The Deepwater Horizon (DWH) oil inc

The Deepwater Horizon (DWH) oil incident lasted over 87 days, beginning on April 20, 2010, and released several million gallons of crude oil into the Gulf of Mexico (In Re: Deepwater Horizon Oil Spill, 2015). In response to the spill, chemical dispersant was applied by both injection at the well-head (subsurface) and by aerial deployment to the sea surface. The use of dispersant in response to an oil spill is generally regarded as the best option to protect threatened shoreline habitats (Fingas, 2011) but it comes with environmental trade-offs. Chemical dispersants temporarily increase the concentrations of bioavailable hydrocarbons in the water column, and create microdroplets, easily ingestible by plankton-feeding invertebrates and larval fish (Fingas, 2011). Laboratory toxicity assessments have been used to quantify these potential effects of crude oil and chemical dispersants using various organisms (Aurand and Coelho, 2005). However, the use of naturally occurring species is uncommon as the majority of these laboratory studies utilize recommended or standard test organisms (Echols et al., 2015). Although these studies have great value for determining the potential toxicity of a substance, non-standard organisms may be more sensitive. This is important in a large-scale damage assessment, such as the one in the GOM following the DWH incident. Selecting a variety of vertebrates and invertebrates provides a greater overall understanding of the potential risk to native fauna. Cnidarians occupy an important role in aquatic ecosystems as both predator and prey. Numerous studies have identified the importance of free-swimming medusa (or jellyfish) as predators (Huntley and Hobson, 1978, Möller, 1980, Möller, 1984, Lindahl and Hernroth, 1983, Purcell, 1985 and Matsakis and Conover, 1991). Fancett and Jenkins (1988) estimated in situ feeding rates by scyphomedusae of 1.6–4.8% for copepods and 2.4–3.8% per day for fish eggs and larvae in Port Phillip Bay, Australia. Similarly, Möller (1980) calculated that medusa Aurelia aurita consumed from 2 to 5% of the standing stock of yolk-sac herring larvae per day in the Baltic Sea. Larson (1991) reported the estimated in situ clearance rate of zooplankton by Stomolophus meleagris medusa in the north-eastern Gulf of Mexico was 0.4 g wet-weight per day. The role of jellyfish as prey; however, is understudied as they are often regarded as a “dead end” in the pelagic food web ( Sommer et al., 2002). Several studies have emerged that demonstrate otherwise (Arai, 1988; Ates 1988; Purcell and Arai, 2001 and Arai, 2005). Pauly et al. (2009) reports 124 fish species and 34 other animal species that feed on jellyfish, with 11 fish species considered to be “jellyfish specialists.” Leatherback turtles have also been identified as a jellyfish predator, targeting jellyfish aggregates (Houghton et al., 2006). Additionally, jellyfish polyps serve as a food source for nudibranchs (Hernroth and Gröendahl, 1985).