With the publication of De humani c

With the publication of De humani corporis fabrica (Basel, 1543)—in August rather than in June as given in the colophon—and of its Epitome (Basel, 1543; German translation by Albanus Torinus, Basel, 1543), Vesalius, with youthful impetuosity, decided to relinquish his anatomical studies for the practice of medicine. Since there was a long tradition of imperial service in his family, he applied to the Emperor Charles V and received an appointment as physician to the imperial household. It was an unfortunate decision since much of his time was henceforth devoted to the complaints of the gluttonous emperor and, as Vesalius wrote, “to the Gallic disease, gastrointestinal disorders, and chronic ailments, which are the usual complaints of my patients.” The imperial service once entered could not be abandoned; Vesalius remained the emperor’s physician until the latter’s abdication, thirteen years later.
Despite his renunciation of anatomical studies, it was inevitable that Vesalius would soon return to his first interest. In January 1544 he traveled to Pisa to give a series of demonstrations at the invitation of Cosimo I, grand duke of Tuscany, who sought unsuccessfully to retain his services. Thereafter, while acting as a military surgeon in the course of the emperor’s wars, Vesalius never failed to visit any nearby medical school, to participate in postmortem examinations, or to take advantage of any opportunities for anatomical research. In 1546, during an extended visit to Regensburg, he wrote a long letter partly concerned with the discovery and therapeutic use of the chinaroot (Chinae radix) in the treatment of syphilis and partly to justify his anatomically heretical activities against the attack of the Galenic anatomists of Paris, most notably those of his former teacher Sylvius. It was published under the title Epistola rationem modumque propinandi radicis chynae decocti pertractans (Basel, 1546).
During his service with the imperial army Vesalius was able to apply his unrivaled anatomical knowledge to surgery. He learned the emollient treatment of gunshot wounds from the Italian surgeon Bartolomeo Maggi; and although his surgery seems to have been burdened at first by an academic quality not required or even desirable on the battlefield, he quickly learned existing surgical techniques and went on to develop others. His most notable contribution was the introduction, as early as 1547, of surgically induced drainage of empyema, and he became so proficient in this procedure that he was sufficiently confident of the outcome to recommend it to other surgeons. His account of this operation, written as a letter (1562) to Giovanni Filippo Ingrassia of Sicily, was an outstanding contribution to the surgical literature. His reputation as a surgeon became so great that in 1559, when Henry II of France received what was to be a fatal head wound in a tournament. Vesalius was summoned from Brussels and placed in charge of the patient, despite the presence of the distinguished French surgeon Ambroise Paré. Vesalius wrote the report of the case after its termination.
The qualities of mind that had been responsible for the Fabrica brought Vesalius the reputation of being one of the great physicians of his age; his opinion was widely sought in grave medical problems. There are a number of contemporary references to him as “that noble physician” and “the best physician in the world.” An instance of what he considered the proper relation of anatomy to medicine was his remarkable diagnosis and correct prognosis in 1555 of an internal aneurysm in a living patient.
As his experience became greater and as he realized the need for correcting errors of fact and faults of composition in the Fabrica, Vesalius gave more thought to a new edition. It is not known when an agreement was reached with the publisher Oporinus for the costly enterprise, but it was at some time after 1547; and it seems most likely that Vesalius wrote the revised text during an extended sojourn with the emperor in Augsburg between August 1550 and October 1551. However, it was only after a long delay that the revised edition was published in Basel in August 1555.
With the abdication of Charles V in 1555, Vesalius for unknown reasons took service with his son Philip II of Spain as physician to the Netherlanders at the Spanish court and, from time to time, to the king himself. He remained in Spain from 1559 until the year of his death.
At the close of 1561 Vesalius completed a long reply to the Observationes anatomicae (1561) of Gabriele Falloppio, a respectful criticism of certain aspects of the Fabrica, which had been sent to him by the author during the preceding summer. Vesalius’ reply, later published under the title of Anatomicarum Gabrielis Falloppii observationum examen (Venice, 1564), is partly a defense against Falloppio’s criticisms and partly an acceptance of them. In addition, it stated Vesalius’ desire to return to his former chair of anatomy at Padua. During the spring of 1562, on the command of Philip II, Vesalius joined the physicians involved in the care and treatment of Don Carlos, the king’s son and heir, who, as the result of a fall, had received a severe injury to his head and was for long in grave danger.
In 1564 Vesalius left Spain for a trip to the Holy Land. Contrary to various legends, the journey appears to have been undertaken with the friendly approbation of the king, although it is not entirely clear whether Vesalius intended to return to Spain. After a visit to Venice—where he apparently was invited to accept his former chair at padua in succession to Falloppio, who had died—he set sail in March for the Holy Land by way of Cyprus. It is not known precisely when the return voyage was begun, but in any event his ship was delayed by a violent storm. After much hardship it finally reached the island of Zákinthos in October, where Vesalius died and was buried in an unidentified site.
