- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
“Oh, Mister Schmidt!” The owner of
“Oh, Mister Schmidt!” The owner of the pizzeria’s thin face lit up when he saw the night guard walk in the door an hour early, “I’m so glad you could make it early!”
“Yeah, sure,” Mike said, rubbing the back of his head awkwardly, “Is there a reason you needed me to come in on such short notice?”
“Well, I have a surprise for you and I didn’t know if I’d have it ready until a little while ago!” The owner exclaimed, “Now, right this way.”
Mike felt himself get dragged into the (for some reason) very dark dining room and sat in a chair. He heard the owner bustle over to the lights and once they were turned on, he let out a scream.
There was Foxy in their torn-up attire and partially exposed metal body, Chica is her fluffy little dress with her blonde hair in its usual bun, Bonnie and his guitar were in place, and Freddy still had that horrible smile on his face. The problem was in who was next to them.
A white haired android whose legs and arms were mangled beyond belief, a blonde android who held a smaller pink haired one in her hands, a blue haired what he was guessing was a boy holding an electric guitar, and what looked like a lighter (maybe younger?) version of Freddy.
“Mister Carlson...I don’t think that more androids are a good--”
“Wait, wait! I forgot some!” Carlson exclaimed, running on stage and pulling a small boy android from behind Foxy and a...creepy puppet thing from behind Freddy, “There, perfect!”
“There’s now...eleven androids...or I guess ten androids and a puppet to deal with every night…?” Mike whispered, going pale, “I...I can’t believe this is happening…”
“Oh, don’t worry!” Carlson laughed, “The old ones are from the location in ‘87! They were scrapped due to glitching, but I found them and got them fixed, so they won’t be an issue!”
“Oh...so they’ll just...sit around at night?” Mike asked.
“No, they’ll still wander since they can’t in the day--but they won’t think you’re an android breaking the rules anymore!” Carlson replied, looking at his watch, “Look, it’s pretty close to midnight, how about you start your shift now? Power only gets limited when the clock strikes twelve!”
“I...sure.” Mike sighed; of course this was the old man’s plan all along…
“Thank you, I owe you, alright?” He said with a laugh, “Now go get to your station!”
“Yeah, yeah,” Mike sighed, walking back to the security office and sitting down heavily in the chair, closing both doors for the half hour he could, “Well, cameras--it’s just you, me, and eleven monsters trying to kill me.”
“Are you sure about that?” A voice asked and Mike jumped with a scream, standing and turning to see two practically transparent men floating behind him.
He had to be hallucinating, he had to be. It was like those images he swore he saw flash in his eyes, or that…. that golden version of Freddy that had appeared in front of him on the fourth night who’d occasionally made an appearance since then. That’s what it was, it was the only possibility….
“Uh…hello? Hello!” The second man called, waving a hand in Mike’s face, “You’re the security guard who took over after me, right?”
“Wait…” Mike blinked, “You...you’re the phone guy?”
“Yep, that’s me!” He laughed, “But my name is--”
Whatever his name was, Mike didn’t hear, seeing as he began saying it Foxy appeared, slamming their hands against the door and yelling repeatedly to be let into the room.
“Go back to your cove, Foxy, your banging isn’t taking any power yet.” Mike said with a sigh, turning the light on and glancing at them out the window.
“So Foxy’s still banging on the door...and seeing as you learned their name I’m guessing my attempt to keep you emotionally distant didn’t work,” The guy said with a sigh, “Even calling my favorite just ‘that one’ didn’t do it…”
“Wait, Foxy was your favorite?” Mike asked, “They seem to want me dead more than anyone else...they bang on the door and drain my power! They also don’t stay in their cove for long at all, even when I watch them!”
“I see, that could be a problem…” Phone Guy sighed, “Well then, there’s not much you can do, right?”
“Right,” Mike replied with a sigh, “Too bad for me my power saving strategy might not let me last the night.”
“And what’s your strategy?” The first ghost asked.
“Listen for footsteps, check the lights if I hear them, check Freddy and Foxy on the cameras,” Mike began, “And…. don’t hallucinate.”
“Hallucinate?” He asked, “What do you mean by that?”
“I’ve had some hallucinations, probably stress induced.” Mike began, “Like...pictures flashing in my eyes--saying things like ‘It’s Me,’ which I’ve also seen on Foxy’s sign at Pirate Cove.”
“Is that so?” Phone Guy asked, “Hmmm... anything else?”
“Well...hey, you didn’t tell me your name.” He said, turning to the other ghost.
“Way to dodge the question,” He replied, “I’m Jeremy Fitzgerald, I was the guard at the ‘87 location.”
“Oh...so they...got you?” Mike asked, “I mean, judging by how young you look compared to...er...Phone Guy.”
“Foxy made you not hear my name, huh?” Phone Guy laughed, “Well, I guess the nickname’ll work.”
“Anyway, onto your question,” Jeremy said, sending a glare at Phone Guy, “I got killed at the last birthday party that was held there--the old Foxy glitched and starting walking around--bit my frontal lobe off. Died about a week later.”
“So the Bite of ‘87 thing was all just...just a glitch?” Mike asked.
“No, just the fact Foxy was moving around.” Jeremy said, “They just wanted me to not kill the birthday boy.”
“Why would they even think you’d do that?”
“Because I was planning to do it.” Jeremy said with a shrug, “Guess they saw me after I got the other little brats and I didn’t realize it.”
“Oh...oh my god…” Mike said, backing away from the ghost.
“Now that I think about it, this is a different Foxy, huh?” Jeremy said, not noticing (or just ignoring) Mike’s terror, “I mean, they look a bit different than the one I had to deal with.”
“Actually, they were able to transfer the memory from the oldest androids to these ones!” Phone Guy said, “So...they’re the androids you knew...just with new bodies.”
“Ah, well there goes my plan to get this guy to do the killing for me without the androids realizing it at first.” Jeremy said and Mike shook his head with a sigh, looking at the time.
It was almost midnight, so he might as well open the doors now, he supposed. He pushed the buttons, going back to his chair with a sigh.
“Why not leave the doors closed?” Jeremy asked.
“Well...we’re kinda on limited power at night and I need to last until six in the morning…” Mike replied, rubbing the back of his head.
“Yep! That’s right!” Phone Guy laughed, “Now, Mike, that’s the name, right? I need you to tell me, did you have any other hallucinations--that way I can help you if you have them.”
“Well...sometimes I swear there’s a…. I don’t know...a Freddy in here,” Mike began, “But his hair is longer and it’s yellow or gold or...something. His eyes are also like Freddy’s when he’s moving around--it’s creepy.”
Both the ghosts looked at him in surprise before looking at each other and Phone Guy cleared his throat, “Uh, that wasn’t a hallucination.”
“Sure it was,” Mike replied, “I mean, he just...stood there...maybe got closer and tried to touch me if I stared too long. But he’d disappear when I closed my eyes!”
“He’s not a hallucination, buddy.” Jeremy said, “He bothered me at the end of my week at Freddy’s.”
“I...oh my god...you know what, whatever.” Mike said, “He’s a hallucination as far as I’m concerned...let’s just see where everyone is right now.”
Mike grabbed the tablet ignoring the ghost’s protest at his stubbornness about the golden Freddy he’d see sometimes, looking through all the cameras. Bonnie and the New blonde android seemed to be moving around, but weren’t that close yet. The blue one and Chica were still on the stage along with both Freddy’s (could he call that new one a Freddy?) as well. Looked good so far, he guessed, but Foxy…
He moved to the cove and Foxy was indeed still behind their curtain and in fact began singing. God, that pirate seemed to love and do that when they knew the camera was on them, probably to unsettle Mike, the asshole. Still, where was that other new android, the one with the messed up legs and arms?
“Where is she?” He mumbled to himself, flicking through the cameras, “Oh my god, I already--”
“Hi there~!” A voice called from the ceiling and Mike screamed before looking up and finding the missing android hanging there from…hands that hadn’t been around earlier, “Nice to meet you security guard guy!”
“Uh…hi there.” Mike said, giving a miniscule wave, “You are…?”
“I waaaaas Toy Foxy technically,” She began, “Buuuut most call me The Mangle~”
“Alright…could I shorten that to Mangle or…?”
“Sure~!” She called with a smile, “What’s your name, Mister Security?”
“Uh…Mike,” He said with a tiny nod, “Mike Schmidt.”
“I like that name, Mikey!” She smiled, “Oh, I hope we can be good friends!”
“Yeah…. I do too…”
“Good,” Her smile turned into a grin, “Otherwise I would’ve had to kill you!”
“Oh…I see.” Mike swallowed hard, “I’m glad that doesn’t have to happen.”
“I am too Mikey!” Mangle’s grin became toothy at that point and Mike paled at the teeth, “Too bad my other friends aren’t here right now.”
“Oh yeah, too bad…” Mike said, “No way to get them here either, oh well—“
“Wait a second,” She said, pointing at the camera feed of the east hallway, “Here comes one of them!”
Mike looked over to the camera and once again let out a ye
“Yeah, sure,” Mike said, rubbing the back of his head awkwardly, “Is there a reason you needed me to come in on such short notice?”
“Well, I have a surprise for you and I didn’t know if I’d have it ready until a little while ago!” The owner exclaimed, “Now, right this way.”
Mike felt himself get dragged into the (for some reason) very dark dining room and sat in a chair. He heard the owner bustle over to the lights and once they were turned on, he let out a scream.
There was Foxy in their torn-up attire and partially exposed metal body, Chica is her fluffy little dress with her blonde hair in its usual bun, Bonnie and his guitar were in place, and Freddy still had that horrible smile on his face. The problem was in who was next to them.
A white haired android whose legs and arms were mangled beyond belief, a blonde android who held a smaller pink haired one in her hands, a blue haired what he was guessing was a boy holding an electric guitar, and what looked like a lighter (maybe younger?) version of Freddy.
“Mister Carlson...I don’t think that more androids are a good--”
“Wait, wait! I forgot some!” Carlson exclaimed, running on stage and pulling a small boy android from behind Foxy and a...creepy puppet thing from behind Freddy, “There, perfect!”
“There’s now...eleven androids...or I guess ten androids and a puppet to deal with every night…?” Mike whispered, going pale, “I...I can’t believe this is happening…”
“Oh, don’t worry!” Carlson laughed, “The old ones are from the location in ‘87! They were scrapped due to glitching, but I found them and got them fixed, so they won’t be an issue!”
“Oh...so they’ll just...sit around at night?” Mike asked.
“No, they’ll still wander since they can’t in the day--but they won’t think you’re an android breaking the rules anymore!” Carlson replied, looking at his watch, “Look, it’s pretty close to midnight, how about you start your shift now? Power only gets limited when the clock strikes twelve!”
“I...sure.” Mike sighed; of course this was the old man’s plan all along…
“Thank you, I owe you, alright?” He said with a laugh, “Now go get to your station!”
“Yeah, yeah,” Mike sighed, walking back to the security office and sitting down heavily in the chair, closing both doors for the half hour he could, “Well, cameras--it’s just you, me, and eleven monsters trying to kill me.”