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหตุการณ์น้ำมัน Deepwater ฮอไรซอน (DWH) กินเวลากว่า 87 วัน เริ่มต้นเมื่อ 20 เมษายน 2010 และปล่อยน้ำมันดิบหลายล้านแกลลอนลงอ่าวเม็กซิโก (ใน Re: Deepwater ฮอไรซอนน้ำมันหก 2015) เพื่อตอบสนองต่อการรั่วไหล dispersant เคมีถูกใช้ โดยฉีดทั้งในดี- (subsurface) และใช้ทางอากาศกับผิวน้ำทะเล Dispersant การรั่วไหลของน้ำมันใช้โดยทั่วไปถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการป้องกันชายฝั่งคามอยู่อาศัย (Fingas, 2011) แต่มันมาพร้อมกับทางเลือกด้านสิ่งแวดล้อม Dispersants เคมีชั่วคราวเพิ่มความเข้มข้นของสารไฮโดรคาร์บอน bioavailable ในคอลัมน์น้ำ แล้วสร้าง microdroplets, ingestible ได้อย่างง่ายดาย โดย invertebrates อาหารแพลงก์ตอนและปลา larval (Fingas, 2011) ประเมินความเป็นพิษของห้องปฏิบัติมีการใช้ลักษณะพิเศษเหล่านี้มีศักยภาพของน้ำมันดิบและ dispersants สารเคมีที่ใช้สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ (Aurand และกระต่ายตุ๊กตาเกาหลี 2005) การวัดปริมาณ อย่างไรก็ตาม การใช้ธรรมชาติพันธุ์เกิดขึ้นเป็นเรื่องแปลกเป็นส่วนใหญ่ของห้องปฏิบัติการศึกษาเหล่านี้ใช้ทดสอบแนะนำ หรือมาตรฐานสิ่งมีชีวิต (Echols et al., 2015) ถึงแม้ว่าศึกษาเหล่านี้มีค่ามากสำหรับการกำหนดความเป็นพิษอาจเกิดขึ้นของสาร สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้มาตรฐานอาจจะอ่อนไหวมาก ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในการประเมินความเสียหายขนาดใหญ่ เช่นใน GOM ต่อเหตุการณ์ DWH เลือก vertebrates และ invertebrates ให้โดยรวมเข้าใจความเสี่ยงอาจเกิดขึ้นกับสัตว์พื้นเมือง Cnidarians ครอบครองมีบทบาทสำคัญในระบบนิเวศน้ำเป็นทั้งนักล่าและเหยื่อ ศึกษาจำนวนมากได้ระบุความสำคัญของเมดูซ่า free-swimming (หรือแมงกะพรุน) ตามล่า (ภายและ Hobson, 1978, Möller, 1980, Möller, 1984, Lindahl และ Hernroth, 1983, 1985 กเพอร์เซลล์ และ Matsakis และโฮป มิลส์ 1991) Fancett และเจงกินส์ (1988) ประมาณราคาอาหารใน situ โดย scyphomedusae 1.6 – 4.8% สำหรับ copepods และ 2.4-3.8% ต่อวันปลาไข่และตัวอ่อนใน Port Phillip Bay ออสเตรเลีย ในทำนองเดียวกัน Möller (1980) คำนวณ aurita Aurelia เมดูซ่าที่ใช้จาก 2 เป็น 5% ของหุ้นส่วนของตัวอ่อนปลาแดง sac ต่อวันในทะเลบอลติก Larson (1991) รายงานอัตราประเมินเคลียร์ใน situ zooplankton โดยเมดูซ่า meleagris Stomolophus ในตะวันออกเฉียงเหนืออ่าวเม็กซิโกมีน้ำหนัก เปียก 0.4 กรัมต่อวัน บทบาทของแมงกะพรุนเป็นเหยื่อ อย่างไรก็ตาม เป็น understudied ตามที่พวกเขามักจะถือว่าเป็น "ทางตัน" ในเว็บอาหารเกี่ยวกับ (ฤดูและ al., 2002) หลายการศึกษาได้เกิดที่อื่น (ราอิ 1988 Ates 1988 กเพอร์เซลล์ และรา อิ 2001 และรา อิ 2005) พันธุ์ปลา 124 รายงาน (2009) Pauly et al. และ 34 สัตว์ชนิดอื่นที่กินแมงกะพรุน มีพันธุ์ปลา 11 ถือเป็น "แมงกะพรุนผู้ชำนาญ" เต่ามะเฟืองได้ยังได้ระบุว่าเป็น predator แมงกะพรุน แมงกะพรุนเพิ่ม (Houghton et al., 2006) การกำหนดเป้าหมาย นอกจากนี้ polyps แมงกะพรุนทำหน้าที่เป็นแหล่งอาหารสำหรับ nudibranchs (Hernroth และ Gröendahl, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลึกสุดขอบฟ้า (DWH) เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน้ำมันกินเวลานานกว่า 