Vesalius produced only one book of great importance, De humani corporis fabrica (1543), to which may be added several complementary works, the Epitome (1543), Epistola rationem modumque propinandi radicis chynae (1546), the revised edition of the Fabrica (1555), and the Examen (1564).
Several motives underlay the composition and publication of the Fabrica. According to Vesalius medicine was properly composed of three parts; drugs, diet, and “the use of the hands,” by which last he referred to surgical practice and especially to its necessary preliminary, a knowledge of human anatomy that could be acquired only by dissecting human bodies with one’s own hands. Through disdain of anatomy, the most fundamental aspect of medicine, or, as Vesalius phrased it, by refusal to lay their hands on the patient’s body, physicians betray their profession and are physicians only in part.
Vesalius hoped that by his example in Padua and especially by his verbal and pictorial presentation in the Fabrica he might persuade the medical world to appreciate anatomy as fundamental to all other aspects of medicine and that, through the application of his principles of investigation, a genuine knowledge of human anatomy would be achieved by others, in contrast to the more restricted traditional outlook and the uncritical acceptance of Galenic anatomy. The very word “fabrica” could be interpreted as referring not only to the structure of the body but to the basic structure or foundation of the medical art as well. Thus, Vesalius directed his work toward the established physician, whom he hoped to attract to the study of anatomy as a major but neglected aspect of a true medicine and, no less important, toward those members of the medical profession who were concerned with the teaching of anatomy and might be induced to forsake their long-accepted traditional methods for those proposed by Vesalius. As anatomy was then taught, he wrote, “there is very little offered to the [students] that could not better be taught by a butcher in his shop.”
The Fabrica was also written to demonstrate the fallacious character of Galenic anatomy and all that it implied. Since Galen’s anatomy was based upon the dissection and observation of animals, it was worthless as an explanation of the human structure; and since previous anatomical texts were essentially Galenic, they likewise were worthless and ought to be disregarded. Human anatomy was to be learned only by dissection and investigation of the human body, the true source of such knowledge. Nevertheless it was desirable that human dissection be accompanied by a parallel dissection of the bodies of other animals in order to show the differences in structure and hence the source of Galen’s errors. “Physicians ought to make use not only of the bones of man but, for the sake of Galen of those of the ape and dog.” It was because of Vesalius that Padua became the first great center of comparative as well as of human anatomical studies, a dual interest that continued to develop under his successors Falloppio, Fabrici, and Casserio.
According to Vesalius, the student or physician ought to carry on these activities himself and should personally dissect the human body. The professor or teacher must also descend from hiscathedra, dismiss the surgeon who had formerly performed the actual anatomy, and undertake his own dissecting. Moreover, it was not sufficient to base judgments upon a single dissection: the same dissection should be repeated upon several bodies until the dissector could be certain that his observations did not represent structural anomaly. Even the reader of the Fabrica must not be content to accept Vesalius’ descriptions without question but ought to test them by his own dissections and observations. For this purpose the descriptive chapters of the Fabrica are frequently followed by directions for making one’s own dissection of the part described so as to arrive at an independent conclusion.