“Are you sure about that?” A voice asked and Mike jumped with a scream, standing and turning to see two practically transparent men floating behind him.
He had to be hallucinating, he had to be. It was like those images he swore he saw flash in his eyes, or that…. that golden version of Freddy that had appeared in front of him on the fourth night who’d occasionally made an appearance since then. That’s what it was, it was the only possibility….
“Uh…hello? Hello!” The second man called, waving a hand in Mike’s face, “You’re the security guard who took over after me, right?”
“Wait…” Mike blinked, “You...you’re the phone guy?”
“Yep, that’s me!” He laughed, “But my name is--”
Whatever his name was, Mike didn’t hear, seeing as he began saying it Foxy appeared, slamming their hands against the door and yelling repeatedly to be let into the room.
“Go back to your cove, Foxy, your banging isn’t taking any power yet.” Mike said with a sigh, turning the light on and glancing at them out the window.
“So Foxy’s still banging on the door...and seeing as you learned their name I’m guessing my attempt to keep you emotionally distant didn’t work,” The guy said with a sigh, “Even calling my favorite just ‘that one’ didn’t do it…”
“Wait, Foxy was your favorite?” Mike asked, “They seem to want me dead more than anyone else...they bang on the door and drain my power! They also don’t stay in their cove for long at all, even when I watch them!”
“I see, that could be a problem…” Phone Guy sighed, “Well then, there’s not much you can do, right?”
“Right,” Mike replied with a sigh, “Too bad for me my power saving strategy might not let me last the night.”
“And what’s your strategy?” The first ghost asked.
“Listen for footsteps, check the lights if I hear them, check Freddy and Foxy on the cameras,” Mike began, “And…. don’t hallucinate.”
“Hallucinate?” He asked, “What do you mean by that?”
“I’ve had some hallucinations, probably stress induced.” Mike began, “Like...pictures flashing in my eyes--saying things like ‘It’s Me,’ which I’ve also seen on Foxy’s sign at Pirate Cove.”
“Is that so?” Phone Guy asked, “Hmmm... anything else?”
“Well...hey, you didn’t tell me your name.” He said, turning to the other ghost.
“Way to dodge the question,” He replied, “I’m Jeremy Fitzgerald, I was the guard at the ‘87 location.”
“Oh...so they...got you?” Mike asked, “I mean, judging by how young you look compared to...er...Phone Guy.”
“Foxy made you not hear my name, huh?” Phone Guy laughed, “Well, I guess the nickname’ll work.”
“Anyway, onto your question,” Jeremy said, sending a glare at Phone Guy, “I got killed at the last birthday party that was held there--the old Foxy glitched and starting walking around--bit my frontal lobe off. Died about a week later.”
“So the Bite of ‘87 thing was all just...just a glitch?” Mike asked.
“No, just the fact Foxy was moving around.” Jeremy said, “They just wanted me to not kill the birthday boy.”
“Why would they even think you’d do that?”
“Because I was planning to do it.” Jeremy said with a shrug, “Guess they saw me after I got the other little brats and I didn’t realize it.”
“Oh...oh my god…” Mike said, backing away from the ghost.
“Now that I think about it, this is a different Foxy, huh?” Jeremy said, not noticing (or just ignoring) Mike’s terror, “I mean, they look a bit different than the one I had to deal with.”
“Actually, they were able to transfer the memory from the oldest androids to these ones!” Phone Guy said, “So...they’re the androids you knew...just with new bodies.”
“Ah, well there goes my plan to get this guy to do the killing for me without the androids realizing it at first.” Jeremy said and Mike shook his head with a sigh, looking at the time.
It was almost midnight, so he might as well open the doors now, he supposed. He pushed the buttons, going back to his chair with a sigh.
“Why not leave the doors closed?” Jeremy asked.
“Well...we’re kinda on limited power at night and I need to last until six in the morning…” Mike replied, rubbing the back of his head.
“Yep! That’s right!” Phone Guy laughed, “Now, Mike, that’s the name, right? I need you to tell me, did you have any other hallucinations--that way I can help you if you have them.”
“Well...sometimes I swear there’s a…. I don’t know...a Freddy in here,” Mike began, “But his hair is longer and it’s yellow or gold or...something. His eyes are also like Freddy’s when he’s moving around--it’s creepy.”
Both the ghosts looked at him in surprise before looking at each other and Phone Guy cleared his throat, “Uh, that wasn’t a hallucination.”
“Sure it was,” Mike replied, “I mean, he just...stood there...maybe got closer and tried to touch me if I stared too long. But he’d disappear when I closed my eyes!”
“He’s not a hallucination, buddy.” Jeremy said, “He bothered me at the end of my week at Freddy’s.”
“I...oh my god...you know what, whatever.” Mike said, “He’s a hallucination as far as I’m concerned...let’s just see where everyone is right now.”
Mike grabbed the tablet ignoring the ghost’s protest at his stubbornness about the golden Freddy he’d see sometimes, looking through all the cameras. Bonnie and the New blonde android seemed to be moving around, but weren’t that close yet. The blue one and Chica were still on the stage along with both Freddy’s (could he call that new one a Freddy?) as well. Looked good so far, he guessed, but Foxy…
He moved to the cove and Foxy was indeed still behind their curtain and in fact began singing. God, that pirate seemed to love and do that when they knew the camera was on them, probably to unsettle Mike, the asshole. Still, where was that other new android, the one with the messed up legs and arms?
“Where is she?” He mumbled to himself, flicking through the cameras, “Oh my god, I already--”
“Hi there~!” A voice called from the ceiling and Mike screamed before looking up and finding the missing android hanging there from…hands that hadn’t been around earlier, “Nice to meet you security guard guy!”
“Uh…hi there.” Mike said, giving a miniscule wave, “You are…?”
“I waaaaas Toy Foxy technically,” She began, “Buuuut most call me The Mangle~”
“Alright…could I shorten that to Mangle or…?”
“Sure~!” She called with a smile, “What’s your name, Mister Security?”
“Uh…Mike,” He said with a tiny nod, “Mike Schmidt.”
“I like that name, Mikey!” She smiled, “Oh, I hope we can be good friends!”
“Yeah…. I do too…”
“Good,” Her smile turned into a grin, “Otherwise I would’ve had to kill you!”
“Oh…I see.” Mike swallowed hard, “I’m glad that doesn’t have to happen.”
“I am too Mikey!” Mangle’s grin became toothy at that point and Mike paled at the teeth, “Too bad my other friends aren’t here right now.”
“Oh yeah, too bad…” Mike said, “No way to get them here either, oh well—“
“Wait a second,” She said, pointing at the camera feed of the east hallway, “Here comes one of them!”
Mike looked over to the camera and once again let out a ye
0/5000