87 วันโดยเริ่มจากวันที่ 20 เมษายน 2010 และได้รับการปล่อยตัวหลายล้านแกลลอนน้ำมันดิบลงในอ่าวเม็กซิโก (ใน Re: ลึกสุดขอบฟ้าน้ำมันรั่วไหล, 2015) ในการตอบสนองต่อการรั่วไหลของสารเคมีที่ถูกนำมาใช้โดยการฉีดทั้งที่ดีหัว (ดิน) และการใช้งานทางอากาศไปยังพื้นผิวทะเล การใช้สารเคมีขจัดคราบในการตอบสนองต่อการรั่วไหลของน้ำมันโดยทั่วไปถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการปกป้องถิ่นที่อยู่อาศัยถูกคุกคามชายฝั่ง (Fingas 2011) แต่มาพร้อมกับไม่ชอบการค้าด้านสิ่งแวดล้อม สารช่วยกระจายตัวของสารเคมีชั่วคราวเพิ่มความเข้มข้นของสารไฮโดรคาร์บอน bioavailable ในคอลัมน์น้ำและสร้าง microdroplets ได้อย่างง่ายดายโดย ingestible แพลงก์ตอนสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังให้อาหารและลูกปลาวัยอ่อน (Fingas 2011) การประเมินความเป็นพิษในห้องปฏิบัติการได้รับการใช้ในปริมาณที่อาจเกิดผลกระทบเหล่านี้น้ำมันดิบและสารช่วยกระจายตัวของสารเคมีที่ใช้ชีวิตที่แตกต่างกัน (Aurand และ Coelho, 2005) อย่างไรก็ตามการใช้สายพันธุ์ธรรมชาติที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดาเป็นส่วนใหญ่ของเหล่านี้การศึกษาในห้องปฏิบัติการใช้ประโยชน์ที่แนะนำหรือสิ่งมีชีวิตทดสอบมาตรฐาน (Echols et al., 2015) ถึงแม้ว่าการศึกษาเหล่านี้มีความคุ้มค่าสูงสุดในการกำหนดความเป็นพิษของสารที่มีศักยภาพเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้มาตรฐานอาจจะมีความสำคัญมากขึ้น นี้เป็นสิ่งสำคัญในการประเมินความเสียหายขนาดใหญ่ดังกล่าวเป็นหนึ่งใน GOM ต่อไปนี้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น DWH การเลือกหลากหลายของสัตว์มีกระดูกสันหลังและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังให้ความเข้าใจที่มากขึ้นโดยรวมของความเสี่ยงที่อาจเกิดกับสัตว์พื้นเมือง cnidarians ครอบครองมีบทบาทสำคัญในระบบนิเวศทางน้ำเป็นทั้งนักล่าและเหยื่อ การศึกษาจำนวนมากได้ระบุถึงความสำคัญของแมงกะพรุนฟรีว่ายน้ำ (หรือแมงกะพรุน) เป็นนักล่า (Huntley และ Hobson 1978 Möller 1980 Möller, 1984 Lindahl และ Hernroth 1983, เพอร์เซลล์ปี 1985 และ Matsakis และคอนโอเวอร์ 1991) Fancett และเจนกินส์ (1988) คาดอัตราการให้อาหารจากแหล่งกำเนิดของ scyphomedusae 1.6-4.8% สำหรับโคพีพอดและ 2.4-3.8% ต่อวันสำหรับปลาไข่และตัวอ่อนในพอร์ตฟิลลิปเบย์ประเทศออสเตรเลีย ในทำนองเดียวกันMöller (1980) คำนวณว่าแมงกะพรุนเลียตะบริโภค 2-5% ของหุ้นที่ยืนของตัวอ่อนปลาชนิดหนึ่งไข่แดง-Sac ต่อวันในทะเลบอลติก Larson (1991) รายงานว่าประมาณในอัตรากวาดล้างแหล่งกำเนิดของแพลงก์ตอนสัตว์โดย Stomolophus meleagris แมงกะพรุนในภาคตะวันออกเฉียงเหนืออ่าวเม็กซิโกได้ 0.4 กรัมน้ำหนักเปียกต่อวัน บทบาทของแมงกะพรุนเป็นเหยื่อ; แต่เป็น understudied ที่พวกเขามักจะถูกมองว่าเป็น "ปลายตาย" ในเว็บอาหารทะเล (ซอมเมอร์ et al., 2002) มีงานวิจัยหลายโผล่ออกมาที่แสดงให้เห็นเป็นอย่างอื่น (อาราอิ, 1988; Ates 1988; เพอร์เซลล์และอาราอิอาราอิปี 2001 และ 2005) พอลลี่และอัล (2009) รายงาน 124 สายพันธุ์ปลาและ 34 สายพันธุ์สัตว์ที่กินแมงกะพรุนมี 11 ชนิดปลาถือว่าเป็น "ผู้เชี่ยวชาญแมงกะพรุน." เต่าหุ้มด้วยหนังยังได้รับการระบุว่าเป็นนักล่าแมงกะพรุนเป้าหมายมวลแมงกะพรุน (Houghton et al., 2006 ) นอกจากนี้ติ่งแมงกะพรุนทำหน้าที่เป็นแหล่งอาหารสำหรับ nudibranchs (Hernroth และGröendahl, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในน้ำลึก