Vesalius regarded the F

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการเผยแพร่ De humani corporis fabrica (บาเซิล ค.ศ. 1543) — ในสิงหาคม แทน ในเดือนมิถุนายนที่กำหนดในสำนัก — และอำนวยการ (บาเซิล ค.ศ. 1543 แปลเอกสารภาษาเยอรมัน โดย Albanus Torinus บาเซิล ค.ศ. 1543), Vesalius กับ impetuosity อ่อนเยาว์ ตัดสินใจที่จะสละการศึกษากายวิภาคของเขาสำหรับการปฏิบัติของแพทย์ เนื่องจากมีบริการที่อิมพีเรียลมายาวนานในครอบครัวของเขา เขากับจักรพรรดิชาร์ลส์ V และได้รับการนัดหมายเป็นแพทย์ในครัวเรือนที่อิมพีเรียล ก็ตัดสินใจที่โชคร้ายมากเวลาถูกแท้ ๆ เพื่อรองรับการร้องเรียนของจักรพรรดิ gluttonous และ เป็น Vesalius เขียน, "การ Gallic โรค ความผิดปกติของระบบ และ โรคเรื้อรัง ที่ร้องเรียนปกติของผู้ป่วยของฉัน" ไม่สามารถยกเลิกบริการอิมพีเรียลที่เคยป้อน Vesalius ยังคง แพทย์ของจักรพรรดิจนหลังของวิกฤตการณ์สละราชสมบัติ สิบสามลักษณะปีต่อมาแม้ มีการศึกษากายวิภาค renunciation เขา มันเป็นหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ Vesalius จะเร็วกลับสนใจแรก ในเดือน 1544 มกราคม เขาเดินทางไปปิซาเพื่อให้ชุดสาธิตตามคำเชิญของโคสิโมฉัน แกรนด์ดยุคแห่งทัสคานี ผู้ประสบความสำเร็จขอการรักษาบริการของเขา หลังจากนั้น ในขณะที่ทำหน้าที่เป็นแพทย์ทหารในหลักสูตรของสงครามจักรพรรดิ Vesalius ไม่เหลวไปโรงเรียนแพทย์ที่ใด ๆ ในบริเวณใกล้เคียง เข้าร่วมสอบ postmortem หรือใช้ประโยชน์จากทุกโอกาสวิจัยกายวิภาค ใน 1546 ระหว่างการเยี่ยมชมแบบขยายไป Regensburg เขาเขียนจดหมายยาวบางส่วนเกี่ยวข้องกับการค้นพบและใช้ยา chinaroot (Chinae ฐาน) ในการบำบัดรักษาซิฟิลิสใน และบางส่วนจัดกิจกรรมเขา anatomically heretical กับการโจมตีของ anatomists Galenic ของปารีส ส่วนใหญ่บรรดาครูของเขาอดีต Sylvius มันถูกตีพิมพ์ภายใต้ชื่อ Epistola rationem modumque propinandi radicis chynae decocti pertractans (บาเซิล 1546)ระหว่างบริการของเขากับกองทัพอิมพีเรียล Vesalius ได้สามารถประยุกต์ใช้ความรู้กายวิภาคของเขาเหนือกว่าการผ่าตัด เขาได้เรียนรู้การรักษา emollient แท๊กแผลจากแพทย์อิตาลี Bartolomeo Maggi และแม้ว่าการผ่าตัดของเขาดูเหมือนว่าจะมีเป็นภาระแรก โดยคุณภาพการศึกษาไม่จำเป็น หรือแม้แต่ในสนามรบ เขาได้อย่างรวดเร็วได้เรียนรู้เทคนิคการผ่าตัดที่มีอยู่ และไปใน พัฒนาผู้อื่น ส่วนเขามรกแนะนำ ก่อนที่ 1547, empyema เหนี่ยวนำให้ผ่าตัดระบายน้ำ และกลายเป็นความเชี่ยวชาญดังนั้นในขั้นตอนนี้ว่า เขาไม่มั่นใจผลการให้คำแนะนำเกี่ยวกับ surgeons อื่น ๆ พอ เขาบัญชีการดำเนินการนี้ เขียนเป็นตัวอักษร (1562) Ingrassia ฟิลิพโพ Giovanni ของซิซิลี เงินสมทบที่ค้างชำระเอกสารประกอบการผ่าตัดได้ ชื่อเสียงของเขาเป็นหมอเป็นดีที่ 1559 เมื่อ Henry II ของฝรั่งเศสได้รับสิ่งที่จะเป็นหัวแบบร้ายแรงแผลในการแข่งขัน Vesalius ถูกเรียกจากบรัสเซลส์ และวางค่าใช้จ่ายผู้ป่วย แม้มีสถานะการออนไลน์ของศัลยแพทย์ฝรั่งเศสแตกต่าง Ambroise Paré Vesalius เขียนรายงานกรณีหลังจากการเลิกจ้างคุณภาพของจิตใจที่เคยชอบ Fabrica ที่นำ Vesalius ชื่อเสียงของการเป็นแพทย์มากอายุของเขา หนึ่ง ความเห็นของเขาถูกค้นหาอย่างกว้างขวางในปัญหาจนทางการแพทย์ มีหมายเลขอ้างอิงที่ทันสมัยเขาเป็น "แพทย์ที่สูงส่ง" และ "ดีที่สุดแพทย์ในโลก" อินสแตนซ์ของสิ่งที่เขาพิจารณาความสัมพันธ์ที่เหมาะสมของกายวิภาคศาสตร์การแพทย์ได้วินิจฉัยที่โดดเด่นและคาดคะเนถูกต้องเขาใน 1555 โป่งพองภายในเป็นผู้ป่วยอยู่ในเป็นประสบการณ์ของเขากลายเป็นมากขึ้น และเท่าที่รู้ต้องแก้ไขข้อผิดพลาดของความจริงและความบกพร่องขององค์ประกอบในการ Fabrica, Vesalius ให้คิดมากกว่าเป็นรุ่นใหม่ ไม่ทราบเมื่อถึงข้อตกลงกับผู้เผยแพร่ Oporinus สำหรับองค์กรราคาแพง แต่มันเป็นบางครั้งหลัง 1547 และดูเหมือนว่ามักว่า Vesalius เขียนข้อความที่แก้ไขระหว่างโซจวนที่ขยายกับจักรพรรดิในเอาก์สบวร์ก 1550 สิงหาคมและ 1551 ตุลาคม อย่างไรก็ตาม ได้หลังจากการหน่วงว่า รุ่นปรับปรุงตีพิมพ์ในบาเซิลใน 