"โอ้ มิสเตอร์ Schmidt ! " เจ้าของของพิซเซอเรียบางหน้าสว่างขึ้นเมื่อเขาเห็นยามกลางคืนเดินประตูกด "ดีใจคุณอาจทำก่อน" "ใช่ แน่นอน ไมค์กล่าวว่า ถูด้านหลังของศีรษะเก้ ๆ "คือมีเหตุผลที่คุณต้องการจะมาแจ้งให้ทราบสั้น ๆ ดังกล่าว "ดี มีความประหลาดใจสำหรับคุณ และไม่ทราบว่า จะมีมันพร้อมจนกระทั่งน้อยขณะที่ผ่านมา" เจ้าทางหลุดรอด "ตอนนี้ ขวาแบบนี้" ไมค์รู้สึกว่าตัวเองรับลากเข้า (ในบางกรณี) มืด ๆ ห้อง และนั่งอยู่ในเก้าอี้ เขาได้ยินความวุ่นวายเจ้าผ่านไปไฟ และเมื่อพวกเขาถูกเปิดอยู่ เขาให้ออกกรี๊ด มีฉลาดแกมโกงในชุดค่าเสียหายและผิวโลหะบางส่วน Chica จะแต่งตัวน้อยของเธอนุ่มกับผมสีบลอนด์ในบุญเป็นปกติ บอนนี่และกีต้าร์ของเขาได้ที่ และ Freddy ยังมีรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขา ปัญหาอยู่ที่มีอยู่ให้ เป็นขาว haired แอนดรอยด์ที่มีขาและแขนถูก mangled นอกจาก belief แอนดรอยด์สีบลอนด์ที่จัดหนึ่ง haired สีชมพูขนาดเล็กในมือของเธอ บลูที่ haired สิ่งที่เขาถูกคาดเดา ถูกเด็กเป็นกีตาร์ไฟฟ้า และสิ่งที่ดูเหมือนเป็นรุ่นเบา (บางทีอายุ) ของ Freddy "มิสเตอร์คาร์ลสัน...ฉันไม่คิดว่า เป็นหุ่นยนต์ที่ใช้เพิ่มเติมความดี-" "รอ รอ ฉันลืมบาง" คาร์ลสันทางหลุดรอด รันบนเวที และดึงเด็กเล็ก android พอฉลาดแกมโกงและ a. .. สิ่งหุ่นน่าขนลุกพอ Freddy ",สมบูรณ์แบบ" "ขณะนี้มี... 11 หุ่นยนต์ที่ใช้... หรือผมคิดว่า หุ่นยนต์ที่ใช้สิบและหุ่นจะจัดการกับทุกคืน..." ไมค์เกมส์ จะซีด, "ฉัน...ผมไม่เชื่อว่า นี้จะเกิดขึ้น..." "โอ้ ไม่ต้องกังวล" คาร์ลสันหัวเราะ "เก่าที่ได้จากตำแหน่งที่ตั้ง ' 87 พวกเขาได้ของเสียเนื่องจาก glitching แต่ฉันพบพวกเขา และมีเหล่าถาวร นั้นจะไม่เป็นปัญหา" "โอ้...เพื่อพวกเขาจะเพียงแค่...นั่งรอบในเวลากลางคืนหรือไม่? " ไมค์ถาม "ไม่ พวกเขาจะยังคงเร่เนื่องจากไม่สามารถในวัน - แต่พวกเขาไม่คิดว่า คุณแอนดรอยด์ทำลายกฎอีกต่อไป" คาร์ลสันตอบกลับ มองที่นาฬิกาของเขา "ดู เป็นที่รักใกล้เที่ยงคืน วิธีการเกี่ยวกับคุณเริ่มกะของคุณตอนนี้หรือไม่ พลังงานเฉพาะได้จำกัดเมื่อนาฬิกานัด twelve " " I. .. แน่" ไมค์ถอนหายใจ หลักสูตรนี้เป็นแผนของคนทั้งหมดไป... "ขอบคุณ ฉันเป็นหนี้ คุณครับ" เขากล่าวพร้อมหัวเราะ "ตอนนี้ไปรับสถานีของคุณ" "ใช่ ใช่ ไมค์ถอนหายใจ เดินกลับไปยังสำนักงานความปลอดภัย และนั่งลงอย่างมากในเก้าอี้ ปิดประตูทั้งสองชั่วโมงครึ่งที่เขาไม่สามารถ "ดี กล้อง - มันเป็นเพียงคุณ ฉัน และมอนสเตอร์สิบเอ็ดที่พยายามจะฆ่าฉัน" "คุณแน่ใจว่า" ถามเสียง และไมค์ไป ด้วยกรี๊ด ยืน และเปิดดูสองคนจริงโปร่งใสลอยด้านหลัง เขาสามารถ hallucinating เขาจะ มันเป็นเหมือนรูปที่เขา swore เขาเห็นแฟลชในดวงตาของเขา หรือว่า...รุ่นทองของ Freddy ที่มีปรากฏอยู่หน้าเขาในคืนสี่ที่จะ ทำลักษณะตั้งแต่นั้นบางครั้ง นั่นคือสิ่งที่มันเป็น ก็เป็นไปได้เท่านั้น... "บริการ...สวัสดี สวัสดี" คนที่สองเรียกว่า โบกมือที่หน้าของไมค์ "คุณกำลังรักษาความปลอดภัยที่เอาไปจากฉัน ขวา" "รอสักครู่..." ไมค์คันนั้นกะพริบ, "คุณ...คุณผู้ชายโทรศัพท์? " "ฮ่ะ ว่าเป็น" เขาหัวเราะ "แต่ชื่อของฉัน คือ —" เพียงพระ ไมค์ไม่ได้ยิน เห็นเป็นเขาเริ่มว่า มันฉลาดมาแกมโกงปรากฏ slamming มือกับประตู และตะโกนได้ซ้ำ ๆ เพื่อจะให้เข้าห้อง "กลับไปโคฟ ฉลาดแกมโกง พวกคุณไม่มีพลังงานใด ๆ ได้" ไมค์กล่าวกับแยกกัน เปิดไฟ และทิวทัศน์ที่พวกเขาขึ้น "เพื่อฉลาดแกมโกงของพวกยังประตู... และเห็น ตามที่คุณรู้ชื่อ ฉันคาดเดาของฉันพยายามที่ทำให้คุณห่างไกลอารมณ์ไม่ทำงาน คนกล่าวกับแยกกัน, " แม้เรียกชื่นเพียง 'ที่หนึ่ง' ไม่ได้ทำ... " "รอ ฉลาดแกมโกงคุณชื่นชอบ" ไมค์ถาม, "พวกเขาดูเหมือนจะต้องการให้ฉันตายมากกว่าใคร...พวกเขาบางที่ประตู และระบายน้ำกำลัง พวกเขายังไม่อยู่ในการโคฟนานที่ แม้ว่าฉันดู" "เห็น ที่อาจเป็นปัญหา..." โทรศัพท์คนถอนหายใจ "ดีแล้ว มีไม่มากคุณ ขวา" "ขวา ไมค์ตอบกับแยกกัน, " Too ไม่ดีสำหรับฉันกำลังบันทึกกลยุทธ์อาจไม่ให้ฉันคืนสุดท้ายได้ " "และกลยุทธ์ของคุณคืออะไร" ผีแรกขอ "ฟังอย่าง ตรวจสอบไฟถ้าได้ยินพวกเขา ตรวจสอบ Freddy และฉลาดแกมโกงกล้อง ไมค์เริ่ม "And. ... ไม่เกิดภาพหลอนประสาท " "เกิดภาพหลอนประสาท" เขาถาม "ไม่คุณหมายถึงอะไร โดยที่" "ฉันเคยเห็นภาพหลอนบางอย่าง อาจทำให้เกิดความเครียด" ไมค์เริ่ม, "เช่นการกระพริบตาของฉัน - พูดสิ่งที่ต้องการ 'มันเป็นฉัน รูปภาพ...ซึ่งผมเคยเห็นในเครื่องฉลาดแกมโกงของที่โคฟโจรสลัด " "อยู่ที่นั้น? " ผู้ชายโทรศัพท์ถาม, " Hmmm...อะไร? " "ดี...เฮ้ คุณไม่ได้บอกชื่อของคุณ" เขากล่าวว่า เปิดให้ผีอื่น ๆ "วิธีการโยนคำถาม, " เขาตอบว่า "ฉันห้องเจเรมี ผมยามที่" 87" "โอ้...ดังนั้น...คุณ? " ไมค์ถาม, "ผมหมายถึง ตัดสิน โดยวิธีหนุ่มคุณดูเมื่อเทียบกับ...เอ้อ...โทรศัพท์ผู้ชาย" "ฉลาดแกมโกงทำให้คุณไม่ได้ยินชื่อ ฮะ" ผู้ชายโทรศัพท์หัวเราะ "ดี ผมคิดว่า ชื่อเล่นจะทำงาน" "อย่างไรก็ตาม ลงในคำถามของคุณ เจเรมีกล่าวว่า ส่งแสงจ้าเป็นที่โทรศัพท์ใครสักคน, " ฉันได้ฆ่าในงานปาร์ตี้วันเกิดสุดท้ายที่จัดขึ้นมี - เดิมแสดงความคิด glitched และเริ่มต้นเดินรอบ - บิตสมองกลีบหน้าผากของฉันปิด เสียชีวิตเกี่ยวกับสัปดาห์ต่อมา" "เพื่อกัดสิ่งที่ ' 87 ถูกทั้งหมดเพียง...เพียงแค่ความผิดพลาดหรือไม่? " ไมค์ถาม "ไม่ เพียงความจริงฉลาดแกมโกงถูกย้ายรอบ" เจเรมีกล่าว "พวกเขาเพียงต้องการให้ผมฆ่าเด็กวันเกิด" "ทำไมพวกเขายังคิดว่า คุณจะทำ" "เพราะฉันได้วางแผนที่จะทำมัน" เจเรมีกล่าวว่า มีการยัก "คิดว่า พวกเขาเห็นผมหลังจากผม brats น้อย และฉันไม่ทราบ" "โอ้...โอ้...พระเจ้าของฉัน" ไมค์กล่าว การสำรองข้อมูลจากผี "ที่คิดเกี่ยวกับมัน นี้คือฉลาดแกมโกงต่าง ๆ ฮะ เจเรมีกล่าว ไม่สังเกตเห็น (หรือเพียงละเว้น) ไมค์ของความหวาดกลัว, "ผมหมายถึง พวกเขาดูแตกต่างกว่าที่ผมจะจัดการกับ" "ที่จริงแล้ว พวกเขาสามารถถ่ายโอนหน่วยความจำจากหุ่นยนต์ที่เก่าแก่ที่สุดใช้กับคนเหล่านี้" ผู้ชายโทรศัพท์กล่าว, "ดังนั้น.. เป็นหุ่นยนต์ที่ใช้คุณรู้...เพียงกับร่างกายใหม่" "อา ดีมีไปแผนของฉันได้ผู้ชายคนนี้ไม่ฆ่าฉัน โดยหุ่นยนต์ที่ใช้รู้ตัวในตอนแรก" กล่าวว่า เจเรมี และไมค์จับศีรษะกับแยกกัน มองในเวลา ก็เกือบเที่ยงคืน เพื่อให้เขาเช่นอาจเปิดประตูเดี๋ยวนี้ เขาควร เขาผลักปุ่ม กลับไปยังเก้าอี้ของเขาด้วยการแยกกัน "ทำไมไม่ปล่อยประตูปิด" เจเรมีขอ "ดี...เรากำลัง kinda จำกัดพลังงานในเวลากลางคืน และต้องล่าสุดจนถึงตอนเช้า 6..." ไมค์ตอบ ถูด้านหลังของศีรษะ "ฮ่ะ ถูกต้อง" ผู้ชายโทรศัพท์หัวเราะ "ตอนนี้ ไมค์ ที่เป็นชื่อ ขวา ฉันต้องการคุณสามารถบอกฉัน คุณต้องการเห็นภาพหลอนอื่น ๆ - วิธีฉันสามารถช่วยให้คุณถ้าคุณมีพวกเขา" "ดี...บางครั้งผมขอสาบานไม่เป็น... ฉันไม่รู้... Freddy นี่ ไมค์เริ่ม, " แต่ผมของเขาอีกต่อไป และเป็นสีเหลือง หรือทอง หรือ...บางสิ่งบางอย่าง ดวงตาของเขาเป็นเช่นของ Freddy เมื่อเขาย้ายรอบ - ก็น่าขนลุก " ผีทั้งสองดูที่เขาประหลาดใจก่อนแต่ละอื่น ๆ และโทรศัพท์ผู้ชายล้างคอของเขา "Uh ที่ไม่ได้เป็นภาพหลอน" "แน่ใจว่ามันเป็น ไมค์ตอบ, " ผมหมายถึง เขาเพียง...ยืนมี...บางทีสัมผัสใส่ใกล้ชิด และพยายามให้ฉันถ้าฉันจ้องไปนาน แต่เขาจะหายไปเมื่อฉันปิดตา" "เขาไม่ได้เป็นภาพหลอน เพื่อนกัน" เจเรมีกล่าว "เขา bothered ฉันในตอนท้ายของฉันสัปดาห์ที่ของ Freddy" " I. .. โอ้ พระเจ้า...คุณรู้ สิ่งนั้น" ไมค์กล่าวว่า, "เขายังเป็นภาพหลอนที่ฉันกังวล...ลองเพียงดูที่ทุกคนคือตอนนี้" ไมค์คว้าเม็ดละเว้นการปฏิเสธของผีที่เขา stubbornness เกี่ยวกับ Freddy ทองเขาจะเห็นบางครั้ง การดูกล้องทั้งหมด บอนนี่และบลอนด์ใหม่ android ดูเหมือน จะเคลื่อนรอบ แต่ไม่ปิดนั้นยัง หนึ่งสีฟ้าและ Chica ก็ยังคงอยู่บนเวทีพร้อมทั้ง Freddy (สามารถเขาเรียกว่าหนึ่งใหม่ Freddy เป็น) เช่นกัน ดีมาก เขาเดา แต่เจ้าเล่ห์... เขาย้ายไปโคฟ และฉลาดแกมโกงถูกแน่นอนยังคงอยู่เบื้องหลังม่านของพวกเขา และเริ่มร้องเพลงในความเป็นจริง พระเจ้า โจรสลัดที่ดูเหมือนจะ รัก และทำเมื่อพวกเขารู้ว่า กล้องอยู่ในพวกเขา คงเก่าไมค์ asshole ยัง ที่ถูกที่ android ใหม่ หนึ่งกับเลอะขาและแขน "เธออยู่ไหน" เขา mumbled ตนเอง flicking ผ่านกล้อง "Oh พระเจ้าของฉัน ฉัน - แล้ว" "สวัสดี มี ~ ! " เสียงเรียกจากเพดาน และกรีดร้องไมค์ก่อนหา และหาหายแขวนมีจาก...มือที่ไม่ได้รับรอบก่อนหน้านี้ แอนดรอยด์ "ดีรู้จักรักษาความปลอดภัยคน" "บริการ...สวัสดี มี" ไมค์กล่าวว่า ให้คลื่น miniscule "คุณจะ..." "ฉันเจ้าเล่ห์เล่น waaaaas เทคนิค, " เธอเริ่ม, " Buuuut สุดติดต่อ Mangle ~ " "ครับ...สามารถฉันย่นที่ Mangle หรือ...? " "แน่ ~ ! " เธอเรียกว่าแฉ่ง "อะไรคือชื่อของคุณ มิสเตอร์ปลอดภัย "บริการ...ไมค์ เขากล่าวพร้อมพยักหน้าเล็ก ๆ "ไมค์ Schmidt" "ชอบชื่อ Mikey" เธอยิ้ม "โอ้ ฉันหวังว่า เราสามารถเป็นเพื่อนที่ดี" "ใช่... ทำเกินไป... " "ดี รอยยิ้มของเธอเปิดเป็นรอบ ๆ ไร้ "ไม่ทำเช่นฉันจะเคยฆ่าคุณ" "โอ้...อืมม" ไมค์กลืนกินยาก "ฉันดีใจที่ไม่ได้เกิดขึ้น" "ฉัน Mikey เกินไป" รอบ ๆ ไร้ของ mangle เป็น toothy ที่จุด และไมค์ paled ที่ฟัน, " Too ไม่ดีเพื่อนของฉันไม่ได้ที่นี่ขณะนี้" "โอ้ ใช่ เลวร้ายเกินไป..." ไมค์กล่าวว่า, "วิธีการเข้าที่นี่อย่างใดอย่างหนึ่ง โอ้ ดี — " "รอที่สอง เธอกล่าวว่า ชี้ไปที่ตัวดึงข้อมูลกล้องของเสียงพูดตะวันออก "ที่นี่ มาหนึ่ง" ไมค์มองเหนือกล้อง และอีกครั้งให้ออกเป็นเย
การแปล กรุณารอสักครู่..
