Diagnostic criteria were verified w

Diagnostic criteria were verified with the Mini-International Neuropsychiatric Interview (Sheehan et al., 1998) for DSM-IV and ICD-10. To assess sub-threshold and clinically relevant psychotic symptoms in all groups we used the frequency subscales of the positive and depression dimension of the CAPE (Stefanis et al., 2002), a 42-item self-report instrument covering positive, negative symptoms and depression, with items rated on 4-point Likert scales. Studies have demonstrated good convergent and discriminative validity across groups of individuals with psychotic and affective disorders and the general population (Hanssen, Bijl, Vollebergh, & Van Os, 2003).

To quantify psychotic symptoms in the PSY sample we used t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกณฑ์การวินิจฉัยได้ตรวจสอบกับการสัมภาษณ์ Neuropsychiatric นานาชาติมินิ (Sheehan et al., 1998) สำหรับ DSM-IV และ ICD-10 เพื่อประเมินขีดจำกัดย่อยและอาการทางคลินิกที่เกี่ยวข้อง psychotic ในกลุ่มทั้งหมด เราใช้ subscales ความถี่ของมิติบวกและภาวะซึมเศร้าของเคป (Stefanis et al., 2002), เครื่อง 42 สินค้าตนเองรายงานมือครอบคลุมบวก ลบอาการและภาวะซึมเศร้า มีรายการคะแนนบนสเกล Likert จุด 4 ศึกษามีสาธิตใช้ convergent และ discriminative ที่ดีในกลุ่มของบุคคลที่มีความผิดปกติของ psychotic และผลและประชากรทั่วไป (Hanssen, Bijl, Vollebergh และรถตู้ Os, 2003)วัดปริมาณอาการ psychotic ในตัวอย่างม.จว. เราใช้ t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกณฑ์การวินิจฉัยที่ถูกตรวจสอบกับมินิอินเตอร์เนชั่นแนล Neuropsychiatric Interview (ชีแฮน et al., 1998) สำหรับ DSM-IV และ ICD-10 เพื่อประเมินเกณฑ์ย่อยและอาการโรคจิตทางคลินิกในทุกกลุ่มเราใช้ subscales ความถี่ของมิติเชิงบวกและภาวะซึมเศร้าของ CAPE (Stefanis et al., 2002), ตราสารรายงานตนเอง 42 รายการครอบคลุมในเชิงบวกและเชิงลบอาการ ภาวะซึมเศร้าที่มีรายการจัดอันดับเมื่อวันที่ 4 จุดเครื่องชั่ง Likert การศึกษาได้แสดงให้เห็นมาบรรจบกันที่ดีและความถูกต้องจำแนกในกลุ่มของบุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตและอารมณ์และประชาชนทั่วไป (แฮนส์เซน Bijl, Vollebergh และ Van Os 2003). ปริมาณอาการโรคจิตในตัวอย่าง PSY เราใช้เสื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกณฑ์การวินิจฉัยมีความถูกต้องกับการสัมภาษณ์ neuropsychiatric mini นานาชาติ ( ชีฮาน et al . , 1998 ) และ dsm-iv ICD-10 . เกณฑ์ประเมินย่อย และอาการทางจิตในทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้องทุกกลุ่ม โดยเราใช้ความถี่ของขนาดบวกและภาวะซึมเศร้าของแหลม ( stefanis et al . , 2002 ) จำนวน 42 รายการเครื่องมือที่ครอบคลุมบวกอาการทางลบ และภาวะซึมเศร้า รายการที่มีคะแนน 4 คน ในระดับ การศึกษาได้แสดงให้เห็นการแยกที่ดีและความตรงข้ามกลุ่มของบุคคลที่มีจิตและความผิดปกติทางอารมณ์และประชากรทั่วไป ( แฮนเซน bijl vollebergh &รถตู้ , , , OS , 2003 ) .

ที่มีอาการทางจิตในตัวอย่างอันที่เราใช้ไม่ได้