1555 สิงหาคมกับที่วิกฤตการณ์สละราชสมบัติของชาร์ลส์ V ใน 1555, Vesalius ไม่ทราบสาเหตุได้บริการกับบุตรฟิลิป II ของสเปนเป็นแพทย์ Netherlanders ที่ศาลสเปน และ เวลา พระมหากษัตริย์พระองค์นั้น เขายังคงเหลืออยู่ในสเปนจาก 1559 ปีตายที่ปิด 1561 Vesalius เสร็จตอบกลับ anatomicae Observationes (1561) ของ Gabriele Falloppio วิจารณ์เกรงบางด้านของ Fabrica ซึ่งถูกส่งมาให้เขา โดยผู้เขียนในช่วงฤดูร้อนก่อนหน้านี้ นาน ตอบ Vesalius' เผยแพร่ต่อภายใต้ชื่อของ Anatomicarum Gabrielis Falloppii observationum examen (เวนิส 1564), เป็นส่วนหนึ่งของ Falloppio วิจารณ์และบางส่วนที่ยอมรับของพวกเขาป้องกัน นอกจากนี้ มันระบุ Vesalius' ต้องการกลับไปของเขาเก้าอี้เก่าของกายวิภาคที่ปาดัว ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ 1562 ในคำสั่งของฟิลิป II, Vesalius ร่วมแพทย์การให้เกี่ยวข้องในการดูแลและรักษาของ Don Carlos พระบุตรและ heir ที่ เป็นผลของฤดูใบไม้ร่วง ได้รับบาดเจ็บรุนแรงที่ศีรษะของเขา และมีภัยอันตรายในระยะยาว1564 Vesalius ออกจากสเปนในการเดินทางสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ขัดกับตำนานต่าง ๆ การเดินทางแล้วจะมีการดำเนินการกับ approbation มิตรราช แม้ว่ามันจะไม่ชัดเจนทั้งหมดว่า Vesalius ตั้งใจกลับไปสเปน หลังจากไปเวนิส — ที่เขาเห็นได้ชัดว่าได้รับเชิญให้การยอมรับของเขาเก้าอี้เดิมที่ปาดัวในลำดับการสืบ Falloppio ผู้เสียชีวิตซึ่งเขาตั้งเซลในเดือนมีนาคมในปาเลสไตน์ใช้ไซปรัส มีชื่อเสียงอย่างแม่นยำเมื่อมีเริ่มเดินทางกลับ แต่อย่างไรก็ตาม เรือของเขาล่าช้า โดยพายุ violent หลังจากความยากลำบากมาก มันสุดท้ายแล้วเกาะ Zákinthos ในเดือนตุลาคม ที่ Vesalius เสียชีวิต และถูกฝังอยู่ในเว็บไซต์ไม่สามารถระบุได้Vesalius produced only one book of great importance, De humani corporis fabrica (1543), to which may be added several complementary works, the Epitome (1543), Epistola rationem modumque propinandi radicis chynae (1546), the revised edition of the Fabrica (1555), and the Examen (1564).Several motives underlay the composition and publication of the Fabrica. According to Vesalius medicine was properly composed of three parts; drugs, diet, and “the use of the hands,” by which last he referred to surgical practice and especially to its necessary preliminary, a knowledge of human anatomy that could be acquired only by dissecting human bodies with one’s own hands. Through disdain of anatomy, the most fundamental aspect of medicine, or, as Vesalius phrased it, by refusal to lay their hands on the patient’s body, physicians betray their profession and are physicians only in part.Vesalius hoped that by his example in Padua and especially by his verbal and pictorial presentation in the Fabrica he might persuade the medical world to appreciate anatomy as fundamental to all other aspects of medicine and that, through the application of his principles of investigation, a genuine knowledge of human anatomy would be achieved by others, in contrast to the more restricted traditional outlook and the uncritical acceptance of Galenic anatomy. The very word “fabrica” could be interpreted as referring not only to the structure of the body but to the basic structure or foundation of the medical art as well. Thus, Vesalius directed his work toward the established physician, whom he hoped to attract to the study of anatomy as a major but neglected aspect of a true medicine and, no less important, toward those members of the medical profession who were concerned with the teaching of anatomy and might be induced to forsake their long-accepted traditional methods for those proposed by Vesalius. As anatomy was then taught, he wrote, “there is very little offered to the [students] that could not better be taught by a butcher in his shop.”The Fabrica was also written to demonstrate the fallacious character of Galenic anatomy and all that it implied. Since