“Oh, Mister Schmidt!” The owner of the pizzeria’s thin face lit up when he saw the night guard walk in the door an hour early, “I’m so glad you could make it early!”
“Yeah, sure,” Mike said, rubbing the back of his head awkwardly, “Is there a reason you needed me to come in on such short notice?”
“Well, I have a surprise for you and I didn’t know if I’d have it ready until a little while ago!” The owner exclaimed, “Now, right this way.”
Mike felt himself get dragged into the (for some reason) very dark dining room and sat in a chair. He heard the owner bustle over to the lights and once they were turned on, he let out a scream.
There was Foxy in their torn-up attire and partially exposed metal body, Chica is her fluffy little dress with her blonde hair in its usual bun, Bonnie and his guitar were in place, and Freddy still had that horrible smile on his face. The problem was in who was next to them.
A white haired android whose legs and arms were mangled beyond belief, a blonde android who held a smaller pink haired one in her hands, a blue haired what he was guessing was a boy holding an electric guitar, and what looked like a lighter (maybe younger?) version of Freddy.
“Mister Carlson...I don’t think that more androids are a good--”
“Wait, wait! I forgot some!” Carlson exclaimed, running on stage and pulling a small boy android from behind Foxy and a...creepy puppet thing from behind Freddy, “There, perfect!”
“There’s now...eleven androids...or I guess ten androids and a puppet to deal with every night…?” Mike whispered, going pale, “I...I can’t believe this is happening…”
“Oh, don’t worry!” Carlson laughed, “The old ones are from the location in ‘87! They were scrapped due to glitching, but I found them and got them fixed, so they won’t be an issue!”
“Oh...so they’ll just...sit around at night?” Mike asked.
“No, they’ll still wander since they can’t in the day--but they won’t think you’re an android breaking the rules anymore!” Carlson replied, looking at his watch, “Look, it’s pretty close to midnight, how about you start your shift now? Power only gets limited when the clock strikes twelve!”
“I...sure.” Mike sighed; of course this was the old man’s plan all along…
“Thank you, I owe you, alright?” He said with a laugh, “Now go get to your station!”
“Yeah, yeah,” Mike sighed, walking back to the security office and sitting down heavily in the chair, closing both doors for the half hour he could, “Well, cameras--it’s just you, me, and eleven monsters trying to kill me.”
“Are you sure about that?” A voice asked and Mike jumped with a scream, standing and turning to see two practically transparent men floating behind him.
He had to be hallucinating, he had to be. It was like those images he swore he saw flash in his eyes, or that…. that golden version of Freddy that had appeared in front of him on the fourth night who’d occasionally made an appearance since then. That’s what it was, it was the only possibility….
“Uh…hello? Hello!” The second man called, waving a hand in Mike’s face, “You’re the security guard who took over after me, right?”
“Wait…” Mike blinked, “You...you’re the phone guy?”
“Yep, that’s me!” He laughed, “But my name is--”
Whatever his name was, Mike didn’t hear, seeing as he began saying it Foxy appeared, slamming their hands against the door and yelling repeatedly to be let into the room.
“Go back to your cove, Foxy, your banging isn’t taking any power yet.” Mike said with a sigh, turning the light on and glancing at them out the window.
“So Foxy’s still banging on the door...and seeing as you learned their name I’m guessing my attempt to keep you emotionally distant didn’t work,” The guy said with a sigh, “Even calling my favorite just ‘that one’ didn’t do it…”
“Wait, Foxy was your favorite?” Mike asked, “They seem to want me dead more than anyone else...they bang on the door and drain my power! They also don’t stay in their cove for long at all, even when I watch them!”
“I see, that could be a problem…” Phone Guy sighed, “Well then, there’s not much you can do, right?”
“Right,” Mike replied with a sigh, “Too bad for me my power saving strategy might not let me last the night.”
“And what’s your strategy?” The first ghost asked.
“Listen for footsteps, check the lights if I hear them, check Freddy and Foxy on the cameras,” Mike began, “And…. don’t hallucinate.”
“Hallucinate?” He asked, “What do you mean by that?”
“I’ve had some hallucinations, probably stress induced.” Mike began, “Like...pictures flashing in my eyes--saying things like ‘It’s Me,’ which I’ve also seen on Foxy’s sign at Pirate Cove.”
“Is that so?” Phone Guy asked, “Hmmm... anything else?”
“Well...hey, you didn’t tell me your name.” He said, turning to the other ghost.
“Way to dodge the question,” He replied, “I’m Jeremy Fitzgerald, I was the guard at the ‘87 location.”
“Oh...so they...got you?” Mike asked, “I mean, judging by how young you look compared to...er...Phone Guy.”
“Foxy made you not hear my name, huh?” Phone Guy laughed, “Well, I guess the nickname’ll work.”
“Anyway, onto your question,” Jeremy said, sending a glare at Phone Guy, “I got killed at the last birthday party that was held there--the old Foxy glitched and starting walking around--bit my frontal lobe off. Died about a week later.”
“So the Bite of ‘87 thing was all just...just a glitch?” Mike asked.
“No, just the fact Foxy was moving around.” Jeremy said, “They just wanted me to not kill the birthday boy.”
“Why would they even think you’d do that?”
“Because I was planning to do it.” Jeremy said with a shrug, “Guess they saw me after I got the other little brats and I didn’t realize it.”
“Oh...oh my god…” Mike said, backing away from the ghost.
“Now that I think about it, this is a different Foxy, huh?” Jeremy said, not noticing (or just ignoring) Mike’s terror, “I mean, they look a bit different than the one I had to deal with.”
“Actually, they were able to transfer the memory from the oldest androids to these ones!” Phone Guy said, “So...they’re the androids you knew...just with new bodies.”
“Ah, well there goes my plan to get this guy to do the killing for me without the androids realizing it at first.” Jeremy said and Mike shook his head with a sigh, looking at the time.
It was almost midnight, so he might as well open the doors now, he supposed. He pushed the buttons, going back to his chair with a sigh.
“Why not leave the doors closed?” Jeremy asked.
“Well...we’re kinda on limited power at night and I need to last until six in the morning…” Mike replied, rubbing the back of his head.
“Yep! That’s right!” Phone Guy laughed, “Now, Mike, that’s the name, right? I need you to tell me, did you have any other hallucinations--that way I can help you if you have them.”
“Well...sometimes I swear there’s a…. I don’t know...a Freddy in here,” Mike began, “But his hair is longer and it’s yellow or gold or...something. His eyes are also like Freddy’s when he’s moving around--it’s creepy.”
Both the ghosts looked at him in surprise before looking at each other and Phone Guy cleared his throat, “Uh, that wasn’t a hallucination.”
“Sure it was,” Mike replied, “I mean, he just...stood there...maybe got closer and tried to touch me if I stared too long. But he’d disappear when I closed my eyes!”
“He’s not a hallucination, buddy.” Jeremy said, “He bothered me at the end of my week at Freddy’s.”
“I...oh my god...you know what, whatever.” Mike said, “He’s a hallucination as far as I’m concerned...let’s just see where everyone is right now.”
Mike grabbed the tablet ignoring the ghost’s protest at his stubbornness about the golden Freddy he’d see sometimes, looking through all the cameras. Bonnie and the New blonde android seemed to be moving around, but weren’t that close yet. The blue one and Chica were still on the stage along with both Freddy’s (could he call that new one a Freddy?) as well. Looked good so far, he guessed, but Foxy…
He moved to the cove and Foxy was indeed still behind their curtain and in fact began singing. God, that pirate seemed to love and do that when they knew the camera was on them, probably to unsettle Mike, the asshole. Still, where was that other new android, the one with the messed up legs and arms?
“Where is she?” He mumbled to himself, flicking through the cameras, “Oh my god, I already--”
“Hi there~!” A voice called from the ceiling and Mike screamed before looking up and finding the missing android hanging there from…hands that hadn’t been around earlier, “Nice to meet you security guard guy!”
“Uh…hi there.” Mike said, giving a miniscule wave, “You are…?”
“I waaaaas Toy Foxy technically,” She began, “Buuuut most call me The Mangle~”
“Alright…could I shorten that to Mangle or…?”
“Sure~!” She called with a smile, “What’s your name, Mister Security?”
“Uh…Mike,” He said with a tiny nod, “Mike Schmidt.”
“I like that name, Mikey!” She smiled, “Oh, I hope we can be good friends!”
“Yeah…. I do too…”
“Good,” Her smile turned into a grin, “Otherwise I would’ve had to kill you!”
“Oh…I see.” Mike swallowed hard, “I’m glad that doesn’t have to happen.”
“I am too Mikey!” Mangle’s grin became toothy at that point and Mike paled at the teeth, “Too bad my other friends aren’t here right now.”
“Oh yeah, too bad…” Mike said, “No way to get them here either, oh well—“
“Wait a second,” She said, pointing at the camera feed of the east hallway, “Here comes one of them!”
Mike looked over to the camera and once again let out a ye
“Yeah, sure,” Mike said, rubbing the back of his head awkwardly, “Is there a reason you needed me to come in on such short notice?”
“Well, I have a surprise for you and I didn’t know if I’d have it ready until a little while ago!” The owner exclaimed, “Now, right this way.”
Mike felt himself get dragged into the (for some reason) very dark dining room and sat in a chair. He heard the owner bustle over to the lights and once they were turned on, he let out a scream.
