PM10, NO2, and SO2 levels were high

PM10, NO2, and SO2 levels were highest in winter, followed by spring and summer, with lowest concentrations in autumn
(Table 2). Furthermore, there were more haze days in winter (18 days for December) than summer (9 days for July). The high PM10, NO2, and SO2 levels and higher frequency of occurrence of haze events in winter were most likely due to a combination of increased emissions from heating sources coupled with meteorological conditions. It’s reported that air parcels arriving in Shanghai in the summer were mainly from the East China Sea and carried clean air. On the other hand, air parcels arriving in Shanghai in the winter were from the Northeast (Yellow Sea) to Northwest (inland) directions and carried polluted air from Jiangsu province (Feng et al., 2006). The variations were consistent with the studies on other
Chinese cities, such as Beijing (He et al., 2001), Guangzhou, Hong Kong (Cao et al., 2003a; Cao et al., 2003b), and Nanjing (Wang et al., 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดับ PM10, NO2, SO2 และสูงที่สุดในช่วงฤดู​​หนาวตามฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนที่มีความเข้มข้นต่ำที่สุดในฤดูใบไม้ร่วง
(ตารางที่ 2) นอกจากนี้ยังมีขึ้นวันที่หมอกควันในช่วงฤดู​​หนาว (18 วันสำหรับธันวาคม) กว่าฤดูร้อน (9 วันสำหรับกรกฎาคม) เป็น สูง PM10, no2,และ SO2 ระดับและความถี่ที่สูงขึ้นของการเกิดเหตุการณ์หมอกควันในช่วงฤดู​​หนาวมีแนวโน้มมากที่สุดเนื่องจากการรวมของการปล่อยก๊าซเพิ่มขึ้นจากแหล่งความร้อนควบคู่กับอุตุนิยมวิทยาเงื่อนไข มันรายงานว่าพัสดุทางอากาศเข้ามาในเซี่ยงไฮ้ในช่วงฤดู​​ร้อนเป็นส่วนใหญ่มาจากประเทศจีนตะวันออกทะเลและดำเนินการทำความสะอาดอากาศ บนมืออื่น ๆ ,พัสดุทางอากาศเข้ามาในเซี่ยงไฮ้ในช่วงฤดู​​หนาวมาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (สีเหลืองน้ำทะเล) ไปทางทิศเหนือทิศทาง (ในประเทศ) และดำเนินการมลพิษทางอากาศจากจังหวัดเจียงซู (ฮ et al. 2006) รูปแบบที่มีความสอดคล้องกับการศึกษาเกี่ยวกับเมืองอื่น ๆ ในจีน
เช่นปักกิ่ง (เขา et al, 2001.), กว่างโจว, ฮ่องกง (Cao et al,, 2003a;.. Cao et al,, 2003b) และหนานจิง (Wang et al., 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับ PM10, NO2 และ SO2 สูงที่สุดในฤดูหนาว ตามฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน มีความเข้มข้นต่ำสุดในฤดูใบไม้ร่วง
(Table 2) นอกจากนี้ มีวันฝนตกพรำเพิ่มมากขึ้นในฤดูหนาว (วัน 18 ธันวาคม) กว่าฤดูร้อน (วันที่ 9 เดือนกรกฎาคม) PM10 สูง NO2 และ SO2 ระดับและความถี่สูงของการเกิดของเมฆหมอกในฤดูหนาวมีโอกาสมากที่สุดเนื่องจากการรวมกันของการปล่อยก๊าซเพิ่มขึ้นจากความร้อนควบคู่กับสภาพอุตุนิยมวิทยาแหล่ง แต่ก็มีรายงานอากาศหีบห่อมาในเซี่ยงไฮ้ในฤดูร้อนได้ส่วนใหญ่จากในทะเลจีนตะวันออก และนำอากาศที่สะอาด ในทางตรงข้าม หีบห่ออากาศเข้ามาในฤดูหนาวได้จากตะวันออกเฉียงเหนือ (ทะเลเหลือง) ตะวันตกเฉียงเหนือเส้นทาง (ในประเทศ) และมีอากาศพิษจากมณฑล (เฟิงและ al., 2006) รูปแบบสอดคล้องกับการศึกษาอื่น ๆ
เมืองจีน เช่นปักกิ่ง (เขาและ al., 2001), กวางโจว ฮ่องกง (Cao et al., 2003a Cao et al., 2003b), หนานจิง (Wang et al., 2003) และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น. 10 ไม่มี 2 ระดับ 2 และเป็นระดับสูงสุดในช่วงฤดูหนาวตามด้วยโดยช่วงฤดูร้อนและฤดูใบไม้ผลิมีความเข้มข้นต่ำสุดในช่วงฤดูใบไม้ร่วง
(ตารางที่ 2 ) ยิ่งไปกว่านั้นยังมีวันปัญหาหมอกควันมากกว่าในช่วงฤดูหนาว( 18 วันในเดือนธันวาคม)มากกว่าช่วงฤดูร้อน( 9 วันสำหรับเดือนกรกฎาคม) น. 10 สูงที่ไม่มี 2และระดับ 2 และความถี่สูงกว่าของการเกิดขึ้นของเหตุการณ์ปัญหาหมอกควันในช่วงฤดูหนาวมีมากที่สุดเนื่องจากมีการทำงานร่วมกันที่เพิ่มขึ้นจากการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จากแหล่งความร้อนพร้อมด้วยเงื่อนไขอุตุนิยมวิทยา มันเป็นรายงานว่าผู้โดยสารทางอากาศเดินทางมาถึงในเมืองเซี่ยงไฮ้ในช่วงฤดูร้อนที่เป็นสาเหตุหลักมาจากทะเลจีนตะวันออกและนำอากาศที่สะอาด ในอีกด้านหนึ่งได้ผู้โดยสารทางอากาศเดินทางมาถึงในเมืองเซี่ยงไฮ้ในช่วงฤดูหนาวที่มาจาก ภาค ตะวันออกเฉียงเหนือ(สีเหลืองทะเล)ไปยังด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือ( ภายใน ประเทศ)ทิศทางและเกิดมลพิษทางอากาศจากเจียงซู(ฮวงจุ้ย et al . 2006 ) ความหลากหลายที่มีความสอดคล้องกับการศึกษาในเมือง
จีนอื่นๆเช่นปักกิ่ง(เขา et al . 2001 )เมืองกวางเจา Hong Kong ( Cao et al . 2003 ที่ Cao et al . 2003 B )และถนน Nanjing (วัง et al . 2003 )