได้เรียนรู้น้อยหรือไม่มีอะไรจากผู้ใช้บริการในห้องเรียน (คอสเตลโลและฮอร์น 2001) การ์เร็ต (2006) แสดงให้เห็นว่านักเรียนรายงานระดับต่างๆของการมีส่วนร่วม