There was Foxy in their torn-up attire and partially exposed metal body, Chica is her fluffy little dress with her blonde hair in its usual bun, Bonnie and his guitar were in place, and Freddy still had that horrible smile on his face. The problem was in who was next to them.
A white haired android whose legs and arms were mangled beyond belief, a blonde android who held a smaller pink haired one in her hands, a blue haired what he was guessing was a boy holding an electric guitar, and what looked like a lighter (maybe younger?) version of Freddy.
“Mister Carlson...I don’t think that more androids are a good--”
“Wait, wait! I forgot some!” Carlson exclaimed, running on stage and pulling a small boy android from behind Foxy and a...creepy puppet thing from behind Freddy, “There, perfect!”
“There’s now...eleven androids...or I guess ten androids and a puppet to deal with every night…?” Mike whispered, going pale, “I...I can’t believe this is happening…”
“Oh, don’t worry!” Carlson laughed, “The old ones are from the location in ‘87! They were scrapped due to glitching, but I found them and got them fixed, so they won’t be an issue!”
“Oh...so they’ll just...sit around at night?” Mike asked.
“No, they’ll still wander since they can’t in the day--but they won’t think you’re an android breaking the rules anymore!” Carlson replied, looking at his watch, “Look, it’s pretty close to midnight, how about you start your shift now? Power only gets limited when the clock strikes twelve!”
“I...sure.” Mike sighed; of course this was the old man’s plan all along…
“Thank you, I owe you, alright?” He said with a laugh, “Now go get to your station!”
“Yeah, yeah,” Mike sighed, walking back to the security office and sitting down heavily in the chair, closing both doors for the half hour he could, “Well, cameras--it’s just you, me, and eleven monsters trying to kill me.”
“Are you sure about that?” A voice asked and Mike jumped with a scream, standing and turning to see two practically transparent men floating behind him.
He had to be hallucinating, he had to be. It was like those images he swore he saw flash in his eyes, or that…. that golden version of Freddy that had appeared in front of him on the fourth night who’d occasionally made an appearance since then. That’s what it was, it was the only possibility….
“Uh…hello? Hello!” The second man called, waving a hand in Mike’s face, “You’re the security guard who took over after me, right?”
“Wait…” Mike blinked, “You...you’re the phone guy?”
“Yep, that’s me!” He laughed, “But my name is--”
Whatever his name was, Mike didn’t hear, seeing as he began saying it Foxy appeared, slamming their hands against the door and yelling repeatedly to be let into the room.
“Go back to your cove, Foxy, your banging isn’t taking any power yet.” Mike said with a sigh, turning the light on and glancing at them out the window.
“So Foxy’s still banging on the door...and seeing as you learned their name I’m guessing my attempt to keep you emotionally distant didn’t work,” The guy said with a sigh, “Even calling my favorite just ‘that one’ didn’t do it…”
“Wait, Foxy was your favorite?” Mike asked, “They seem to want me dead more than anyone else...they bang on the door and drain my power! They also don’t stay in their cove for long at all, even when I watch them!”
“I see, that could be a problem…” Phone Guy sighed, “Well then, there’s not much you can do, right?”
“Right,” Mike replied with a sigh, “Too bad for me my power saving strategy might not let me last the night.”
“And what’s your strategy?” The first ghost asked.
“Listen for footsteps, check the lights if I hear them, check Freddy and Foxy on the cameras,” Mike began, “And…. don’t hallucinate.”
“Hallucinate?” He asked, “What do you mean by that?”
“I’ve had some hallucinations, probably stress induced.” Mike began, “Like...pictures flashing in my eyes--saying things like ‘It’s Me,’ which I’ve also seen on Foxy’s sign at Pirate Cove.”
“Is that so?” Phone Guy asked, “Hmmm... anything else?”
“Well...hey, you didn’t tell me your name.” He said, turning to the other ghost.
“Way to dodge the question,” He replied, “I’m Jeremy Fitzgerald, I was the guard at the ‘87 location.”
“Oh...so they...got you?” Mike asked, “I mean, judging by how young you look compared to...er...Phone Guy.”
“Foxy made you not hear my name, huh?” Phone Guy laughed, “Well, I guess the nickname’ll work.”
“Anyway, onto your question,” Jeremy said, sending a glare at Phone Guy, “I got killed at the last birthday party that was held there--the old Foxy glitched and starting walking around--bit my frontal lobe off. Died about a week later.”
“So the Bite of ‘87 thing was all just...just a glitch?” Mike asked.
“No, just the fact Foxy was moving around.” Jeremy said, “They just wanted me to not kill the birthday boy.”
“Why would they even think you’d do that?”
“Because I was planning to do it.” Jeremy said with a shrug, “Guess they saw me after I got the other little brats and I didn’t realize it.”
“Oh...oh my god…” Mike said, backing away from the ghost.
“Now that I think about it, this is a different Foxy, huh?” Jeremy said, not noticing (or just ignoring) Mike’s terror, “I mean, they look a bit different than the one I had to deal with.”
“Actually, they were able to transfer the memory from the oldest androids to these ones!” Phone Guy said, “So...they’re the androids you knew...just with new bodies.”
“Ah, well there goes my plan to get this guy to do the killing for me without the androids realizing it at first.” Jeremy said and Mike shook his head with a sigh, looking at the time.
It was almost midnight, so he might as well open the doors now, he supposed. He pushed the buttons, going back to his chair with a sigh.
“Why not leave the doors closed?” Jeremy asked.
“Well...we’re kinda on limited power at night and I need to last until six in the morning…” Mike replied, rubbing the back of his head.
“Yep! That’s right!” Phone Guy laughed, “Now, Mike, that’s the name, right? I need you to tell me, did you have any other hallucinations--that way I can help you if you have them.”
“Well...sometimes I swear there’s a…. I don’t know...a Freddy in here,” Mike began, “But his hair is longer and it’s yellow or gold or...something. His eyes are also like Freddy’s when he’s moving around--it’s creepy.”
Both the ghosts looked at him in surprise before looking at each other and Phone Guy cleared his throat, “Uh, that wasn’t a hallucination.”
“Sure it was,” Mike replied, “I mean, he just...stood there...maybe got closer and tried to touch me if I stared too long. But he’d disappear when I closed my eyes!”
“He’s not a hallucination, buddy.” Jeremy said, “He bothered me at the end of my week at Freddy’s.”
“I...oh my god...you know what, whatever.” Mike said, “He’s a hallucination as far as I’m concerned...let’s just see where everyone is right now.”
Mike grabbed the tablet ignoring the ghost’s protest at his stubbornness about the golden Freddy he’d see sometimes, looking through all the cameras. Bonnie and the New blonde android seemed to be moving around, but weren’t that close yet. The blue one and Chica were still on the stage along with both Freddy’s (could he call that new one a Freddy?) as well. Looked good so far, he guessed, but Foxy…
He moved to the cove and Foxy was indeed still behind their curtain and in fact began singing. God, that pirate seemed to love and do that when they knew the camera was on them, probably to unsettle Mike, the asshole. Still, where was that other new android, the one with the messed up legs and arms?
“Where is she?” He mumbled to himself, flicking through the cameras, “Oh my god, I already--”
“Hi there~!” A voice called from the ceiling and Mike screamed before looking up and finding the missing android hanging there from…hands that hadn’t been around earlier, “Nice to meet you security guard guy!”
“Uh…hi there.” Mike said, giving a miniscule wave, “You are…?”
“I waaaaas Toy Foxy technically,” She began, “Buuuut most call me The Mangle~”
“Alright…could I shorten that to Mangle or…?”
“Sure~!” She called with a smile, “What’s your name, Mister Security?”
“Uh…Mike,” He said with a tiny nod, “Mike Schmidt.”
“I like that name, Mikey!” She smiled, “Oh, I hope we can be good friends!”
“Yeah…. I do too…”
“Good,” Her smile turned into a grin, “Otherwise I would’ve had to kill you!”
“Oh…I see.” Mike swallowed hard, “I’m glad that doesn’t have to happen.”
“I am too Mikey!” Mangle’s grin became toothy at that point and Mike paled at the teeth, “Too bad my other friends aren’t here right now.”
“Oh yeah, too bad…” Mike said, “No way to get them here either, oh well—“
“Wait a second,” She said, pointing at the camera feed of the east hallway, “Here comes one of them!”
Mike looked over to the camera and once again let out a ye
การแปล กรุณารอสักครู่..
" โอ้ นายชมิดท์ " เจ้าของใบหน้าของพิซซ่าบางสว่างขึ้นเมื่อเขาเห็นยามเดินในประตูก่อนเป็นชั่วโมง " ผมดีใจที่คุณทำมันเร็ว ! "
" ใช่ " ไมค์พูด ลูบหัวเขาเก้ๆกังๆ " นี่คือเหตุผลที่เธอต้องการให้ฉันมากระทันหัน ? "
" เอ่อผมมีเรื่องที่คุณต้องแปลกใจ และผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเตรียมให้พร้อม จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ! " เจ้าของอุทาน " ตอนนี้ ทางนี้ค่ะ "
ไมค์รู้สึกว่าตัวเองถูกลากไป ( ด้วยเหตุผลบางอย่าง ) มืดมาก ห้องทานอาหารและนั่งในเก้าอี้ เขาได้ยินเจ้าของคึกคักไปดับไฟ และเมื่อพวกเขาถูกเปิด เขาให้ร้องออกมา
มีจิ้งจอกในเครื่องแต่งกายและบางส่วนถูกฉีกร่างโลหะ Chica , ชุดลูกปุยกับผมสีบลอนด์ของเธอตามปกติ บุน บอนนี่ และกีต้าร์ของเขาอยู่ในสถานที่ และเฟรดดี้ ยังคงมีรอยยิ้มร้ายบนใบหน้าของเขา ปัญหาอยู่ที่ข้างๆ
สีขาวขนแขนและขาถูกทำลาย Android ที่มีเกินความเชื่อสีบลอนด์สำหรับผู้ถือสีชมพูขนาดเล็กขนหนึ่งในมือของเธอ ผมสีฟ้าที่เขาเดาว่าเป็นเด็กถือกีต้าร์ไฟฟ้าและสิ่งที่ดูเหมือนเบา ( บางทีน้อง ? ) รุ่นของเฟรดดี้
" มิสเตอร์ คาร์ลสัน ฉันไม่คิดว่า androids เพิ่มเติมเป็นดี " . . .