Galen’s anatomy was based upon the dissection and observation of animals, it was worthless as an explanation of the human structure; and since previous anatomical texts were essentially Galenic, they likewise were worthless and ought to be disregarded. Human anatomy was to be learned only by dissection and investigation of the human body, the true source of such knowledge. Nevertheless it was desirable that human dissection be accompanied by a parallel dissection of the bodies of other animals in order to show the differences in structure and hence the source of Galen’s errors. “Physicians ought to make use not only of the bones of man but, for the sake of Galen of those of the ape and dog.” It was because of Vesalius that Padua became the first great center of comparative as well as of human anatomical studies, a dual interest that continued to develop under his successors Falloppio, Fabrici, and Casserio.According to Vesalius, the student or physician ought to carry on these activities himself and should personally dissect the human body. The professor or teacher must also descend from hiscathedra, dismiss the surgeon who had formerly performed the actual anatomy, and undertake his own dissecting. Moreover, it was not sufficient to base judgments upon a single dissection: the same dissection should be repeated upon several bodies until the dissector could be certain that his observations did not represent structural anomaly. Even the reader of the Fabrica must not be content to accept Vesalius’ descriptions without question but ought to test them by his own dissections and observations. For this purpose the descriptive chapters of the Fabrica are frequently followed by directions for making one’s own dissection of the part described so as to arrive at an independent conclusion.Vesalius regarded the F

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยการตีพิมพ์ของ De humani corporis Fabrica (บาเซิล 1543) -in สิงหาคมมากกว่าในเดือนมิถุนายนตามที่กำหนดใน colophon และของสิ่งที่ดีเลิศ (บาเซิล 1543; แปลภาษาเยอรมันโดย Albanus Torinus, บาเซิล, 1543) Vesalius กับความอ่อนเยาว์ ใจร้อนตัดสินใจที่จะละทิ้งการศึกษากายวิภาคของเขาสำหรับการปฏิบัติของแพทย์ เนื่องจากมีความยาวประเพณีของการให้บริการของจักรพรรดิในครอบครัวของเขาที่เขานำไปใช้กับจักรพรรดิชาร์ลส์และได้รับการแต่งตั้งเป็นแพทย์ใช้ในครัวเรือนจักรวรรดิ มันคือการตัดสินใจที่โชคร้ายตั้งแต่มากเวลาเขาได้อุทิศต่อจากนี้ไปในการร้องเรียนของจักรพรรดิโลภและเป็น Vesalius เขียน "เพื่อโรคฝรั่งเศส, ความผิดปกติของระบบทางเดินอาหารและโรคเรื้อรังที่มีข้อร้องเรียนตามปกติของผู้ป่วยของฉัน." การ บริการจักรวรรดิป้อนครั้งเดียวไม่สามารถทอดทิ้ง แพทย์ยังคง Vesalius ของจักรพรรดิจนการสละราชสมบัติหลังของสิบสามปีต่อมา.
แม้จะมีการสละของการศึกษาทางกายวิภาคของเขามันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงที่ Vesalius เร็ว ๆ นี้จะกลับไปที่น่าสนใจครั้งแรกของเขา ในมกราคม 1544 เขาเดินทางไปยังเมืองปิซาที่จะให้ชุดของการประท้วงตามคำเชิญของ Cosimo I, ดยุคที่ยิ่งใหญ่ของชาวทัสที่พยายามที่ไม่ประสบความสำเร็จในการรักษาบริการของเขา หลังจากนั้นเป็นต้นมาขณะที่ทำหน้าที่เป็นศัลยแพทย์ทหารในหลักสูตรของการสงครามของจักรพรรดิ Vesalius ไม่เคยล้มเหลวในการเยี่ยมชมโรงเรียนแพทย์ใด ๆ ในบริเวณใกล้เคียงที่จะมีส่วนร่วมในการตรวจสอบชันสูตรศพหรือเพื่อใช้ประโยชน์จากโอกาสใด ๆ สำหรับการวิจัยทางกายวิภาค ใน 1546 ในระหว่างการเข้าชมเพิ่มเติมแก่เจ้นเขาเขียนจดหมายยาวบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับการค้นพบและการใช้การรักษาของ chinaroot นี้ (Chinae กี่) ในการรักษาโรคซิฟิลิสและอีกส่วนหนึ่งที่จะปรับกิจกรรมศาสนาทางกายภาพของเขาจากการโจมตีของกาเลนิคกายวิภาค ปารีสโดดเด่นที่สุดของครูในอดีตของเขา Sylvius มันถูกตีพิมพ์ภายใต้ชื่อ Epistola rationem modumque propinandi radicis chynae decocti pertractans (บาเซิล, 1546).