Horizon ( dwh ) เหตุการณ์น้ำมัน lasted มากกว่า 87 วัน ตั้งแต่วันที่ 20 เมษายน 2553 และปล่อยออกมาหลายล้านแกลลอนของน้ำมันดิบในอ่าวเม็กซิโก ( ใน Re : การรั่วไหลของน้ำมันที่มอนทารา 2015 ) ในการตอบสนองต่อสารเคมีขจัดคราบเลอะเทอะ ใช้ทั้งการฉีดที่หัวบ่อ ( ดิน ) และการใช้งานโดยทางอากาศไปยังพื้นผิวทะเลใช้ในการขจัดคราบน้ำมันรั่วไหลโดยทั่วไปถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเพื่อป้องกันการคุกคามชายฝั่งที่อยู่อาศัย ( fingas 2011 ) แต่มันมาพร้อมกับ trade-offs สิ่งแวดล้อม เคมีสารช่วยกระจายตัวชั่วคราวเพิ่มความเข้มข้นในไฮโดรคาร์บอนในน้ำและ microdroplets , สร้าง ,ได้อย่างง่ายดาย ingestible โดยแพลงก์ตอนสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง และให้อาหารตัวอ่อนปลา ( fingas , 2011 ) การประเมินความเป็นพิษของห้องปฏิบัติการมีการใช้ที่มีศักยภาพเหล่านี้ผลกระทบของน้ำมันและสารเคมีสารช่วยกระจายตัวที่ใช้ ( และสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ aurand Coelho , 2005 ) อย่างไรก็ตามใช้ของธรรมชาติที่เกิดขึ้นชนิดพิสดารเป็นส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ใช้แนะนำห้องปฏิบัติการทดสอบมาตรฐาน ( หรือสิ่งมีชีวิตที่จะ et al . , 2015 ) ถึงแม้ว่าการศึกษานี้มีมูลค่าที่ดีสำหรับการกำหนดความเป็นพิษของสารที่มีศักยภาพมาตรฐานของสิ่งมีชีวิตอาจจะสำคัญมากขึ้น นี้เป็นสิ่งสำคัญในการประเมินความเสียหายขนาดใหญ่ดังกล่าวเป็นหนึ่งใน dwh กม ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น การเลือกความหลากหลายของสัตว์มีกระดูกสันหลังและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังมีมากขึ้นโดยรวม ความเข้าใจของความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นกับพืชพื้นเมือง เลอาโคอันครอบครองบทบาทสำคัญในระบบนิเวศทางน้ำ เป็นทั้งผู้ล่าและเหยื่อ . การศึกษามากมาย มีการระบุความสำคัญของเมดูซ่าว่ายฟรี ( หรือแมงกะพรุน ) เป็นผู้ล่า ( และ Huntley ฮอบสันคะ1978 โมลเลอร์ โมลเลอร์ , 1980 และ 1984 ลินดัล hernroth 1983 และ 1985 และ เพอร์เซล , matsakis Conover , 1991 ) fancett และ เจนกินส์ ( 1988 ) ซึ่งใน situ อัตราการให้อาหาร โดย scyphomedusae 1.6 – 4.8 % สำหรับโคพิปอดและ 2.4 – 3.8% ต่อวันสำหรับปลาไข่และตัวอ่อนใน Port Phillip Bay , ออสเตรเลีย ในทํานองเดียวกันโมลเลอร์ ( 1980 ) คำนวณว่า เมดูซ่า เรเลีย aurita บริโภคจาก 2 เป็น 5 % ของหุ้นของ บริษัท ยืนถุงไข่แดงตัวอ่อนต่อวันในทะเลบอลติก Larson ( 1991 ) รายงานประมาณการใน situ ปิดคดีของแพลงก์ตอนสัตว์ โดย stomolophus meleagris เมดูซ่าในอ่าวไทยภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเม็กซิโก คือ เปียก น้ำหนัก 0.4 กรัม ต่อวัน บทบาทของแมงกะพรุนเป็นเหยื่อ อย่างไรก็ตามมี 8 เรื่อง ตามที่พวกเขามักจะถือว่าเป็น " ทางตัน " ในเว็บอาหารทะเล ( ซอมเมอร์ et al . , 2002 ) การศึกษาหลายแห่งได้เกิดที่แสดงอย่างอื่นไร , 1988 ; จาก 1988 ; เพอร์เซล และ ไร , 2001 และ ไร , 2005 ) พอลี่ et al . ( 2009 ) รายงาน 124 ชนิดปลาและ 34 สัตว์ชนิดอื่นที่กินแมงกะพรุน มี 11 ชนิดปลาที่ถือเป็น " แมงกะพรุนผู้เชี่ยวชาญ" เหลี่ยมเต่ายังได้รับการระบุว่าเป็นนักล่าแมงกะพรุน , แมงกะพรุนเป้าหมายมวลรวม ( Houghton et al . , 2006 ) Additionally, jellyfish polyps serve as a food source for nudibranchs (Hernroth and Gröendahl, 1985).