" เดี๋ยว เดี๋ยว ! ฉันลืมบางอย่าง " เขาอุทานว่าวิ่งบนเวที และดึงเด็กเล็ก Android จากข้างหลัง . . . . . . . สวยและหุ่นที่น่ากลัวจากข้างหลังเฟรดดี้ " มี สมบูรณ์แบบ "
" มีแล้ว . . . . . . . สิบเอ็ด Androids หรือ . . . . . . ฉันว่าหุ่นยนต์สิบและหุ่นเชิดเพื่อจัดการกับทุกค่ำคืน . . . . . . . ? " ไมค์กระซิบจะซีด " ผม . . . ผมไม่อยากจะเชื่อเลย . . . . . . . "
" โอ้ ไม่ต้องเป็นห่วง " เขาหัวเราะ " คนเก่าจากสถานที่ใน 87 !พวกเขาถูกทำลายเนื่องจาก glitching แต่ฉันพบพวกเขาและทำให้พวกเขาแก้ไข ดังนั้นพวกเขาจะไม่เป็นปัญหา "
" โอ้ . . . . . . . เขาก็ . . . . . . . นั่งตอนกลางคืน " ไมค์ถาม
" ไม่ พวกเขาก็ยังเดินตั้งแต่พวกเขาไม่ได้ในวันนี้ แต่พวกเขาจะไม่คิดว่าเธอเป็นแอนดรอยแหกกฎอีก " เขาตอบ แล้วมองนาฬิกา เขา " นี่ มันใกล้จะเที่ยงคืนแล้วแล้วคุณเริ่มเปลี่ยนได้แล้ว อำนาจเดียวที่ถูก จำกัด เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลา 12 "
" ฉัน . . . . . . แน่นอน . . . " ไมค์ถอนหายใจ ; ของหลักสูตรนี้คือแผนการของชายชราตลอดมา . . . . . . .
" ขอบคุณ , ฉันเป็นหนี้เธอนะ " เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ " ตอนนี้ไปถึงสถานี ! "
" ใช่ " ไมค์ถอนหายใจเดินกลับไปที่สำนักงานความปลอดภัยและนั่งลงอย่างมากในเก้าอี้ปิดทั้งประตูสำหรับครึ่งชั่วโมงเขาจะ " ดี กล้อง . . . มันก็แค่ เธอ ฉัน และ สิบเอ็ด มอนสเตอร์ที่กำลังพยายามจะฆ่าฉัน . "
" คุณแน่ใจเหรอ " เสียงถามและไมค์กระโดดพร้อมกับเสียงกรีดร้อง การยืนและหันไปเห็นสองเกือบโปร่งใสคนลอยอยู่ข้างหลังเขา
เขาต้องเห็นภาพหลอน เขาต้องเป็น มันเหมือนภาพที่เขาสาบานว่าเขาเห็นแฟลชในสายตาของเขา หรือว่า . . . . . . .สีทองรุ่นของเฟรดดี้ได้ปรากฏตัวต่อหน้าเขาในคืนที่สี่ที่บางครั้งปรากฏตัว ตั้งแต่นั้นมา นั่นคือสิ่งที่มันเป็น มันเป็นเพียงความเป็นไปได้ . . . . . . .
" . . . . . . . . . . . . . ฮัลโหล ? สวัสดี ! " ชายคนที่สอง เรียกว่าโบกมือหน้าไมค์ คุณเป็นยามรักษาความปลอดภัยที่ยึดตามฉันใช่ไหม "
" เดี๋ยว . . . " ไมค์กระพริบตา " คุณ . . . โทรศัพท์นั่น "
" ครับนั่นฉันเอง ! " เขาหัวเราะ " แต่ชื่อของฉันคือ . . . "
ไม่ว่าชื่อของเขาคือ ไมค์ไม่ได้ยิน เห็นเขาเริ่มบอกว่ามันเจ้าเล่ห์ปรากฏ กระแทกมือกับประตูและตะโกนซ้ำ ๆเพื่อจะให้เข้าห้อง
" กลับไปที่อ่าวของคุณเจ้าเล่ห์ของคุณโผงไม่ใช่การอำนาจอะไรเลย " ไมค์พูดพร้อมถอนหายใจ การเปลี่ยนแสงและ glancing ที่พวกเขาออกจากหน้าต่าง
" แล้วจิ้งจอกยังคงทุบประตู . . . . . . . และเห็นเป็นคุณเรียนรู้ชื่อของพวกเขา ฉันเดาว่า ฉันพยายามที่จะทำให้คุณอารมณ์ไกลไม่ได้ " ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมถอนหายใจ " โทรมาที่ชื่นชอบของฉันแค่ ' หนึ่ง ' ไม่ได้ทำ . . . . . . . "
" เดี๋ยว เจ้าเล่ห์ ชอบของคุณ ? " ไมค์ถามว่า " พวกเขาดูเหมือนจะต้องการให้ฉันตายมากกว่าใคร . . . . . . . เขาทุบประตูและทำให้พลังของฉันพวกเขายังไม่ได้อยู่ในอ่าวของพวกเขานานเลย แม้แต่ตอนที่ผมดูพวกเขา ! "
" ผมเห็นว่าจะเป็นปัญหา . . . . . . . " โทรศัพท์หนุ่มถอนหายใจ " แล้ว ไม่มีอะไรที่คุณทำได้ใช่ไหม ? "
" ใช่ " ไมค์ตอบพร้อมถอนหายใจ " เลวเกินไปสำหรับฉันฉันประหยัดพลังงานกลยุทธ์อาจไม่ให้ฉันคืน "
" และอะไรคือกลยุทธ์ " ผีถามครั้งแรก
" ฟังเสียงฝีเท้าตรวจเช็คไฟ ถ้าฉันได้ยินพวกเขา ตรวจสอบ เฟรดดี้ และเจ้าเล่ห์บนกล้อง " ไมค์เริ่ม " และ . . . . . . . อย่าเพ้อละเมอ "
" เพ้อละเมอ ? " เขาถามว่า " คุณหมายความว่าอะไร ? "
" ฉันมีภาพหลอน อาจเกิดจากความเครียด " ไมค์เริ่ม " ชอบ . . . . . . . ภาพกระพริบในสายตาของฉัน . . . พูดเหมือน ' ฉัน ' ที่ผมเคยเห็นบนป้ายที่อ่าวโจรสลัดเจ้าเล่ห์ "
" งั้นเหรอ ?" มือถือถาม " อืม . . . . . . อะไรอีก ? "
" เอ่อ . . . นี่ เธอยังไม่ได้บอกชื่อเลย เขาบอกว่า เปลี่ยนเป็นผีอื่น ๆ
" วิธีการหลบคำถาม " เขาตอบ " ฉัน เจเรมี่ ฟิตซ์เจอรัลด์ ฉันเป็นผู้คุมที่ตำแหน่ง ' 87 "
" โอ้ . . . . . . . ก็เลย . . . . . . . ได้คุณ " ไมค์ถาม ฉันหมายถึง ดูจากว่าหนุ่มที่คุณดูเมื่อเทียบกับมือถือ . . . . . . . . . . เอ่อ . . . . "
" เจ้าเล่ห์ทำให้เธอไม่ได้ยินชื่อของฉันเหรอ" มือถือ หัวเราะ " ผมเดาว่า ชื่อเล่นจะทำงาน "
" ยังไงก็ลงคำถามของคุณ " เจเรมี่พูด ส่งมาที่มือถือ ผมถูกฆ่าในช่วงงานเลี้ยงวันเกิดที่จัดขึ้นที่นั่น . . . คนแก่เจ้าเล่ห์ยืดและเริ่มเดิน -- กัดติ่งหูปิด . ตายอีกสัปดาห์ต่อมา "
" แล้วกัด 87 สิ่งทั้งหมดเป็นเพียง . . . แค่บกพร่อง ? " ไมค์ถาม
" ไม่ที่จริง เจ้าเล่ห์ก็ขยับ เจเรอมี่ กล่าวว่า " พวกเขาต้องการให้ผมฆ่าวันเกิด "
" ทำไมพวกเขาคิดว่าคุณจะทำอย่างนั้น ? "
" เพราะฉันวางแผนที่จะทำมัน . " เจเรมี่พูดพร้อมยักไหล่ " ว่าพวกเขาเห็นฉัน หลังจากที่ฉันได้อื่น ๆ เด็กบ้าและฉันไม่ได้ตระหนักถึงมัน . "
" โอ้ . . . โอ้ พระเจ้า . . . . . . . " ไมค์บอก ถอยหนีจากผี
" ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับมันนี้คือหาที่แตกต่างกันเจ้าเล่ห์ ? " เจเรมี่พูด ไม่ทันสังเกต ( หรือเพียงไม่สนใจ ) กลัวไมค์ " ผมหมายถึงมันดูบิตที่แตกต่างกว่าคนที่ผมต้องจัดการกับ "
" จริงๆ แล้ว พวกเขาสามารถถ่ายทอดความทรงจำจากหุ่นยนต์ที่เก่าแก่ที่สุด คนเหล่านี้ ! " มือถือกล่าวว่า " ดังนั้น . . . พวกเขาเป็นหุ่นยนต์ที่คุณรู้ . . . . . . . แค่ร่างใหม่ "
" อ๊ะก็มี ไป แผนของฉันที่จะทำให้หมอนี่จะฆ่าฉันโดย androids รู้ตัวก่อน " เจเรมี่พูดกับไมค์ส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจ มองเวลา
มันเกือบเที่ยงคืนแล้ว เขาก็เปิดประตูแล้ว เขาควร เขาผลักปุ่ม กลับไปนั่งที่เก้าอี้พร้อมกับถอนหายใจ
" ทำไมไม่ปล่อยให้ประตูปิด ? " เจเรมี่ถาม
" เอ่อ . . . . . . .เราเหมือนกำลังอำนาจในตอนกลางคืน และต้องจนถึง 6 โมงเช้า . . . . . . . " ไมค์ตอบ ลูบหัวของเขา . . . . . .
" ใช่ ! ใช่แล้ว ! " มือถือ หัวเราะ " ตอนนี้ไมค์ ชื่อที่ใช่มั้ย ? ฉันต้องการให้คุณบอกฉันว่า คุณมี ใด ๆอื่น ๆประสาทหลอน -- วิธีที่ฉันสามารถช่วยคุณได้ถ้าคุณมีพวกเขา . "
" เอ่อ . . . . . . . บางครั้งก็ยัง . . . . . . . . ไม่รู้สิ . . . เฟรดดี้ในที่นี่" ไมค์เริ่ม แต่ผมของเขายาวขึ้น เป็นสีเหลืองหรือทองหรือ . . . . . . . บางอย่าง ตาของเขายังเหมือนเฟรดดี้เมื่อเขาย้ายไปรอบ ๆ . . . มันน่ากลัว "
ทั้งผี มองเขาอย่างประหลาดใจ ก่อนจะมองที่แต่ละอื่น ๆและโทรศัพท์เขาเคลียร์ของเขาคอ " เอ่อ . . . นั่นไม่ใช่ภาพหลอน "
" ว่ามันคือ " ไมค์ตอบ " ผมหมายถึง เขาแค่ . . . . . . . ยืนอยู่ตรงนั้น . . . . . . .บางทีก็ใกล้และพยายามที่จะจับฉันถ้าฉันจ้องนานเกินไป แต่เขาก็หายไปเมื่อฉันปิดตาของฉัน "
" เขาไม่ใช่ภาพหลอน คู่หู เจเรอมี่ กล่าวว่า " เขาทำให้ฉันรำคาญที่ส่วนท้ายของสัปดาห์ที่เฟรดดี้ "
" ฉัน . . . โอ้ พระเจ้า . . . . . . . คุณรู้ว่าสิ่งที่ " ไมค์กล่าวว่า " เขาเป็นภาพหลอนเท่าที่ฉันกังวล . . . . . . . กันเถอะ เห็นที่ทุกคนตอนนี้
"ไมค์คว้าแท็บเล็ตไม่สนใจผีประท้วงในความดื้อรั้นของเขาเกี่ยวกับโกลเด้น เฟรดดี้ เขาจะเห็นบางครั้ง มองผ่านกล้องทั้งหมด บอนนี่และ Android สีบลอนด์ใหม่ดูเหมือนจะย้ายไปรอบ ๆ แต่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น หนึ่งฟ้า และ น้องหนูยังบนเวทีพร้อมกับทั้งเฟรดดี้ ( เขาเรียกว่าใหม่หนึ่งเฟรดดี้ ? ได้เป็นอย่างดี ดูดีมาก เขาเดาแต่เจ้าเล่ห์ . . . . . . .