ในช่วงที่เขากับกองทัพของจักรพรรดิ Vesalius ก็สามารถที่จะนำความรู้ทางกายวิภาคของเขาที่ยอดเยี่ยมที่จะผ่าตัด เขาได้เรียนรู้การรักษาทำให้ผิวนวลของบาดแผลกระสุนปืนจากศัลยแพทย์อิตาลี Bartolomeo Maggi; และถึงแม้ว่าการผ่าตัดของเขาดูเหมือนว่าจะได้รับภาระในตอนแรกโดยคุณภาพทางวิชาการไม่จำเป็นต้องใช้หรือแม้กระทั่งเป็นที่น่าพอใจในสนามรบเขาได้เรียนรู้ที่มีอยู่ได้อย่างรวดเร็วเทคนิคการผ่าตัดและไปในการพัฒนาคนอื่น ๆ ผลงานที่โดดเด่นที่สุดของเขาคือการแนะนำเป็นช่วงต้น 1547 ของการเหนี่ยวนำการผ่าตัดระบายน้ำจาก empyema และเขากลายเป็นความเชี่ยวชาญในขั้นตอนนี้ว่าเขาเป็นอย่างพอเพียงมีความมั่นใจในผลที่จะแนะนำให้ศัลยแพทย์อื่น ๆ บัญชีของพระองค์ในการดำเนินการนี้เขียนเป็นตัวอักษร (1562) จิโอวานนี่ Filippo Ingrassia ซิซิลีเป็นผลงานที่โดดเด่นในวรรณคดีผ่าตัด ชื่อเสียงของเขาเป็นศัลยแพทย์กลายเป็นที่ดีเพื่อที่ว่าใน 1559 เมื่อเฮนรี่ที่สองของฝรั่งเศสได้รับสิ่งที่จะเป็นแผลที่ศีรษะร้ายแรงในทัวร์นาเมนต์ Vesalius ถูกเรียกตัวจากกรุงบรัสเซลส์และอยู่ในความดูแลของผู้ป่วยแม้จะมีการปรากฏตัวของศัลยแพทย์ฝรั่งเศสที่โดดเด่น Ambroise Paré Vesalius เขียนรายงานของกรณีที่หลังจากการสิ้นสุดของ.
คุณภาพของจิตใจที่ได้รับการรับผิดชอบในการ Fabrica นำ Vesalius ชื่อเสียงของการเป็นหนึ่งในแพทย์ที่ดีของอายุของเขานั้น ความคิดของเขาได้ขอกันอย่างแพร่หลายในหลุมฝังศพของปัญหาทางการแพทย์ มีจำนวนของการอ้างอิงในปัจจุบันเขาว่า "ที่แพทย์โนเบิล" และ "แพทย์ที่ดีที่สุดในโลก." อินสแตนซ์ของสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นความสัมพันธ์ที่เหมาะสมของลักษณะทางกายวิภาคยาได้รับการวินิจฉัยที่โดดเด่นของเขาและการพยากรณ์โรคที่ถูกต้องใน 1,555 ของภายใน ปากในผู้ป่วยที่อาศัยอยู่.
ในฐานะที่เป็นประสบการณ์ของเขากลายเป็นมากขึ้นและในขณะที่เขาตระหนักถึงความจำเป็นในการแก้ไขข้อผิดพลาดของความเป็นจริงและความผิดพลาดขององค์ประกอบใน Fabrica ที่ Vesalius คิดให้มากขึ้นในการรุ่นใหม่ มันไม่เป็นที่รู้จักเมื่อถึงข้อตกลงกับสำนักพิมพ์ Oporinus สำหรับค่าใช้จ่ายขององค์กร แต่มันก็เป็นช่วงเวลาหลังจากที่ 1547 บาง และดูเหมือนว่ามีแนวโน้มมากที่สุดที่ Vesalius เขียนแก้ไขข้อความในระหว่างการพักแรมขยายจักรพรรดิในออกซ์ระหว่างสิงหาคม 1550 และตุลาคม 1551 แต่มันก็เป็นเพียงหลังจากที่ล่าช้ามานานแล้วว่าฉบับที่ถูกตีพิมพ์ในบาเซิลในเดือนสิงหาคม 1555
ด้วย สละราชสมบัติของชาร์ลส์ใน 1555, Vesalius สำหรับเหตุผลที่ไม่รู้จักเข้ามาให้บริการกับบุตรชายฟิลิปที่สองของสเปนของเขาในฐานะแพทย์กับ Netherlanders ที่ศาลสเปนและจากเวลาที่จะเป็นกษัตริย์ของตัวเอง เขายังคงอยู่ในประเทศสเปนจาก 1559 จนถึงปีของการเสียชีวิตของเขา.
ที่ใกล้ชิดของ 1561 Vesalius เสร็จสิ้นการตอบยาวไป Observationes anatomicae (1561) ของ Gabriele Falloppio, วิจารณ์เคารพของบางแง่มุมของ Fabrica ซึ่งได้รับการส่งให้เขา โดยผู้เขียนในช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมา Vesalius 'ตอบรับการตีพิมพ์ต่อมาภายใต้ชื่อของ Anatomicarum Gabrielis Falloppii observationum Examen (เวนิส 1564) เป็นส่วนหนึ่งที่ป้องกันการวิพากษ์วิจารณ์ Falloppio และบางส่วนของพวกเขาได้รับการยอมรับอย่างเป็น นอกจากนี้ยังระบุถึงความปรารถนา Vesalius 'เพื่อกลับไปอดีตประธานของเขาของร่างกายที่ Padua ในช่วงฤดูใบไม้ผลิของ 1562 ในวันที่คำสั่งของฟิลิปครั้งที่สอง Vesalius เข้าร่วมแพทย์ที่เกี่ยวข้องในการดูแลและการรักษาดอนคาร์ลอโอรสของกษัตริย์และทายาทที่เป็นผลมาจากการล่มสลายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่ศีรษะของเขา และเป็นเวลานานในอันตรายร้ายแรง.