เขาย้ายไปจริงๆ และยังเจ้าเล่ห์โคฟอยู่หลังม่าน และในความเป็นจริงก็เริ่มร้องเพลง พระเจ้า โจรสลัดเหมือนจะชอบและทำมันเมื่อพวกเขารู้ว่ากล้องที่พวกเขาอาจจะอึดอัดไมค์ ไอ้สารเลว ยังคงที่คืออื่น ๆ Android ใหม่ ที่มี messed ขึ้นขาและแขน ?
" เธออยู่ไหน ? " เขาพึมพำกับตัวเอง ผ่านกล้อง" โอ้พระเจ้า ฉันก็ . . . "
" สวัสดี ~ ! " เสียงเรียกจากเพดาน และไมค์ร้อง ก่อนจะมองไป และตามหา Android แขวนอยู่ . . . . . . มือนั้นไม่ได้มาก่อนหน้านี้ " ยินดีที่ได้รู้จักคนคุ้มกัน ! "
" เอ่อ . . . . . . . สวัสดี " ไมค์พูด ให้คลื่นจ้อน " คุณจะ . . . . . . . ? "
" ฉัน waaaaas ของเล่นเจ้าเล่ห์แล้ว " เธอเริ่ม" buuuut ส่วนใหญ่เรียกฉันมาขย้ำ ~ "
" เอาล่ะ . . . ผมลดให้มาขย้ำ หรือ . . . ? "
" แน่นอน ~ ! " เธอว่าพร้อมกับรอยยิ้ม " ชื่ออะไร คุณการรักษาความปลอดภัย "
" เอ่อ . . . . . . . ไมค์ " เขาพูดพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆ " ไมค์ ชมิดท์ "
" ฉันชอบที่ชื่อ ไมกี้ " เธอยิ้ม " ผมหวังว่าเราสามารถเป็นเพื่อนที่ดี "
" อืม . . . . . . . ฉันก็เหมือนกัน . . . . . . . "
" ดี " เธอยิ้มเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้ม" ไม่งั้นผมคงต้องฆ่าคุณ "
" โอ้ . . . . . . . ผมเห็น " ไมค์ กลืนลำบาก ผมดีใจที่ไม่ต้องเกิดขึ้น "
" ฉันด้วย ไมค์ " ผนึกกำลังยิ้ม เป็นฟันที่จุดและไมค์กับที่ฟัน " แย่ของฉันเพื่อนคนอื่นไม่ได้นะ "
" เออ แย่จัง . . . . . . . " ไมค์กล่าวว่า " ไม่มีทางที่จะรับพวกเขาที่นี่ อืม - - "
" เดี๋ยว " เธอ กล่าวว่าชี้ที่กล้องฟีดของโถงตะวันออก " มาแล้ว หนึ่งของพวกเขา ! "
ไมค์มองไปที่กล้อง และอีกครั้งที่ปล่อยออกมา เย
" ใช่ " ไมค์พูด ลูบหัวเขาเก้ๆกังๆ " นี่คือเหตุผลที่เธอต้องการให้ฉันมากระทันหัน ? "
" เอ่อผมมีเรื่องที่คุณต้องแปลกใจ และผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเตรียมให้พร้อม จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ! " เจ้าของอุทาน " ตอนนี้ ทางนี้ค่ะ "
ไมค์รู้สึกว่าตัวเองถูกลากไป ( ด้วยเหตุผลบางอย่าง ) มืดมาก ห้องทานอาหารและนั่งในเก้าอี้ เขาได้ยินเจ้าของคึกคักไปดับไฟ และเมื่อพวกเขาถูกเปิด เขาให้ร้องออกมา
มีจิ้งจอกในเครื่องแต่งกายและบางส่วนถูกฉีกร่างโลหะ Chica , ชุดลูกปุยกับผมสีบลอนด์ของเธอตามปกติ บุน บอนนี่ และกีต้าร์ของเขาอยู่ในสถานที่ และเฟรดดี้ ยังคงมีรอยยิ้มร้ายบนใบหน้าของเขา ปัญหาอยู่ที่ข้างๆ
สีขาวขนแขนและขาถูกทำลาย Android ที่มีเกินความเชื่อสีบลอนด์สำหรับผู้ถือสีชมพูขนาดเล็กขนหนึ่งในมือของเธอ ผมสีฟ้าที่เขาเดาว่าเป็นเด็กถือกีต้าร์ไฟฟ้าและสิ่งที่ดูเหมือนเบา ( บางทีน้อง ? ) รุ่นของเฟรดดี้
" มิสเตอร์ คาร์ลสัน ฉันไม่คิดว่า androids เพิ่มเติมเป็นดี " . . .
" เดี๋ยว เดี๋ยว ! ฉันลืมบางอย่าง " เขาอุทานว่าวิ่งบนเวที และดึงเด็กเล็ก Android จากข้างหลัง . . . . . . . สวยและหุ่นที่น่ากลัวจากข้างหลังเฟรดดี้ " มี สมบูรณ์แบบ "
" มีแล้ว . . . . . . . สิบเอ็ด Androids หรือ . . . . . . ฉันว่าหุ่นยนต์สิบและหุ่นเชิดเพื่อจัดการกับทุกค่ำคืน . . . . . . . ? " ไมค์กระซิบจะซีด " ผม . . . ผมไม่อยากจะเชื่อเลย . . . . . . . "
" โอ้ ไม่ต้องเป็นห่วง " เขาหัวเราะ " คนเก่าจากสถานที่ใน 87 !พวกเขาถูกทำลายเนื่องจาก glitching แต่ฉันพบพวกเขาและทำให้พวกเขาแก้ไข ดังนั้นพวกเขาจะไม่เป็นปัญหา "
" โอ้ . . . . . . . เขาก็ . . . . . . . นั่งตอนกลางคืน " ไมค์ถาม
" ไม่ พวกเขาก็ยังเดินตั้งแต่พวกเขาไม่ได้ในวันนี้ แต่พวกเขาจะไม่คิดว่าเธอเป็นแอนดรอยแหกกฎอีก " เขาตอบ แล้วมองนาฬิกา เขา " นี่ มันใกล้จะเที่ยงคืนแล้วแล้วคุณเริ่มเปลี่ยนได้แล้ว อำนาจเดียวที่ถูก จำกัด เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลา 12 "
" ฉัน . . . . . . แน่นอน . . . " ไมค์ถอนหายใจ ; ของหลักสูตรนี้คือแผนการของชายชราตลอดมา . . . . . . .
" ขอบคุณ , ฉันเป็นหนี้เธอนะ " เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ " ตอนนี้ไปถึงสถานี ! "
" ใช่ " ไมค์ถอนหายใจเดินกลับไปที่สำนักงานความปลอดภัยและนั่งลงอย่างมากในเก้าอี้ปิดทั้งประตูสำหรับครึ่งชั่วโมงเขาจะ " ดี กล้อง . . . มันก็แค่ เธอ ฉัน และ สิบเอ็ด มอนสเตอร์ที่กำลังพยายามจะฆ่าฉัน . "
" คุณแน่ใจเหรอ " เสียงถามและไมค์กระโดดพร้อมกับเสียงกรีดร้อง การยืนและหันไปเห็นสองเกือบโปร่งใสคนลอยอยู่ข้างหลังเขา
เขาต้องเห็นภาพหลอน เขาต้องเป็น มันเหมือนภาพที่เขาสาบานว่าเขาเห็นแฟลชในสายตาของเขา หรือว่า . . . . . . .สีทองรุ่นของเฟรดดี้ได้ปรากฏตัวต่อหน้าเขาในคืนที่สี่ที่บางครั้งปรากฏตัว ตั้งแต่นั้นมา นั่นคือสิ่งที่มันเป็น มันเป็นเพียงความเป็นไปได้ . . . . . . .