ใน 1564 Vesalius ซ้ายสเปนสำหรับการเดินทางไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ขัดกับตำนานต่าง ๆ การเดินทางที่ดูเหมือนจะได้รับการดำเนินการกับการอนุมัติเป็นมิตรของกษัตริย์แม้ว่ามันจะไม่ชัดเจนว่า Vesalius ตั้งใจที่จะกลับไปยังสเปน หลังจากที่ไปเยือนเวนิส-ที่เขาเห็นได้ชัดว่าได้รับเชิญที่จะยอมรับอดีตประธานของเขาที่ปาดัวอย่างต่อเนื่องที่จะ Falloppio ที่เพิ่งเสียชีวิตเขาออกเดินทางในเดือนมีนาคมดินแดนศักดิ์สิทธิ์โดยวิธีการของประเทศไซปรัส มันไม่เป็นที่รู้จักได้อย่างแม่นยำเมื่อเดินทางกลับก็เริ่ม แต่ในกรณีใด ๆ ที่เรือของเขาโดยอ้างว่าเป็นพายุที่มีความรุนแรง หลังจากความยากลำบากมากในที่สุดมันก็มาถึงเกาะ Zakinthos ในเดือนตุลาคมที่ Vesalius เสียชีวิตและถูกฝังอยู่ในเว็บไซต์ที่ไม่ปรากฏชื่อ.
Vesalius ผลิตเพียงหนังสือเล่มหนึ่งที่มีความสำคัญมากเด humani corporis Fabrica (1543) ซึ่งอาจจะเพิ่มงานเสริมหลาย สิ่งที่ดีเลิศ (1543) Epistola rationem modumque propinandi radicis chynae (1546) ฉบับปรับปรุงของ Fabrica (1555) และ Examen (1564).
แรงจูงใจหนุนหลายองค์ประกอบและการพิมพ์ของ Fabrica ตามที่ Vesalius ยาอย่างถูกต้องประกอบด้วยสามส่วน; ยาเสพติด, อาหาร, และ "การใช้งานของมือ" โดยที่สุดท้ายที่เขาเรียกว่าการผ่าตัดและการปฏิบัติโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จำเป็นเบื้องต้นความรู้ของร่างกายของมนุษย์ที่อาจจะได้มาโดยเฉพาะการตัดร่างกายมนุษย์ด้วยมือของตัวเอง ผ่านการดูถูกของร่างกายด้านพื้นฐานที่สุดของยาหรือเป็น Vesalius phrased มันโดยปฏิเสธที่จะวางมือของพวกเขาในร่างกายของผู้ป่วย, แพทย์ทรยศต่ออาชีพของพวกเขาและแพทย์เฉพาะในส่วน.
Vesalius หวังว่าจากตัวอย่างของเขาในปาดัวและ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการนำเสนอทางวาจาและภาพของเขาใน Fabrica เขาอาจจะชักชวนให้โลกทางการแพทย์ที่จะชื่นชมกายวิภาคศาสตร์เป็นพื้นฐานในด้านอื่น ๆ ของยาและผ่านการประยุกต์ใช้หลักการของการสืบสวนของเขาเป็นความรู้ที่แท้จริงของร่างกายของมนุษย์จะทำได้โดยคนอื่น ๆ ในทางตรงกันข้ามกับแนวโน้มแบบดั้งเดิมที่ จำกัด มากขึ้นและได้รับการยอมรับวิจารณ์ของร่างกายกาเลนิค คำมาก "Fabrica" ​​อาจจะตีความว่าหมายถึงไม่เพียง แต่โครงสร้างของร่างกาย แต่โครงสร้างพื้นฐานหรือรากฐานของศิลปะทางการแพทย์ได้เป็นอย่างดี ดังนั้น Vesalius กำกับการทำงานของเขาที่มีต่อแพทย์ที่จัดตั้งขึ้นซึ่งเขาหวังว่าจะดึงดูดความสนใจของการศึกษาวิชากายวิภาคศาสตร์เป็นลักษณะสำคัญ แต่ถูกทอดทิ้งของยาที่แท้จริงและที่สำคัญไม่น้อยไปทางบรรดาสมาชิกของแพทย์ที่ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอน ของร่างกายและอาจจะชักนำให้ละทิ้งวิธีการแบบดั้งเดิมที่ยาวนานของพวกเขาได้รับการยอมรับสำหรับผู้ที่เสนอโดย Vesalius ในฐานะที่เป็นลักษณะทางกายวิภาคได้รับการสอนนั้นมาเขาเขียนว่า "มีให้บริการน้อยมากที่ [นักเรียน] ที่ไม่ดีขึ้นจะได้รับการสอนโดยเนื้อในร้านของเขา."
Fabrica ถูกเขียนยังแสดงให้เห็นถึงตัวละครที่ผิดพลาดของร่างกายกาเลนิคและสิ่งที่ มันส่อให้เห็น เนื่องจากลักษณะทางกายวิภาคของเลนก็ขึ้นอยู่กับการตัดและการสังเกตของสัตว์มันก็ไร้ค่าเป็นคำอธิบายของโครงสร้างของมนุษย์; และตั้งแต่ตำรากายวิภาคก่อนหน้านี้ได้กาเลนิคเป็นหลักเช่นเดียวกันพวกเขาก็ไร้ค่าและควรที่จะมองข้าม ร่างกายของมนุษย์จะได้รับการเรียนรู้โดยเฉพาะการตัดและการตรวจสอบของร่างกายมนุษย์ที่มาที่แท้จริงของความรู้ดังกล่าว แต่มันเป็นที่พึงประสงค์ที่ผ่ามนุษย์จะมาพร้อมกับการตัดขนานของร่างกายของสัตว์อื่น ๆ เพื่อที่จะแสดงให้เห็นความแตกต่างในโครงสร้างและด้วยเหตุนี้แหล่งที่มาของข้อผิดพลาดของเลน "แพทย์ควรจะทำให้การใช้งานไม่เพียง แต่กระดูกของมนุษย์ แต่เพื่อประโยชน์ของเลนของพวกลิงและสุนัข." มันเป็นเพราะ Vesalius ที่ปาดัวกลายเป็นศูนย์กลางที่ดีครั้งแรกของการเปรียบเทียบเช่นเดียวกับการศึกษาทางกายวิภาคของมนุษย์ เป็นที่น่าสนใจคู่ที่ยังคงพัฒนาภายใต้การสืบทอด Falloppio, Fabrici และ Casserio.
ตาม Vesalius นักเรียนหรือแพทย์ควรจะดำเนินการในกิจกรรมเหล่านี้กับตัวเองและบุคคลที่ควรผ่าร่างกายมนุษย์ อาจารย์หรือครูยังต้องสืบเชื้อสายมาจาก hiscathedra ยกเลิกศัลยแพทย์ที่ได้ดำเนินการก่อนกายวิภาคที่เกิดขึ้นจริงและดำเนินการผ่าตัดของเขาเอง นอกจากนี้ยังไม่เพียงพอที่จะตัดสินฐานเมื่อผ่าเดียว: ผ่าเดียวกันควรจะซ้ำเมื่อหลายศพจน dissector อาจจะเป็นบางอย่างที่สังเกตของเขาไม่ได้เป็นตัวแทนความผิดปกติของโครงสร้าง แม้ผู้อ่านของ Fabrica ต้องไม่เป็นเนื้อหาที่จะยอมรับรายละเอียด Vesalius 'โดยไม่ต้องคำถาม แต่ควรจะทดสอบพวกเขาโดยเบามือของตัวเองและการสังเกต เพื่อจุดประสงค์นี้บทบรรยายของ Fabrica จะตามมาบ่อยครั้งตามทิศทางสำหรับการผ่าตัวของตัวเองเป็นส่วนหนึ่งที่อธิบายไว้เพื่อที่จะมาถึงข้อสรุปที่เป็นอิสระ.
Vesalius ถือว่า F

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับการประกาศของ เดอ humani corporis โรงงาน ( Basel , 1 ) - ในเดือนสิงหาคมมากกว่าในเดือนมิถุนายนตามที่ กำหนดในโซโลฟอนและของตัวอย่าง ( Basel , 1 ; เยอรมันแปลโดย albanus torinus บาเซิล , , 1 ) เวซาเลียส กับหนุ่ม ความหุนหันพลันแล่น ตัดสินใจสละศึกษากายวิภาคของเขาสำหรับการปฏิบัติของแพทย์ เนื่องจากมีประเพณีอันยาวนานของจักรพรรดิบริการในครอบครัวของเขาเขาใช้กับจักรพรรดิชาร์ลส์วี และได้รับการแต่งตั้งเป็นแพทย์ในราชสำนัก มันเป็นโชคร้ายที่การตัดสินใจตั้งแต่มากของเวลาของเขาต่อไป เพื่อรองรับเรื่องร้องเรียนของจักรพรรดิจอมตะกละและ เวซาเลียสเขียนว่า " โรค , ฝรั่งเศสความผิดปกติของระบบทางเดินอาหาร และโรคเรื้อรัง ซึ่งเป็นข้อร้องเรียนที่ปกติของผู้ป่วยของฉัน