" . . . . . . . . . . . . . ฮัลโหล ? สวัสดี ! " ชายคนที่สอง เรียกว่าโบกมือหน้าไมค์ คุณเป็นยามรักษาความปลอดภัยที่ยึดตามฉันใช่ไหม "
" เดี๋ยว . . . " ไมค์กระพริบตา " คุณ . . . โทรศัพท์นั่น "
" ครับนั่นฉันเอง ! " เขาหัวเราะ " แต่ชื่อของฉันคือ . . . "
ไม่ว่าชื่อของเขาคือ ไมค์ไม่ได้ยิน เห็นเขาเริ่มบอกว่ามันเจ้าเล่ห์ปรากฏ กระแทกมือกับประตูและตะโกนซ้ำ ๆเพื่อจะให้เข้าห้อง
" กลับไปที่อ่าวของคุณเจ้าเล่ห์ของคุณโผงไม่ใช่การอำนาจอะไรเลย " ไมค์พูดพร้อมถอนหายใจ การเปลี่ยนแสงและ glancing ที่พวกเขาออกจากหน้าต่าง
" แล้วจิ้งจอกยังคงทุบประตู . . . . . . . และเห็นเป็นคุณเรียนรู้ชื่อของพวกเขา ฉันเดาว่า ฉันพยายามที่จะทำให้คุณอารมณ์ไกลไม่ได้ " ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมถอนหายใจ " โทรมาที่ชื่นชอบของฉันแค่ ' หนึ่ง ' ไม่ได้ทำ . . . . . . . "
" เดี๋ยว เจ้าเล่ห์ ชอบของคุณ ? " ไมค์ถามว่า " พวกเขาดูเหมือนจะต้องการให้ฉันตายมากกว่าใคร . . . . . . . เขาทุบประตูและทำให้พลังของฉันพวกเขายังไม่ได้อยู่ในอ่าวของพวกเขานานเลย แม้แต่ตอนที่ผมดูพวกเขา ! "
" ผมเห็นว่าจะเป็นปัญหา . . . . . . . " โทรศัพท์หนุ่มถอนหายใจ " แล้ว ไม่มีอะไรที่คุณทำได้ใช่ไหม ? "
" ใช่ " ไมค์ตอบพร้อมถอนหายใจ " เลวเกินไปสำหรับฉันฉันประหยัดพลังงานกลยุทธ์อาจไม่ให้ฉันคืน "
" และอะไรคือกลยุทธ์ " ผีถามครั้งแรก
" ฟังเสียงฝีเท้าตรวจเช็คไฟ ถ้าฉันได้ยินพวกเขา ตรวจสอบ เฟรดดี้ และเจ้าเล่ห์บนกล้อง " ไมค์เริ่ม " และ . . . . . . . อย่าเพ้อละเมอ "
" เพ้อละเมอ ? " เขาถามว่า " คุณหมายความว่าอะไร ? "
" ฉันมีภาพหลอน อาจเกิดจากความเครียด " ไมค์เริ่ม " ชอบ . . . . . . . ภาพกระพริบในสายตาของฉัน . . . พูดเหมือน ' ฉัน ' ที่ผมเคยเห็นบนป้ายที่อ่าวโจรสลัดเจ้าเล่ห์ "
" งั้นเหรอ ?" มือถือถาม " อืม . . . . . . อะไรอีก ? "
" เอ่อ . . . นี่ เธอยังไม่ได้บอกชื่อเลย เขาบอกว่า เปลี่ยนเป็นผีอื่น ๆ
" วิธีการหลบคำถาม " เขาตอบ " ฉัน เจเรมี่ ฟิตซ์เจอรัลด์ ฉันเป็นผู้คุมที่ตำแหน่ง ' 87 "
" โอ้ . . . . . . . ก็เลย . . . . . . . ได้คุณ " ไมค์ถาม ฉันหมายถึง ดูจากว่าหนุ่มที่คุณดูเมื่อเทียบกับมือถือ . . . . . . . . . . เอ่อ . . . . "
" เจ้าเล่ห์ทำให้เธอไม่ได้ยินชื่อของฉันเหรอ" มือถือ หัวเราะ " ผมเดาว่า ชื่อเล่นจะทำงาน "
" ยังไงก็ลงคำถามของคุณ " เจเรมี่พูด ส่งมาที่มือถือ ผมถูกฆ่าในช่วงงานเลี้ยงวันเกิดที่จัดขึ้นที่นั่น . . . คนแก่เจ้าเล่ห์ยืดและเริ่มเดิน -- กัดติ่งหูปิด . ตายอีกสัปดาห์ต่อมา "
" แล้วกัด 87 สิ่งทั้งหมดเป็นเพียง . . . แค่บกพร่อง ? " ไมค์ถาม
" ไม่ที่จริง เจ้าเล่ห์ก็ขยับ เจเรอมี่ กล่าวว่า " พวกเขาต้องการให้ผมฆ่าวันเกิด "
" ทำไมพวกเขาคิดว่าคุณจะทำอย่างนั้น ? "
" เพราะฉันวางแผนที่จะทำมัน . " เจเรมี่พูดพร้อมยักไหล่ " ว่าพวกเขาเห็นฉัน หลังจากที่ฉันได้อื่น ๆ เด็กบ้าและฉันไม่ได้ตระหนักถึงมัน . "
" โอ้ . . . โอ้ พระเจ้า . . . . . . . " ไมค์บอก ถอยหนีจากผี
" ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับมันนี้คือหาที่แตกต่างกันเจ้าเล่ห์ ? " เจเรมี่พูด ไม่ทันสังเกต ( หรือเพียงไม่สนใจ ) กลัวไมค์ " ผมหมายถึงมันดูบิตที่แตกต่างกว่าคนที่ผมต้องจัดการกับ "
" จริงๆ แล้ว พวกเขาสามารถถ่ายทอดความทรงจำจากหุ่นยนต์ที่เก่าแก่ที่สุด คนเหล่านี้ ! " มือถือกล่าวว่า " ดังนั้น . . . พวกเขาเป็นหุ่นยนต์ที่คุณรู้ . . . . . . . แค่ร่างใหม่ "
" อ๊ะก็มี ไป แผนของฉันที่จะทำให้หมอนี่จะฆ่าฉันโดย androids รู้ตัวก่อน " เจเรมี่พูดกับไมค์ส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจ มองเวลา
มันเกือบเที่ยงคืนแล้ว เขาก็เปิดประตูแล้ว เขาควร เขาผลักปุ่ม กลับไปนั่งที่เก้าอี้พร้อมกับถอนหายใจ
" ทำไมไม่ปล่อยให้ประตูปิด ? " เจเรมี่ถาม
" เอ่อ . . . . . . .เราเหมือนกำลังอำนาจในตอนกลางคืน และต้องจนถึง 6 โมงเช้า . . . . . . . " ไมค์ตอบ ลูบหัวของเขา . . . . . .
" ใช่ ! ใช่แล้ว ! " มือถือ หัวเราะ " ตอนนี้ไมค์ ชื่อที่ใช่มั้ย ? ฉันต้องการให้คุณบอกฉันว่า คุณมี ใด ๆอื่น ๆประสาทหลอน -- วิธีที่ฉันสามารถช่วยคุณได้ถ้าคุณมีพวกเขา . "
" เอ่อ . . . . . . . บางครั้งก็ยัง . . . . . . . . ไม่รู้สิ . . . เฟรดดี้ในที่นี่" ไมค์เริ่ม แต่ผมของเขายาวขึ้น เป็นสีเหลืองหรือทองหรือ . . . . . . . บางอย่าง ตาของเขายังเหมือนเฟรดดี้เมื่อเขาย้ายไปรอบ ๆ . . . มันน่ากลัว "
ทั้งผี มองเขาอย่างประหลาดใจ ก่อนจะมองที่แต่ละอื่น ๆและโทรศัพท์เขาเคลียร์ของเขาคอ " เอ่อ . . . นั่นไม่ใช่ภาพหลอน "
" ว่ามันคือ " ไมค์ตอบ " ผมหมายถึง เขาแค่ . . . . . . . ยืนอยู่ตรงนั้น . . . . . . .บางทีก็ใกล้และพยายามที่จะจับฉันถ้าฉันจ้องนานเกินไป แต่เขาก็หายไปเมื่อฉันปิดตาของฉัน "
" เขาไม่ใช่ภาพหลอน คู่หู เจเรอมี่ กล่าวว่า " เขาทำให้ฉันรำคาญที่ส่วนท้ายของสัปดาห์ที่เฟรดดี้ "
" ฉัน . . . โอ้ พระเจ้า . . . . . . . คุณรู้ว่าสิ่งที่ " ไมค์กล่าวว่า " เขาเป็นภาพหลอนเท่าที่ฉันกังวล . . . . . . . กันเถอะ เห็นที่ทุกคนตอนนี้
"ไมค์คว้าแท็บเล็ตไม่สนใจผีประท้วงในความดื้อรั้นของเขาเกี่ยวกับโกลเด้น เฟรดดี้ เขาจะเห็นบางครั้ง มองผ่านกล้องทั้งหมด บอนนี่และ Android สีบลอนด์ใหม่ดูเหมือนจะย้ายไปรอบ ๆ แต่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น หนึ่งฟ้า และ น้องหนูยังบนเวทีพร้อมกับทั้งเฟรดดี้ ( เขาเรียกว่าใหม่หนึ่งเฟรดดี้ ? ได้เป็นอย่างดี ดูดีมาก เขาเดาแต่เจ้าเล่ห์ . . . . . . .
เขาย้ายไปจริงๆ และยังเจ้าเล่ห์โคฟอยู่หลังม่าน และในความเป็นจริงก็เริ่มร้องเพลง พระเจ้า โจรสลัดเหมือนจะชอบและทำมันเมื่อพวกเขารู้ว่ากล้องที่พวกเขาอาจจะอึดอัดไมค์ ไอ้สารเลว ยังคงที่คืออื่น ๆ Android ใหม่ ที่มี messed ขึ้นขาและแขน ?
" เธออยู่ไหน ? " เขาพึมพำกับตัวเอง ผ่านกล้อง" โอ้พระเจ้า ฉันก็ . . . "
" สวัสดี ~ ! " เสียงเรียกจากเพดาน และไมค์ร้อง ก่อนจะมองไป และตามหา Android แขวนอยู่ . . . . . . มือนั้นไม่ได้มาก่อนหน้านี้ " ยินดีที่ได้รู้จักคนคุ้มกัน ! "
" เอ่อ . . . . . . . สวัสดี " ไมค์พูด ให้คลื่นจ้อน " คุณจะ . . . . . . . ? "
" ฉัน waaaaas ของเล่นเจ้าเล่ห์แล้ว " เธอเริ่ม" buuuut ส่วนใหญ่เรียกฉันมาขย้ำ ~ "
" เอาล่ะ . . . ผมลดให้มาขย้ำ หรือ . . . ? "
" แน่นอน ~ ! " เธอว่าพร้อมกับรอยยิ้ม " ชื่ออะไร คุณการรักษาความปลอดภัย "
" เอ่อ . . . . . . . ไมค์ " เขาพูดพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆ " ไมค์ ชมิดท์ "
" ฉันชอบที่ชื่อ ไมกี้ " เธอยิ้ม " ผมหวังว่าเราสามารถเป็นเพื่อนที่ดี "
" อืม . . . . . . . ฉันก็เหมือนกัน . . . . . . . "
" ดี " เธอยิ้มเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้ม" ไม่งั้นผมคงต้องฆ่าคุณ "
" โอ้ . . . . . . . ผมเห็น " ไมค์ กลืนลำบาก ผมดีใจที่ไม่ต้องเกิดขึ้น "
" ฉันด้วย ไมค์ " ผนึกกำลังยิ้ม เป็นฟันที่จุดและไมค์กับที่ฟัน " แย่ของฉันเพื่อนคนอื่นไม่ได้นะ "
" เออ แย่จัง . . . . . . . " ไมค์กล่าวว่า " ไม่มีทางที่จะรับพวกเขาที่นี่ อืม - - "
" เดี๋ยว " เธอ กล่าวว่าชี้ที่กล้องฟีดของโถงตะวันออก " มาแล้ว หนึ่งของพวกเขา ! "
ไมค์มองไปที่กล้อง และอีกครั้งที่ปล่อยออกมา เย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- นามเกิบ
- I don't know who they are
- منورين الزياره مقبوله
- small calcified granuloma
- ถ้าฉันดาวโหลดเสร็จจะเพิ่มคุณ
- จริงๆแล้ว
- Just be honest to me
- small calcified granuloma
- the cardholder others
- A person's life is a scenery picture to
- คุณชอบเที่ยวหรอ
- สัตว์ที่ชอบ
- ทฤษฎีความคาดหวัง (Expectancy Theory) เป
- Hunde Ich halte dich hast du geschrieben
- Can I send a video
- This eliminates Human participation in t
- แนะนำ
- one day a great lion feeling very hungry
- 来てるんだけど
- Sind viele Leute im Café bei dir
- I send by envelop na....
- Hunde Ich halte dich hast du geschrieben
- Hi!! I'm sorry but I young
- ทฤษฎีความคาดหวัง (Expectancy Theory) เป
